Μεταφέροντας και την κουβέντα από ένα διπλανό topic, ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Για παράδειγμα ο Φοίβος, τι αντέγραψε και από πού; Δεν έχω καμιά διάθεση να υποστηρίξω το Φοίβο, δηλώνω ότι το 95% της δουλειάς του δε με εκφράζει, αλλά πρέπει να παραδεχθούμε πως ότι κάνει το κάνει επαγγελματικά. Εξάλλου έχει τελειώσει και το Juliard School Ν.Υ., άν δε κάνω λάθος,ή τουλάχιστον το έχει παρακολουθήσει, κι αυτό νομίζω λέει κάτι. Τις προάλλες για παράδειγμα άκουγα, λόγω επαγγελματικής διαστροφής, το νεο LIVE της Βανδή, και μπορώ άφοβα να πώ ότι είναι μακράν η καλύτερη τεχνικά δισκογραφική παραγωγή στην Ελλάδα σήμερα. Εντάξει, ο τύπος είναι mainstream μέχρι χυδαιότητας, εντάξει πάει για την κονόμα, αλλά τις δικές του ικανότητες εξαργυρώνει και μαγκιά του αν το θέλετε.
Και τα λέω όλα αυτά γιατί, διακρίνω μια τάση να απορρίπτουμε το Μαζωνάκη γιατί συμπεριφέρεται σα Μαζωνάκης, το Φοίβο γιατί λέγεται Φοίβος και από την άλλη να ανεβάζουμε λ.χ. τους VNV Nation ή τους Chemical ή όποιους άλλους εσείς θέλετε, (έβαλα στην τύχη δυο συνθεραϊζιστά ονόματα για να συγκινήσω την κατά τεκμήριο μεγάλη πλειοψηφία του forum) γιατί αυτό που κανουν συμβαδίζει με αυτό που εμείς στο μυαλό μας έχουμε προσδιορίσει ότι πρέπει να κάνουν για να τους εγκρίνουμε.
Κι αν κάνουν κάτι διαφορετικό; Στην πυρά!!!
Δόξα τω Θεώ, η σχετικά πρόσφατη ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα ( Kiss - Dynasty, Stones - Miss You, Queen - Bites the dust, Σαββόπουλος - Τραπεζάκια 'Εξω, Μικρούτσικος - Η αγάπη είναι ζάλη) καλλιτεχνών που είχαν να πουν πολλά, είπαν πολλά και συνεχίζουν να λένε, αλλά προσέκρουσαν στην απολυτότητα του "κολλημένου" ακροατή τους που δεν εννοούσε να εξελιχθεί μαζί τους.
Αυτή λοιπόν είναι η ίδια απολυτότητα, με άλλο πρόσωπο, που υπαγορεύει:
ΜΗΝ ΑΚΟΥΣ ΜΑΖΩΝΑΚΗ!!! ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ!!!
ΜΗΝ ΑΚΟΥΣ ΦΟΙΒΟ!!! ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ!!!
Έτσι συνθηματικά απορρίπτουμε, όχι γιατί ακούσαμε και διαφωνήσαμε αισθητικά, τεχνικά, καλλιτεχνικά αλλά γιατί έπρεπε εκ των προτέρων να διαφωνήσουμε, και κολλάμε και τη ρετσινιά για να έχουμε άλλοθι.
Όταν ήμουν έφηβος, τέλη 70 έως και μέσα 80, υπήρχε φοβερή αντιπαλότητα ροκάδων-καρεκλάδων έως και στο σημείο γραφικότητας. Εγώ ήμουν απ΄τη μεριά των ροκάδων. Zeppelin, Purple, Nazareth. κλπ.
¶κουγα Boney M και αήδιαζα, Αbba και ζαλιζόμουνα, KC and the Sunshine band και ξέρναγα.
Σήμερα ανακαλύπτω ακριβώς αυτό: Ότι δηλαδή, δεν είναι ότι δε μου άρεσαν στην πραγματικότητα, αλλά ότι έπρεπε να μη μου αρέσουν και ως εκ τούτου έξ ορισμού δεν έπρεπε να την ψάξω και να συνηθίζω σε καινούρια ακούσματα, εν τέλει να αποκτήσω μια παιδεία που να μου επιτρέπει να ακούω τα πάντα και να επιλέγω ελεύθερα αυτό που μου αρέσει!
Πιθανό να είμαι υπερβολικός αλλά αυτό ακριβώς το δικαίωμά μου θέλω να υπερασπιστώ με αυτό το post.
Υ.Γ. Όυφ !!!