Έχουν περάσει από τα χέρια μου διάφορα βιβλία αναφορικά με τη θεωρία της Μουσικής (Οικονομίδη, Αμαραντίδη, Ταπέ, Πυργιώτη). Τελευταία ασχολήθηκα με δυο νέες εκδόσεις "Η θεωρία της σύγχρονης μουσικής" (Αλεξάνδρα Κλάδη) και "Η Μουσικοπολιτεία της κυρίας Σολεδάρ" (Βιβλίο 2 - Θεώνη Μπεντούλη).
Στην ενότητα των αλλοιώσεων η μεν Κλάδη δεν συμπεριλαμβάνει την αναίρεση στις αλλοιώσεις, διότι κατά τη γνώμη της η αναίρεση δεν αλλάζει, δεν μεταβάλλει το φυσικό ύψος της νότας, σε σύγκριση με τη δίεση και την ύφεση.
Η δε Μπεντούλη στα διπλά σημεία αλλοίωσης κάνει αναφορά και στη διπλή αναίρεση.
Κάπου λοιπόν μπερδεύτηκα σε σχέση με όσα γνώριζα και είχα διαβάσει έως τώρα. Η αναίρεση ανήκει στις αλλοιώσεις, ναι ή όχι; Υφίσταται διπλή αναίρεση;