Κατοπιν λοιπον της παροτρυνσης του flea για να αποκαλυψω τα καλα κρυμμενα μυστικα του πως βαφω τα σωματα μου, σας παρουσιαζω τι κανω.
ΟΚ, η τεχνικη δεν ειναι και τιποτα το τρομερο.
Τουναντιον δε, σιγουρα θα υπαρχει καποιος που θα τα κανει καλυτερα και με λιγοτερο ενδεχομενως κοπο/απωλειες... :)
Οσοι γνωστες και μη, διαβαζοντας το κειμενο feel free να επισημανετε/διορθωσετε/κραξετε.
Any input would be much appreciated...
Η μεθοδος ειναι καθαρα εμπειρικη, βασισμενη σε trial and error, αλλα ταυτοχρονα εμπλουτισμενη με ιδεες που βρηκα με ιντερνετικο ψαξιμο.
Βασικα χρησιμοποιω νερολακες της CLOU
Ειναι οικολογικο, σχετικα ανθεκτικο σε χτυπηματα, αλλα δεν συγκρινεται σε αντοχη με τα Νιτρα ή τα πλαστικα.
Σιγουρα ειναι ενας συμμαχος για τους θιασωτες του φυσικου relicing, μιας και σιγουρα θα φθειρεται πιο ευκολα
απο τα κλασσικα βερνικια...
Εγω που γενικα τις προσεχω πολυ στη χρηση, καταφερα κι εκανα μερικα "dings and scratches" που λενε και οι fellow Americans... :D
Βαφω χωρις primers λογω του οτι θελω να εχει αυτο το στυλ του "τραβηγμενου" χρωματος και φυσικα για να
"κλεινω" το ξυλο οσο το δυνατον λιγοτερο.
(Ναι, πιστευω στα ξυλα κλπ, αλλα οχι υπερβολες. Ολα λιγο-πολυ κατι δινουν στο συνολο, ειπαμε...)
Συνηθως βαζω τα ελαχιστα δυνατα στρωματα μπογιας μεχρι να με ικανοποιει η αποχρωση/καλυψη. (± 4-5 χερια που θα τα "φαει" το γυαλισμα).
Σιγουρα αν θελει καποιος μπορει να βαλει οσα χερια ...αντεχει!
Επειδη δεν διαθετω ...βαφειο, κανω το εξης: Κρεμαω το σωμα με ναυλον ανθεκτικο σκοινι αναμεσα στα σκελη μιας ... αλουμινενιας σκαλας, περνωντας το σκοινι μεσα απο τις τρυπες του neck joint.
Ετσι κρεμεται, αιωρειται και στεγνωνει χωρις να ακουμπαει πουθενα...
Την λευκη alderbodied την εκανα με ...σφουγγαρακι (οχι τον Bob).
Δυσκολη δουλεια, μαθαινα και τη συμπεριφορα της μπογιας πανω στο λειο alder.
Αφηνε πολλες γραμμες (..πινελιες) και ηθελε πολλα "αερατα" περασματα για να σβηστουν.
Τις αλλες τις εκανα με πινελο για χρωματα νερου. Δεν θελει πολυ φαρδυ, αλλα ουτε και πολυ λεπτο για να μην
αναγκαζεσαι να κανεις πολλες πινελιες που ισως δεν "δενουν" μεταξυ τους.
Κραταω το σωμα με το ενα χερι συνηθως απο τα cavities για να μην κανω δαχτυλιες, και βαφω με το αλλο.
Θελει προσοχη στις ακμες, δηλαδη στα σημεια που ενωνονται οι μπρος και πισω επιφανειες με τα πλαϊνα.
Οχι πολλη μπογια εκει και οχι πινελιες που να επικαλυπτουν ηδη βαμμενες περιοχες γιατι κανει σημαδια.
Το καλο με αυτη τη νερομπογια ειναι οτι απλωνεται αρκετα καθοτι σετικα λεπτορευστη, οποτε με διαδοχικες απαλες πινελιες σβηνονται τα σημαδια των επικαλυψεων.
Γενικα ομως θελει αποφασιστικες κινησεις γιατι αν αργεις πολυ ...στεγνωνει και γινεται πιο "μαστιχωτή...
Στα cavities βαζω πολυ λιγοτερη μπογια, ισα ισα να κλεισουν οι ποροι και να μην "μπαζει" υγρασια.
Σε μερικα σημεια που δεν θα μπει shielding copper tape μερικες φορες δεν βαζω καθολου μπογια,
παρα το "κλεινω" με Tung Oil (πχ. neck pocket, pickup routes, tremolo cavities).
Αρχικα ριχνω ενα-δυο χερια για να "πιουν" τα νερα, χωρις να εχω τριψει τιποτα. Αλλωστε ο warmoth τα στελενει τριμμενα, ετοιμα για βαψιμο.
Επειδη ειναι νερομπογια (υποθετω), οταν στεγνωσει σηκωνονται λιγο καποιες "τριχες" απο το ξυλο, ιδιως σε πιο
"ανοιχτα" οπως το Swamp Ash.
Mετα τα πρωτα χερια περναω απαλα με ψιλο ατσαλομαλλο για να "φαω" τις τριχες. Στα swamp ash με τις βαθειες αυλακωσεις (ειπαμε, no primer) ισως επαναλαβω τη διαδικασια μερικες φορες για να "γεμισουν" λιγο παραπανω.
Και επειδη θελω να ψιλοφαινονται τα νερα στο τελικο αποτελεσμα, τα πρωτα χερια ειναι με ελαφρα πιο σκουρα
αποχρωση για να τονιζουν. (πχ. στην Tele που εκανα. Πρωτα με σκετο blonde και μετα με Blonde+Λευκο)
Η συγκεκριμενη σειρα χρωματων εχει και Clear (το οποιο κακως δεν χρησιμοποιησα_ ισως το κανω στο μελλον),
οποτε μπορειτε να "κλεισετε" το τελικο στρωμα με μερικα καθαρα για εξτρα προστασια.
Μερικες φορες (και αν η κατασταση το επιβαλει) ανα περιπου 5-6 χερια κανω ενα απαλο τριψιματακι, ειτε με
ατσαλομαλλο αν ειμαι σε αρχικα σταδια, ειτε με 600αρι ντουκοχαρτο (ελαφρα βρεγμενο).
Οταν φτασω στο επιθυμητο αποτελεσμα καλυψης/αποχρωσης ριχνω μερικα χερια ετσι ωστε να αντισταθμιστουν οι απωλειες απο τα τελικα τριψιματα/γυαλισματα.
Επειδη οπως προειπα ειναι σχετικα ευαισθητη η μπογια, ιδιως οσο ειναι "φρεσκια", θελει προσοχη στο εκαστοτε
τριψιμο για να μην γινονται "τρυπες".
Αν βεβαια θελει καποιος να κανει και καλα relicing, σιγουρα δεν θα εχει και μεγαλο προβλημα...
Οταν ολοκληρωθει το βαψιμο το αφηνω για μερικες μερες για να στεγνωσει καλα, να δεσει (to cure...) και μετα
πολυ προσεκτικα με βρεγμενα ψιλα ντουκοχαρτα (εχω Micro-mesh pads) απαλα "θαμπωνω" τις βαμμενες επιφανεις, τις λειαινω και τις ετοιμαζω για το γυαλισμα με μαλλινο buffer. Eδω θελει μεγαλη προσοχη γιατι οποιαδηποτε "παρατιμονιά" σε στελενει πισω στο ...βαφειο. (κατι σαν το επιτραπεζιο φιδακι που παιζαμε μικροι... ;D)
Πριν πεσει το buffing μεσολαβει παλι ενα διαστημα για να "δεσει" η μπογια. Το wet sanding οσο να 'ναι βρεχει
το στρωμα της μπογιας.
Για buffing χρησιμοποιω ενα "μαλλινο(συνθετικο) σκουφακι" που προσαρμοζεται σε δραπανο.
Εδω και παλι ισχυει ο κανονας του ...επιτραπεζιου. Θελει σχετικα απαλο πατημα και οσο το δυνατον παραλληλο το buffer με την επιφανεια που γυαλιζεται για να μην "φαει" το χρωμα.
Αυτο που εχω ειναι σχετκα μεγαλης διαμετρου συγκριτικα με το χωρο αναμεσα στα "κερατα" και το σωμα, και θελει
τρομερη προσοχη. Με ενα καταλληλοτερο εργαλειο η ζωη μας θα γινει πολυ πιο ευκολη εδω και θα αποφευχθουν τα μικροατυχηματα... Εγω παντως δε βρηκα ακομα κατι καλυτερο. Αν καποιος γνωριζει κατι, πολυ ευχαριστως θα το δοκιμασω.
Παντως το μαλλινο buffer μου εκανε δουλεια. Δοκιμασα καποτε ενα τσοχινο απο το praktiker και δεν γυαλιζε τοσο καλα, ενω το πανινο ετρωγε το χρωμα πολυ ευκολα (μη τζιζ)
Επειδη οι χειρισμοι ειναι λεπτοτατοι σε μερικες φασεις της διαδικασιας και δεν ειναι δυνατον να σας μεταφερω
με ακριβεια τι πρεπει να γινει, ο καλυτερος τροπος αν καποιος επιχειρησει να βαψει ετσι ειναι να δοκιμασει σε
scrapwood και να βρει τα "πατηματα" του...
Οταν επιτελους τελειωσει το γυαλισμα το σωμα ειναι ετοιμο για τα υπολοιπα και πολυ διασκεδαστικα σταδια της
συναρμολογησης του οργανου!
--------διαλειμα--------διαλειμα---------διαλειμα--------διαλειμα---------διαλειμα--------διαλειμα---------
Για τα μανικια η διαδικασια του λαδωματος εχει ως εξης:
Αρχικα, "γλυκαινω" τις κοφτερες ακμες που αφηνουν τα CNCs του Warmoth.
Το fresh raw Tung Oil που χρησιμοποιω θελει στην αρχη μια γενναιοδωρη ποσοτητα λαδιου για να μπορεσει το ξυλο να απορροφησει πολυ.
Το περναω με το χερι χωρις πινελα ή πανια για να εχω πληρη αισθηση και ελεγχο της εφαρμογης. (ειναι και πολυ relaxing να παιζεις με το πασαλειμμα... :D)
Αφου μεινει το μανικι για περιπου 30 λεπτα, μαζευω οσο λαδι δεν εχει απορροφηθει και το αφηνω να στεγνωσει.
Αναλογα με τις συνθηκες υγρασιας θερμοκρασιας στο χωρο, το στεγνωμα παιρνει απο 1-2 μερες ως μια εβδομαδα... (η γνωστη υγρασια της θεσσαλονικης... >:( )
Αφου στενγωσει καλα το λαδι το περναω με 000 ατσαλομαλλο για να "ξυρισω" τις τριχες του ξυλου που βγηκαν και για να λειανω την επιφανεια. Εδω αφαιρειται αρκετο απο το λαδι αλλα πρεπει να γινει για να αποκτησει το ξυλο πιο Smooth αισθηση στην αφη.
Μετα ακολουθουν τα επομενα "χερια" οπου σταδιακα βαζω λιγοτερη ποσοτητα λαδιου και αντιστοιχα το ενδιαμεσο τριψιμο γινεται ολοενα και πιο "απαλο".
Συνηθως η διαδικασια μου παιρνει γυρω στο διμηνο για να γινει καλο και απαλο στο χερι. Αν ειναι τραχυ θα ειναι
ενοχλητικο στο παιξιμο, τουλαχιστον τον πρωτο καιρο.
Κι εδω παλι ο υποψηφιος θα πρεπει να δοκιμασει και να βρει τα "πατηματα" του, καθως και τις ιδιομορφιες του
εκαστοτε ξυλου γιατι το καθενα συμπεριφερεται διαφορετικα.
Για παραδειγμα, το maple στο μανικι της Tele που εφτιαξα τελευταια, δεν "επινε" πολυ λαδι και δεν λειανοταν
ευκολα. Στην αρχη ηταν λιγο "δυσκολο" στο χερι, αλλα οσο περναει ο καιρος και το χρησιμοποιω "στρωνει".
Γενικως το Tung Oil "ωριμαζει" χρωματικα με τον καιρο και τη χρηση, και δινει ενα πιο χρυσο-μελί χρωμα στο
ξυλο.
Δειτε τα μανικια απο αριστερα το νεοτερο. (Αγνοηστε το τερμα δεξια γιατι ειναι Nitro)
Πιθανο μειονεκτημα η καπως εντονη μυρωδια ...τηγανητης πατατας που εχει τον πρωτο καιρο μεχρι να "κουραρει" καλα. Αλλα δεν ειναι τιποτα απαισιο. Απλα εξελισσεται απο πατατο-τηγανολαδιλα στην υγρη του μορφη σε καπως "nutty" _οπως λενε_ μυρωδια μετα. Αργοτερα δεν μυριζει σχεδον καθολου. Μονο αν αφησετε την κιθαρα για πολυ καιρο στη βαλιτσα, οταν θα την ανοιξετε ισως εχει μαζευτει λιγη κλεισουρο-Tungιλα...
Μια μεθοδος που θα ηθελα να "εξελιξω" ειναι η χρηση polymerized Tung Oil στο τελειωμα.
Για να πολυμεριστει το Τ.Ο. θελει "μαγειρεμα" σε μπεν-μαρι μεχρι να αρχισει να "σφιγγει".
Το θεμα ειναι οτι πρεπει να πειραματιστω με τις θερμοκρασιες και τους χρονους εκθεσης γιατι το "κατωφλι" απο
Polymerized T.O σε ...αχρηστη μαστιχα Τ.Ο ειναι σχετικα μικρο...
Τελος να προσθεσω οτι σε maple ταστιερες στο τελος θελουν καθαρισμα τα ταστα απο το στρωμα ξεραμενου T.O.
Αυτα σε πρωτη φαση για το πως βαφω τις... Eco-casters μου.
Εν κατακλειδι, η ολη φαση ειναι trial-and-error, ειναι καθαρα DIY και το κανω γιατι μαθαινω, εχει χαβαλε, και
το τελικο προίον (τουλαχιστον εμενα) με υπερ-ικανοποιει αισθητικα αλλα πανω απ' ολα ηχητικα.
Ο μονος φορουμιτης που εχει ερθει σε επαφη με τα οργανα αυτα ειναι ο googlelavd, οποτε μπορει να πει και τις
δικες του εντυπωσεις με το ματι του "εξωτερικου παρατηρητη".
Ελπιζω να μην σας κουρασα με το μακροσκελες post...
