Κουφη Λεοπαρδαλη

Βέβαια για να πούμε και του στραβού το δίκιο ο Kurzweil την έχει καλυμμένη αφού ότι και να συμβεί γύρω στο 2045 το πιθανότερο είναι να έχει πεθάνει... η το πολύ, πολύ να είναι ένας γέρος με άνοια. Εγώ περιμένω να δω τι θα γίνει με τον Πατήρ Μάξιμο και το βιβλίο του για τον αντίχριστο που έρχεται το 2013. Φυσικά δεν θα γίνει τίποτα, και τον έχει ήδη κλεισμένο η Άννα Δρούτσα για εξηγήσεις.;D

+1 Όταν άκουσα το With or Without you γύρω στο 2000 για πρώτη φορά ήταν απ'τη συγκεκριμένη συναυλία. Θυμάμαι πόσο μου είχε αρέσει η κιθάρα του "ινδιάνου" Edge και η στιγμή που μπαίνει o Mullen Jr. με το καλπασμό των ντραμς. Και το στήσιμο με τον understated φωτισμό. Για μένα και η φωνή του Bono ήταν στις καλύτερές της εποχές. Μαζί με το WoWy σε τραγούδια όπως τα Christmas(Baby Please Come Home) και Angel of Harlem. Τότε δεν πολυασχολιόμουν με τη μουσική (στο Δημοτικό βλέπεις καρτούν και παίζεις μπάλα) και αφού έμαθα πως ήταν τραγούδι του 1987 δεν το πίστευα, καθώς τότε νόμιζα πως όλη η καλή μουσική ήταν σύγχρονη. :P Οπότε η συγκεκριμένη εκτέλεση του WoWy μου άνοιξε τα μάτια για την παλιότερη μουσική. :)

Ήδη η γη είναι γεμάτη με "υπολογιστική ύλη". Δες τις φωτογραφίες απ'το διάστημα. (Hint: Ψάξε για τις πράσινες περιοχές.;))

Και που τη βρίσκεις αυτή την αισιοδοξία κύριε Kurzweil; Αφού ο ίδιος παραδέχεσαι πως ακόμα και η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2007 οφείλεται εν μέρη στην αλόγιστη χρήση και εμπιστοσύνη σε αλγορίθμους που αυτόματα επέλεγαν τα πιο "ασφαλή" subprime.

Nαι, είναι απλό. Πως αυξάνεις την υπολογιστική ισχύ όταν έχεις εξαντλήσεις το ελάχιστο μέγεθος των logic gates και την μέγιστη ταχύτητά τους χρησιμοποιώντας πλέον λέιζερ; Πρέπει να αυξήσεις το πλήθος των συνδέσεων και αυτό συνεπάγεται μεγαλύτερο όγκο. Δεν είμαι επιστήμονας, αλλά πραγματικά διαβάζοντας το βιβλίο του δεν βρήκα κάτι θεμελιώδες λάθος. Ο Kurzweil έχει δυνατά επιχειρήματα που είναι δύσκολο να τα αντικρούσεις. Εκεί που έχω ένσταση είναι λιγότερο στην χρονολογία που θέτει και περισσότερο στην αισιοδοξία του.

Με το να γίνει αξεπέραστος; :)

Καλός η κακός, εμένα με συνόδευσε σε μία καψούρα. Όσο για τον Coverdale, πιστεύω το έδεσε το γλυκό. Πίσω στο θέμα της μουσικής, θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου πως μία καλή μπάντα είναι κατά πολύ προτιμότερη ενός organist hero. Όμως πίστεψε με τίποτα δεν έχει παιχτεί ακόμα.

^Αυτό είναι αδύνατο. Σκέψου τον εαυτό σου με άμεση πρόσβαση στο Ιnternet, κατευθείαν στους νευρώνες του εγκεφάλου σου. Είσαι έτοιμος;

Samy συμφωνώ σε μεγάλο ποσοστό μαζί σου απλά να πω πως δε πιστεύω πως το ροκ έχει πεθάνει ή είναι στα τελευταία του. Απλά δεν είναι mainstream και που ξέρεις μπορεί να επανέλθει δριμύτερο. Βέβαια δεν ενδιαφέρονται πολλοί η μουσική που τους αρέσει να είναι mainstream, αλλά όσο να' ναι βρε παιδί μου νιώθεις μία ευχαρίστηση όταν βλέπεις κόσμο να ενθουσιάζεται με την μουσική που γουστάρεις! ;D

Σύμφωνα με τον γνωστό εφευρέτη, επιχειρηματία, συγγραφέα και φουτουριστή Ray Kurzweil, η ανθρωπότητα αναμένεται να κάνει το μεγαλύτερο άλμα της ιστορίας της μέσα στην δεκαετία του 2040. Τα γεγονότα που θα συμβούν θα είναι δραματικά καταλήγοντας σε ένα καθοριστικό σημείο επονομαζόμενο Technological Singularity (μοναδικότητα). Ο όρος είναι δανεισμένος από τις μαύρες τρύπες και υποδεικνύει την πλήρη αδυναμία του νου να κατανοήσει την τεχνολογική πρόοδο απ' αυτό το σημείο και έπειτα, εφόσον μιλάμε για έναν... βιολογικό νου (περισσότερα αργότερα). Οπότε θα μιλάμε για την εποχή προ και μετά την Μοναδικότητα. Την περίοδο εκείνη ένας υπολογιστής αξίας $1000 θα έχει την υπολογιστική δύναμη του συνολικού ανθρώπινου πληθυσμού. Τα όρια της σμίκρυνσης των τρανζίστορ θα έχουν εξαντληθεί (έχοντας φτάσει το ατομικό επίπεδο) και η μόνη λύση για την αύξηση της υπολογιστικής ισχύς θα είναι προς τα "έξω". Σταδιακά η μάζα της γης θα μετατραπεί σε υπολογιστική ύλη και αργότερα το σύμπαν. Μόνο που απ'το τέλος της επόμενης δεκαετίας θα έχει ολοκληρωθεί η πλήρης χαρτογράφηση του εγκεφάλου και θα επέλθει πραγματική Τ.Ν. που θα λάβει τα ηνία της τεχνολογικής εξέλιξης με μονάχα έμμεση ανθρώπινη παρέμβαση. Εάν δεν βρεθεί η "ψυχή" κάπου μέσα στον εγκέφαλο δεν υπάρχει λόγος να μην μπορέσει να ψηφιοποιήθεί η σκέψη και αργότερα να βελτιωθεί ανυπολόγιστα. Αν σας φαίνεται δύσκολο το εγχείρημά σκεφτείτε πως όταν άρχισε η χαρτογράφηση του ανθρώπινου DNA στις αρχές του 90 με την τότε τεχνολογία υπολογιζόταν να τελειώσει χιλιάδες χρόνια μετά. Ολοκληρώθηκε την προηγούμενη δεκαετία. Ο άνθρωπος θα πάρει την εξέλιξη στα χέρια του και θα γίνει ένα με την τεχνολογία. Δεν θα υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ ανθρώπου και μηχανής. Αν και αυτό ακούγεται τώρα ψυχρό, σύμφωνα με τον Kurzweil αυτό θα επιφέρει μία έκρηξη των πιο ανθρώπινων στοιχείων. Την δημιουργικότητα, την αγάπη, την κοινωνικότητα και την κατανόηση. Όμως δεν είναι σίγουρο πως τα πράγματα θα πάνε κατ' ευχήν. Μπορούμε να ξεχωρίσουμε τα δύο ακραία ενδεχόμενα μετά την Μοναδικότητα. Στην χειρότερη περίπτωση η τεχνολογία ανεξέλεγκτα θα ακολουθήσει αυθαίρετα τις εντολές τις ύπαρξης της. Έτσι, χιουμοριστικά μπορούμε να φανταστούμε ένα εργοστάσιο παραγωγής κλωστοϋφαντουργικών σταδιακά να μετατρέπει τον περίγυρό της σε κλωστές, όλους του υπαλλήλους, έπειτα τον στρατό που θα επισπεύσει, την ξηρά, την θάλασσα, τον πλανήτη, το ηλιακό σύστημα, τον Milky Way και τέλος το σύμπαν. Κάτι τέτοιο είναι μάλλον απίθανο. Ο Kurzweil είναι αισιόδοξος πως η Μοναδικότητα θα είναι μία παραδεισένια κατάσταση, ο πιο γνήσιος πολιτισμός των ανθρώπων. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει "Θα είναι τα παιδιά μας" εννοώντας τον ενοποιημένο ανθρώπινο-τεχνολογικό πολιτισμό. Τα δεσμά της βιολογίας θα σπάσουν και για πρώτη φορά οι άνθρωποι θα λένε "Προορισμός μας είναι τα άστρα" και θα ξέρουν πως είναι πραγματικότητα. Κλείνοντας, να αναφέρω πως ο Kurzweil εξηγεί πως ο λόγος που ένα τέτοιο κοσμοϊστορικό γεγονός δεν είναι ευρύτερα γνωστό και δεν συζητιέται είναι η έμφυτη τάση του ανθρώπου να σκέφτεται γραμμικά ενώ η τεχνολογία αναπτύσσεται εκθετικά. Έτσι για να κάνουμε εκτιμήσεις για το μέλλον προβάλλουμε την παρέλθουσα πρόοδο στο μέλλον περιμένοντας πως "λίγο, πολύ" ο ρυθμός της θα είναι ο ίδιος. Αυτό που απομένει είναι να δούμε εάν θα επαληθευτεί και πολλοί από μας ζήσουν τη Μοναδικότητα. Η άποψη μου; Είμαι σκεπτικός, όχι τόσο για την ύπαρξη της όσο για το σύντομο της έλευσης της. Ίσως παρά σκέφτομαι ανθρώπινα. Ενδεικτικά βιβλία H πηγή της περίληψης μου -Ray Kurzweil, Τhe Singularity is Near Οι συνέπειες της τεχνολογίας και το μέλλον της απασχόλησης. Mας έχει ανάγκη το μέλλον; -Martin Ford, The Lights in the Tunnel

^Δεκτό. Αλλά δεν μπορείς να πεις, το συγκεκριμένο σόλο θα ξεχώριζε σαν τη μύγα μες στο γάλα, ανεξάρτητα εάν πολλούς τους αποξένωνε σαν ήχος.

Μες στην ατυχία της η Ιαπωνία είναι... τυχερή που είναι οικονομική δύναμη και οι ζημιές αποτελούν ένα υπολογίσιμο αλλά σχετικά χαμηλό ποσοστό του ΑΕΠ της.

Πως το έκανε; Eικάζω θα είχε ενδιαφέρον να μεταφερθεί το π σε δωδεκαδικό σύστημα για να ταιριάζει με τη χρωματική κλίμακα. Καιρός ν' ακούσω το φ και το e!

Εάν δεν ενσωματώσουν τη λειτουργία ctrl + f εγώ δεν το παίρνω. ;D

Kpeyos, εγώ δεν είπα πουθενά ροκ τεχνική, αλλά ροκ στυλ, ροκ μουσική δηλαδή με την ευρεία έννοια από AC/DC έως Metallica. Θα συμφωνήσω μαζί σου Dnightshade πως η περισσότερη πρόοδος γίνεται στην αρχική φάση, όχι μόνο της εμφάνισης νέων μουσικών οργάνων, άλλα σε ευρεία κλίμακα παρατηρήσεων όπως η βρεφική ανάπτυξη, η αύξηση κεφαλαίου ρηξικέλευθων επιχειρήσεων, η ανάπτυξη της τεχνολογίας κτλ. Πολλές απ' αυτές τις παρατηρήσεις περιγράφονται με την αύξηση σε εκθετικό ρυθμό. Έτσι κατασκεύασα αυτό τον ενδεικτικό πίνακα (μην πάτε να με φάτε, πιστεύω δεν είναι τόσο μακριά απ'την πραγματικότητα) που μπορείτε να δείτε την ανάπτυξη της τεχνικής της ροκ κιθάρας. Στο "γόνατο" του γραφήματος έβαλα τον Hendrix καθώς κατά γενική ομολογία μπορεί να χαρακτηριστεί ως ο άνθρωπος που άλλαξε την ροκ κιθάρα όσο κανείς άλλος. Superfunk, ναι συμφωνώ πως η τεχνική είναι αχρείαστη εάν η μουσική είναι για τα μπούζινγκς (που λενε και τα Ημισκούμπρια) και μπορεί να είναι και παντελώς αδιάφορη για τον μη παίκτη. Αλλά σίγουρα έχοντας καλύτερη, η μάλλον πιο ευρεία τεχνική, μπορείς να εκφραστείς πιο ελεύθερα. Δεν είναι αναγκαίο αλλά αδιαμφισβήτητα δεν είναι κακό. Αλλά θα διαφωνήσω πως η τεχνική ουδεμία σχέση δεν έχει με την εξέλιξη της μουσικής. Είναι απ'τα βασικά χαρακτηριστικά της, είναι η σύνδεση του τι θέλω να ακούσω με το πώς θα το επιτύχω. Δεν λέω πως επειδή η τεχνική έχει φτάσει σε ένα ταβάνι η μουσική θα υποφέρει. Δείτε τα βιολιά που όλη η παικτική τους ανάπτυξη έχει σταματήσει αιώνες πριν. Αλλά νέα, με φρέσκα ακούσματα ορχηστρική μουσική δημιουργείται συνεχώς. Κάποιος που δεν παίζει ηλεκτρική κιθάρα η/και δεν ενδιαφέρεται για το ροκ μπορεί να αγνοήσει το θέμα. Εγώ το άνοιξα για να δω τις απόψεις των φίλων της ροκ κιθάρας επί της παρατήρησης μου. Και θίγω μόνο τον τομέα της τεχνικής, δεν μονοπωλεί καμία εποχή την καλή μουσική. Γι' αυτό θεωρώ πως το θέμα είναι συζητήσιμο και ενδιαφέρον.

Άκουγα πριν απο λίγο το σόλο του Is this love και μου ήρθε η ιδέα να φτιάξω αυτό το θέμα. Είναι η εντύπωση μου πως η ηλεκτρική κιθάρα, στο ροκ στυλ τουλάχιστον, ωρίμασε στα τέλη των 80s. Και από τοτε διανύει μια "οριζόντια γραμμή", μιλώντας ως προς την τεχνική πάντα. Εάν ζουσα στα 70s και ο... Marty McFly με επισκεφτόταν απ'το μέλλον θα μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το Is this love. Βlues phrasing με κλασσικές επιρροές, διάφορα βιμπράτο, δυναμικός ήχος, αψεγάδιαστο παίξιμο, ολίγον shredding, μόνο tapping δεν έχει για να oλοκληρωθεί το πακέτο. Ο νεαρός των 80s τι θα μπορούσε να ακούσει από σήμερα που να μην μπορούσε να αναγνωρίσει, ώστε να του έκανε εντύπωση και να μη είχε ξανακούσει τέτοια τεχνική στη κιθάρα; Έκλεισε λοιπόν το κύκλο της η ηλεκτρική κιθάρα "καρφί" στον ενισχυτή και πόμε πια σε άλλες οδούς όπως modelling, filtering και τα παρεμφερή; Οπότε και μιλάμε για μία άλλη ηλ. κιθάρα. Ή έχει και άλλα περιθώρια για να αναπτυχθεί όσων αφορά την τεχνική και δη το ροκ;

Τρέφετε συμπάθεια για κάποιο συγκεκριμμένο μοντέλο ή κατασκευαστή; Τι οδηγείτε; Σας εμπέει το "ηλεκτρικό" μέλλον ή είστε φαν του κινητήρα εσωτερικής καύσης; Αυτά και ο,τι άλλο θέλετε σχετικά με την αυτοκίνηση εδώ.

Το σκέφτηκα όμως νίκησε η θέληση να υπερασπιστώ ένα καλό σόλο που άδικα κατηγορείται ως ένα απ'τα χειρότερα.

Δεν είναι κακό σόλο, ταιριάζει στο κομμάτι και δεν είναι φλύαρο. Καμία σχέση με το χειρότερο σόλο που έχω ακούσει. Τώρα που το σκέφτομαι δεν μπορώ να ανακαλέσω κάποιο πραγματικά άθλιο ηχογραφημένο σόλο. Μάλλον τα πιο άθλια πρέπει να είναι από live όπου ο κιθαρίστας είναι πιωμένος και δεν του βγαίνουν τα σηκώματα και ακούγεται η κιθάρα σαν αποθάνων γκνου.

Γιατί, είναι τόσο περίεργο;

Απ΄τα λίγα που έχω ακούσει δεν μου έχει μείνει τίποτα, ψήφισα όχι.

Δεν υπάρχει υποκατάστατο για τον κυβισμό... και στη κιθάρα. Πορεύομαι με 11άρες, απ'τις 9άρες που χρησιμοποιούσα για χρόνια, και έχω ρίξει πέτρα πίσω μου. ;D Τι sustain, τι ηχόχρωμα, τι... κάλους που έχω βγάλει στον παράμεσο. Το απόλυτο εφέ, τι να σου πω αδερφέ άλλο πράμα! ;D

'Ενας φίλος μου είναι πρωτοετής σε Αγγλικό πανεπιστήμιο και περιχαρής μου είπε πως η πρώτη χρονιά δε μετράει στο πτυχίο. Του απάντησα πως για τους λάθους λόγους νόμιζε ο,τι γίνεται αυτό. Δε το κάνουνε για χάρη του φοιτητή για να προσαρμοστεί στο αυστηρό (πάνω από 80 με κιάλια) σύστημα και να μάθει απ'τα λάθη του αλλά για να μην επηρεαστεί ο τελικός βαθμός απ'την "εύκολη" πρώτη χρονιά... Ούτε απουσίες μπορούν να κάνουν μετά από κάποιο όριο και ελέγχονται αυστηρά για αντιγραφή. Δεύτερη φορά; Έφυγες! Μετά σου λέει ελληνικό πανεπιστήμιο...

O Cage ήθελε να καλέσει τον ακροατή να ακούσει το περιβάλλον, με ένα διφορούμενο νόημα. Απ'την μία πως η σιωπή η απόλυτη δεν υπάρχει, μονάχα η σχετική σιωπή, και πως μπορείς να βρεις μουσική και εκτός των οργάνων. Να συνθέσεις με το νου αρχικά διαχωρισμένους ήχους και να τους φέρεις μαζί. Το πρόβλημα που έχω όταν αυτό θεωρείται αριστούργημα είναι το ίδιο που έχω με το χιούμορ όταν θεωρείται αριστούργημα. Το χιούμορ είναι στην ουσία, εν πολλοίς, ένας αγχολύτης, οπότε θεωρήστε πως όπου υπάρχει πολύ χιούμορ απ΄την άλλη υπάρχει πολύ άγχος. Σκεφτείτε το. Έτσι το 4΄33'' είναι έξυπνο, έίναι πρωτότυπο, είναι διαφορετικό και καλοδεχούμενο αλλά δεν είναι μουσική ούτε αριστούργημα.

Aκούγεται αποδιοργανωμένο και, σε μένα τουλάχιστον, ενοχλητικό από μόνο του αλλά πάει γάντι με το βιομηχανοποιημένο θέμα. Είναι τα πρώτα 3,5 λεπτά. [flash=200,200]http://www.youtube.com/watch?v=8IAf3uA1wSM&feature=player_detailpage