Αναζήτηση στην κοινότητα

Ένα σκίτσο του '08 για ορχήστρα εγχόρδων. Πήρα πρόσφατα το Noteperformer και ήθελα να το δοκιμάσω λίγο σε υπάρχον υλικό. Θέλω απόψεις για τον ήχο, αν περνάει έστω και λίγο ή αν ακούγεται τελείως CASIO. Για τη σύνθεση, καλοδεχούμενες οι κριτικές σας, αλλά να ξέρετε ότι τα έχω κρεμάσει τα παπούτσια σε αυτό το στιλ, τώρα μόνο αρκουδιαραίικα με ενδιαφέρουν. (Όπως στο 1:42 καλή ώρα?)

Πριν κανα δίμηνο, ένας φίλος του ενός αδερφού μου, μου ζήτησε να του φτιάξω μια ενορχήστρωση με πιάνο και ό,τι άλλο θέλω. Θα έπρεπε να ξεκινάει με το Ακόμη του SIDARTA, και να συνεχίζει με το Έρημο, του ιδίου. Αυτός ο φίλος προσπαθεί να κάνει κάποια βήματα στη μουσική παραγωγή, με έμφαση στην Ελληνική Trap. Ο σκοπός του παραπάνω ζητήματος ήταν να γίνει μια ρομαντική μπαλάντα και να το πει η Jayla, που μάλλον ο φίλος είχε κάποιο κονέ και πίστευε ότι έχει τη φωνή για να το υποστηρίξει. Παράλληλα, σαν αρχική ιδέα ήθελε να βάλει και κάποιο beat από πίσω. Μετά τα πρώτα δείγματα, εγώ είχα ένσταση σε όλα - και στην ερμηνεία της κοπέλας, και στην ηχογράφηση, τα stems που μας έδωσαν, και στο beat που έβαλε αργότερα το παιδί... σε όλα. Εν τέλει αυτός το ανέβασε έτσι, τα σχόλια δικά σας. Εμένα δεν μου άρεσε καθόλου, και επειδή είχα αφιερώσει χρόνο στο πιάνο και στο τσέλο, είπα να το ανεβάσω. Πείραξα λίγο το πιάνο για να μπορεί να παίζει λίγο τη μελωδική γραμμή πιο ρεαλιστικά - αν και μάλλον σε κάποια σημεία πρέπει να χεις 3 χέρια για να το παίξεις. Τα δύο κομμάτια είναι ιδιαίτερα απλά συνθετικά - 2 συγχορδίες το πρώτο και 3 το δεύτερο. Πιο πολύ θα ήθελα την άποψή σας για το programming, καθώς και για το πώς δένει το τσέλο με το πιάνο. Φυσικά ό,τι άλλο και να ειπωθεί είναι καλοδεχούμενο.

Ένα concept album τύπου soundtrack χωρισμένο σε 7 κομμάτια.

Πάλι ο noteperformer, αυτή τη φορά χωρίς καμία απολύτως παρέμβαση. Δικά του βάθια, δικές του δυναμικές, ό,τι γράφει η παρτιτούρα. Ένα 3λεπτο σκέρτσο, μπιρμπιλωτό και τσαχπίνικο, αλλά κοινότυπο και δύσκολο παιχτικώς. Εγγυημένη οικονομική αποτυχία αν το έβαζε κάποιος σε συναυλία, πολύ μεγάλη επιτυχία τώρα που το παίζει το κομπγιούτερ.

Αυτές τις μέρες ολοκλήρωσα κάτι που ξεκίνησα πριν ένα ενάμιση χρόνο αλλά το είχα παρατήσει γιατί καταπιάστηκα με το Tarkus. Το κομμάτι το είχα παρουσιάσει εδώ και ήταν ένα αρκετά ενορχηστρωμένο σύγχρονο ...άσμα με μεγαλούτσικη διάρκεια και αρκετό χώρο για αυτοσχεδιασμό. Μετά από κάποιο διάστημα μου μπήκε στο μυαλό η ιδέα να το ενορχηστρώσω όλο απ την αρχή αλλά σε αμιγώς κλασσική μορφή. Είχα ήδη "ασχοληθεί" με το είδος της κλασσικής σε κάποια ας πούμε "soundtracks" και το θεώρησα αρκετά ενδιαφέρουσα πρόκληση. Η ιδέα ήταν να φτιαχτεί ένα "κλασσικό" κομμάτι με τα αυτοσχεδιαστικά μέρη να παίζονται από κάποια πρώτα όργανα, ας πούμε σολίστ, με αρκετή δόση της "προσωπικότητας" του εκάστοτε σολίστ... (τα διάφορα εισαγωγικά που βάζω δεν είναι τυχαία, και ας ληφθεί υπόψιν). Ετσι όλα τα αυτοσχεδιαστικά μέρη που στο αρχικό κομμάτι ήταν με κιθάρα μεταγράφτηκαν νότα νότα σχολαστικά και δόθηκαν σε κλασσικά όργανα. Αντίστοιχα δόθηκε μεγάλη προσοχή να αποδοθούν σωστά δυό δύσκολα μέρη τα οποία στο αρχικό είχαν αποδοθεί με synths, reversed slide κιθάρα και delay το ένα και με heavy distorted guitar το δεύτερο. Σ αυτό το δεύτερο αποφάσισα να προσθέσω και ένα νέο θέμα. Κάποια πράγματα εξακολουθούν να είναι πειραματικά, απλά με τη γνωστή μου συνήθεια, το βαρέθηκα και είπα να βγεί έξω μπας και πάρω κάποια ιδέα για βελτίωση. Οπότε μου λέτε τι σας άρεσε, τι δεν σας άρεσε και ενδεχομένως προτάσεις.

Χαιρετώ τη παρέα με "νέο" έργο. Πιανιστικό έργο για έξι χέρια σε ένα πιάνο, γραμμένο κατόπιν παραγγελίας για το Pythia Trio (Μυρτώ Ακρίβου, Ηρώ Μενέγου, Θάλεια Παπαδοπούλου), το οποίο ναι μεν γράφτηκε το 2020 αλλά, λόγω των μέτρων covid κλπ, μόνο φέτος κατάφερε να παιχτεί ζωντανά στο Ωδείο Αθηνών (εξού και το "νέο" παραπάνω). Το πρόγραμμα περιελάμβανε αμιγώς νέες συνθέσεις που ανέθεσε το τρίο στους συνθέτες: Νίκη Κρασάκη, Σταμάτης Πασόπουλος, Μιχαλής Παρασκάκης, Νικόλας Τζώρτζης, Άντης Σκορδής, Ανθή Δαμβουνέλη, Γιώργος Μουρκούσης. Σας παραθέτω και το κείμενο που συνοδεύει το έργο μου: Το έργο Proximal πραγματεύεται την αιώνια διαμάχη με το χρόνο. Τη μάταιη προσπάθεια του ανθρώπου να εξουσιάσει, και τελικά να καταλύσει, αυτή τη δύναμη οδηγώντας τον ίδιο σε μια ατέρμονη κίνηση της οποίας γίνεται δέσμιος. Οι εκτελεστές, τα μουσικά υλικά αλλά και το ίδιο το μουσικό όργανο, τοποθετούνται πίσω από το πρίσμα ενός διαστηματικού concept με σκοπό να αποκτήσουν μια σχέση αλληλεπίδρασης και παλμικότητας που θα τα οδηγήσει στην ολότητα. Αναλυτικότατες πληροφορίες για το προτζεκτ των κοριτσιών θα διαβάσετε εδώ. Το ηχητικό που ανεβάζω εδώ δεν είναι live αλλά γραμμένο μέσω VST (το Grand Rhapsody της waves αν δε κάνω λάθος) με επιπλέον κάποιους ηχογραφημένους ήχους (χτυπήματα, τσίμπημα χορδής μέσα στο πιάνο, παίξιμο με τρίχα δοξαριού κλπ) που δεν μπόρεσα να έχω αλλιώς. Αναμένω σχόλιά σας υγ: το εικαστικό έργο που συνοδεύει το κομμάτι στο soundcloud το έχει φιλοτεχνηθεί η αδελφή μου Αθηνά Μουρκούση.

Στα ξεκινήματα της ενασχόλησης μου με την ορχηστρική μουσική προέκυψε αυτό το κομμάτι.. Ελπίζω να σας αρέσει..

Καλησπέρα σε όλους! Ενα κομμάτι για το Halloween που πέρασε.... Ελπίζω να σας αρέσει. Επειδή είχα και χρόνο στη διάθεσή μου, έφτιαξα και βιντεάκι. Καλή συνέχεια σε όλους!