manosx

Αν δεχθούμε το περίφημο δόγμα πως "η ιστορία επαναλαμβάνεται", τότε ναι μεν είναι υπερβολικό αλλά είναι και μαθηματικά βέβαιο.

Δεν υπάρχει. Οι ηγέτες της αριστεράς το ξέρουν ότι δεν υπάρχει. Γιατί συνεχίζουν να παραμυθιάζουν; Μα γιατί στόχος τους δεν είναι η "οικονομική ευμάρεια" αλλά η αρπαγή της εξουσίας. Η εξουσία άλλωστε δίνει πολύ μεγαλύτερα πλεονεκτήματα, φτάνει να είσαι αδίστακτος. Τι να λέει ο φόβος της απόλυσης και του χαμηλού μισθού, σε σχέση με το φόβο της εκτέλεσης. Οι δε "ακόλουθοι" των ηγετών, οι περισσότεροι έχουν ωφελιμιστικά κριτήρια του τύπου "θα γίνω κομισάριος" ;D Αδυνατώ να πιστέψω ότι υπάρχουν "ιδεολόγοι", δηλαδή κορόιδα, στην εποχή μας.

NoIzY η ανάλυσή σου είναι εντελώς λανθασμένη, για τον απλό λόγο ότι τα συμφέροντα του εργαζόμενου και του εργοδότη είναι κατά μεγάλο μέρος κοινά, δηλαδή το να πηγαίνει καλά η οικονομία και η επιχείρηση. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει πλέον να είναι ανταγωνιστικές σε διεθνές περιβάλλον. Για να έχει κέρδη η επιχείρηση και να δίνει σοβαρούς μισθούς, πρέπει να μπορεί να ανταγωνιστεί τις αντίστοιχες επιχειρήσεις του εξωτερικού. Το να κατέβει σε απεργία ο εργάτης δε βοηθάει σε τίποτα από αυτά. Είναι απλά μια ένδειξη ότι η επιχείρηση βουλιάζει. Η Ελλάδα βουλιάζει, ή μάλλον βούλιαξε γιατί είναι βάρκα που ανοίχτηκε στον ωκεανό. Τώρα που ακούστηκε το "ο σώζων εαυτό σωθείτω" θα δεις πολλές καφρίλες όπως μισθούς 400 ευρώ (ή από την άλλη απεργίες και μπάχαλα) κλπ, αυτό όμως δε σημαίνει ότι αυτό είναι το ζητούμενο. Απλά είναι αποτέλεσμα του ότι δεν μπορείς να διατηρείς υψηλούς μισθούς, ανάπτυξη κλπ χωρίς ανταγωνιστικότητα, πάει και τελείωσε, είτε το Σαμαρά, είτε την Παπαρήγα, είτε τον... Στάλιν να φέρεις δεν μπορείς. Στο ότι παραμυθιάστηκες ότι μπορείς, ευθύνη έχουν ΟΛΟΙ οι αριστεροί, και οι σοσιαλιστές και οι κομμουνιστές και όλοι, αυτός ήταν ο ρόλος τους, να φωνάζουν "δώστε στο λαό" χωρίς να υπάρχει φράγκο, άξιοι στο έργο τους, και άξιοι και οι άλλοι οι "φιλελεύθεροι" που αντί να πετσοκόβουν έδιναν περισσότερα, και να τα αποτελέσματα τώρα, θα τα δώσουμε όλα πίσω, τρίδιπλα και με τόκο ;)

Μετά τον Atari το χάος. Αλλά και σήμερα μπορείς να στήσεις σύστημα του στυλ 24ωρα σερί ;D στην τσίτα και ούτε κλικ ;D Θέλει ψάξιμο, αλλά γίνεται. Οπως και να έχει βέβαια είναι πολύ πιο περίπλοκο από ένα synth workstation. Βέβαια το πραγματικά δύσκολο είναι τελικά η ίδια η δημιουργία μουσικής, δηλαδή η ενορχήστρωση, ηχογράφηση, μίξη κλπ. Το σύστημα είναι το λιγότερο, έτσι και αλλιώς ώσπου να αρχίσεις να μπαίνεις στο νόημα ;D με όλα αυτά τα πράγματα που μπλέκεις ;D, ότι σύστημα και να διαλέξεις θα το μάθεις νεράκι ;D ;D ;D

καπου το εχω και αυτο ;D Αλλα ηθελε και ενα , τουλαχιστον, sound module ;D Αντιθετα τα σημερινα προγραμματα ειναι 500 workstation σε ενα ;D Ορεξη ναχεις να τα ψαχνεις ;D

Το cubase απο μονο του ειναι αρκετο για να φτιαξεις 40 δισκογραφιες ;D Απο εκει και περα αφου θελεις κατι σε hardware παρε γυροβολια τα μαγαζια τις αγγελιες και το νετ ;D και παρε οτι σου αρεσει, ειναι θεμα γουστου ;)

Πολυκαναλα stems και melodyne ισως...

Δεν ισχύει τίποτα από τα παραπάνω. Μαζί με το σύριζα θα έρθουν όλα τα "καλά" του κομμουνισμού, ότι χειρότερο μπορείτε να φανταστείτε, μιλάμε για επίπεδο γκουλαγκ και δεν κάνω ΚΑΜΙΑ πλάκα. Εϊναι σα να δώσεις την κυβέρνηση στη χρυσή αυγή, τι περιμένετε να γίνει μετά; Και, ΝΑΙ, χρυσή αυγή και χειρότερα είναι ο σύριζα, με καλόπαιδα αριστερούς έτοιμους να εξαφανίσουν τους "εχθρούς". Το ξέρω ότι ακούγεται κουφό. Το κρίμα σε αυτούς που ψηφίζουν σαν αρνιά "για διαμαρτυρία", οι από μέσα είναι τουλάχιστον πραγματιστές μακιαβελικού τύπου, και με κοχόνες μάλιστα.

Είναι άλλο πράγμα να σου παίρνω ένα μέρος του πλούτου σου για να κάνω αναδιανομή εισοδήματος, και είναι άλλο πράγμα να σε υποχρεώνω να γίνεις σκλάβος στα εργοστάσιά μου υπό την απειλή εξορίας ή εκτέλεσης. Το πρώτο λέγεται σοσιαλδημοκρατία, το δεύτερο κομμουνισμός. Στην Ελλάδα της ιδιοτέλειας και του παρτακισμού βέβαια, μόνο ο στυγνός καπιταλισμός τύπου Θάτσερ- Ρέηγκαν θα ταίριαζε, αλλιώς θα έχουμε πάντα αυτά που τραβάμε τώρα. Τα κράτη πρόνοιας και οι σοσιαλισμοί είναι για σοβαρούς ανθρώπους, όχι για κανίβαλους που κοιτάνε πως θα φοροδιαφύγουν και ταυτόχρονα πως θα μπουν στο δημόσιο και θα βγουν ανάπηροι... στα χαρτιά.

Τις κάλτσες τους ;D ;D ;D

Σε πιο φτηνό είναι αυτό, παίρνει και επέκταση για 5ο άτομο http://www.thomann.de/gr/jamhub_bedroom.htm Αν πας σε φτηνή κονσόλα μαζί με πολλαπλό προενισχυτή ακουστικών, θα πρέπει να ακούνε όλοι την ίδια μίξη, πράγμα που δε βολεύει συνήθως, γιατί πάντα ο καθένας θέλει να ακούει τον εαυτό του περισσότερο, κάποιος θα θέλει να ντραμς δυνατότερα, άλλος χαμηλότερα κλπ κλπ Με το jamhub δυναμώνει ο καθένας ότι γουστάρει εύκολα και απλά, και είναι τζετ. Αξίζει.

http://www.thomann.de/gr/jamhub_greenroom.htm Πολυ καλο

Intel θα πας χωρίς καμία συζήτηση. ;D Να σε ρωτήσω κάτι αν θέλεις; Όταν άνοιξες το κουτί για να αλλάξεις κάρτα, γείωσες τον εαυτό σου και τα εργαλεία σου; Ξέρεις, ακουμπώντας το κουτί του υπολογιστή. Θα με ενδιέφερε πολύ η απάντησή σου, αν φυσικά δεν έχεις βρει κάποια άλλη αιτία για το fail ;D, π.χ. σκασμένος πυκνωτής ή φθορά στα slots.

Τα κροκοδείλια δάκρυα των αριστερών ηγετών και ηγετίσκων για την "τίμια εργατιά" και την "καημένη φτωχολογιά" δεν έχουν κανένα άλλο σκοπό παρά μόνο την εγκαθίδρυση της κομματικής τους νομενκλατούρας στα αξιώματα του κράτους, και τη μετέπειτα βάναυση καταπίεση και εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού προς ίδιον όφελος, με τρόπο μάλιστα εκατοντάδες φορές χειρότερο και από του σκληρότερου καπιταλισμού. Το έργο το έχουμε δει πολλάκις, όποιος πιστεύει κάτι διαφορετικό είναι βαθιά νυχτωμένος.

Οι ήχοι είναι το λιγότερο... το βασικό είναι ο τρόπος εργασίας σου. Αν λοιπόν χρησιμοποιείς το PC, έχεις καλύψει σε πρώτη φάση μεγάλο μέρος από τις ανάγκες σου όπως MIDI Sequencing, Audio Recording, effect processing κλπ. Απαραίτητη προυπόθεση είναι να μάθεις ένα DAW πρόγραμμα, θα σου έλεγα μάλιστα να ξεκινήσεις από αυτό. Κατά συνέπεια ένα απλό synth, όχι απαραίτητα ένα workstation θα σου είναι υπέρ- αρκετό για να το έχεις ως κλαβιέ και sound generator. Αντίθετα αν θέλεις να κάνεις όλες τις παραπάνω εργασίες στο synth, τότε χρειάζεσαι ένα δυνατό και εύχρηστο, με άλλα λόγια ακριβό ;D, μηχάνημα. Σε studio περιβάλλον τα PC καλύπτουν πολλαπλές ανάγκες, οπότε τελικά αν θα αξιοποιήσεις κάποιο θα σου έλεγα να ξεκινήσεις από εκεί. Αν αντίθετα θέλεις να βασιστείς σε κάποιο workstation μάζεψε λεφτά για κάτι πραγματικά καλό.

Τα κομμάτια σου θέλεις να τα φτιάχνεις αποκλειστικά στο Workstation, ή θα βάλεις και PC στο κόλπο, έστω μόνο για MIDI programming;

Μα αυτο θα σημαινε οτι θα επρεπε... να δουλεψουμε. Αστο, καλυτερα να τα ριχνουμε στους αλλους. ;D Γεώργιος Σουρής - Ο ρωμιός Στον καφενέ απ’ έξω σαν μπέης ξαπλωμένος, τού ήλιου τίς ακτίνες αχόρταγα ρουφώ, και στων εφημερίδων τα νέα βυθισμένος, κανέναν δεν κοιτάζω, κανέναν δεν ψηφώ. Σε μια καρέκλα τόνα ποδάρι μου τεντώνω, το άλλο σε μιαν άλλη, κι ολίγο παρεκεί αφήνω το καπέλο, και αρχινώ με τόνο τούς υπουργούς να βρίζω και την πολιτική. Ψυχή μου! τι λιακάδα! τι ουρανός! τι φύσις! αχνίζει εμπροστά μου ο καϊμακλής καφές, κι εγώ κατεμπνευσμένος για όλα φέρνω κρίσεις, και μόνος μου τίς βρίσκω μεγάλες και σοφές. Βρίζω Εγγλέζους, Ρώσους, και όποιους άλλους θέλω και στρίβω το μουστάκι μ’ αγέρωχο πολύ, και μέσα στο θυμό μου κατά διαβόλου στέλλω τον ίδιον εαυτό μου, και γίνομαι σκυλί. Φέρνω τον νούν στον Διάκο και εις τον Καραΐσκο κατενθουσιασμένος τα γένια μου μαδώ, τον Έλληνα εις όλα ανώτερο τον βρίσκω, κι απάνω στην καρέκλα χαρούμενος πηδώ. Την φίλη μας Ευρώπη με πέντε φασκελώνω απάνω στο τραπέζι τον γρόθο μου κτυπώ... Εχύθη ο καφές μου, τα ρούχα μου λερώνω, κι όσες βλαστήμιες ξέρω αρχίζω να τίς πω. Στον καφετζή ξεσπάνω...φωτιά και κείνος παίρνει. Αμέσως άνω κάτω τού κάνω τον μπουφέ, τον βρίζω και με βρίζει, τον δέρνω και με δέρνει, και τέλος δεν πληρώνω...δεκάρα τον καφέ.

;D Μάλλον... ;D Το blues θέλει βροχή, το rock ήλιο, πακέτο έφαγες ;D ;D ;D

Φίλε μου, αν με μια Les Paul, έναν λαμπάτο και ένα καλό overdrive δεν μπορείς να βγάλεις ΗΔΗ blues/ rock ήχο που να γ***ει και να δέρνει, τότε sorry αλλά... δε φταίει ο εξοπλισμός. ;D

Το αν θα σε καλύψει εξαρτάται από τη χρήση που θα του κάνεις. Αν θέλεις πρόσβαση σε βιβλιοθήκες- τέρατα, στα καινούργια virtual analog θηρία κλπ, τότε δε θα σε καλύψει με τίποτα. Αν πάλι θέλεις απλά να παίζεις με λούπες και κάνα audio track, θα σε καλύψει με το παραπάνω. Πάντως είναι εντελώς παράλογο να μάθεις 3 DAW προγράμματα, δεν υπάρχει λόγος. Ετσι όπως σε κόβω, να γουστάρεις DJ φάσεις, το Ableton Live θα σε υπερκαλύψει. Το Logic είναι ιδανικό για MIDI προγραμματισμό και σύνθεση, ενώ τα protools για ηχογράφηση. Δούλεψε για κάποιους μήνες το Live, είμαι σίγουρος ότι θα καλυφθείς, αν όχι βλέπεις στην πορεία.

Για όποιον έχει κουράγιο, καλό ψάξιμο: https://play.google.com/store/search?q=midi&c=apps Αυτό φαίνεται ενδιαφέρων: https://play.google.com/store/apps/details?id=de.humatic.tdaw&feature=search_result Να και κάτι άλλο: Πάντως τα Apple προς το παρόν είναι καλύτερη επιλογή για μουσικά apps.

Μπράβο παιδιά, πολύ ωραίο. Με λίγο γκρουβάρισμα και σταντάρισμα ακόμα θα σκοτώνει, ήδη όμως είναι στο σωστό δρόμο, me likes. Εκεί που μπαίνει το slap και μετά, ένας κρουστός θα έκανε ΤΡΕΛΗ διαφορά, αν πετύχετε κανέναν κάντε κατάσχεση ;D Μπράβο και πάλι!

Στον ίδιο καλό ενισχυτή με καθαρές ρυθμίσεις, χωρίς 40 πεταλάκια, με τον ίδιο παίκτη, να παίζει το ίδιο θέμα κλπ, οι διαφορές μεταξύ κιθαρών είναι μεγάλες, τόσο μεγάλες όσες είναι και... οι διαφορές τους ;D Δηλαδή π.χ. μονός από διπλό μαγνήτης κάνει μπαμ. Ομως το θέμα με τα κούτσουρα του 80 είναι πως τα απορρίπτεις ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΤΑ ΒΑΛΕΙΣ ΣΕ ΕΝΙΣΧΥΤΗ, είναι δηλαδή τόσο ΑΙΣΧΡΑ φτιαγμένα που δεν μπαίνεις καν στη διαδικασία να τα ακούσεις. Δε μιλάμε τώρα για squier, αν π.χ. έδινες 200 ευρώ για το καυσόξυλο, για τη squier έπρεπε να δώσεις 2.500 ευρώ ΧΩΡΙΣ ΠΛΑΚΑ, για ΤΕΤΟΙΑ διαφορά μιλάμε. Γενικά είμαι και εγώ της άποψης ότι ο παίκτης κάνει τον ήχο, αλλά ρε παιδιά ως ένα σημείο, αν σε εμποδίζει κιόλας η κιθάρα τότε να πα να γ****θεί, δόξα το θεό τόσες ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ φτηνές κιθάρες υπάρχουν σήμερα, γιατί να περάσει κάποιος αυτά που τύχαιναν στους άτυχους μεγαλύτερους;

Η λέξη-κλειδί είναι De-Esser, γκούγκλαρέ το. Επίσης δοκίμασε να έχεις μεγαλύτερη απόσταση από το μικρόφωνο και να μη "σημαδεύεις" απευθείας αυτό.

Στα περί τέχνης, όταν πλαίσιο αναφοράς αλλάζει, αλλάζει και το περιεχόμενο. Όταν ζωγράφιζε ο Ραφαέλ, το ζητούμενο ήταν η εξίψωση του πνεύματος. Οταν σήμερα ζωγραφίζουν κ******πίδες (true story :'( ) το ζητούμενο είναι o (πολύ) φτηνός εντυπωσιασμός. Ετσι λοιπόν και η δεκαετία του 70 είχε κάποιες ποιοτικές διαφορές με το σήμερα ως προς τα ζητούμενά της, υπήρχε μια τάση αμφισβήτησης, η οποία οδηγούσε αναγκαστικά και σε μια άλλη καλλιτεχνική προσέγγιση. Σήμερα υπάρχει μια γενικότερη τάση εφησυχασμού στην κοινωνία, το ζητούμενο πλεον δεν είναι τόσο η αμφισβήτηση του συστήματος όσο η επιτυχία μέσα σε αυτό. Ομως, η ωραιοποίηση του παρελθόντος και των βιωμάτων της νεότητας, η οποία είναι όντως μια υπαρκτή παγίδα, έχει νόημα μόνο π.χ. για τη 10ετία του 70, όχι για τον Ραφαήλ ούτε για τον Μότσαρτ. Δυστυχώς όμως μετρητής ποιότητας δεν υπάρχει, συνεπώς το αν οι κ*****πίδες είναι στο ίδιο πολιτιστικό επίπεδο με τη "Σχολή των Αθηνών", καταλήγει τελικά να είναι θέμα προσωπικής αισθητικής και επιλογών. Προσωπικά λοιπόν πιστεύω ότι η μουσική έχει παρακμάσει απίστευτα σε σχέση με τον 18ο αιώνα, σε σημείο που για μένα θα ήταν καλύτερο να την καταργήσουμε τελείως να ησυχάσουμε ;D. Αντίθετα ο κινηματογράφος έχω την πεποίθηση ότι δεν έχει φτάσει ακόμα στο peak του.