The Genius Loci

Συμφωνώ απόλυτα. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν μιλάω για ήχο σε live. Εκεί, βάσει εμπειρίας, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο οι συχνοτικές ανισορροπίες κάποια στιγμή θα εξομαλυνθούν. Το πρώτο πράγμα που μαθαίνει το κάθε μέλος σε μια μπάντα είναι να μην πειράζει το volume όταν θέλει να "βγει μπροστά". ;D Αναφέρομαι πάντως σε ηχογραφήσεις όπου το αποτέλεσμα (ξεκινώντας από "μέτριο" ως "κακό" ήχο όταν κάνουμε solo ένα κανάλι) γίνεται ξεχωριστό (όχι απλά αποδεκτό) στην τελική μείξη. Πιθανώς αλλεπάληλες απόπειρες με reamping (φυσικό ή ψηφιακό, βλ. VST plugins εξομοιώσεων) να είναι η λύση.

Πολύ σωστό, εννοώ όλη τη διαδικασία, έχοντας την "πολυτέλεια" να διατηρείς στο μυαλό σου το αποτέλεσμα που θέλεις να βγάλεις τελικά.

Αφορμή γι'αυτό το θέμα (που ίσως θα ταίριαζε και στο Recording) ήταν ένα post σε ξένο forum. Ο ΟP, που τυχαίνει σπουδαίος session κιθαρίστας (τον έχετε δει στο youtube να κάνει test σε Egnater, Line6 M13, κλπ), έφερε διάφορα παραδείγματα από tracks κιθάρας σε ηχογραφήσεις, τα οποία, αν τα άκουγες solo, θα τα χαρακτήριζες επιεικώς για τα μπάζα... Ωστόσο στη συνολική μείξη το αποτέλεσμα ήταν άψογο. Αυτό μου είχε κάνει εντύπωση τότε και θυμήθηκα μια δική μου ηχογράφηση που έσπευσα να ξανακούσω. Εκεί η κιθάρα (η PRS SE Soapbar που είχα), στο κανάλι της, ακουγόταν ΧΑΛΙΑ. Ένα κομπρεσσαρισμένο πράγμα με "απίθανες" συχνοτικές... συνήθειες! Πολύ ενοχλητικό. Έλα όμως που, όταν προστέθηκαν άλλα tracks κιθάρας, μπάσσο, τύμπανα, κλπ, το αποτέλεσμα ήταν "ιδανικό"! Από εκείνη τη στιγμή μου κόλλησε να ακούω κομμάτια (ειδικά παλιότερα, pre-80's) στα οποία, απ'όσο μπορώ να ξεχωρίσω, ο τόνος της κιθάρας δεν ήταν αυτό που ιδανικά θεωρούμε "καλό ήχο" όταν καθόμαστε και παίζουμε με τον ενισχυτή μας μόνοι μας. Και το τελικό αποτέλεσμα στο κομμάτι συνολικά ήταν πάντοτε κορυφαίο. Ζητώ τη γνώμη λοιπόν των guru και μη πάνω σ'αυτό το "φαινόμενο". Έχω καταλήξει ότι ΔΕΝ υπάρχει "κακός ήχος κιθάρας", υπάρχει αυτό που ταιριάζει στην περίπτωση... Ωστόσο αν καταφέρναμε να "προβλέψουμε" πως θα καθίσει ένας "ξεχωριστός" ήχος μέσα στην τελική μείξη, θα είχαμε ένα καλό εφόδιο για να μειξάρουμε πιο σωστά τα κομμάτια μας.

Τι εννοείς "καλός" high gain? Κατά την άποψή μου, πρέπει να πας σε κάτι ΠΟΛΥ καλό, και παραμετροποιήσιμο, ώστε να μην καταλήξεις να έχεις ένα καρακομπρεσσαρισμένο πράγμα που περνιέται για ενισχυτής. Κατά συνέπεια προτιμώ medium gain ενισχυτές με προσθήκη gain stages από πεταλάκια των οποίων τη συμπεριφορά γνωρίζεις και αξιοποιείς στην εντέλεια. ;)

Προς τον OP: Ελπίζω να μην το πάρεις στραβά, αλλά ΟΛΕΣ τις φορές που διαβάζω ερωτήσεις όπου αναφέρεται μια ολόκληρη λίστα από πετάλια προς αγορά, σκέφτομαι "ωχ, αυτός ο τύπος πρόκειται να χάσει ΠΟΛΛΑ λεφτά". ;) Βλέπεις, οι περισσότεροι που έχουν καταλήξει να παίζουν με πετάλια, έχουν αγοράσει τουλάχιστον 3 για κάθε 1 που έχουν κρατήσει! Αυτή η διαδικασία δοκιμών/αγορών/πωλήσεων είναι κάτι από το οποίο ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να τη γλυτώσεις. Βάζω ότι στοίχημα θέλεις. Εδώ είναι η υπεροχή προϊόντων όπως η Μ13, για την οποία ομολογώ ότι είμαι ο βασικός ένοχος που την "εισήγαγε" σ'αυτό εδώ το forum. :D Για τον "working musician" είναι απολύτως ιδανική. Έχεις μια συλλογή από 100+ πετάλια, ο ήχος και η παραμετροποίηση των οποίων είναι ανώτερα του 90% των πεταλιών που κυκλοφορούν εκεί έξω (σε όλες τις κλίμακες τιμών). Η λογική λοιπόν διαδικασία θα ήταν να πάρεις μια Μ13 (ή Μ9, για μικρότερο μέγεθος και πιο βασικές δυνατότητες) και να προτιμήσεις πετάλια μόνο στις κατηγορίες που μιλάμε πλέον για "εξειδίκευση" σε μουσικό επίπεδο. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα wah (αν τα χρησιμοποιείς πολύ) ή τα fuzz.

"A dog is the only thing on earth that loves you more than you love yourself." ;)

Εξαιρετικό βιντεάκι, το είχα δει παλιότερα (από το pitbull-rescue). Αυτά τα σκυλιά πρέπει να φύγουν από τα χέρια ασυνείδητων και ηλίθιων και να πάνε σε ανθρώπους που να τους αξίζουν!

:o :o :o :o Sheer terror gripping my heart...

Πρέπει οπωσδήποτε να πας να τη δοκιμάσεις. Μην αγοράζεις με τα μάτια ή διαβάζοντας specs. Την AF105 την έχω δοκιμάσει και μου φάνηκε εξαιρετική απ'όλες τις απόψεις. Δεν έχω όμως την εμπειρία σε jazz κιθάρες για να κρίνω αντικειμενικά και anyway οι δικές σου προτιμήσεις μπορεί να διαφέρουν πολύ.

+100 Αν σε βολέψει το μπράτσο-καλαμάκι, οι Hag είναι το απολύτως καλύτερο value for money σ'αυτή τη γωνιά του Ηλιακού Συστήματος, ναουμ.

R.I.P. :'(

Και φρέσκες χορδές σε ΟΛΕΣ! ΙΔΙΟΥ τύπου ακριβώς, εννοείται. ;) (Longshadow άσε τα σάπια. 8))

To πρόβλημά σας δεν είναι ταστάρισμα. Λέγεται Stratitis. Πρόκειται περί... ασθένειας στις Strat, που προκαλείται από το μαγνητικό πεδίο του neck μαγνήτη. Κατεβάστε λίγο το neck μαγνήτη από τις βίδες του, στην πλευρά των μπάσσων και θα περιοριστεί πολύ (ή θα λυθεί τελείως).

Τα έχω γράψει τόσες φορές για τις εξομοιώσεις, που έχω καταντήσει γραφικός. Έχω "τσακωθεί" και με αρκετούς που θεωρούν ότι "για να βγάλεις ήχο" (sic!) πρέπει να έχεις τουλάχιστον Dumble και να παίζεις με DeTemple με μπράτσο από Τίμιο Ξύλο. Αν και πάντα θα μου αρέσει να παίζω καρφί στον ενισχυτή μου, έχω βρει την υγειά μου με το modelling, είτε αυτό προέρχεται από το GSP μου, είτε από software. Αρκεί να ξέρεις τι ζητάς και να έχεις υπομονή να το ψάξεις. +1000 για τα impulses της Redwirez, σκοπεύω να προμηθευτώ μερικά στο άμεσο μέλλον. Ωστόσο το επόμενο Μεγάλο Βήμα στις εξομοιώσεις θα είναι πιστεύω το convolution technology που τώρα βρίσκουμε σε κάποια VST και στο Liquid Mix. Είναι επειδή δεν έχεις δει ακόμα την 25άρα μου. 8) ;D ;D

Τα πράγματα είναι απλά: Αν έχεις ή θα αποκτήσεις και άλλα rack στο μέλλον, συμφέρει η λύση του GSP. Το κόστος μεγαλώνει λόγω της ανάγκης για το Control2 (αν παίζεις live). Για καλύτερο ήχο δεν ξέρω, σίγουρα παίζει κάποιο ρόλο το ότι έχει 2 DNA2 chips, αλλά δεν ξέρω που. Το μόνο που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι ότι χρησιμοποιούνται στις αλλαγές των presets για να διατηρούνται τα trails των reverb/delays. Ίσως να κάνουν και πιο γρήγορες τις αλλαγές, δεν γνωρίζω. Α ναι, όταν πάει το θέμα 50 σελίδες, καλό θα ήταν να ανοίξει κάποιος ένα καινούργιο, γιατί τούτο εδώ δεν διαβάζεται πλέον! ;D

Δες σε παρακαλώ το μελαμψό παληκάρι στα video. ;) Γιατί εμένα κιθάρα μου φαίνεται ότι παίζει. 8)

Νέστωρ, το άκουσα χτες το βράδυ (4 φορές! το είχα στη λούπα) και μόνο συγχαρητήρια μπορώ να δώσω! Και φυσικά συνθέτουν οι ντράμμερς, για ρώτα και τον Earendil να σου πει σχετικά για τον Ορέστη. ;) Στις παρατηρήσεις θα είχα να αναφέρω: 1) ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΡΕ ΤΑ ΣΟΛΑ ® ? ;D ;D Πέρα απ'την πλάκα, σηκώνει αρκετή μελωδική ανάπτυξη στην κιθάρα, χωρίς να γίνει μπουκωμένο, IMHO. Αλλά και έτσι πιο minimal με άρεσε πολύ. 2) Το μπάσσο? Εδώ είναι μάλλον προσωπική αντίλληψη επί του θέματος, γιατί μ'αρέσει το μπάσσο να "περπατάει" και να "ζωγραφίζει" με λεπτότητα... αυτό μου έλειψε στο κομμάτι, αλλά ήταν σίγουρα επειδή το "άκουγα" κάποια στιγμή με τη δική μου οπτική. Δέξου το αν θέλεις σαν κομπλιμέντο: πολύ θα ήθελα να είχα εγώ τις ιδέες γι'αυτό το κομμάτι! Καταλαβαίνεις τώρα ότι μας κ@υλωσες για περισσότερα, ε? ;D

Παιδιά να διακόψω την ενδιαφέρουσα συζήτησή σας, για να επισημάνω ότι (σε πολλά posts παραπάνω τουλάχιστον) έχει μπερδευτεί το perfect με το relavive pitch. Υπάρχουν θεωρίες που λένε ότι σχεδόν όλα τα παιδιά γεννιούνται με perfect pitch αλλά το χάνουν στο δρόμο. Για να γίνεις άψογος μουσικός φτάνει και περισσεύει το relative pitch πάντως.

Μπαααα, όχι.... :D Αλλά δεν χάνεις να προσπαθήσεις... οι Animals as Leaders δεν έχουν μπασσίστα, δύο κιθαρίστες είναι. ;)

Kate eme αυτό είναι το Α και το Ω. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να έχεις καλά όργανα, καλά μηχανήματα και υψηλή τεχνολογία (στο φινάλε) αν δε σου δίνουν τον ήχο και το vibe που θα σε εμπνέει να παίζεις καλά (=να το χαίρεσαι και να περνάει αυτό και στον ακροατή).

Χαίρομαι που κάποιος ανέβασε βίντεο από τον Tosin Abasi. Ένας από τους καλύτερους νέους παίκτες. ;)

Ώπα, να και ο αρχηγός στη bluesοπαρέα! ;D Λιτό και όμορφο και, ναι, κι'εμένα αυτός ο ήχος Strat μ'αρέσει, τουλάχιστον σ'αυτό το στυλ. Εχχμμμ... Για μισό λεπτό. Πρέπει να περιορίσω το ποτό, γιατί μου φάνηκε ότι διάβασα DUMBLE κάπου... :o

O Βανχάλεν είχε brass στις Frankenstrat του. ;) Για roller, δες Jeff Beck. Εγώ προτείνω να πάρεις 3-4 έτοιμα tusq και το μόνο που θα έχεις να κάνεις θα είναι να τα λιμάρεις για να φτάσουν στο κατάλληλο ύψος. Εκτός αν παίζεις με 11άρες και πάνω, που θα χρειαστεί και να ανοίξεις τα αυλάκια. Τις σιχαίνομαι τις δουλειές με τα nut και συμφωνώ με τον Alder ότι η καλύτερη λύση είναι να την πας σε μάστορα. Σκέψου την ψυχολογική σου ηρεμία.

Πολύ φοβάμαι ότι δεν κατάλαβες τι έγραψα. ;) Google it. :D Για τα blues συμφωνώ, εννοείται. ;D

Σχετικά με το FRFR παραθέτω ένα post-άρθρο από το Fractal forum: http://www.fractalaudio.com/forum/viewtopic.php?f=13&t=4443 Νομίζω ότι απαντάει τις απορίες.