J
jimmy boy
Guest
Πάντοτε ήθελα μια ακουστική κιθάρα...καλή ...πολύ καλή...να κοστίζει και να αξίζει που λέμε.
Τα πρώτα μου τραγούδια ελληνικές rock μπαλλάντες τα γραψα φοιτητής στη Θεσσαλονίκη με μια ακουστική κιθάρα της πλάκας που ως η πρώτη μου ήταν και αγαπημένη κιθάρα...no name.
Έμπλεξα με τις ηλεκτρικές και μετά από χρόνια αναζητήσεων και ματωμένων αγοραπωλησιών κατέληξα ότι μια fender και μια gibson (both custom shop models) καλύπτουν και με το παραπάνω τις ηλεκτρικές μου ανάγκες όσο και την καθημερινή μουσική ψυχοθεραπεία μου....
Τι ήθελε το γλυκό για να δέσει?...μα φυσικά μια ακουστική κιθάρα...για τον παλιό καιρό, για τον γλυκό και ελεγχόμενο σε ένταση ήχο και εννίοτε για την παρέα.
Τα βαλα κάτω και χαζεύοντας στον thomann ανακάλυψα την taylor 810- κορυφαίο μοντέλο της taylor με πολύ καλά ξύλα. πριν την παραγγείλω είπα να περάσω και μια βόλτα από τα δικά μας κιθαράδικα του κέντρου, έτσι για μια βόλτα και για να πω ένα καλό χειμώνα σε διάφορους φίλους και γνωστούς.
Μετά από διάφορες επισκέψεις και αφού είδα και άκουσα χλιαρά μερικές ακουστικές πέρασα και από το guitarstore στα εξάρχεια όπου είχε μια πολύ καλή συλλογή gibson, taylor και martin. (από τα ονόματα θρύλους στο χώρο της ακουστικής)
Έχοντας πριν μια 3ετία μια taylor 410 θεωρούσα τον ιδιαίτερα πριμάτο ήχο της σειράς όπως και αρκετών κιθαρών της gibson ότι όριζαν τον ήχο της ακουστικής κιθάρας.
Ως εκ τούτου θεωρούσα τις martin ιδιαίτερα μπάσσες από μία που είχα πιάσει στα χέρια μου ενώ ως χαρακτήρας ουδέποτε είχα την υπομονή της αναμονής για να ...ανοίξει όπως λένε ο ήχος της με τα χρόνια.
Μιλώντας με τον Μιχάλη και τον Τόλη και μετά από ένα ταχύρυθμο σεμινάριό τους σχετικά με την σημασλια της κατασκευης της ακουστικής κιθάρας, x bracing, την θέση του κάτω από το καπάκι κλπ.....τίποτα εγώ. Ντουβάρι που λένε. Aφού το παντελώς ανεκπαίδευτο παρά το μεγάλο του εύρος (χοχοχο) αυτί μου δεν είχε την ικανότητα να συλλάβει την διαφορετικότητα μιας martin d28 από μια πολύ ακριβότερη d35 και να διαπιστώσει το πόσο καλύτερη ήταν η 2η,
Τέλός πάντων...εμένα η απλή d28 (όπου παρά την απλότητά της παρεπιπτώντος είναι μια dreadnought με την οποία έχουν γραφτεί και τα περισσότερα ακουστικά και μη τραγούδια παγκοσμίως) μ άρεσε περισσότερο...τι να πεις...
Και ξαφνικά...ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΓΙΝΕΕΕΕΕΕ όπως έλεγαν πριν χρόνια και τα Κατσιμιχάκια. Σκάει ο Τόλης από το πατάρι με μια κιθάρα με ένα κιτρινισμένο καπάκι (λέγεται tinted αυτό το βερνίκι και είναι φάση vintage...βλέπε το χρώμα από το μανίκι της eric johnson signature stratocaster και της ολοκαίνουριας david gilmour custom shop signature black strat)....το δε όνομα αυτής Martin HD28V
Eδώ τα πολλά λόγια τελειώνουν απότομα...κανα δυο ακκόρντα με την κιθάρα και με το βιντεάκι που ακολουθεί αφιερωμένο σε όσους δεν έζησαν τη στιγμή και ελπίζω να καταλάβετε γιατί χρεώθηκα 2.650ε.
Παρεπιπτώντως κι επειδή έχω διατελέσει μέγας πολέμιος των ελληνικών τιμών στα μουσικά όργανα..ένατι thomann και λοιπών φθηνότερων του εξωτερικού σας γνωρίζω ότι με κάποια ανακούφιση είδα το βράδυ στο σπίτι τημή thomann 2850e ......
Αυτά και καλό strummin παιδιά.
jimmy boy
Τα πρώτα μου τραγούδια ελληνικές rock μπαλλάντες τα γραψα φοιτητής στη Θεσσαλονίκη με μια ακουστική κιθάρα της πλάκας που ως η πρώτη μου ήταν και αγαπημένη κιθάρα...no name.
Έμπλεξα με τις ηλεκτρικές και μετά από χρόνια αναζητήσεων και ματωμένων αγοραπωλησιών κατέληξα ότι μια fender και μια gibson (both custom shop models) καλύπτουν και με το παραπάνω τις ηλεκτρικές μου ανάγκες όσο και την καθημερινή μουσική ψυχοθεραπεία μου....
Τι ήθελε το γλυκό για να δέσει?...μα φυσικά μια ακουστική κιθάρα...για τον παλιό καιρό, για τον γλυκό και ελεγχόμενο σε ένταση ήχο και εννίοτε για την παρέα.
Τα βαλα κάτω και χαζεύοντας στον thomann ανακάλυψα την taylor 810- κορυφαίο μοντέλο της taylor με πολύ καλά ξύλα. πριν την παραγγείλω είπα να περάσω και μια βόλτα από τα δικά μας κιθαράδικα του κέντρου, έτσι για μια βόλτα και για να πω ένα καλό χειμώνα σε διάφορους φίλους και γνωστούς.
Μετά από διάφορες επισκέψεις και αφού είδα και άκουσα χλιαρά μερικές ακουστικές πέρασα και από το guitarstore στα εξάρχεια όπου είχε μια πολύ καλή συλλογή gibson, taylor και martin. (από τα ονόματα θρύλους στο χώρο της ακουστικής)
Έχοντας πριν μια 3ετία μια taylor 410 θεωρούσα τον ιδιαίτερα πριμάτο ήχο της σειράς όπως και αρκετών κιθαρών της gibson ότι όριζαν τον ήχο της ακουστικής κιθάρας.
Ως εκ τούτου θεωρούσα τις martin ιδιαίτερα μπάσσες από μία που είχα πιάσει στα χέρια μου ενώ ως χαρακτήρας ουδέποτε είχα την υπομονή της αναμονής για να ...ανοίξει όπως λένε ο ήχος της με τα χρόνια.
Μιλώντας με τον Μιχάλη και τον Τόλη και μετά από ένα ταχύρυθμο σεμινάριό τους σχετικά με την σημασλια της κατασκευης της ακουστικής κιθάρας, x bracing, την θέση του κάτω από το καπάκι κλπ.....τίποτα εγώ. Ντουβάρι που λένε. Aφού το παντελώς ανεκπαίδευτο παρά το μεγάλο του εύρος (χοχοχο) αυτί μου δεν είχε την ικανότητα να συλλάβει την διαφορετικότητα μιας martin d28 από μια πολύ ακριβότερη d35 και να διαπιστώσει το πόσο καλύτερη ήταν η 2η,
Τέλός πάντων...εμένα η απλή d28 (όπου παρά την απλότητά της παρεπιπτώντος είναι μια dreadnought με την οποία έχουν γραφτεί και τα περισσότερα ακουστικά και μη τραγούδια παγκοσμίως) μ άρεσε περισσότερο...τι να πεις...
Και ξαφνικά...ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΓΙΝΕΕΕΕΕΕ όπως έλεγαν πριν χρόνια και τα Κατσιμιχάκια. Σκάει ο Τόλης από το πατάρι με μια κιθάρα με ένα κιτρινισμένο καπάκι (λέγεται tinted αυτό το βερνίκι και είναι φάση vintage...βλέπε το χρώμα από το μανίκι της eric johnson signature stratocaster και της ολοκαίνουριας david gilmour custom shop signature black strat)....το δε όνομα αυτής Martin HD28V
Eδώ τα πολλά λόγια τελειώνουν απότομα...κανα δυο ακκόρντα με την κιθάρα και με το βιντεάκι που ακολουθεί αφιερωμένο σε όσους δεν έζησαν τη στιγμή και ελπίζω να καταλάβετε γιατί χρεώθηκα 2.650ε.
Παρεπιπτώντως κι επειδή έχω διατελέσει μέγας πολέμιος των ελληνικών τιμών στα μουσικά όργανα..ένατι thomann και λοιπών φθηνότερων του εξωτερικού σας γνωρίζω ότι με κάποια ανακούφιση είδα το βράδυ στο σπίτι τημή thomann 2850e ......
Αυτά και καλό strummin παιδιά.
jimmy boy
