Αudiokostas, η συλλογιστική σου είναι βάσιμη, εν μέρει, αλλά πιάνεται απο ένα ακραίο παράδειγμα, το οποίο αυτομάτως, την αποδυναμώνει. Επιπλέον, κανείς δε μίλησε για ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗ και ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ σπουδαιότητα κάποιων. Και για να μιλήσω επι προσωπικού, ούτε μεγάλωσα με τέτοια ακούσματα,ούτε τα θεωρούσα εξ'αρχής σημαντικά,τουναντίον. Αλλά όταν σε κάποια φάση άκουσα, με ¨καθαρά αυτια" και μάλιστα σε ηλικία που είχα ήδη διαμορφώσει σε σημαντικό βαθμό, το όποιο αισθητικό μου κριτήριο, αντιλήφθηκα απλά πόσο ΣΠΟΥΔΑΙΑ είναι κάποια πράγματα... Ανάμεσα σε αυτά είναι και η φωνή του Καζαντζίδη, είναι η δημιουργική ικανότητα του Άκη Πάνου, όπως επίσης είναι και η ωμή δύναμη του punk και μία σειρά από άλλες τέλος πάντων "αποκαλύψεις-αναθεωρήσεις" , που μάλλον εν τέλει είναι θέμα προσωπικής ωρίμανσης και μιας ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΗΣ θεώρησης της μουσικής.