Κοίτα οπωσδήποτε μερικά threads στο talkbass.com για τις αναβαθμίσεις στα SX για να πάρεις μια ιδέα.
Τα SX παρεμπιπτόντως είναι μανούλα γι αυτό που θες εσύ, μιας και είναι εντελώς πάμφθηνα και με καλά ξύλα.
Τα vintage modified αν εξαιρέσεις την ταστιέρα που σαν ποιότητα δεν είναι και επιπέδου custom shop ας πούμε (μάλλον είναι στο ίδιο επίπεδο με το SX), δεν έχει και πολλά να ζηλέψει από ένα fender standard. Tα υπόλοιπα hardware, κατασκευή κ.λ.π είναι αξιοπρεπέστατα. Πάντως είναι λίγο ακριβότερα, γι αυτό και μόνο δεν ξέρω κατά πόσο αξίζουν σε σχέση με τα SX...
Τώρα τα πλεονέκτηματα ενός τέτοιου project σε σχέση με το έτοιμο αλλά ακριβότερο όπως άλλοι συμφορουμίτες προτείνουν είναι:
1. Έχει πλάκα αν σου αρέσει να ασχολείσαι και μπορείς να κάψεις ευχάριστα ώρες ψάχνοντας για το ποια γέφυρα, ποιο μαγνήτη, ποιά κλειδιά, ποιό μπράτσο κ.λ.π
2. Τελειώνοντας το αλλά και στην πορεία μαθαίνεις πολλά για το ίδιο το όργανο, και πως ακριβώς σε βολεύει να είναι στημένο. Αναπτύσεις μια πιο συναισθηματική σχέση μαζί του και μπορεί να καταλήξεις και σε κάτι το οποίο δεν προσφέρεται στο εμπόριο αλλά είναι στημένο εντελώς επάνω σου. (π.χ ένα Precision με στενότερο Jazz λαιμό για να βολέυει στα χέρια έναν MusicMan μαγνήτη στη γέφυρα για να παίζεις και RHCP, vintage γέφυρα γιατί την Badass τη δοκίμασες και σου φάνηκε σφιχτή και custom pickguard φτιαγμένο από φώτο που έχεις τραβήξει τα ντολμαδάκια της μαμάς για έμπνευση... ;D)
3. Το βασικότερο είναι πως κάποια parts πιθανόν θα τα άλλαζες έτσι κι αλλιώς ακόμα και σε ένα πολύ ακριβότερο όργανο. Αν θες να βάλεις π.χ Lindy Fralin, Seymour Duncan, Bartollini ή DiMarzio μαγνήτες, μια Badass, Schaller, Gotoh ή Wilkinson γέφυρα, Schaller ή HipShot κλειδιά, TUSQ nut, CTS ποτενσιόμετρα ή Cornell Dubilier PIO caps οπως κάνουν πολλοί από αυτούς που έχουν ακριβά μπάσα μιας και ακόμα και 2000 ευρώ να δώσεις δεν έρχονται stock με αυτά, γλυτώνεις λεφτά αφού δεν έχεις ήδη πληρώσει την σχετικά καλύτερη ποιότητα σε ηλεκτρικά, hardware κ.λ.π ενός Fender π.χ που ξέρεις ότι δεν σου κάνει και θα πάει για πέταμα...
4. Είναι σαν αν πληρώνεις με δόσεις...Εγώ ας πούμε δεν θα δινα ποτέ 500 ευρώ μαζεμένα για να πάρω ένα μπάσο να κάνω την πλάκα μου αλλά ξεκίνησα με ένα παμφθηνο και όποτε μου περισσέυουν 40-50 ευρώ του κάνω και μια αναβαθμιση...καναν μαγνήτη που βρήκα φθηνα στο ebay, μια γέφυρα που μου αρέσε κ.λ.π
Τα μειονεκτήματα...
1. Μεταπωλητική αξία που τείνει στο 0 έστω και αν έχεις ρίξει του κόσμου τα λεφτά επάνω. Πολύ σημαντικό, γιατί αν είναι το βασικό σου όργανο κάποια στιγμή μάλλον θα πας σε κάτι καλύτερο (αναζητώντας το mojo) και θα κλαις τα λεφτά που έριξες σε αυτό.
2. Αν δεν έχεις υπομονή ή υπολοίπεσαι σε στοιχειώδεις γνώσεις setup οργάνων δεν το συζητάμε. Εννοείται πως αν το πηγαίνεις σε μάστορα μια για τον μαγνήτη μια για τη γέφυρα μια για το μπράτσο κ.λ.π θα βγείς από το παράθυρο...
3. Ο παράγοντας fail αν αρχίσεις και συνδέεις διάφορα parts (μανίκια, σώματα κ.λ.π). Η μικρή αλλά υπαρκτή πιθάνότητα κάτι να μην είναι συμβατό και να τα πληρώσεις άδικα.
4. Το ότι βασικά περιορίζεσαι σε όργανα τύπου Fender. Αυτό που έχεις ακούσει για τους μαγνήτες ισχύει βέβαια. Όργανα τα οποία έχουν συγκεκριμένη, προσεγμένη ή ιδιότυπη κατασκευή και τα ηλεκτρικά τους είναι συνδυασμένα με αυτή δεν μπορείς να τα πλησιάσεις απλά με ένα σετ μαγνήτες. Τα Fender όμως έτσι κι αλλιώς είναι επιπέδου...ΙΚΕΑ. Αν μου έλεγες ότι θες να φτιάξεις ένα parts μπάσο για ήχο Ken Smith ή Odyssey θα σου έλεγα να το ξεχάσεις και να αρχίσεις να μαζεύεις χρήματα...
