Λοιπόν, δεν είναι ακριβώς έτσι.
Και παράδειγμα μου είναι ο Σωτήρης ο ίδιος. Τον γνώρισα το 91 από έναν κοινό φίλο. Αν δεν κάνω λάθος, τότε έπαιζε κιθάρα μήνες, ή τέλος πάντων πολύ λίγο. Εγώ έπαιζα τότε 5-6 χρόνια ήδη.
Το ταλέντο αυτού του ανθρώπου δεν περιγράφεται. Έπαιζε κυριολεκτικά ό,τι ήθελε. Ο,ΤΙ ΤΟΥ ΕΛΕΓΕΣ. Βγάλτο αυτό και τό βγαζε. Αυτί; Ερμηνεία; Εκτέλεση; ΤΕΛΕΙΑ!
Πράγματα που εγώ αν και άκουγα την ίδια μουσική ποτέ δεν θα έπαιζα και όντως δεν έπαιξα. Ακόμα θυμάμαι ένα ντέμο που είχα ακούσει με έναν ξάδερφο του shredo-μπασίστα, τον Joe, το οποίο με τους άλλους κιθαρίστες, το ακούγαμε και κλαίγαμε.
Απλά ορισμένοι άνθρωποι έχουν το χάρισμα. Τι να κάνουμε...