Phil X playing...Περασμένες μου αγάπες

δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να γελάνε με αυτά τα λικς.

Σίγουρα τους βγαίνουν τα μάτια, αλλά γιατί να γελάνε κι όλας? Πολύ παράξενη αντίληψη.

Γενικά υπάρχει αυτή η αντίληψη από τους δυτικούς για το μπουζούκι σρέντινγκ. Ότι είναι είναι δηλαδή ένα θέαμα...

Κάτι σαν ζογκλερικό...

Δε γελάνε με το lick, γελάνε με τον παράξενο και μη-βολικό δαχτυλισμό.

Όσο μεγάλωνα και έπαιζα μπουζούκι στο σχολείο, ο Χιώτης ήταν το είδωλό μου. Είχα αγοράσει τον live δίσκο που έπαιζε ο Θανάσης Βασιλάς. Ακόμα το ακούω και παιθαίνω την πλακάρα μου. Δε μπορεί να αντιληφθεί το μυαλό μου την τελειότητα αυτού του σόλο (από το συγκεκριμένο live).

Πιστεύω ότι γελάνε από ενθουσιασμό/αμηχανία προς το νέο ακουσμα.

Το ίδιο θα έκαναν για κάθε "διαφορετικό" στυλ παιξίματος.

 

Έχει δίκιο και ο Ελληνοαμερικανός για την ατάκα του μπουζουκιού. Η μετάβαση από μπουζούκι σε ηλεκτρική δίδει ένα από μεγάλο αβαντάζ για το πως χρησιμοποιείται το δεξί χέρι και η πένα. 

Ελάχιστοι in my book έχουν το χέρι και τον ήχο του Phil X από τη "νέα" γενιά. Στο songwritting δε με τρελαίνει, αλλά οπουδήποτε παίζει session ή live είναι καταπληκτικός.

Περιπτωση ο Φιλ-Χ. Ενας συγχρονος γκιταρ χίροου με στοφα... σταντ-απ κομιντιαν....!