Κάτσε φίλος γιατί μπλέχτηκα εδώ... Όπως λέει ο μάστορας τα του Γιαννάκη και του Σάββα είναι τα καλύτερα του κόσμου. Δηλαδή... τι, δεν είναι τα Selmer, ζούσα τόσα χρόνια σε μια πλάνη;
Χωρίς να θέλω να ανοίξω πόλεμο, θα αρκεστώ να πω ότι υπάρχουν όργανα που κατασκευαστικά είναι σε υψηλότατα επίπεδα. Ηχητικά επίσης. Υπάρχουν και κάποια όργανα που έχουν ακουστεί τόσο πολύ, που η παράδοση τα έχει εγκαταστήσει τόσο στέρεα στη συνείδησή μας, που τα προτιμούμε ακόμα κι αν περνούν περιόδους διακυμάνσεων στην ποιότητα κατασκευής τους.
Όλα τα γιαναγκισάβα είναι τελείως χειροποίητα, αλλά με μπουτίκ φιλοσοφία. (Πολύ ιαπωνικά θα έλεγε κάποιος) Σέλμερ υπάρχουν κοσμήματα, αλλά βλέπω ότι υπάρχει κι εκεί μια μετα-γνώση, οτι πρέπει να είναι σέλμερ της τάδε βδομάδας του 36 που δούλευε ο τζο, κτπ κτπ..
(Το ίδιο παρεπιμπτόντως ισχύει και στα τρομπόνια, π.χ. μπαχ 42 από μπαχ 42 μπορεί να είναι μέρα με τη νύχτα, δίπλα δίπλα σειριακοί αριθμοί.)
Ενώ γιαναγκισάβα, του όποτε και να είναι, η ποιότητα κατασκευής είναι ίδια, η μέγιστη.
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να σας βοηθήσει να εξατομικεύσετε το περιεχόμενο, να προσαρμόσετε την εμπειρία σας και να σας κρατήσει συνδεδεμένους εάν εγγραφείτε.
Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, συναινείτε στη χρήση των cookies από εμάς.