1. Να συμπληρωσω οτι η μελωδικοτητα στα σολο δεν ειναι η μονη επιλογη. Υπαρχουν κι αλλες επιλογες με διαφορετικη δομη.
2. Υπαρχουν και εκεινα χωρις δομη.
3. στα μπλουζ δεν χρειαζεται τοσο μελωδικοτητα. Μπορεις να βαρας μια νοτα ολη την ωρα, και απο κατω ο κοσμος να παραληρει.
Θα διαφωνήσω με όλα.
Αυτό που καταλαβαίνω από αυτά που γράφεις, είναι ότι δεν έχεις αντιληφθεί την έννοια της μελωδίας, και της δομής.
1. Είναι η μόνη επιλογή, όχι μόνο στα σόλο, αλλά παντού. Επειδή όμως τα σόλο είναι συνήθως μια φωνή (συνήθως λέω, γιατί υπάρχουν και chord solo βέβαια), είναι καθαρές μελωδίες.
Δεν υπάρχει single line παίξιμο χωρίς μελωδία, και αν δεν έχει "μελωδικότητα" (ακόμα και το διαστηματικό παίξιμο με μεγάλα διαστήματα έχει "μελωδικότητα") δεν έχει νόημα.
Είναι σαν να θέλεις να βγεις να περπατήσεις για να ξεσκάσεις, να δεις πράγματα, και αντί για αυτό να να κάνεις διάδρομο στο γυμναστήριο.
Ο διάδρομος κάνει μόνο για γυμναστική.
Και τα πιο γρήγορα σόλο (τα σοβαρά εννοώ) έχουν μελωδικότητα, ακόμα και αν δεν προλαβαίνεις να ακούσεις τι γίνεται από την ταχύτητα.
2. Αυτά είναι "μη-μουσική".
Ακόμα και στην free-jazz υπάρχει δομή, όχι βέβαια η mainstream δομή, αλλά υπάρχουν πολλοί τρόποι να δομήσεις κάτι, κάποιοι είναι σίγουρα μη-συμβατικοί.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει δομή.
3. Να, αυτό εννοούσα πριν. Η μια νότα, γιατί δεν είναι μελωδία και δεν έχει μελωδικότητα? Ίσα ίσα.
Αν μάλιστα προσέξεις (το ξέρεις γιατί το κάνεις κι εσύ στο παίξιμό σου), αυτή η μια νότα διαφέρει τρομερά σχεδόν σε κάθε επανάληψή της από άποψη εκφραστικότητας.
Όχι μελωδία, μελωδιάρα είναι.
Άλλο τώρα αν "παραφορέθηκε" και έγινε κλισέ χάνοντας το νόημά της κάποιες φορές από κάποιους wannabe μπλουζίστες.
Μην τα μπερδεύεις τα πράγματα στο μυαλό σου.
EDIT: Το θέμα είναι να υπάρχει μουσικότητα, μια έννοια που ορίζεται από πάρα πολλές μεταβλητές. Αυτή είναι που ξεχωρίζει κάτι που αξίζει, από κάτι που δεν αξίζει.
Και μπορούμε να την βρούμε από τα πιο συμβατικά μουσικά πονήματα, μέχρι τα πιο avantgarde.