The Genius Loci

Ντροπή Νίκο... τον Εδουάρδο Βαν Άλλεν δεν τον έχεις ακουστά? Που είχε μόνο ένα Tone στην κιθάρα του (κανένα άλλο pot)? Και που όσο το ανέβαζες τόσο καλύτερος γινόταν ο Τόνος? ;D ;D ;D

Άσε φίλε... Είχα βάλει ένα γκάλοπ για το πως χρησιμοποιεί ο κόσμος κιθάρα+ενισχυτή για να δώσει gain, δυναμικές κλπ. Η μεγάλη πλειοψηφία πεταλάκι ή dirty κανάλι... ελάχιστοι παίζουν με το volume. ;) Καλά το tone το ξεχνάς έτσι? ;D

Τίποτε δεν θα αλλάξεις. Όλη η υπόθεση είναι ένα καλωδιάκι, και θα έχεις tone στον bridge (στο ίδιο ποτενσιόμετρο με το μεσαίο). Εδώ είσαι: http://www.seymourduncan.com/support/wiring-diagrams/schematics.php?schematic=tone_f_bp Μεγειά! ;)

+1, Bongo Rulez! 8)

Δεν το χρησιμοποίησα σαν κάρτα ήχου και δεν το έχω δοκιμάσει έτσι ακόμα. Το signal chain ήταν Κιθάρα->GSP->Κονσόλα->Κάρτα ήχου.

Matchless DC30 + British 2X12 ;) Έχει και ένα digital delay... αυτά νομίζω. Δεν θυμάμαι να έβαλα parametric EQ. Θα κοιτάξω το βράδυ τώρα να του πω ακριβώς. Σε όλα τα presets βγάζω το noise gate γιατί δεν έχω ψάξει να το στήσω σωστά, και προτιμώ καθόλου από λάθος. ;)

Ζήλεψα με τα κλιπάκια και είπα να ανεβάσω μια πολυλογία με το GSP, πάνω σε ένα πολύ ωραίο BT. Είναι ηχογραφημένο με τρία presets, με διαδοχικά πιο πολύ gain. Δεν έχει γίνει η παραμικρή επεξεργασία. Enjoy! (I hope) Winter_Pane.wma

Στην Ευρώπη 150€, στην Αμερική προς το τέλος είχε φτάσει ακόμα και $99 :o :o :o Εκεί υπήρχαν πολλοί που είχαν αγοράσει πάνω από 5. Υπάρχει και ένα S51 modders forum: http://www.instituteofnoise.com/squier51/forum/default.asp

Η rosewood έχει πιο hot bridge μαγνήτη. Πέραν αυτού (και του μπράτσου βεβαίως) δεν ξέρω άλλες διαφορές.

Σχετικά με το αποτέλεσμα πάντως έχω να πω τα εξής: [*] Η κιθάρα είναι έτσι εδώ και 3 χρόνια περίπου. [*] Έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλές πρόβες και καμμιά ντουζίνα live. [*] Ποτέ δεν την πρόσεχα ιδιαίτερα (π.χ. σκληρή θήκη κλπ) και, δεδομένου ότι το γενικό "στήσιμο" ήταν της λογικής "relic" δεν θα με πείραζε κάποιο ξεθώριασμα, κλπ Επομένως ως προς την αντοχή του τελικού προϊόντος δεν υπάρχει το παραμικρό πρόβλημα. Σίγουρα αν ήταν βαμμένη έτσι, και με μερικά χιλιοστά λούστρο από πάνω, θα ήταν... αθάνατη. ;D Αλλά και έτσι δεν υπάρχει ουσιαστικό πρόβλημα. Το γράφω αυτό για κάποιον που πιθανώς να έχει επιφυλλάξεις για τη μακροβιότητα.

Σωστά όλα τα παραπάνω. Μάλιστα κάποιος που κάλυψε μια Squier 51 με... ετικέτες από μπύρες :o :o :o χρησιμοποίησε την εξής τεχνική: βούτηξε όλο το σώμα σε κουβά με παχύρευστο βερνίκι! Εν συνεχεία αφού το άφησε να στραγγίξει όσο γινόταν, το έτριψε για να έχει ένα τελικό στρώμα ενός χιλιοστού περίπου. Στη δική μου πέρασα πολύ λιγώτερο βερνίκι και από κοντά διακρίνεται ότι υπάρχουν σκαλοπατάκια από τα χαρτιά (ύψους εκατοστών του χιλιοστού βέβαια, αλλά διακρίνεται αν πας στους 10 πόντους). Για να εξηγούμαστε: σε καμμία περίπτωση δεν παρουσιάζω κάτι τέτοιο σαν επαγγελματική δουλειά που θα μπορούσες, για παράδειγμα, να εκμεταλευτείς εμπορικά. Εκτός αν το βάρος δοθεί στο "μοναδικό" του θέματος (βλ. 7ender που αποτελεί πρωτότυπη δουλειά του καλλιτέχνη). Για μένα είναι καθαρά DIY μελέτη και ο καθένας φτιάχνει κάτι που να ικανοποιεί προτίστως τον ίδιο.

Φυσικά και παίζει ρόλο το είδος του χαρτιού, το συγκεκριμένο είναι πολύ λεπτό αλλά γερό (δεν σκίζεται εύκολα). @marathon Φυσικά και την έχω ακόμα... θα τη δεις! ;)

Ευχαριστώ! Δεν θυμάμαι, αλλά ήταν ΠΟΛΥ λεπτά... Αυτά τα σετ που πήρα υπάρχουν στο site που έδωσα παραπάνω και έχει αρκετές συλλογές. Να μη σας πω ότι ψήνομαι να φτιάξω κάτι ακόμα σε oriental μοτίβο. ;D ;D ;D

Kαταρχάς ευχαριστώ για όλα τα σχόλια! Να και φωτό από τον Bill, πολύ όμορφη κιθάρα!

Βρήκα ένα σχετικό Online μαγαζί: http://blackberrydesigns.com/

Δυστυχώς στις Strat και τα αντίστοιχα σώματα, δεν γίνεται να μην έχεις κάποιο τσαλακωματάκι... Έψαχνα τώρα να βρω στο ebay, από εκεί που αγόρασα, αλλά δεν έχει items for sale ο συγκεκριμένος... :-\ Ναι, νομίζω τέτοια έκανε ο Deadendmind. ;)

Tα τσαλακώματα είναι δεδομένα, ωστόσο τολμώ να πω ότι είναι πολύ λιγώτερα από της 7ender! ;D ;D

Όχι, έτοιμα ήρθαν. Υπάρχουν σε διάφορα θέματα.

Aνησυχείς ότι είναι photoshop? ;D

2 more

Photos, συγγνώμη, υπήρχε ένα πρόβλημα στο ανέβασμα

Σε άσχετο θέμα είχα ανεβάσει μια φωτό από ένα project που έκανα πριν μερικά χρόνια. Επειδή κάποιοι μου ζήτησαν περισσότερες λεπτομέρειες ποστάρω εδώ. Eίχα ανεβάσει πληροφορίες σε άλλα fora όταν την είχα φτιάξει, και μερικοί μπορεί να την έχουν δει, αλλά νομίζω ότι έχει πλάκα ακόμα και σήμερα για κάποιον που θέλει να το δοκιμάσει! :) Η κιθάρα ήταν κάποτε μια ταπεινή Squier '51, ένα μοντέλο που έμεινε μόλις 1-1,5 χρόνο στην αγορά και είχε κάνει τότε εντύπωση με την εξωφρενικά χαμηλή τιμή, σε σχέση με την... πγιότητα των προσφερομένων. Αν κάποιος δεν θυμάται ή δεν πρόλαβε την Squier '51, μπορεί να ψάξει σχετικά θέματα στο φόρουμ. Αγοράστηκε σαν αντικείμενο μετατροπών, για μάθηση και ευχαρίστηση. Γι'αυτό εξαρχής αλλάχτηκαν οι μαγνήτες με GFS, το nut με tusq, τα κλειδιά με Kluson type και η γέφυρα με μια (καλύτερη της original, αλλά πολύ φτηνή) που πούλαγε τότε η GFS. To (χλωμό) μπράτσο έγινε tint και περάστηκε με νίτρο. Έγινε fret dress στα τάστα και ένα πολύ καλό setup. Η έμπνευση για το... art work, προήλθε από τη δουλειά του Shepard Fairey για τη Fender (για παράδειγμα: http://www.buffalobrosguitars.com/images21000-21999/ngb21158-fenderstratshepardfaireyrelic/index.html). Η δουλειά ξεκίνησε επιλέγοντας ειδικά φύλλα decoupage από ένα ebay store. Τα χαρτιά αυτά είναι πολύ λεπτά (σαν λεπτό ριζόχαρτο) και χρησιμοποιούνται για παρόμοιες τεχνικές πάνω σε πορσελάνη, μέταλλο, ξύλο κλπ. Το κυρίως θέμα ήταν παλιά πόστερ, βασικά ήθελα κάτι που να δείχνει παλιό και "ρετρό" για να ταιριάζει και με τη relic λογική του όλου εγχειρήματος. Αποφάσισα να καλύψω όλο το σώμα με τα φύλλα, αφαιρώντας και το pickguard. Η πρώτη κίνηση προφανώς, ήταν να διαλυθεί η κιθάρα στα εξ'ων συνετέθη. Με την ευκαιρία θα γινόταν και ένα ρετουσάρισμα στα ηλεκτρικά. Η όλη διαδικασία της κοπής των φύλλων και της τοποθέτησής τους (με λευκή ατλακόλ) στο σώμα, ήταν μια επίπονη και αργή διαδικασία. Είχα την (πιτσιρίκα τότε) κόρη μου ευτυχώς να με βοηθάει κάποιες φορές αλλά βασικά η δουλειά γινόταν σταδιακά και όποτε υπήρχε χρόνος. Στο σώμα δεν έγινε καμμία πρότερη επεξεργασία, πέραν από ένα πολύ καλό καθάρισμα/γυάλισμα ώστε τα φύλλα να έχουν μια σχεδόν "γυάλινη" επιφάνεια ώστε να τοποθετούνται εύκολα. Αφού κάποια στιγμή καλύφθηκε όλη η επιφάνεια, σειρά είχε το πέρασμα πολλών επάλληλων στρώσεων από καθαρό ακρυλικό βερνίκι. Η τεχνική είναι αρκετά συμβατική: 3 coats σε κάθε session, με διαφορά 30-45 λεπτά το καθένα, σταδιακά πιο "βαριά", με τις πρώτες μέρες απλώς να περνιέται ένα ελαφρύ στρώμα βερνικιού. Μετά από κάθε session και στέγνωμα, ακολουθούσε τρίψιμο της επιφάνειας με ντουκόχαρτο από 600 έως 100 βαθμούς. Μετά από καμμιά 20αριά τέτοια sessions, και το επακόλουθο ελαφρύ γυάλισμα, το σώμα ήταν στην ημιγυαλιστερή κατάσταση που το ήθελα. Η βασική σκοπιμότητα φυσικά του βερνικού, ήταν να προστατέψει τα φύλλα χαρτιού από το να γίνουν κομφετί κατά το παίξιμο της κιθάρας. Αρκετό καιρό (πολλές εβδομάδες) αφού το σώμα έμεινε άπραγο περιμένωντας με να βρω χρόνο να τελειώσω τη δουλειά, κατάφερα επιτέλους να προχωρήσω στην συναρμολόγηση. Παράλληλα είχε βαφτεί μαύρο και το headstock, για να ταιριάζει λίγο περισσότερο με τα χρώματα του σώματος. Κατά τη συναρμολόγηση, τρύπησα το control plate και πρόσθεσα έναν τριθέσιο Gibson διακόπτη, αντικαθιστώντας τον ανάλογο περιστροφικό της original. Τα ποτενσιόμετρα, αντικαταστάθηκαν με ένα 500άρι push pull για το volume και ένα μικρού μεγέθους 500άρι για το tone, που δεν έχει η κιθάρα από το εργοστάσιο. Επίσης το jack αντικαστάθηκε με ένα switchcraft. Το βασικό πρόβλημα κατά το wiring, ήταν ότι ο χώρος είναι απελπιστικά μικρός, για να χωρέσουν 2 pots, ένα switch, πυκνωτής, ένα μάτσο καλώδια, κλπ, και αναγκάστηκα σε ταχυδακτυλουργικές λύσεις. Επιτέλους, μερικούς μήνες από τη στιγμή που μπήκε κατσαβίδι για να διαλυθεί η κιθάρα, η 51 ήταν πάλι σε μάχιμη κατάσταση! Από τότε, έχει υπηρετήσει σε διάφορους ρόλους. Αρχικά πέρασα flatwound 11άρες χορδές, κουρδισμένες έναν τόνο κάτω, μετά μπήκαν βαριές χορδές και κουρδίστηκε σαν βαρίτονη. Τελικά τοποθετήθηκε GK μαγνήτης και η κιθάρα χρησιμοποιήθηκε σε αρκετά live για να ελέγχει το Roland που είχα τότε (κάποιοι νοιζάδες μπορεί να την έχουν δει/ακούσει κιόλας από κοντά σ'αυτό το ρόλο ;)). Σε κάθε περίπτωση εξακολουθεί να είναι ένα ωραίο όργανο, που παίζει θαυμάσια, είναι πανάλαφρο και βολικό και, φυσικά, μοναδικό! Δεδομένου ότι και το κόστος για τέτοιες δουλειές είναι πολύ μικρό (αλλά η δουλειά είναι αγγούρι, προειδοποιώ...), ελπίζω να σας έδωσα ιδέες για μελλοντικές καλλιτεχνικές αναζητήσεις. :P (ακολουθούν φωτό)

Eτοιμαζόσουν για το γάμο σου βρε σύ τότε! ;D Διθυραμβικό άρθρο στο musicradar (05/03/09), λίγο πριν εμφανιστεί στα αγγλικά μαγαζιά: http://www.musicradar.com/gear/all/guitars/electric/6-string-solid-body/eric-johnson-stratocaster-rw-199091/review Αυτό νομίζω ότι όντως ισχύει... Από τα γραφόμενα στον τύπο, συμπεραίνω πάντως ότι είναι καλύτερη από την ver. 1 Εδώ ο Ερίκος από το kick-off event. Πολύ ωραίο βιντεάκι, δείτε το και ακούστε τον:

Ρε συ Ηλία, αυτή δεν κυκλοφορεί εδώ και ένα χρόνο τουλάχιστον? ???

Ευχαριστούμε. Μηλάτος... τι μου θύμισες τώρα! :)