pascal

+1

Ελπίζω τώρα να έγινα ο αγαπημένος κάποιων. Έστω και για λίγα δευτερόλεπτα ;D

Καλώς ήλθες Θα σου πω το προφανές- το manual το διάβασες? Επίσης, αν θες να πάρεις σωστή βοήθεια, ρώτα κάτι πιο συγκεκριμένο. Τι δεν μπορείς να κάνεις ακριβώς?

Πάρε το manual από εδώ: http://music.manualsonline.com/manuals/mfg/korg/ax3000g.html Θα σου λύσει σίγουρα πολλές απορίες :) (ωχ, με πρόλαβε στο τσακ ο audiokostas)

Έχω έναν λόγο πρόχειρο, υπάρχουν κι' άλλοι που θα σου τους καλύψουν παρακάτω φαντάζομαι: Υπάρχουν non master volume ενισχυτές (π.χ vox ac30) που για να τους κάνεις να δώσουν παραμόρφωση θα πρέπει να σηκώσεις την πολυκατοικία στο πόδι. :)

Τι έγινε ρε παιδιά? Κι' άλλος παιχταράς? Σκουλήκι θα με κάνετε να αισθάνομαι έτσι που σφυράτε εσείς εδώ μέσα... :)

Ένα μεγάλο μπράβο κι' από μένα!

Koch Studiotone, πολύ κοντά στα λεφτά σου, ποιοτικότατη κατασκευή, 20άρης (ανεκτός στο σπίτι και βγάζει και πρόβα), δέχεται πολύ καλά πετάλια, πεταλιέρες κλπ. Το gain του δεν κάνει για metal καταστάσεις (δεν είναι τόσο σφιχτό), αλλά αφού θα παίρνεις βρωμιά από την πεταλιέρα δεν θα πρέπει να σε απασχολεί και τόσο.

Βέβαια, μια καλοσεταρισμένη και καλοφτιαγμένη bolt- on θα σου κάθεται σίγουρα καλύτερα στο χέρι από μια προχειροφτιαγμένη και ασετάριστη neck through. Και από τη στιγμή που οι neck through στοιχίζουν γενικά περισσότερο λόγω πιο δύσκολης κατασκευής, πρόσεχε μην "πέσεις" σε χαμηλότερη κατηγορία οργάνου, αντί να αναβαθμιστείς...

βερνικωμένο?

Όχι, δεν φοράω παντόφλα νούμερο 46! Έχω πάντως να πω ότι η Deluxe επεστράφη χθες και το πείραγμα στο action που έκανε ο longshadow την έκανε πολύ πιο ευκολόπαιχτη. Δηλαδή, εντάξει, ο άνθρωπας ξέρει να παίζει, ξέρει από ήχο, ξέρει να σετάρει, ξέρει να μαγειρεύει, να σκουπίζει...τα πάντα όλα.

Το χρώμα μαμεί, ο ήχος σούπερ... Αλλά κι' εσύ ρε παιδάκι μου, έπρεπε να φτάσεις στο custom shop για να βρεις την ΜΙΑ... Α πα πα, πολυέξοδος είσαι ;D

fender strat large headstock ;D

Θέλω το backing track ;D (φυσικά και μου άρεσε...και κρίμα που έπρεπε να φύγω νωρίς χτες και δεν σε είδα επί σκηνής μαζί με Νέστορα και Σία)

Πράγματι, το σενάριο είναι για corporate επικοινωνία. Φυσικά και το παραπάνω δεν ισχύει πάντα- δεν μπορείς όμως να αντικρούσεις πλήρως το "όταν κάτι φαίνεται απλό, δεν είναι πάντα απλό". Με λίγα λόγια δεν είναι αναληθές, είναι, όπως είπες κι' εσύ, ασαφές. Εξάλλου η διαφήμιση δεν πρέπει να λέει ψέματα, μπορεί όμως να μην λέει όλη την αλήθεια :)

Τα πράγματα είναι απλά. Το απλό είναι εύκολο να το καταλάβεις. Δύσκολο όμως να το πετύχεις. Απλό δεν σημαίνει φτωχό, ούτε λίγο. Και όταν κάτι φαίνεται απλό, δεν είναι πάντα απλό. (απόσπασμα σεναρίου για τηλεοπτική διαφήμιση που έγραψα συμπτωματικά πριν λίγες μέρες... :))

@left paul: Τι κομματάρα και τι ηχάρα είναι αυτή! Λοιπόν, όντως όποιος έχει οτιδήποτε παλιούτσικο (εντάξει, vintage εννοούμε) να ανεβάσει φωτόζ και κλιπάκι αν θέλει.

Δε βαριέσαι...αναπνέει και καλύτερα το ξύλο ;D Φαντάζομαι ότι δεν έχει ηχογραφήσει μ' αυτήν, ε?

E, εσύ κάτι παραπάνω θα ξέρεις, αφού την είχες παίξει και πριτν το refretting. Αλήθεια superfunk, τι μέγεθος θεωρείται ότι είναι τα τωρινά της αν θυμάσαι; Eπίσης, αν θες, πες μερικά πράγματα για το πότε και από πού αγοράστηκε, πώς έφτασε στα χέρια σου κλπ...

@sottos: Eλπίζω να οσμίστηκες την υφέρπουσα ειρωνία μου 8)

Σε μια πιο σοβαρή... νότα τώρα, από το να δώσει κάποιος 1500 ευρώ για κιθάρα π.χ, καλύτερα να δώσει, ξέρω γω, χίλια και τα υπόλοιπα να πάνε σε κανά ιδιαίτερο μαθηματάκι. Εκεί να δεις βελτίωση... (μιλάω για μη φτασμένους κιθαρίστες πάντα και ψιλοαρχαρουά σαν κι' εμένα)

Καλύτερα χωρίς logo. Έχει μια essence μυστηρίου το θέμα...π.χ μοιάζει με fender, ακούγεται σαν fender αλλά δεν είναι fender. Τι είναι; Επίσης, οι φτηνές κιθάρες είναι καλύτερες. Γιατί με τα φράγκα που σου μένουν αγοράζεις δυο κασάκια μπύρες, ρίχνεις και δυο λουκάνικα στη θράκα και να δεις μετά πώς φτιάχνεις ήχο. Αμ πως. ;D

Mάκη, παίζω. Αν κάποτε φτάσω να μην παίζω, θα σκεφτώ πολύ σοβαρά να την δώσω. Αυτό το έγραψα για να πω ότι δεν είμαι συλλέκτης, δεν την πήρα για να την έχω προστατευμένη κάπου και να περιμένω να ανέβει η αξία της με τον καιρό. Μου άρεσε σαν όργανο παιχτικά, ηχητικά και -βεβαίως- εμφανισιακά, γι' αυτό την αγόρασα.

Ας πω κι' εγώ μερικά ακόμα. Λοιπόν, η κιθάρα ήρθε στα χέρια μου πριν ενάμιση χρόνο περίπου από τον Superfunk με μέτριο προς χαμηλό action (και τέλειο intonation). Λίγους μήνες μετά, ήθελα να πάω για setup τη fender μου, η οποία μου είχε έρθει από εξωτερικό και όσο καλό setup και να χε κάνει εκεί το μαγαζί, μόνο και μόνο από το δεκαήμερο της μεταφοράς είχε σίγουρα αλλάξει. Σημειώνω ότι από setup τότε ήμουν παντελώς άσχετος (πριν καμιά 20ριά μήνες απέκτησα την πρώτη μου ηλεκτρική). Αφού θα πήγαινα τη fender, σκέφτηκα να πάω και στον ίδιο μάστορα (πολύ γνωστός) και τη Gibson. Μου είπε ότι τη δεύτερη θα τη σετάριζε με ένα σχεδόν συμβολικό ποσό (15 ευρώ αν θυμάμαι καλά). Με ρωτάει πώς τη θες; Ε, του λέω, ξέρω γω, όπως σου ακούγεται και σου έρχεται εσένα καλύτερα- μόνο να μην τρίζει. Ε, την κατέβασε πολύ- πολύ χαμηλά. Το καλό είναι ότι η κιθάρα μπορεί να παίζει με εξαιρετικά χαμηλό action χωρίς να τρίζει καθόλου (ούτε ακουστικά). Το κακό είναι ότι τα bends, ειδικά μετά το 12το τάστο είναι δύσκολα. Πολύ καλά έκανε ο longshadow και ανέβασε το action στα καντίνια. Το nut που φοράει τώρα είναι brass. Υπάρχει το δικό της το original αλλά το κακομοίρικο έχει φαγωθεί αρκετά και θέλει ένα shim για να μπορέσει να χρησιμοποιηθεί. Σκέφτομαι να το αλλάξω με ένα κοκάλινο. Οι mini humbuckers στην Les Paul προέκυψαν από την...Epiphone. Όταν η Gibson εξαγόρασε την εταιρεία, βρήκε ένα στοκ με καμιά χιλιαριά minis και για να μην της μείνουν στο χέρι, σκέφτηκε να βγάλει μια les paul με minis. Και εγένετο deluxe. Όταν βγήκε στοίχιζε περί το 20% λιγότερο από μια standard. Πολλοί αγόραζαν την deluxe και τη ρουτάριζαν για humbuckers. Έτσι είχαν μια standard με χαμηλότερο κόστος. Τέτοιες μπορείς να βρεις πολλές γύρω στο 1500άρικο (από Αμέρικα πάντα). Για μια goldtop αυτής της περιόδου με τους original μαγνήτες της, μια fair τιμή είναι τα 2100- 2600 ευρώ, ανάλογα την κατάστασή της, το πόσο original είναι τα parts της, το πόσο χρυσό έχει παραμείνει το χρυσό της χρώμα (δεν έχει δηλαδή παραπρασινίσει) κοκ. Τώρα το αν αξίζει να δώσεις αυτά τα λεφτά για μια κιθάρα 30 ετών και βάλε, από το να πάρεις μια καινούρια historic...είναι μια άλλη κουβέντα. Έψαξα λίγο ακόμα και είδα ότι οι mini που βγάζει τώρα οι Gibson είναι αρκετά διαφορετικοί. Πιο "σκληροί", με υψηλότερο output και πιο high gain oriented (βλέπε firebird). Γενικά, αν μπορείς να απομονώσεις το καλύτερο κομμάτι αυτής της κιθάρας είναι όντως οι μαγνήτες της (συμφωνώ με τον long ότι ειδικά ο neck ακούγεται σούπερ). Βάζω ένα κλιπάκι που είχα ηχογραφήσει πέρυσι τον Οκτώβρη, με ένα expandora overdrive, στο καθαρό κανάλι ενός koch studiotone. Το παίξιμο είναι επιεικώς μέτριο (ε, κάποια βελτίωση έχω σημειώσει από τότε ). Είναι όμως κι' αυτό κάπως ενδεικτικό του ήχου της. Τα όργανα δεν είναι για να μένουν σε ντουλάπες, ντιβανοκασέλες, θήκες κλπ. Η αξία τους είναι χρηστική. Μια Gibson Deluxe που δεν την παίζει κανένας δεν είναι κιθάρα, είναι ένα κομμάτι ξύλο με χορδές. Στο επόμενο noiz live, πολύ θα χαρώ να την πάρει κάποιος και να παίξει μ' αυτή στη σκηνή. Λίγες μέρες πριν να επικοινωνήσει μαζί μου και δεν έχω κανένα πρόβλημα να του τη δώσω. mext01_1.mp3

E, ντάξει. Πες μας για τη nocaster τώρα. Αφού δεν κρατιέσαι λέμε! ;D