matawan

χωρίς να γνωρίζω τί ακριβώς έχεις στο μυαλό, απλά επισημαίνω, ότι ουδείς ξέρει προς τα ΠΟΥ μπορεί να οδεύει η μουσική δημιουργια και ποια χαρακτηριστικά θα έχει η "pop" μουσική σε 50 χρόνια απο τώρα.. (αυτό αναφορικά στο σχόλιο σου σχετικά με κάτι που ¨μοιάζει με μουσική¨). Εννοώ ότι στοιχεία που τώρα μας φαινονται εντελώς "αστεία" για τα σύγχρονα δεδομένα της εμπορικής μουσικής, μπορεί σε κάποια χρόνια να είναι αυτά που θα φέρουν μια κάποια ανανέωση σε μία πιθανώς τελματωμένη κατάσταση.

Αυτό είχα κατα νου, ευχαριστώ αγαπητέ για τη διασάφηση. Πάντως, τηρουμένων των αναλογιών, και το "ατομο" εβγατζης της γειτονιας σου, είναι ο "σταρ" του τετραγώνου, σωστά? :)

Νομίζω ότι αφήνουμε εξω μια σημαντική παράμετρο σε όλη αυτή την αλυσίδα, των μεγάλων μουσικών-συνθετών- οτιδήποτε. Οι σπουδαιότεροι αυτών ήταν/είναι εξαιρετικές(ιδιάζουσες) περιπτώσεις πρωτίστως ανθρώπων... και κατόπιν μουσικών...

20 euros τα μεταφορικά, σε μία εβδομάδα ήταν σπίτι μου...

Επειδή δε με βλέπω να προλαβαίνω να βγάζω καμία αξιοπρεπή φωτογραφία, παραθέτω αυτή απο το website. Το χρώμα της από κοντά, φέρνει λίγο περισσότερο προς το κόκκινο, απ'ότι στη φωτογραφία.

με τον ενα μαγνήτη είναι κι αυτή...τί να τον κάνεις τον δεύτερο... Zappa, ευχαρίστως να στη δώσω για ένα "test drive" , απλά δε βρίσκομαι στην Αθήνα...

ευχαριστώ πολύ αγαπητέ, ήταν πολυ πρόχειρη η δουλειά ωστόσο...με την camera του imac και λίγο final cut για να "σωθεί" κάπως η εικόνα :)

Offtopic: Joker στο avatar σου έχεις τον Tony Clifton?!

Αναρωτιέμαι, αν όλο αυτό γίνεται σοβαρά, ή είναι κάποιου είδους πλάκα? καυγάς τύπου ριάλιτι, τονώνει την τηλεθέαση και πάει λέγοντας...

Μέσα στην εβδομάδα, κατέθφασε απο Γερμανία η Εastwood Airline H44 std... Η παραγγελία έγινε απο taranaki guitars (www.coolguitars.de) O Arne, ο οποίος έχει το "μαγαζί" είναι εξαιρετικά εξυπηρετικός, συνεννοήσιμος, ευγενικός, εν ολίγοις, είναι ό,τι καλύτερο έχω συναντήσει εδώ και κάποια χρονια που κάνω το shopping μου δικτυακά. Όσον αφορά στην κιθάρα...Είναι ένας μικρός διάολος! Έχει πολύ μικρο σώμα, και ΠΟΛΥ χονδρο λαιμο...έχει τον πιο χονδρο λαιμό που έχω παίξει ποτέ... Baseball bat neck they say...and they're damn right too... Το action ειναι αρκετά υψηλό, μιας και προορίζεται κυρίως για slide, προσωπικά με βόλεψε πολύ χωρίς να σκοπεύω να παίξω slide αμεσα... Volume και Tone δουλευουν εξαιρετικά και, αν και συνήθως δεν τα πολυπειράζω όταν παίζω, στην συγκεκριμένη κιθάρα, η χρήση αμφότερων προσθέτει πολλά στην "παλέττα" των ηχοχρωμάτων... Σε γενικές γραμμές, για τα 410 ευρώ που κόστισε, έχει εξαιρετική ποιότητα κατασκευής, "χαρακτήρα" και great looks, although beauty is in the eyes of the beholder... Παραθέτω κι ένα κλιπάκι τραβηγμένο με την κάμερα του mac και το ενσωματωμένο μικρόφωνο... Πολύ πρόχειρα όλα, καρφί στον HB ga5 και νομίζω και Ηoly Grail reverb... http://www.youtube.com/watch?v=5QfBYhjGr5U Θα ανεβάσω και φωτογραφίες σύντομα, μιας και στο clip δε φαίνεται καθόλου καλα...

Και μην ξεχνιόμαστε, μπόρει ο "goody two-shoes" Mayer να τα είχε με τις all american sweethearts, αλλα ο John τα είχε με την Milla!

Right on brother :) "Here's another thought about STAX rhythm sessions ..... I believe repeated rehearsal of anything really takes away some of the spontaneity. STAX sessions were beautifully unplanned - you walk in, and had no idea what was going to be cut today. You'd never heard the songs before, and most of the time, had no idea who the artist would be. You learned one, went over it for maybe 5 or 10 minutes, cut it, and that was it - on to the next song. Wipe your memory clean, and move on to the next song. Because there was no written music, the freedom to play what you felt carried the song. You can believe this - rhythm players like Duck, Al, and Steve were just plain absolute magic."

Λίγη μετριοπάθεια, ποτέ δεν έβλάψε κανέναν... Αντιλαμβάνεσαι, πιστεύω και ο ίδιος, οτί σε καμία περίπτωση μία τέτοια ακραία τοποθέτηση δε μπορεί να είναι ουσιαστική...

Μία μικρή παρατήρηση σε σχέση με την στιχουργική των έντεχνων τραγουδιών... Είναι προφανές ότι έχουν γραφτεί πολύ καλοί στίχοι, από πραγματικά διαβασμένους και καλλιεργημένους ανθρώπους. Αλλά την "αίσθηση" της γλώσσας θεωρώ πως την έχουν συλλάβει , ενδεχομένως και ασυνείδητα, κυρίως λαϊκοί δημιουργοί ( με πρώτο και καλύτερο τον Άκη Πάνου, που, για εμένα, είναι ο μεγαλύτερος έλληνας τραγουδοποιός τελεία και παύλα )

Ωραία λοιπόν, έρχεσαι στα λόγια μου...το τί είναι καλό και τί όχι εν τέλει είναι τόσο ρευστό, που είναι μάλλον ανεδαφικό να προσπαθείς να το τοποθετήσεις εντός πλαισίων. Και κατά συνέπεια, γενικότερες διατυπώσεις, όπως αυτή που ανέφερες πιο πάνω, σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αποτελούν κριτήριο.

http://www.youtube.com/watch?v=oIKp46iIHMA οριστε! εδώ και τριάντα χρόνια κοντά. ειναι αυτο ποιότητα?

ναι, αυτή είναι η γνωστή και χιλιοειπωμένη καραμέλα περί ποιότητος, η οποία φυσικά ειναι εντελώς ανερμάτιστη, αν σκεφτεί κανείς τί σκουπίδι επιπλέει εδώ και ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ χρονια στη μουσική βιομηχανία.

τελος πάντων, ο όρος έντεχνη μουσική, ως επί το πλείστον, υφίσταται για να διαχωρίσει την ελαφρώς δυτικότροπη , παρ 'ολ' αυτά, βασισμένη στα γνωστά λαικά και παραδοσιακά όργανα, την οποία συνθέτουν "σπουδαγμένοι" μουσικοί, από την βάση της λαικής μουσικής, η οποία είναι μια καθαρά εμπειρική συνθετική διεργασία.

Η όλη κατάσταση "εντεχνίλα" μου φέρνει στο μυαλό παρακμιακά κουτούκια, γκόμενες με ταγάρια,άσσο φίλτρο, μπάφους και ριζοσπάστη. Need i say more? και εσκεμμένα δεν αποκαλώ την μουσικη ¨έντεχνη", αλλά την κατάσταση "εντεχνίλα".

Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Μπορεί να μην ειναι εξαιρετικά δουλεμένη στιχουργική , ωστόσο έχει μια σαφέστατα πολύ καλή αντίληψη του ρυθμού στο λόγο,ακόμη και καθαρά σε επίπεδο "φωνημάτων",οι επιλογες των λέξεων είναι πολύ καλες, και επιπλέον θεωρώ οτι συνάδει απόλυτα με το ακατέργαστο, ωμό ύφος του συγκροτήματος. Εν ολίγοις , κάνει άψογα τη δουλειά του.

Στο παγκόσμιο χωριό, λοιπόν, τί θέση θα μπορούσε να έχει η ελληνική μουσική? Η ημεδαπή παραγωγή με αγγλικό στίχο, ακούγεται ελαφρώς φαιδρή στα αυτιά των αγγλοσαξόνων, ο ελληνικός στίχος, από την άλλη, ειναι προφανές ότι αποτελεί τροχοπέδη. Τί μας μένει?

κι όμως νομίζω οτι ξέρω, και μπορώ να καταλάβω όταν κάποιος αγαπάει τόσο πολυ κάτι, και αφοσιώνεται σε αυτό και αποτίει φόρο τιμής σε όλους τους ήρωες του μέσα από το παίξιμο και την ερμηνεία του. και οι blues wire και ο EZ αυτό ακριβώς κάνουν. Εκτός αν θεωρείς οτι έχουν μια εντελώς δική τους ιδιότυπη προσέγγιση

Αυτό νομίζω πως είναι δικό σου συμπέρασμα...Όσο καλοί μουσικοί κι αν είναι, δεν παύουν να μιμούνται κάτι άλλο, κάτι ξένο. Ακούγοντας ας πούμε τον Ζάικο να τραγουδάει, το αντιλαμβανεται κανείς αυτό πολύ έκδηλα...

Απ'οσο ξέρω ουτε ο Lynch ούτε ο Stefan των big sleep έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελλάδα. Μπορεί να ζουν εδω αλλά στην ουσία έχουν έρθει ήδη διαμορφωμένες προσωπικότητες...

Το να σου αρέσει κάτι, δεν έχει καμία σχέση με την δημιουργική διαδικασία μέσα από την οποία συντίθεται αυτό το κάτι. Οι συνθήκες που ανέφερα, έχουν πολύ να κάνουν με το πως οδηγείται κάποιος στο να παράγει τέτοιες μουσικές. Εξάλλου, είναι πολύ εύκολο να μάθεις να σου αρέσει κάτι...