Είναι ωραία αφορμή για συζήτηση πάντως το πότε να τραβάνε την γραμμή και να... "συνταξιοδοτούνται" οι μουσικοί.
Έβλεπα τα νέα βίντεο των Rush για το R40 και σκέφτηκα ακριβώς αυτό το πράγμα. Ακούς το roll the bones και λες οκ, το'χει ακόμα ο Geddy. Πας παρακάτω όμως και βλέπεις πως ο μάστορας ζορίζεται και δεν του βγαίνει (ως είναι και φυσικό μετά από τόσα χρόνια, οκ). Στα όργανα βέβαια είναι ακούραστοι και με τρίωρα και τετράωρα shows βάζουν ακόμα και τώρα κάτω εικοσάρηδες.
Ακόμα κι αυτοί όμως, που είναι οι πολυαγαπημένοι μου ήρωες και τους θέλω ενεργούς όσο προβλέπεται να ζω, πάλι αισθάνομαι πως θα με χαλάσει ν'ακούω τον Geddy ζορισμένο και να το πουσάρει το θέμα "με το στανιό". Ίσως και γι'αυτό (μεταξύ άλλων που έχουν αναφερθεί σε διάσπαρτες συνεντεύξεις) να τα μαζεύουν κι οι ίδιοι σιγά-σιγά, ανακοινώνοντας το R40 ως το πιθανότατα τελευταίο τους (μεγάλο
tour.
Άλλο παράδειγμα είναι και οι Judas Priest. Επίσης αγαπημένη μπάντα αλλά στα τελευταία live είναι προφανές πως απλά δεν. Εκτός του γεγονότος ότι ο KK έφυγε (καλός ο Richie αλλά δεν είναι το δίδυμο που όλοι είχαμε στο μυαλό μας όπως και να το κάνουμε), ακούς τους υπόλοιπους και... χαλιέσαι. Ξενερώνεις. Εγώ τουλάχιστον.
Να βλέπεις ας πούμε τον Tipton να μην την παλεύει ούτε καν με τα ρυθμικά στο original tempo (βλ. the sentinel) ή τον Halford να προσπαθεί μάταια και να καταλήγει σε γκαρίδες στην θέση των θεόρατων νοτών που κάποτε είχε για πλάκα. Λογικό μεν, ξενέρωμα δε.
Κι εκτός από ξενέρωμα, έρχεσαι και σκέφτεσαι ότι πιθανώς και να σταμάτησε η όλη "ερωτική" τους σχέση με την μουσική κι απλά συνεχίζουν για να μεγαλώσει το κομπόδεμα πριν η ίδια η σκηνή τους "πετάξει". Μπορεί να μην ισχύει, το ελπίζω αλλά υφίσταται ως σκέψη.
Κι είναι ακόμα άπειρα τα παραδείγματα σε κάθε είδος.
Οπότε τι κάνεις; οεο; Την βλέπεις zeppelin; Βγάζουμε τα καλύτερά μας και στα 30κάτι το διαλύουμε το μαγαζάκι και καθένας σπίτι του; Ή συνεχίζεις, με τα "τραύματα" του χρόνου στις ικανότητές σου, κι ελπίζεις η νοσταλγία και η αγάπη των die hard να σε κρατήσει επί σκηνής εσαεί;
Όσον αφορά τα reunion, πάντως, δεν μπορώ να πω πως τρελαίνομαι. Στις περισσότερες των περιπτώσεων μου βρωμάει αρπαχτή το θέμα και απλά δεν μπαίνω στον κόπο ν'ασχοληθώ, κι ας είναι απ'τους αγαπημένους μου.