Εγώ, όπως έχω ξαναγράψει, δεν θέλω τίποτε στους τοίχους, τους θέλω άδειους και psycho.
Το κοντινότερο αντίστοιχο που θα έβαζα ποτέ, για να βλέπω κάποιον ή κάτι κάθε μέρα, θα ήταν μία απλή κορνίζα πάνω στο γραφείο μου, οπότε μάλλον κάποιον σοφό ή υπερ-τυπά, σαν τον Κρισναμούρτι ας πούμε, ή τον Λένιν*. Αντικείμενο ερωτικού ενδιαφέροντος, σε καμία περίπτωση, αγριεύομαι με τέτοια (άντε να σκεφτείς καθαρά άμα βλέπεις την Ρόζυ, μπρε LK). Επίσης, δεν βλέπω ποτέ φωτογραφίες οικείων, θεωρώ ότι η φωτογράφιση ως διαδικασία τους κλέβει το άνιμα.