Μη μου θιγεις τον Μποναμασα γιατι ειμαι φαν. Τον βρισκω θεικο παιχτη. Αυτο το σολο που κανει στο βιντεο που εβαλα, καπου μετα το 4ο λεπτο, θεωρω οτι ειναι η πεμπτουσια της ηλεκτρικης κιθαρας. Γουστα ειναι αυτα. Και συγκρισεις τυπου ο ενας καταπινει τον αλλο μου φαινονται ανουσιες και καπως παιδικες (δε θέλω να σε προσβαλλω, ουτε το λεω για σενα προσωπικα). Κατα τα αλλα συμφωνω με τα περισσότερα.fusionakis είπε:1) Ο Eric Gales στο παιχτικό κομμάτι δεν είναι "παιχταράς για κάποιους", είναι κάτι άπιαστο. Να το πω κάπως άκομψα, είναι αυτός που καταπίνει όλους τους σπουδαίους Bonamasses out there... Άλλο μουσικά τι είναι ο καθένας, άλλο παιχτικά. Παιχτικά ο τύπος είναι η δύναμη της φύσης, όποιος έχει να βρει αρνητικό σε αυτό το κομμάτι για τον Gales κατ'εμέ απλά εκτίθεται.
Αν τώρα για κάποιους το παίξιμό του, όπως εκφράζεται στο context της μουσικής του, δεν μπορούν να το ακούν, τότε όντως υπάρχει ο Frisell και ο Metheny, ή για να μην πάμε μακριά σε μουσικά ιδιώματα, υπάρχει και ο Philip Sayce ή ο Doyle Bramhall II (μερικά παραδείγματα)... ή και ο Bonamasssa (όπως καταλαβαίνετε δεν κάνω τη συζήτηση για να ....
Το σέβομαι, όπως σέβομαι και τον ίδιο σαν παιχταρά. Η μουσική του ποτέ δεν με τρέλανε, αλλά το παίξιμό του το αντίθετο (τον θεωρώ από τους κορυφαίους σπουδαστές του οργάνου, τρομερά λεπτολόγος και τελειομανής, είτε τώρα που παίζει καρφί καρφί, είτε παλιότερα με τα 4-amp setups και τα εφέ). Και προφανέστατα ο άνθρωπος ήταν και είναι κτήνος σαν παίχτης, δεν το συζητάμε.otto## είπε:Μη μου θιγεις τον Μποναμασα γιατι ειμαι φαν.