Ειναι σύνηθες φαινόμενο, και δεν κάνει διακρίσεις ούτε σε ερασιτέχνες ούτε σε επαγγελματίες.
Και η εκτέλεση και η δημιουργικότητα.
¨Οταν συμβαίνει, εγώ εχω μάθει να μην το σκέφτομαι καθόλου, το αφήνω και μετά απο λίγο όλα καλά, ξαναέχω την Λάμψη. Ετσι πρέπει, είναι πολλά που επηρεάζουν , κυρίως η ψυχολογία, η όρεξη, η μέρα αν το θέλετε...
Δεν νομίζω να υπάρχει μουσικός που να μην το ζεί, να μην ζεί που και που την σπαρίλα.
Επίσης αν σας συμβαίνει, μην πιεστείτε να βγάλετε το συγκεκριμένο που προσπαθείτε, παίξτε για λιγο κάτι άλλο πιο απλό, και αυτό βοηθάει, και μετά ξαναγίνεστε πάλι απίστευτες εκτελεστικές, ψυχρές ταχύτατες μηχανές της μουσικής .
Πωπω τι ωρα γύρισα, θα με σπάσει πάλι στο ξύλο ο μέθυσος πατριός μου, και θα με κλείσει στο κελάρι αλυσοδεμένο για κανα δυο μέρες χωρίς φαί και νερό. Μα τι λέω , αφου δεν έχω κελάρι, ούτε πατριό.
Καληνύχτα !! Γάβ!