- Μηνύματα
- 10,052
- Λύσεις
- 1
- Πόντοι
- 2,213
H Fender deluxe telecaster thinline είναι μια κιθάρα μεξικάνικης προέλευσης, η οποία κυκλοφόρησε από το 2016 μέχρι το 2019. Εκτός από την f-hole, ξεχωρίζει για τα μοντέρνα χαρακτηριστικά της. Έχει 12” radius ταστιέρα, locking tuners, vintage noiseless μαγνήτες και 4-way switch. Επίσης, το heel και το neck plate είναι σχεδιασμένο ώστε να παρέχει ανετότερη πρόσβαση στα χαμηλά τάστα. Ένα πραγματικό πολυεργαλείο.
Ποιότητα κατασκευής
Η ποιότητα κατασκευής σε ξύλα και βάψιμο είναι εφάμιλλη με την standard ΜΙΜ telecaster, και ελαφρώς καλύτερη σε σχέση με μια squier classic vibe. Εκεί που είναι ανώτερη, και κατά τη γνώμη μου δικαιολογεί τα 1000 ευρώ που κοστίζει καινούργια, είναι τα περιφερειακά της και τα μοντέρνα specs. Έχει locking tuners, 12inch radius ταστιέρα, εξαιρετική μοντέρνα γέφυρα με ατσάλινα saddles, καλούς μαγνήτες, πολύ καλά ηλεκτρικά, και γενικότερα έχει specs και σχεδιασμό που δεν συναντά κάποιος σε μια τυπική ΜΙΜ telecaster των 600-700 ευρώ. Από την μία έχει βίνταζ look και από την άλλη έχει πολύ μοντέρνα χαρακτηριστικά. Και η ποιότητα, θεωρώ, ότι είναι αισθητή παντού.
Το βάψιμο είναι άψογο, δεν υπάρχουν ατέλειες πουθενά (παρά το ότι την πήρα ελαφρώς μεταχειρισμένη), τα 22 τάστα δεν έχουν κοφτερές άκρες, δεν μπαζάρει, και δίδει την αίσθηση ακριβού όργανου. Το σώμα είναι από alder και η ταστιέρα από Pau ferro. Έχει δωθεί πολλή προσοχή στην λεπτομέρεια.
Playability
Το μεγαλύτερο προσόν της deluxe είναι η ευχρηστία της. Ξεκινώντας από την ταστιέρα και το γεγονός ότι έχει 12inch radius, κάτι που με διευκολύνει απίστευτα στο παίξιμο. Τα narrow tall τάστα είναι, με διαφορά, τα αγαπημένα μου διότι μου δίδουν χώρο στα δάκτυλα για άνετα bends. Επιπλέον, το μανίκι είναι πιο παχύ συγκριτικά με μια squier classic vibe, αλλα συνολικά έχουν πολύ κοντινή αίσθηση, ειδικά με εκείνο της 70s custom, όπου έχει ίδιο satin finish. Αντίθετα, το μανίκι της standard MIM tele δεν θυμίζε καθόλου το μανίκι της deluxe, καθώς έχει gloss finish, medium jumbo τάστα, και αρκετά διαφορετική αίσθηση στο πιάσιμο.
Ένας άλλος παράγοντας που ενισχύει την ευχρηστία της fender, είναι το πολύ χαμηλό βάρος της. Δεν την ζύγισα, αλλά δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 3 κιλά. Είναι εντυπωσιακά πιο ελαφριά σε σχέση με τις αρκετά ελαφριές squier. Έχει τόσο ελαφρύ σώμα, που έχει μια ελαφριά τάση για neck dive (φορά και βαριά locking tuners), αλλά όχι κάτι το τραγικό.
Αξίζει να αναφερθεί ότι ο σχεδιασμός του heel βοηθά πάρα στην πρόσβαση στα τελευταία τάστα, κάτι στο οποίο πάσχουν οι telecaster, γενικότερα.
Επίσης, η θέση των χειριστηρίων είναι πολύ διαφορετική από εκείνη των κλασικών telecaster. Είναι αρκετά πιο χαμηλά, και για να ρίξεις πχ το volume pot πρέπει να τεντώσεις το χέρι τέρμα. Πολύ μεγαλύτερη διαδρομη, που θυμίζει λίγο εκείνη από μια les paul. Δεν είναι σημαντικό πρόβλημα. Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι ο διακόπτης επιλογής μαγνήτων, όπου είναι δύσκολο να τον τσιμπήσει το δάκτυλο από την θέση bridge. Το πλαστικό στην κορυφή του είναι το ίδιο με μια στρατοκάστερ, και είναι τοποθετημένο σε χαμηλότερο ύψος από το volume pot. Σχεδόν το ακουμπάει, οπότε είναι δύσκολο με ένα δάκτυλο να αλλάξεις θέση. Ίσως θα ήταν καλό να το βάλω ένα πλαστικό από telecaster.
Ήχος
Ακουστικά, ο ήχος είναι πολύ δυνατος (διπλή ένταση σε σχέση με solid body tele) και με έντονο μπάσο. Πάλλεται έντονα όλο το σώμα κατά το παίξιμο. Ειναι κάτι που σε προδιαθέτει για το τι θα επακολουθήσει, μετά την σύνδεση σε ενισχυτή. Όντως ο ήχος είναι πολύ γεμάτος, νομίζω με μια μικρή τρύπα στα μεσαία, που ίσως φταίνε και οι μαγνήτες σε αυτό.
Παρότι οι vintage noiseless (alnico 2) δεν έχουν την καλύτερη φήμη, ανάμεσα σε άλλους hum-free μαγνήτες, μου αρέσουν πάρα πολύ. Έχουν αρκετά χαμηλό output, τηρουμένων των αναλογιών, και αρκετά ισορροπημένο και καθαρό ήχο. Ο μαγνήτης στην γέφυρα έχει λίγο τσιμπημένα πρίμα, κάτι το οποίο το θεωρώ απαραίτητο για μια τελεκάστερ. Το αποτέλεσμα είναι ότι δίδουν την αίσθηση του μονού μαγνήτη, τόσο ηχητικά, όσο και στο “χέρι”, καθώς ανταποκρίνονται αρκετά στην πένα, και έχουν έντονη ατάκα. Είναι ιδανικοί για τζαζ μέχρι και hard rock. Είναι πολύ πιο κοντά σε τελεκάστερ, απ΄ότι οι samarium hum-free μαγνήτες είναι σε στρατοκάστερ. Για στουντιακή χρήση και λάιβ, όπου ο θόρυβος είναι θέμα, είναι άψογοι.
Τα δύο ποτενσιομετρα ελέγχου έντασης και tone, επιδρούν ουσιαστικά στον ήχο. Όσο gain και να έχει ο ενισχυτής, με το ρίξιμο του volume ο ήχος καθαρίζει άμεσα, σε αντίθεση με τους Area hot T που έχω σε άλλη telecaster. Επίσης, η τέταρτη θέση στον 4-way διακόπτη, προσφέρει έναν έξτρα ήχο που συνδυάζει τους δύο μαγνήτες σε σειρά. Ο τόνος γίνεται παχύτερος και δίδει αίσθηση humbucker.
Ένα βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι ότι βγάζουν αρκετό θόρυβο εάν δεν ακουμπώ με τα χέρια την γέφυρα ή τις χορδές. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και σε μια άλλη τέλε που έχω με hum-free μαγνήτες. Μου φαίνεται παράξενο, διότι στις υπόλοιπες τέλε με μονοπήνιους, έχω μηδέν θόρυβο όταν αφήνω χέρια. Το σημαντικό, βέβαια, είναι ότι γίνεται σχεδόν αθόρυβη όταν ακουμπώ μεταλλική επιφάνεια. Και λέω “σχεδόν” διότι η πραγματικά αθόρυβη είναι η deluxe Stratocaster που έχω στην κατοχή μου. Πάντως, παραμένει πιό αθόρυβη από αρκετές κιθάρες με humbuckers που έχω τεστάρει.
Specs
Ηχητικά Samples
Παίζω με 9-42 ghr χορδές,σε έναν orange rocker 15, με μικρόφωνο Behringer B906, έχω προσθέσει λίγο delay και reverb από το DAW.
Καθαρός ήχος
teledlxclean.mp3
Mid gain
teledlxmidgain.mp3
High gain
teledlxhighgain.mp3
Επίσης, έκανα και ένα μίνι συγκριτικό με τις 10-52 χορδές που φορούσε, σε σχέση με τις 9-42 που του έβαλα στη συνέχεια.
Με 10-52
inthemix1052.mp3
Με 9-42
inthemix942.mp3
Ποιότητα κατασκευής
Η ποιότητα κατασκευής σε ξύλα και βάψιμο είναι εφάμιλλη με την standard ΜΙΜ telecaster, και ελαφρώς καλύτερη σε σχέση με μια squier classic vibe. Εκεί που είναι ανώτερη, και κατά τη γνώμη μου δικαιολογεί τα 1000 ευρώ που κοστίζει καινούργια, είναι τα περιφερειακά της και τα μοντέρνα specs. Έχει locking tuners, 12inch radius ταστιέρα, εξαιρετική μοντέρνα γέφυρα με ατσάλινα saddles, καλούς μαγνήτες, πολύ καλά ηλεκτρικά, και γενικότερα έχει specs και σχεδιασμό που δεν συναντά κάποιος σε μια τυπική ΜΙΜ telecaster των 600-700 ευρώ. Από την μία έχει βίνταζ look και από την άλλη έχει πολύ μοντέρνα χαρακτηριστικά. Και η ποιότητα, θεωρώ, ότι είναι αισθητή παντού.
Το βάψιμο είναι άψογο, δεν υπάρχουν ατέλειες πουθενά (παρά το ότι την πήρα ελαφρώς μεταχειρισμένη), τα 22 τάστα δεν έχουν κοφτερές άκρες, δεν μπαζάρει, και δίδει την αίσθηση ακριβού όργανου. Το σώμα είναι από alder και η ταστιέρα από Pau ferro. Έχει δωθεί πολλή προσοχή στην λεπτομέρεια.
Playability
Το μεγαλύτερο προσόν της deluxe είναι η ευχρηστία της. Ξεκινώντας από την ταστιέρα και το γεγονός ότι έχει 12inch radius, κάτι που με διευκολύνει απίστευτα στο παίξιμο. Τα narrow tall τάστα είναι, με διαφορά, τα αγαπημένα μου διότι μου δίδουν χώρο στα δάκτυλα για άνετα bends. Επιπλέον, το μανίκι είναι πιο παχύ συγκριτικά με μια squier classic vibe, αλλα συνολικά έχουν πολύ κοντινή αίσθηση, ειδικά με εκείνο της 70s custom, όπου έχει ίδιο satin finish. Αντίθετα, το μανίκι της standard MIM tele δεν θυμίζε καθόλου το μανίκι της deluxe, καθώς έχει gloss finish, medium jumbo τάστα, και αρκετά διαφορετική αίσθηση στο πιάσιμο.
Ένας άλλος παράγοντας που ενισχύει την ευχρηστία της fender, είναι το πολύ χαμηλό βάρος της. Δεν την ζύγισα, αλλά δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 3 κιλά. Είναι εντυπωσιακά πιο ελαφριά σε σχέση με τις αρκετά ελαφριές squier. Έχει τόσο ελαφρύ σώμα, που έχει μια ελαφριά τάση για neck dive (φορά και βαριά locking tuners), αλλά όχι κάτι το τραγικό.
Αξίζει να αναφερθεί ότι ο σχεδιασμός του heel βοηθά πάρα στην πρόσβαση στα τελευταία τάστα, κάτι στο οποίο πάσχουν οι telecaster, γενικότερα.
Επίσης, η θέση των χειριστηρίων είναι πολύ διαφορετική από εκείνη των κλασικών telecaster. Είναι αρκετά πιο χαμηλά, και για να ρίξεις πχ το volume pot πρέπει να τεντώσεις το χέρι τέρμα. Πολύ μεγαλύτερη διαδρομη, που θυμίζει λίγο εκείνη από μια les paul. Δεν είναι σημαντικό πρόβλημα. Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι ο διακόπτης επιλογής μαγνήτων, όπου είναι δύσκολο να τον τσιμπήσει το δάκτυλο από την θέση bridge. Το πλαστικό στην κορυφή του είναι το ίδιο με μια στρατοκάστερ, και είναι τοποθετημένο σε χαμηλότερο ύψος από το volume pot. Σχεδόν το ακουμπάει, οπότε είναι δύσκολο με ένα δάκτυλο να αλλάξεις θέση. Ίσως θα ήταν καλό να το βάλω ένα πλαστικό από telecaster.
Ήχος
Ακουστικά, ο ήχος είναι πολύ δυνατος (διπλή ένταση σε σχέση με solid body tele) και με έντονο μπάσο. Πάλλεται έντονα όλο το σώμα κατά το παίξιμο. Ειναι κάτι που σε προδιαθέτει για το τι θα επακολουθήσει, μετά την σύνδεση σε ενισχυτή. Όντως ο ήχος είναι πολύ γεμάτος, νομίζω με μια μικρή τρύπα στα μεσαία, που ίσως φταίνε και οι μαγνήτες σε αυτό.
Παρότι οι vintage noiseless (alnico 2) δεν έχουν την καλύτερη φήμη, ανάμεσα σε άλλους hum-free μαγνήτες, μου αρέσουν πάρα πολύ. Έχουν αρκετά χαμηλό output, τηρουμένων των αναλογιών, και αρκετά ισορροπημένο και καθαρό ήχο. Ο μαγνήτης στην γέφυρα έχει λίγο τσιμπημένα πρίμα, κάτι το οποίο το θεωρώ απαραίτητο για μια τελεκάστερ. Το αποτέλεσμα είναι ότι δίδουν την αίσθηση του μονού μαγνήτη, τόσο ηχητικά, όσο και στο “χέρι”, καθώς ανταποκρίνονται αρκετά στην πένα, και έχουν έντονη ατάκα. Είναι ιδανικοί για τζαζ μέχρι και hard rock. Είναι πολύ πιο κοντά σε τελεκάστερ, απ΄ότι οι samarium hum-free μαγνήτες είναι σε στρατοκάστερ. Για στουντιακή χρήση και λάιβ, όπου ο θόρυβος είναι θέμα, είναι άψογοι.
Τα δύο ποτενσιομετρα ελέγχου έντασης και tone, επιδρούν ουσιαστικά στον ήχο. Όσο gain και να έχει ο ενισχυτής, με το ρίξιμο του volume ο ήχος καθαρίζει άμεσα, σε αντίθεση με τους Area hot T που έχω σε άλλη telecaster. Επίσης, η τέταρτη θέση στον 4-way διακόπτη, προσφέρει έναν έξτρα ήχο που συνδυάζει τους δύο μαγνήτες σε σειρά. Ο τόνος γίνεται παχύτερος και δίδει αίσθηση humbucker.
Ένα βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι ότι βγάζουν αρκετό θόρυβο εάν δεν ακουμπώ με τα χέρια την γέφυρα ή τις χορδές. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και σε μια άλλη τέλε που έχω με hum-free μαγνήτες. Μου φαίνεται παράξενο, διότι στις υπόλοιπες τέλε με μονοπήνιους, έχω μηδέν θόρυβο όταν αφήνω χέρια. Το σημαντικό, βέβαια, είναι ότι γίνεται σχεδόν αθόρυβη όταν ακουμπώ μεταλλική επιφάνεια. Και λέω “σχεδόν” διότι η πραγματικά αθόρυβη είναι η deluxe Stratocaster που έχω στην κατοχή μου. Πάντως, παραμένει πιό αθόρυβη από αρκετές κιθάρες με humbuckers που έχω τεστάρει.
Specs
- Body Type Semi-hollowbody Thinline
- Body Shape Telecaster
- Body Material Alder
- Body Finish Gloss Polyester
- Color 3-color Sunburst
- Neck Material Maple
- Neck Shape C profile
- Radius 12"
- Fingerboard Material Pau Ferro
- Fingerboard Inlay Pearloid dots
- Number of Frets 22, Narrow Tall
- Scale Length 25.5"
- Nut Width 1.650"
- Nut Material Synthetic bone
- Bridge/Tailpiece String-thru body with block saddles
- Tuners Deluxe cast/sealed locking with vintage style buttons
- Neck Pickup Vintage Noiseless Tele Single-coil
- Bridge Pickup Vintage Noiseless Tele Single-coil
- Controls 1 x master volume, 1 x master tone, 4-way blade pickup switch
Ηχητικά Samples
Παίζω με 9-42 ghr χορδές,σε έναν orange rocker 15, με μικρόφωνο Behringer B906, έχω προσθέσει λίγο delay και reverb από το DAW.
Καθαρός ήχος
teledlxclean.mp3
Mid gain
teledlxmidgain.mp3
High gain
teledlxhighgain.mp3
Επίσης, έκανα και ένα μίνι συγκριτικό με τις 10-52 χορδές που φορούσε, σε σχέση με τις 9-42 που του έβαλα στη συνέχεια.
Με 10-52
inthemix1052.mp3
Με 9-42
inthemix942.mp3
