Noiz Forum

Αν-εί-ναι-δυ-να-τόν, παίζανε και Mussorgsky?!?!? (και live μάλιστα σε tempo φωτιά!)
 

Αν τους είχα λατρέψει, τώρα τους αγαπώ.

Απο τα αγαπημένα μου έργα το Pictures at an Exhibition και δε γνώριζα την ύπαρξη αυτής της performance.

Ντιμ.....θενξ!!!

καλά βρε....πες μας ότι δεν το ήξερες κι όλας...

(για μια στιγμή νόμισα ότι θα τους μισήσεις...)

εγώ τον Mussorgsky απ αυτούς τον έμαθα πάντως.

Πάντως δεν ήταν και η καλύτερη προσαρμογή. Πολύ παράτολμη κίνηση μαζί με απαραίτητες προσθήκες (τραγούδι, σόλο τύμπανα-εν μέρει απαραίτητο μέχρι να κατέβει ο Emerson από τα πλήκτρα του εκκλησιαστικού στη σκηνή). Εκείνη την εποχή το κοινό ήταν εκστασιασμένο. Και εγώ επίσης. Σήμερα το βλέπω με συμπάθεια και νοσταλγία κυρίως

Ε αμα σου λέω...
Ο μόνος λόγος για να τους μισήσω είναι που δεν ενσωματώσανε περισσότερα μέρη του αρχικού έργου (το the old castle ειναι το αγαπημένο μου μέρος) αλλά και πάλι αυτό είναι πταίσμα μπροστά σε μια τέτοια performance.

"εγώ τον Mussorgsky απ αυτούς τον έμαθα πάντως"

Θεωρώ τεράστια κίνηση το να μεταφέρει κανείς λόγια μουσική σε κοινό το οποίο μπορεί να μην έχει επαφή μαζί της.

Ένας λόγος για το χάσμα που υπάρχει, και εν γένει της εξέλιξης/υπο-εξέλιξης κάποιων ειδών μουσικής, πιστεύω οφείλεται στο ότι το "απλό" μη μυημένο κοινό δε μπόρεσε να ακολουθήσει με τις εξελίξεις της λόγιας μουσικής.

Φυσικά, είναι πολύπλευρο το πράμα......

"Πάντως δεν ήταν και η καλύτερη προσαρμογή. Πολύ παράτολμη κίνηση μαζί με απαραίτητες προσθήκες"

Δεν είναι δυνατόν να πάς να το παίξεις στο είδος των ELP χωρίς τις απαραίτητες αισθητικές προσθήκες που τους χαρακτηρίζουν.

Αλλιώς θα ήταν μια απλοϊκή και ελλειπής επανεκτέλεση του ορχηστρικού έργου.

Εδώ μιλάμε για διασκευή με όλη τη σημασία της λέξης και αυτό είναι το μεγαλείο.

Γεφύρωμα δύο (εκ πρώτης όψεως) διαφορετικών ειδών.

"εγώ τον Mussorgsky απ αυτούς τον έμαθα πάντως"

για να είμαι πιό σωστός, είχε προηγηθεί η Νύχτα στο Φαλακρό βουνό που ήταν στην Φαντασία του Ντίσνευ. Την εποχή εκείνη αν μπορείς να διανοηθείς στο ελληνικό ραδιόφωνο παιζόταν τέτοια trailers σε προσφερόμενες εκπομπές. Το απόσπασμα αυτό το έβαζε τα Σάββατα το απόγευμα ο Γιάννης Πετρίδης γύρω στο 1972. Ενώ ήταν πολύ ελκυστικό ως δείγμα αγόρασα πρώτα το Tarkus και μετά πήγα σ αυτό. Ήταν βλέπεις παράτολμη και η αγορά ενός live άλμπουμ κλασικής διασκευής για το ταπεινό μου χαρτζηλίκι.

Βέβαια και το Tarkus ως σύνθεση είχε κλσικές επιρροές, κυρίως Stravinsky

@gmoukou

μια και α. βλέπω ενδιαφέρεσαι

β. δεν έχεις ασχοληθεί με το τρίο (ενώ για μένα ήταν μέχρι τα 20 ίσως το βασικότερο άκουσμά μου)

να σου πω ότι έχουν διασκευάσει και φυσικά παίξει σε live Aaron Copland (Hoedown από το Rodeo και Fanfare for the Common Man)

και φυσικά το αριστούργημα του Ginastera, για το οποίο μάλιστα επειδή ο Ginastera ζούσε τότε, αναγκάστηκαν να τον επισκεφτούν στην Ελβετία για να ζητήσουν την έγκρισή του. Λέγεται δεν ότι ο Ginastera άκουσε τη διασκευή αμίλητος και στο τέλος ξεφωνησε: Diabolic !, και φυσικά το τρίο παγωσε... Μετά τους εξήγησε ότι εννοούσε ότι ήταν οι μόνοι που έπιασαν το νόημα της σύνθεσής του...

Αν σε ενδιαφέρει το group πάντως, άκου οπωσδήποτε το Brain Salad Surgery μακράν το αριστούργμά τους του 1975.

Σ.Σ. έβαλα αρχικά την πιανίστρια, αλλά γενικα η εκτέλεσή της και η όλη ορχήστρα δεν ...γκρουβάρει, οπότε την αφήνω, αλλά εδώ είναι πολύ καλύτερα

Τελικά αυτή είναι η καλύτερη, ή αυτή που χρησιμοποίησε ως αναφορά ο Emerson

κι αυτή κατά γενική ομολογία 

αυτός ο τύπος το πάει αρκετά καλά....