Ως ταλαίπωρο μπάσο σε πολλές περιπτώσεις όπου άκουσα εμμέσως ή αμέσως κοπελιά χεστήκαμε για την άποψη σου (και αυτόλεξί αυτό ήταν το έπος) εγώ λέω στείλτους στο διάολο και βρες μουσικούς, εκτός και αν τα παιδιά παίζουν γαμάτα και γουστάρεις. Αν είναι και μέτριοι στείλτους στον άκλαφτο. Ούτε θα μάθεις τίποτε ούτε θα το ευχαριστηθείς.
Σε μια μπάντα πρέπει να ταιριάζουν πολλά πράγματα, από τους χαρακτήρες, πάρα πολυ βασικό, μέχρι τη διάθεση και όρεξη, το χρόνο και οτιδήποτε άλλο.
Επί του θέματος διασκευές, εγώ πάλι βρίσκω πως το να δουλεύεις διασκευές έχει ιδιαίτερα επιμορφωτικό χαρακτήρα όταν μιλάμε για πολύ αρχάρια ομάδα. Και βλέπω ότι σιγά σιγά παίζοντας βάζεις τα δικά σου στοιχεία. Δε γίνεται ως δια μαγείας, ούτε αυτομάτως. Θέλει λιώσιμο και από τον κάθε παίκτη μόνο του, αλλά και συνδυαστικά με τους άλλους. Η δυσκολία έρχεται στο ότι πολλοί έχουν την άποψη πως ένας πρέπει να οδηγεί και οι άλλοι να ακολουθούν. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν αυτός ο ένας είναι ο πραγματικά χαρισματικός άνθρωπος ο οποίος μπορεί επικοινωνιακά να εξηγήσει τι θέλει και να φέρει μια κατάσταση στα μέτρα του, πράγμα πολύ σπάνιο.
Αν όμως όλη η ομάδα συμβάλλει το αποτέλεσμα κατ' εμέ θα είναι σαφώς ανώτερο. Επίσης υπάρχει μια δυσκολία συνεννόησης όταν κάποιος έχει κάνει ένα όραμα για τον ήχο και τη φάση της μπάντας και δεν μπορεί να δει πιο ανοιχτά από αυτό. Τότε πάντα θα λέει τα κομμάτια μου, η ιδέα μου κτλ, το οποίο θα περιορίζει πάντα τους υπόλοιπους της ομάδας.
Τέλοσπάντων πήρα φόρα, μιας και αυτά είναι θέματα καθημερινότητας στο μυαλό μου και στη μπάντα ;D
Συζήτησέ τα με τα παιδιά ειλικρινά πες ότι σε προβληματίζει και μην αφήσεις να μυρίσουν τα νύχια τους αν σε ενοχλεί κάτι. Αν δε μπορεί να γίνει διάλογος, to hell ;)