Ιδανική διάρκεια άλμπουμ το &#

AuditoryDriving

Μέλος
Μηνύματα
1,755
Πόντοι
36
Γεια χαρά παιδιά.

Η ερώτηση αφορά συζήτηση που νομίζω όλοι έχουμε κάνει. ο ρόλος που παίζει η χρονική διάρκεια ενός άλμπουμ στο πόσο συχνά, πολύ, ευρέως ακούγεται.

ΕΙδικά σήμερα που το να κάτσει και να ακούσει κανείς μουσική συνεχόμενα (πχ ένα - δυο αλμπουμ χωρίς διακοπη) θεωρείται δύσκολο / μη συνηθισμένο, έχω την εντύπωση ότι ένας μέσος ακροατής θα διαθέσει όχι πολύ παραπάνω από 30 λεπτά στην περίπτωση.

Παλιά τουλάχιστον κάναμε και καμια βόλτα με το αυτοκίνητο μεχρι να τελειώσει το άλμπουμ :)

edit : προφανώς το θέμα εξαρτάται από το είδος της μουσικής, αλλά ας καταθέσει κανεις την εμπειρία του

ΥΓ : Δεν ξέρω πόσοι νιώθουν ένοχοι για το γεγονός ότι έχουν ακούσει το πρώτο μισό πολλών εκ των αγαπημένων τους άλμπουμ 3 φορές περισσότερο απο το 2ο μισό... :)

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Νιώθω μια ελαφρά αμηχανία γιατί η κατάσταση που περιγράφεις δε μου είναι οικεία. Ό,τι θέλω/"πρέπει" να ακουστεί ολόκληρο θα ακουστεί ολόκληρο. Κι αυτοί που προσέγγιζαν τη μουσική τους στη λογική της ακρόασης album μάλλον συνεχίζουν.

Όχι ότι ήμασταν ποτέ πλειοψηφία, άσχετα που εδώ στο Noiz, λόγω περιεχομένου, αναπόφευκτα έχουμε πολύ καλύτερη εκπροσώπηση απ' ότι στην ουρά για το καμαρίνι της Παολάρας. :D

Για ένα album που πρόκειται να κυκλοφορήσει είτε τώρα είτε σε δέκα χρόνια την ίδια συμβουλή θα είχα να δώσω στο δημιουργό: ούτε ένα δευτερόλεπτο παραπάνω απ' αυτό που αξιολογείται ως απολύτως απαραίτητο (έχουμε ακούσει αρκετά fillers νομίζω). Αλλά όχι να κόβουμε για να μην αποθαρρύνουμε...ποιούς; Τις δισκογραφικές;  ;D Το ραδιόφωνο;  ;D ;D

Δε μπορούμε να απευθυνθούμε σε όλους (εάν δεν είμαστε του "εμπορικού" δηλαδή). Εμένα θα μου αρκούσε αν εισέπρατα ότι ο δημιουργός σέβεται τον μειοψηφικό μερακλή που θα ακούσει προσεκτικά.

 
Earendil είπε:
Νιώθω μια ελαφρά αμηχανία γιατί η κατάσταση που περιγράφεις δε μου είναι οικεία. Ό,τι θέλω/"πρέπει" να ακουστεί ολόκληρο θα ακουστεί ολόκληρο. Κι αυτοί που προσέγγιζαν τη μουσική τους στη λογική της ακρόασης album μάλλον συνεχίζουν.

Όχι ότι ήμασταν ποτέ πλειοψηφία, άσχετα που εδώ στο Noiz, λόγω περιεχομένου, αναπόφευκτα έχουμε πολύ καλύτερη εκπροσώπηση απ' ότι στην ουρά για το καμαρίνι της Παολάρας. :D

Για ένα album που πρόκειται να κυκλοφορήσει είτε τώρα είτε σε δέκα χρόνια την ίδια συμβουλή θα είχα να δώσω στο δημιουργό: ούτε ένα δευτερόλεπτο παραπάνω απ' αυτό που αξιολογείται ως απολύτως απαραίτητο (έχουμε ακούσει αρκετά fillers νομίζω). Αλλά όχι να κόβουμε για να μην αποθαρρύνουμε...ποιούς; Τις δισκογραφικές;  ;D Το ραδιόφωνο;  ;D ;D

Δε μπορούμε να απευθυνθούμε σε όλους (εάν δεν είμαστε του "εμπορικού" δηλαδή). Εμένα θα μου αρκούσε αν εισέπρατα ότι ο δημιουργός σέβεται τον μειοψηφικό μερακλή που θα ακούσει προσεκτικά.
Σαφώς και συμφωνώ 100% απο την πλευρά του δημιουργού οτι θα πρεπει να ειναι οσο πρεπει να ειναι... το ερώτημα ειναι ότι πλεον ο χρόνος που ο μέσος ακροατής (ακόμη και ενας καλός ακροατής) ή ο αριθμός των φορών που θα το ακούσει ειναι και συνάρτηση της διάρκειας, ειδικά σήμερα που το attention span και η δοσολογία της πληροφορίας έχουν μειωθει δραματικά (βλέπε internet, αρθρα . ειδήσεις, twitter λιγότερος ίσως ελευθερος χρόνος κτλ)

Σορρυ αν έθεσα κάπως μπερδεμένα το θέμα. Εγω πχ που δεν ειμαι σινεφιλ, τις πιο μακροσυρτες ταινιες (αρχοντες, χομπιτ κτλ) δεν τις ξεκιναω καν. Οταν παιρνω βιβλιο, κοιτα πρωτα τα μικρά. Παντελως λαθος κριτήριο θα μου πείτε, αλλα εχω μια αισθηση οτι υπαρχει πολυ filler οπως ειπεςκαι μιας και διαβαζω σπανια πλεον και με αργους ρυθμους δε θελω να παρω ενα βιβλιο που λογω μεγεθους αυξανονται οι πιθανοτητες να μην τελειώσω ποτε ή που θα έχει πολυ μπλα μπλα για το τιποτα. Καμια φορά όταν διαβάζω / βλέπω κουράσεις, αισθαίνομαι οτι ο συγγραφές κτλ δεν σέβεται τον χρόνο μου. Θα μου πεις, μου πέφτει λόγος; Αφού θελει να εκφραστει. Αλλα καμια φορά μου βγάζει αυτο το συναισθημα που με απωθει.

Ετσι αναρωτιομουν τι σκέφτεται και το υπολοιπο φορουμ, ειδικα με βαση τους ρυθμους και το συγχρονο (cyber και μη) περιβάλλον που βρίθει ερεθισμάτων και που ολοι οι μουσική παλεύουν για λίγο από τον χρόνο του εν δυνάμει ακροατηρίου τους.

??? ::)

 
Εγώ πάσχω από αυτή την ασθένεια της ελλιπούς συγκέντρωσης ή καλύτερα της γρήγορης εστίασης σε αυτό που με ενδιαφέρει και αυτό που σχεδόν διαισθητικά αισθάνομαι ότι θα μου προσφέρει το μέγιστο στον ελάχιστο δυνατό χρόνο. Είναι μια ασθένεια που την απέκτησα με τα χρόνια προφανώς γιατί στο παρελθόν διάβασα (και μου άρεσε να διαβάζω) ολόκληρο το πόλεμος και ειρήνη και δεν γνωρίζω αν είναι μια παθογένεια των καιρών ή απλή συνέπεια της ηλικίας μου. Εκείνο που ξέρω είναι ότι χάνω στην αποφυγή αυτή που αφορά εξίσου μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια και μεγάλα σε όγκο βιβλία αυτό που δεν ξέρω και δεν περιμένω. Η έκπληξη έχει εκλείψει. Το άλλο κακό είναι ότι κάποια πράγματα δεν χωρούν στην διάρκεια που σε παίρνει να διαβάσεις ένα κινέζικο μπισκοτάκι αλλά κάποιοι από εμάς ίσως πρέπει να έρθουμε σε συμβιβασμό με το γεγονός ότι φτάσαμε τη σκέψη μας, τα συναισθήματά μας στα όρια τους και απλά όπως λένε οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι it doesn't get any better than this.

 
61 λεπτά περίπου, όσο η ηχογράφηση του Beauty & Hope in the 21st Century! ;D

 
atreu73 είπε:
Εγώ πάσχω από αυτή την ασθένεια της ελλιπούς συγκέντρωσης ή καλύτερα της γρήγορης εστίασης σε αυτό που με ενδιαφέρει και αυτό που σχεδόν διαισθητικά αισθάνομαι ότι θα μου προσφέρει το μέγιστο στον ελάχιστο δυνατό χρόνο. Είναι μια ασθένεια που την απέκτησα με τα χρόνια προφανώς γιατί στο παρελθόν διάβασα (και μου άρεσε να διαβάζω) ολόκληρο το πόλεμος και ειρήνη και δεν γνωρίζω αν είναι μια παθογένεια των καιρών ή απλή συνέπεια της ηλικίας μου. ...
Είναι μια ασθένεια των καιρών που πηγαίνει όμως πίσω 1-2 δεκαετίες.

Αυτή η αίσθηση ότι δεν έχεις χρόνο ακόμα και όταν αποδεδειγμένα χαζολογάς (σήμερα έχω χαζολογήσει ήδη 5 ώρες) γίνεται στάση απέναντι στα πράγματα, ροπή προς την απλούστευση και επιβράβευση της ατάκας έναντι της άποψης.

Έχουμε γεμίσει έξυπνους και δεν έχουμε σοφούς.Ειδικούς στη λεπτομέρεια που αγνοούν τα θεμελιώδη - ως αντικείμενα του παρελθόντος.

Δεν έχω άμυνα. Το μόνο που κάνω μερικές φορές είναι να απομακρυνθώ από τον υπολογιστή και να κάνω σχέδια σε χαρτί.

 
harilatron είπε:
Είναι μια ασθένεια των καιρών που πηγαίνει όμως πίσω 1-2 δεκαετίες.


Αυτή η αίσθηση ότι δεν έχεις χρόνο ακόμα και όταν αποδεδειγμένα χαζολογάς (σήμερα έχω χαζολογήσει ήδη 5 ώρες) γίνεται στάση απέναντι στα πράγματα, ροπή προς την απλούστευση
και επιβράβευση της ατάκας έναντι της άποψης.

Έχουμε γεμίσει έξυπνους και δεν έχουμε σοφούς.Ειδικούς στη λεπτομέρεια που αγνοούν τα θεμελιώδη - ως αντικείμενα του παρελθόντος.

Δεν έχω άμυνα. Το μόνο που κάνω μερικές φορές είναι να απομακρυνθώ από τον υπολογιστή και να κάνω σχέδια σε χαρτί.

Συμφωνω οτι ειναι σημάδι των καιρών, αλλά νομίζω οτι ειναι κάτι αναμενόμενο - μέσα σε εναν κοσμο όπου τα ερεθίσματα έχουν υπερπολλαπλαστει σε αριθμό και (εστω φαινομενικα) έχουν αναβαθμιστει ως προς το impact τους, αφενος το attention span εχει πεσει σημαντικα και αφετερου οι ανθρωποι εχουν συνηθίσει σε πλουσια / εντυπωσιακα / πολυδιαστατα / αλληλεπιδραστικα ερεθισματα.

Αλλα το να το παραβλεψεις αυτο και να σκεφτεσαι οτι απλα χαζολογεις ειναι υπεραπλουστευση (και δεν βοηθαει και στην αντιμετώπιση του χαζολογηματος που ισως έχει άλλη αιτία απο τον κακό μας / τεμπελη χαρακτηρα. Όσον αφορά το θέμα μας συνεπως, ειτε μας αρέσει ή είτε οχι, είναι μια πραγματικοτητα την οποια πρέπει να λαβουμε υποψιν.

Τεσπα, ισως ειναι ανοητο το ερωτημα ή παρεξηγίσιμο όπως το έθεσα' ηθελα απλως να δω τι πιστευουν και αλλοι :)

(σχολιάζω τα italic γιατι τα υπολοιπα ειναι λίγο γενικότερες / προσωπικες θέσεις)

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Kαλημερα πιστευω 40-45 λεπτα ειναι ιδανικη  διαρκεια ,οπως τον παλιο καλο καιρο με το βινυλιο.Ειδικα για οσους ακουνε τα αλμπουμ ολοκληρα.

 
Earendil είπε:
ούτε ένα δευτερόλεπτο παραπάνω απ' αυτό που αξιολογείται ως απολύτως απαραίτητο (έχουμε ακούσει αρκετά fillers νομίζω).
+1

αφού έτσι κι αλλιώς τυχεροί θα είμαστε αν μας κάνει κάποιος την τιμή να μας ακούσει, ας μην τον ταλαιπωρούμε με κομμάτια που και εμάς τους ίδιους δεν πείθουν.

 
blue είπε:
+1

αφού έτσι κι αλλιώς τυχεροί θα είμαστε αν μας κάνει κάποιος την τιμή να μας ακούσει, ας μην τον ταλαιπωρούμε με κομμάτια που και εμάς τους ίδιους δεν πείθουν.

Αυτό το κλείσαμε απο τη μεριά του δημιουργού νομίζω... Η εποχή του filler νομιζω εχει περασει ανεπιστρεπτι οταν δεν μιλαμε για ποπ μουσικη.

Το ερωτημα ειναι ποιο ειναι το οριο στη διαρκεια πανω απο το οποιο αποθαρρύνεται ενας μεσος ακροατής να ακουσει / ποιος ο μεσος ορος σαν εκτιμηση που συνήθως διατίθεται να αφιερωσει, δεδομένου οτι πλεον ο ρυθμός με τον οποιος παραγεται μουσικη -καθως η παραγωγη εχει "εκδημοκρατιστει"- έχει αυξηθεί σημαντικά ενώ ο διαθέσιμος χρόνος των ακροατών εχει παραμείνει σταθερος (εγώ έκανα και την εκτίμηση οτι καλώς ή κακώς έχει μειωθεί κιόλας αλλα δεν ειναι αυτό το θεμα)

Εγώ πιστεύω ότι ένα μεστό άλμπουμ  35-45 λεπτών εύκολα μπορεί να μπει στην playlist μου. Ακόμη και στο αμάξι με τις διαδρομές που κανω (και όχι τις βόλτες που έκανα πιτσιρικάς) δεν προλαβαίνω να ακούσω κάτι χωρίς να το διακόψω σε βαθμό που να χάσω τη συνέχεια.

Για ένα εξαιρετικό άλμπουμ θα αφιερώσω και 60 κ 70 κ 80 λεπτά και θα κάτσω να το ακούσω προσεκτικά.

Δεν ξέρω αν το ερωτημα που θέτω συνδυάζεται με την δική μου προσωπική αίσθηση ότι πλεόν το βάρος του υλικού σε ένα άλμπουμ πέφτει κυρίως στο πρώτο μισό.

Η οπτική γωνία δηλαδη που με απασχολεί δλδ στο παρον νήμα (και συγνώμη αν δεν ήταν ξεκάθαρο) ήταν από την πλευρά ενός ακροατή που είναι φιλόμουσος και αισθητικά συμπλέει πάνω κάτω με τη μουσική του άλμπουμ.

 
AuditoryDriving είπε:
Το ερωτημα ειναι ποιο ειναι το οριο στη διαρκεια πανω απο το οποιο αποθαρρύνεται ενας μεσος ακροατής να ακουσει / ποιος ο μεσος ορος σαν εκτιμηση που συνήθως διατίθεται να αφιερωσει, δεδομένου οτι πλεον ο ρυθμός με τον οποιος παραγεται μουσικη -καθως η παραγωγη εχει "εκδημοκρατιστει"- έχει αυξηθεί σημαντικά ενώ ο διαθέσιμος χρόνος των ακροατών εχει παραμείνει σταθερος (εγώ έκανα και την εκτίμηση οτι καλώς ή κακώς έχει μειωθεί κιόλας αλλα δεν ειναι αυτό το θεμα)

Εγώ πιστεύω ότι ένα μεστό άλμπουμ  35-45 λεπτών εύκολα μπορεί να μπει στην playlist μου. Ακόμη και στο αμάξι με τις διαδρομές που κανω (και όχι τις βόλτες που έκανα πιτσιρικάς) δεν προλαβαίνω να ακούσω κάτι χωρίς να το διακόψω σε βαθμό που να χάσω τη συνέχεια.

Για ένα εξαιρετικό άλμπουμ θα αφιερώσω και 60 κ 70 κ 80 λεπτά και θα κάτσω να το ακούσω προσεκτικά.

Δεν ξέρω αν το ερωτημα που θέτω συνδυάζεται με την δική μου προσωπική αίσθηση ότι πλεόν το βάρος του υλικού σε ένα άλμπουμ πέφτει κυρίως στο πρώτο μισό.

Η οπτική γωνία δηλαδη που με απασχολεί δλδ στο παρον νήμα (και συγνώμη αν δεν ήταν ξεκάθαρο) ήταν από την πλευρά ενός ακροατή που είναι φιλόμουσος και αισθητικά συμπλέει πάνω κάτω με τη μουσική του άλμπουμ.
o ακροατής θα ακούει για όσο του αρέσει.

ο μουσικός ακροατής δεν ακούει μόνο στις διαδρομές με το αυτοκίνητο ούτε με το ρολόι.

δεν μπορούμε να επηρεάσουμε τον τρόπο με τον οποίο ακούει κάποιος μουσική.

μπορούμε να συζητήσουμε ΑΝ κάποιος είναι ακροατής ή όχι :)

 
Προσωπικά, διάρκειες από 50 λεπτά και πάνω, με προδιαθέτουν αρνητικά. Ιδανικά θα έλεγα τα 35-45 λεπτά but that's just me  ;)

 
Για να παμε και σε παραδειγματα, το The wall π.χ. θα το ειχα ακουσει πολυ περισσοτερες φορες αν ειχαν διαλεξει τις καλυτερες στιγμες σε ενα μονο cd λογικης διαρκειας.

Τωρα που το σκεφτομαι δεν το εχω ακουσει (νομιζω) ποτε ολοκληρο με τη μια  ;D

 
VangelisV είπε:
Για να παμε και σε παραδειγματα, το The wall π.χ. θα το ειχα ακουσει πολυ περισσοτερες φορες αν ειχαν διαλεξει τις καλυτερες στιγμες σε ενα μονο cd λογικης διαρκειας.
 Και τι να αφήναν έξω ωρέ Βαγγέλη?? ?? ?? ??  :-[
 
cigaret13 είπε:
  Και τι να αφήναν έξω ωρέ Βαγγέλη?? ?? ?? ??  :-[
Αφησαν εξω αρκετα. Ακουστε το The Final Cut, περιεχει τουλαχιστον 4 κομματια που_imho_κακως εμειναν εξω απο το The Wall. Καλως βεβαια μπηκαν στο The Final Cut, το οποιο btw το θεωρω εξαιρετικο.
image.gif



 
VangelisV είπε:
Τα τραγουδια του Waters  ::)
  Όπως αυτό δηλαδή....? 
                  Απ'τα αγαπημένα μου του άλμπουμ....
 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top