Καλησπέρα
Ανοίγω αυτό το θέμα (παρόλο που έχει συζητηθεί πολλάκις) για τον λόγο ότι στο δικό μου, τουλάχιστον, μυαλό επικρατεί μια τρικυμία.
Μπαίνοντας κατευθείαν στο ψητό θέλω να παραθέσω τα εξής. Εδώ και καιρό ασχολούμαι με κάποια project (το ένα αγορασμένο από warmoth: http://www.warmoth.com/Guitar/Bodies/Radical/V2bodies.aspx και αυτό http://www.warmoth.com/Guitar/necks/jackson_warmothpro.aspx)
Το πλάνο είναι να βαφτεί λευκό το σώμα και το Headstock.
Έτσι και έγινε.
Η διαδικασία που ακολούθησα είναι η εξής (μετά από πολύ ψάξιμο και αρκετές ώρες πειραματεισμού)
1) Το σώμα και ο λαιμός είχαν ήδη τριφτεί από τη Warmoth.
Οπότε πέρασα 2 χέρια με grain filler για να γεμίσω τους πόρους του σώματος, μιας και το ξύλο είναι μαόνι (http://www.stewmac.com/shop/Finishing_supplies/Fillers_and_putties/ColorTone_Waterbase_Grain_Filler.html) και μετά το έτριψα με 320αρι γυαλόχαρτο.
2) Την επόμενη ψέκασα με αστάρι 2 συστατικών (πάντα το σώμα και μόνο το μπροστινό μέρος του headstock του λαιμού). Το αστάρι αγοράστηκε από τοπικό κατάστημα που σου γεμίζει σε σπρέι ότι θες. το αστάρι τρίφτηκε και αυτό με 320αρι γυαλόχαρτο.
3) Μετά από μερικές μέρες έριξα το χρώμα (περίπου 2 φιάλες των 400ml η κάθε μία). Το είδος του χρώματος είναι μιας Γερμανικής εταιρίας (δεν θυμάμαι μάρκα) η οποία είναι θυγατρική πιθανόν της Duplicolor και έγραφε επάνω ακρυλικό και γυαλιστερό.
Αφού στέγνωσε το χρώμα και ευτυχώς δεν είχα καθόλου "τρεξίματα" (τρέξιμο από το χρώμα) είπα να αρχίσω με τα βερνίκια.
4) Όσον αφορά τα βερνίκια μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα αρκετά να βγάλω άκρη. Άλλοι προτείνουν βερνίκι νιτροκυτταρίνης (nitrocellulose), άλλοι πάλι προτείνουν βερνίκια 2 συστατικών πολυουρεθάνης και τέλος άλλοι προτείνουν βερνίκια βάσης λάκας (lacquer based clear coats).
Αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτά της πολυουρεθάνης 2 συστατικών τα οποία είναι μεν πιο ακριβά αλλά θεωρητικά είναι πολύ πιο ανθεκτικά και σκληρά. Τέλος μπορούν να γυαλιστούν μετά από μερικές μέρες σε αντίθεση με τα υπόλοιπα είδη βερνικιών που θέλουν μεγάλες περιόδους για να σκληρύνουν (cure).
Τα βερνίκια που βρήκα είναι τα παρακάτω. http://www.repaintsupply.com/pd_2_part_2k_aerosol.cfm
Χρησιμοποίησα περίπου 3 φιάλες των 400ml από αυτό.
Στην αρχή της κάθε φιάλης ψέκαζα πρώτα κάποια χέρια πιο αεράτα θα έλεγα και έπειτα κάποια πιο βαριά. Στο τέλος της φιάλης άφηνα το όργανο να στεγνώσει όλη την νύχτα και την επόμενη το έτριβα με 400άρι γυαλόχαρτο για ισιώσει το βερνίκι.
Στο τέλος της τρίτης φιάλης άφησα το όργανο καμιά εβδομάδα να στεγνώσει τελείως και να σκληρύνει το βερνίκι.
Αφού πέρασε αυτή η πολύ δύσκολη εβδομάδα ξεκίνησα πάλι το τρίψιμο με 400αρι γυαλόχαρτο και έπειτα πέρασα στο υγρό τρίψιμο με 600αρι, 800,1000,1200,1500 και 2000.
Κάποιες τεχνικές λεπτομέρειες: το τρίψιμο με 400αρι το κάνουμε για να ισιώσουμε το βερνίκι και προσέχουμε να μην μείνει κανένα γυαλιστερό σημείο κοιτώντας το σημείο που τρίφτηκε κόντρα στον ήλιο (ή σε φως σχετικά έντονο). Επίσης τρίβοντας δημιουργούμε "πάτημα" για τα επόμενα χέρια του βερνικιού, έτσι ώστε να μην τρέξει. Τα επόμενα γυαλόχαρτα τα αφήνουμε σε ένα κουβά με νερό τουλάχιστον μια μέρα και τρίβουμε με αυτά για εξαλείψουμε τις γρατσουνιές/χαρακιές που αφήνουν τα προηγούμενα γυαλόχαρτα.
5) Μετά το τρίψιμο με 2000 γυαλόχαρτο ξεκίνησε το τρίψιμο με βούρτσες. Χρησιμοποίησα κάτι τέτοιο (http://www.stewmac.com/shop/Finishing_supplies/Abrasives,_polishes,_buffers/Finesse_Polishing_Pad.html) που μπορούν να ενσωματωθούν και σε τρυπάνι. Πρώτα πέρασα μία χοντρή αλοιφή και έπειτα μια πιο ψιλή (μπορούν να βρεθούν σε οποιοδήποτε κατάστημα που πουλάει χρώματα για αυτοκίνητα).
6) Τέλος πέρασα το γνωστό Carnauba Wax της Dunlop το οποίο απλώνεται στο όργανο και έπειτα από μερικά λεπτά το τρίβεις με ένα πανί μικροϊνών (microfiber).
Αποτέλεσμα της παραπάνω διαδικασίας είναι να έχω ένα όργανο το οποίο έχει για τα γούστα μου ένα όμορφο φινίρισμα αρκετά γυαλιστερό ΑΛΛΑ αντιμετωπίζω το πρόβλημα ότι το βερνίκι τελικά δεν είναι και τόσο συμπαγές και σκληρό. Για την ακρίβεια μπορεί να ξυθεί με το νύχι και η αντοχή του στα χτυπήματα είναι πολύ μικρή.
Υπάρχει κάποιος εκεί έξω
ο οποίος να έχει μια πιθανή απάντηση γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο?
Όσοι έχουν ασχοληθεί με το άθλημα τι βερνίκια έχουν χρησιμοποιήσει και τι αντοχές έχουν στο ξύσιμο και τα χτυπήματα.
Ελπίζω να μην κούρασα πολύ. Σύντομα θα ανεβάσω και κάποιες φωτογραφίες του αποτελέσματος.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων
Υ.Γ Ευχαριστώ κάποιους συμφορουμίτες οι οποίοι μου έδωσαν τα φώτα τους σε πολλές τεχνικές λεπτομέρειες καθώς και οδηγίες
Ανοίγω αυτό το θέμα (παρόλο που έχει συζητηθεί πολλάκις) για τον λόγο ότι στο δικό μου, τουλάχιστον, μυαλό επικρατεί μια τρικυμία.
Μπαίνοντας κατευθείαν στο ψητό θέλω να παραθέσω τα εξής. Εδώ και καιρό ασχολούμαι με κάποια project (το ένα αγορασμένο από warmoth: http://www.warmoth.com/Guitar/Bodies/Radical/V2bodies.aspx και αυτό http://www.warmoth.com/Guitar/necks/jackson_warmothpro.aspx)
Το πλάνο είναι να βαφτεί λευκό το σώμα και το Headstock.
Έτσι και έγινε.
Η διαδικασία που ακολούθησα είναι η εξής (μετά από πολύ ψάξιμο και αρκετές ώρες πειραματεισμού)
1) Το σώμα και ο λαιμός είχαν ήδη τριφτεί από τη Warmoth.
Οπότε πέρασα 2 χέρια με grain filler για να γεμίσω τους πόρους του σώματος, μιας και το ξύλο είναι μαόνι (http://www.stewmac.com/shop/Finishing_supplies/Fillers_and_putties/ColorTone_Waterbase_Grain_Filler.html) και μετά το έτριψα με 320αρι γυαλόχαρτο.
2) Την επόμενη ψέκασα με αστάρι 2 συστατικών (πάντα το σώμα και μόνο το μπροστινό μέρος του headstock του λαιμού). Το αστάρι αγοράστηκε από τοπικό κατάστημα που σου γεμίζει σε σπρέι ότι θες. το αστάρι τρίφτηκε και αυτό με 320αρι γυαλόχαρτο.
3) Μετά από μερικές μέρες έριξα το χρώμα (περίπου 2 φιάλες των 400ml η κάθε μία). Το είδος του χρώματος είναι μιας Γερμανικής εταιρίας (δεν θυμάμαι μάρκα) η οποία είναι θυγατρική πιθανόν της Duplicolor και έγραφε επάνω ακρυλικό και γυαλιστερό.
Αφού στέγνωσε το χρώμα και ευτυχώς δεν είχα καθόλου "τρεξίματα" (τρέξιμο από το χρώμα) είπα να αρχίσω με τα βερνίκια.
4) Όσον αφορά τα βερνίκια μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα αρκετά να βγάλω άκρη. Άλλοι προτείνουν βερνίκι νιτροκυτταρίνης (nitrocellulose), άλλοι πάλι προτείνουν βερνίκια 2 συστατικών πολυουρεθάνης και τέλος άλλοι προτείνουν βερνίκια βάσης λάκας (lacquer based clear coats).
Αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτά της πολυουρεθάνης 2 συστατικών τα οποία είναι μεν πιο ακριβά αλλά θεωρητικά είναι πολύ πιο ανθεκτικά και σκληρά. Τέλος μπορούν να γυαλιστούν μετά από μερικές μέρες σε αντίθεση με τα υπόλοιπα είδη βερνικιών που θέλουν μεγάλες περιόδους για να σκληρύνουν (cure).
Τα βερνίκια που βρήκα είναι τα παρακάτω. http://www.repaintsupply.com/pd_2_part_2k_aerosol.cfm
Χρησιμοποίησα περίπου 3 φιάλες των 400ml από αυτό.
Στην αρχή της κάθε φιάλης ψέκαζα πρώτα κάποια χέρια πιο αεράτα θα έλεγα και έπειτα κάποια πιο βαριά. Στο τέλος της φιάλης άφηνα το όργανο να στεγνώσει όλη την νύχτα και την επόμενη το έτριβα με 400άρι γυαλόχαρτο για ισιώσει το βερνίκι.
Στο τέλος της τρίτης φιάλης άφησα το όργανο καμιά εβδομάδα να στεγνώσει τελείως και να σκληρύνει το βερνίκι.
Αφού πέρασε αυτή η πολύ δύσκολη εβδομάδα ξεκίνησα πάλι το τρίψιμο με 400αρι γυαλόχαρτο και έπειτα πέρασα στο υγρό τρίψιμο με 600αρι, 800,1000,1200,1500 και 2000.
Κάποιες τεχνικές λεπτομέρειες: το τρίψιμο με 400αρι το κάνουμε για να ισιώσουμε το βερνίκι και προσέχουμε να μην μείνει κανένα γυαλιστερό σημείο κοιτώντας το σημείο που τρίφτηκε κόντρα στον ήλιο (ή σε φως σχετικά έντονο). Επίσης τρίβοντας δημιουργούμε "πάτημα" για τα επόμενα χέρια του βερνικιού, έτσι ώστε να μην τρέξει. Τα επόμενα γυαλόχαρτα τα αφήνουμε σε ένα κουβά με νερό τουλάχιστον μια μέρα και τρίβουμε με αυτά για εξαλείψουμε τις γρατσουνιές/χαρακιές που αφήνουν τα προηγούμενα γυαλόχαρτα.
5) Μετά το τρίψιμο με 2000 γυαλόχαρτο ξεκίνησε το τρίψιμο με βούρτσες. Χρησιμοποίησα κάτι τέτοιο (http://www.stewmac.com/shop/Finishing_supplies/Abrasives,_polishes,_buffers/Finesse_Polishing_Pad.html) που μπορούν να ενσωματωθούν και σε τρυπάνι. Πρώτα πέρασα μία χοντρή αλοιφή και έπειτα μια πιο ψιλή (μπορούν να βρεθούν σε οποιοδήποτε κατάστημα που πουλάει χρώματα για αυτοκίνητα).
6) Τέλος πέρασα το γνωστό Carnauba Wax της Dunlop το οποίο απλώνεται στο όργανο και έπειτα από μερικά λεπτά το τρίβεις με ένα πανί μικροϊνών (microfiber).
Αποτέλεσμα της παραπάνω διαδικασίας είναι να έχω ένα όργανο το οποίο έχει για τα γούστα μου ένα όμορφο φινίρισμα αρκετά γυαλιστερό ΑΛΛΑ αντιμετωπίζω το πρόβλημα ότι το βερνίκι τελικά δεν είναι και τόσο συμπαγές και σκληρό. Για την ακρίβεια μπορεί να ξυθεί με το νύχι και η αντοχή του στα χτυπήματα είναι πολύ μικρή.
Υπάρχει κάποιος εκεί έξω
ο οποίος να έχει μια πιθανή απάντηση γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο?Όσοι έχουν ασχοληθεί με το άθλημα τι βερνίκια έχουν χρησιμοποιήσει και τι αντοχές έχουν στο ξύσιμο και τα χτυπήματα.
Ελπίζω να μην κούρασα πολύ. Σύντομα θα ανεβάσω και κάποιες φωτογραφίες του αποτελέσματος.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων
Υ.Γ Ευχαριστώ κάποιους συμφορουμίτες οι οποίοι μου έδωσαν τα φώτα τους σε πολλές τεχνικές λεπτομέρειες καθώς και οδηγίες
