Χμμμ... δεν τρελάθηκα και με τις απαντήσεις. Θα περίμενα περισσότερες καλές απόψεις, που ξέρω ότι διαθέτετε πολλοί, σχετικά με το ερώτημα του
"καλού ήχου" ή των καινοτόμων νέων επιλογών μέσω της τεχνολογίας, για παράδειγμα. Αλλά είμαι σε καλό mood και το αφήνω να περάσει έτσι.
Για να τελειώνουμε, όποιος δεν ξέρει για το Axe, και ενδιαφέρεται να μάθει, εδώ:
http://wiki.fractalaudio.com/index.php?title=Main_Page
Τα λέει ΟΛΑ.
Τώρα σχετικά με το πόσο, "κατά τη γνώμη μας", θα μπορούσαν να πουλάνε ο,τιδήποτε οι οποιοιδήποτε, ας το αφήσουμε καλύτερα, γιατί θα χαλάσει το Φενγκ Σουι μου... Σε μια... προηγούμενη ζωή μου, σαν επαγγελματίας της Πληροφορικής, είχα φάει στη μάπα τόσο πολύ την άποψη ότι πρέπει λίγο πολύ να... χαρίζω τα προϊόντα της διανοίας μου, ώστε άθελά μου θα γίνω εγκληματικά ως θανατηφόρα επιθετικός αν εκφραστεί παρόμοια άποψη και εδώ...
Αξίζει όμως να αναφερθεί η ιστορία του μαύρου κουτιού που λέγεται Axe-Fx, έτσι για να πάρουν κανα παράδειγμα οι νεώτεροι, που δυστυχώς δεν έμαθαν να επιδεικνύουν σεβασμό στη σκληρή δουλειά (δεν αναφέρομαι σε κάποιον συγκεκριμένα, αλλά παίρνω αφορμή από τις κόπιες-Μπουγκέρα και την απαίτηση να έχουμε όσο πιο "τζάμπα" γίνεται τα πανταόλα, που εκφράζεται συχνά).
Αφήνω τον ίδιο τον Cliff Chase να τα πει (έμφαση δική μου):
Well... I've been a guitar player for over 25 years and an Electronics Engineer for over 20. For the previous years prior to starting Fractal Audio Systems I worked in the underwater acoustics industry designing high-end imaging sonars. But my real love has always been music and I'd tinkered with various projects on and off.
I created all these cool products for this small sonar company in New Hampshire and the company took off, sales went up tenfold in five years. The company then got bought out by a large corporation and in thanks for everything I'd done they took away my bonus, eliminated my pension, froze my pay, reduced my benefits, made me punch a time-clock and cut my office in half.
So I quit, took my life savings and bought a bunch of test equipment, computers, software and various vintage amplifiers. Then I started experimenting with some reverb algorithms. I wrote a program where you could input the dimensions and materials of a room and the program would simulate the reverb of that room. It worked quite well so I started expanding my efforts to other effects. Originally I had envisioned making the ultimate effects processor. Then Analog Devices came out with this new DSP chip and gave me an evaluation kit. I started writing effects routines for it and it quickly became apparent that this new chip was really revolutionary.
Intrigued by this ability to put the power of a desktop PC in a small box I turned my attention to amp modeling.
Next thing I knew I had a laboratory full of test equipment, vintage amplifiers, computers, microphones and several cats and set out to create the best modeler / effects unit I could because I thought the time was right and the tech was ready to do it right. I averaged over 100 hours a week for four years developing the Axe-Fx. I developed tendonitis from writing so much code. The unit has nearly 50,000 lines of software and countless hours of analysis that have gone into it. The modeling was done with painstaking detail.
Μετά απ'αυτά (που έχει διασταυρωθεί ότι αληθεύουν, παρεμπιπτόντως), νομίζω ότι είναι προφανή δύο πράγματα:
1) Το brand loyalty των χρηστών του Axe, έχει να κάνει ΚΑΙ με το γεγονός ότι αποτέλεσε one man show, και είναι απότοκο και του σεβασμού στο πρόσωπο του Cliff και των προσπαθειών του να το κρατήσει ψηλά και να το υποστηρίξει απέναντι σε θηρία του χώρου. Αν το Fractal το έβγαζε ας πούμε η Digitech, δεν είμαι σίγουρος ότι θα είχε τόσο φανατικό κοινό. Αυτό είναι απλώς η αίσθησή μου. Η έννοια του "μπουτίκ" στην κυριολεξία της.
2) Αν σε έναν άνθρωπο που ξοδεύει τις οικονομίες μιας ζωής για να ακολουθήσει το όνειρό του και δαπανάει αμισθί 4 χρόνια της ζωής του για να το φτάσει εκεί που θέλει, έχει κάποιος τα @@ να πάει να του συστήσει... πόσο πρέπει να πουλάει το τελικό προϊόν, αυτός ο κάποιος για μένα ξεπερνάει τα όριο του θράσσους που είμαι διαθετημένος να ανεχτώ υπό Κ.Σ., και καθίσταται αυτομάτως fair game. Πολύ δε περισσότερο επειδή στα 27 μου έκανα πάνω κάτω το ίδιο (τηρουμένων των αναλογιών και για 6 μήνες μόνο όμως...) γράφοντας software που δεν είχα ιδέα αν τελικά θα έβαζα στο απηυθυσμένο μου, παραχωρώ στον εαυτό μου το δικαίωμα να το πάρει μέχρι και προσωπικά.
Να διευκρινήσω ότι τα παραπάνω δεν υπονοούν την (πολύ λογική) προοπτική του καθενός να βρει το καλύτερο deal στην ελεύθερη αγορά, ούτε καν τη (θεμιτή) καχυποψία μέχρι αποδείξεως του εναντίου (βλ. Χταπόδης).
