Reply to thread

Message

Βρήκα πολύ ενδιαφέρον το μέρος σχετικά με το πώς ρυθμίζουμε τους τονισμούς του μετρονόμου ώστε να πάρουμε μια ιδέα σχετικά με το πώς παίζουμε πίσω και μπροστά.

Για μένα το πίσω, το μπροστά και γενικά το "παίζω γύρω απ' το κλικ και γκρουβάρω", δηλαδή ουσιαστικά τον "έχω" εγώ το μετρονόμο αντί να με έχει αυτός, είναι σχεδόν εφιάλτης, και όσες φορές μου βγήκε ήταν ή τυχαίο ή απλά μια καλή στιγμή που δεν ξέρω πώς να την επαναλάβω.

Αλλά (μεγάλο αλλά) δεν έχω αφιερώσει ούτε μια ώρα μελέτης σε αυτό ακριβώς το concept.

Να σημειώσω βέβαια ότι στην εποχή του grid οι συμπαίκτες μας είναι στις περισσότερες περιπτώσεις απόλυτα ευχαριστημένοι αν παίζουμε ακριβώς επάνω στο κλικ. Αλλά το σωστό "σπρώξιμο" και "τράβηγμα" είναι αυτό που μπορεί να κάνει ένα κομμάτι να ζωντανέψει και να γίνει πιο "πραγματικό" και ανθρώπινο.

Εξαιρετικό άρθρο ουάνς εγκέν αγαπητέ Βαγγέλη.

<blockquote data-quote="Haris" data-source="post: 857436" data-attributes="member: 275">Βρήκα πολύ ενδιαφέρον το μέρος σχετικά με το πώς ρυθμίζουμε τους τονισμούς του μετρονόμου ώστε να πάρουμε μια ιδέα σχετικά με το πώς παίζουμε πίσω και μπροστά.Για μένα το πίσω, το μπροστά και γενικά το &quot;παίζω γύρω απ&#039; το κλικ και γκρουβάρω&quot;, δηλαδή ουσιαστικά τον &quot;έχω&quot; εγώ το μετρονόμο αντί να με έχει αυτός, είναι σχεδόν εφιάλτης, και όσες φορές μου βγήκε ήταν ή τυχαίο ή απλά μια καλή στιγμή που δεν ξέρω πώς να την επαναλάβω.Αλλά (μεγάλο αλλά) δεν έχω αφιερώσει ούτε μια ώρα μελέτης σε αυτό ακριβώς το concept.Να σημειώσω βέβαια ότι στην εποχή του grid οι συμπαίκτες μας είναι στις περισσότερες περιπτώσεις απόλυτα ευχαριστημένοι αν παίζουμε ακριβώς επάνω στο κλικ. Αλλά το σωστό &quot;σπρώξιμο&quot; και &quot;τράβηγμα&quot; είναι αυτό που μπορεί να κάνει ένα κομμάτι να ζωντανέψει και να γίνει πιο &quot;πραγματικό&quot; και ανθρώπινο.Εξαιρετικό άρθρο ουάνς εγκέν αγαπητέ Βαγγέλη.</blockquote>

[QUOTE="Haris, post: 857436, member: 275"] Βρήκα πολύ ενδιαφέρον το μέρος σχετικά με το πώς ρυθμίζουμε τους τονισμούς του μετρονόμου ώστε να πάρουμε μια ιδέα σχετικά με το πώς παίζουμε πίσω και μπροστά. Για μένα το πίσω, το μπροστά και γενικά το "παίζω γύρω απ' το κλικ [I]και[/I] γκρουβάρω", δηλαδή ουσιαστικά τον "έχω" εγώ το μετρονόμο αντί να με έχει αυτός, είναι σχεδόν εφιάλτης, και όσες φορές μου βγήκε ήταν ή τυχαίο ή απλά μια καλή στιγμή που δεν ξέρω πώς να την επαναλάβω. Αλλά (μεγάλο αλλά) δεν έχω αφιερώσει ούτε μια ώρα μελέτης σε αυτό ακριβώς το concept. Να σημειώσω βέβαια ότι στην εποχή του grid οι συμπαίκτες μας είναι στις περισσότερες περιπτώσεις απόλυτα ευχαριστημένοι αν παίζουμε ακριβώς επάνω στο κλικ. Αλλά το [I]σωστό[/I] "σπρώξιμο" και "τράβηγμα" είναι αυτό που μπορεί να κάνει ένα κομμάτι να ζωντανέψει και να γίνει πιο "πραγματικό" και ανθρώπινο. Εξαιρετικό άρθρο ουάνς εγκέν αγαπητέ Βαγγέλη. [/QUOTE]

Επαλήθευση