Σήμερα έπαιξα στο Ζάχο τη νέα American Standard Strat 2008.
Πρόκειται για την πιο καλοστημένη κιθάρα που έχω παίξει εδώ και πολύ καιρό. Πρώτον - και σημαντικό - ήταν πάρα πολύ καλά σεταρισμένη, από τη μάνα της όπως μου είπαν τα παιδιά. Δεύτερον, εντυπωσιάστηκα με το τρέμολό της που μπορεί να κάνει σχεδόν ό,τι κάνει και ένα FR, χωρίς locking nut. Ο ήχος της ήταν ιδιαίτερα ευρύς χωρίς να πιάνει όμως άκρα - τα οποία έτσι κι αλλιώς είναι άχρηστα (βοήθησε βέβαια και ο Koch). Επίσης, πολύ εμφανίσιμη κιθάρα (cherry burst;). Προτείνω σε οποιονδήποτε ενδιαφέρεται για μια πολύ καλή μανίσια all around κιθάρα να δοκιμάσει το μοντέλο.