odis13

Ποσο σου αρεσει ο Meisel?

Θυμαται κανενας ενα thread πριν απο οχι και τοσο πολυ καιρο, που ξεκινησε με μια συνεντευξη του David Byrne? Just saying.

Η TC Electronic αν δεν κανω λαθος εχει την πολιτικη να ενθαρυννει τους retailers της να κανουν σοβαρες εκπτωσεις οταν ενα μοντελο παει για καταργηση, ωστε να διωχνουν το παλιο stock και να βαζουν νεες παραγγελιες. Το λεω αυτο γιατι εχω παρατηρησει τρομερες μειωσεις στον thomann και σε αλλα μαγαζια με την ανακοινωση του discontinue. Για παραδειγμα, πριν απο 4-5 χρονια το G-Sharp κοστιζε γυρω στα 250 ευρω, οσο κοστιζε και το M350 που ειναι ουσιαστικα πανομοιοτυπο μηχανημα αλλα με presets για γενικη studio χρηση αντι για κιθαριστικη. Με το που ανακοινωθηκε η καταργηση του G-Sharp πριν απο 4 χρονια εμφανιστηκε εν μια νυκτι σε thomann, dv247 και αλλα μαγαζια σε προσφορα στα 100 ευρω και μεσα σε ενα μηνα ειχε εξαφανιστει απο προσωπου γης. Το M350 απο την αλλη υπαρχει ακομα, μπορει ισως να θεωρηθει απαρχαιωμενο και ομως η τιμη του ειναι ακομα κοντα στο 200ρικο. Το ιδιο ακριβως ειχε συμβει και με τη σειρα classic pedals - το Classic OD ας πουμε, με το που εμφανιστηκε στο site ως discontinued επεσε απο τα 95 στα 45 ευρω σε πολλα μαγαζια ενω αλλα πεταλια, οπως το Classic Compressor, που συνεχιζαν την παραγωγη τους παρεμειναν στις ιδιες τιμες. Και θυμαμαι ειχα δει και αλλα παραδειγματα. Οι εκπτωσεις σε παλαια μοντελα σιγουρα δεν ειναι κατι το περιεργο ή καινουριο, απλα εχω την εντυπωση οτι η TC προσπαθει ενεργα να επηρεαζει την τιμολογηση προιωντων της στους μεγαλους retailers. Και μετα φυσικα εχεις και τα τυχαια fluctuation στις τιμες, συνναλαγματικες διαφορες, προιοντα-κραχτες και αλλα πολλα...

Θυμαμαι διαφημησεις της Maverick απο παλια περιοδικα (παλια meaning 6-7 χρονια πριν). Το trademark τους ηταν τα roller ποτενσιομετρα και τα περιεργα contours, go figure. Ειχαν και μερικα μοντελα με ταστιερες μιση maple μιση rosewood. Oι τιμες τους ηταν θυμαμαι στα 500-700 ευρω αναλογα το μοντελο αλλα δεν ειχα ποτε την ευκαιρια να παιξω κατι.

Να πω την αληθεια ημουν και εγω ετοιμος να σου αναφερω την λυση ενος .22 γιατι εχει αυτο τον boxy ηχο λογω της μικρης καμπινας, εχει τις EL84 που φαινεται να σου αρεσουν και οπως βλεπω εχεις εμπειρια με Mesa οποτε δε θα σε δυσκολευσει το eq του και το "στησιμο" του. Βεβαια ειναι παλιος ενισχυτης και εχει μερικα μειον - ορισμενοι τον βρισκουν harsh, προσωπικα τον βρισκω να δαγκωνει λιγακι αλλα δε με χαλαει αυτο, γουστα βλεπεις.

Ναι, χτυπησα μια κοψοχρονια πριν απο κανα χρονο σε ενα τελειως impulsive ebay bid. ;D Νομιζω οτι την σταματησαν προσφατα, οποτε πλεον παιζουν στα μεταχειρισμενα. Ειχα δει μια προσφατα στις αγγελιες εδω, ηταν ομως ΑΡΧΑΙΑ - απο τοτε που τους κοτσαρανε και Floyd Rose πανω καθως η λακ των 80's ακομα πλανωταν στον αερα. Πωλουνται αρκετα φτηνες πλεον οποτε αν ποτε σκονταψεις πανω σε καμια ριξε της μια ματια. Υπηρχαν και καποιες παραλαγες της SD που εχουν ενδιαφερον - η Exit 22 ηταν ιδια με την SD αλλα με μαονι σωμα και hardtail γεφυρα και οι Radiator και Triumph ειχαν παλι hardtail και fat singlecoils. Η Radiator βασικα αξιζει και αυτη μια ματια - ειναι και η μονη απο τις παραπανω που παραγεται ακομα. Ειναι ελαφρα hollow, οποτε εχει λιγο πιο αερατο ηχο και εχει και τους σωστους μαγνητες (δεν ειναι mini-hums, ειναι μονοι με εξτρα beef). Eιναι φτηνη και εχει και χαρακτηρα. Ισως too much χαρακτηρα ;D ;D

Η Godin βγαζει μερικα οργανα που ειναι αναμεσα σε Gibson και Fender. Η Godin SD για παραδειγμα εχει 12αρι radius, 24.75 scale και ζυγισμα & ισσοροπια πολυ κοντα σε Les Paul με τα υπολοιπα specs να ειναι Fenderish (τρεμολο, HSS, bolt-on neck). Στα χαρτια φαινεται πως θα σου εκανε. Το προβλημα ειναι οτι α) θα χρειαστεις μαλλον μαγνητες/pickguard γιατι φοραει διπλο στη γεφυρα και β) η δικια μου, εν αντιθεση με το τι θα μαντευε κανεις (all maple, μπομπολια snappiness), τουτανγκ ΔΕΝ εχει και δεν πιστευω πως θα αποκτουσε με αλλους μαγνητες. ...παω για το βραβειο "Ποστ Τρυπα στο Νερο" 2013.

+1, ελεγα και εγω μηπως τους πετυχω τις προαλλες στο Καφωδειο μιας και ημουν στην πολη και αναβληθηκε :/ Το βιντεακι το εβλεπα το πρωι σημερα, πολυ γουστοζικο.

Μιας και αναφερθηκε αυτη η Fano, μου θυμισε την St. Blues Bluesmaster, ειναι αλλη μια αποπειρα για TelePaulCaster. http://www.saintblues.com Ειναι και αυτες βεβαια πανακριβες, και ειναι και ολιγον τι κακασχημες....Εχουν διαφορα configurations, νομιζω η Missisippi Bluesmaster ειναι η πιο κοντινη σε αυτο που ψαχνεις λογω του 24.75 scale. Kαι τωρα βλεπω οτι περαν της κανονικης Missisippi, υπαρχει και Juke Joint Series Missisippi Bluesmaster χωρις bells and whistles και με αρκετα χαμηλοτερη τιμη.

Εδω υπαρχει εξτρα info και ενα mini-review απο μενα: http://www.noiz.gr/index.php?topic=185570.msg554242#msg554242

Θα πονταρα σε McJob.

Δεν χρειαζεται καν να μπεις στο χωρο της "βαριας κουλτουρας" και των "βαθεων νοηματων" για να βρεις παραδειγματα οπου η γνωση του υποβαθρου και του νοηματος ενος εργου του προσδιδει μια ακομα διασταση. Π.χ. οταν ξερεις τι εννοουν οι στιχοι του 10,000 Days "Ten thousand days in the fire is long enough; You're going home." το κομματι αυτοματως αποκτα ενα πιο απτο νοημα και χαρακτηρα. Και εμενα προσωπικα με κανει να το εκτιμησω ακομη περισσοτερο απο ο,τι στην αρχικη ακροαση. Αλλα ειπαμε, αυτα ειναι για pretentious artsy-fartsy τυπαδες σαν εμενα. Ολοι ατμος ειμαστε.

Σε εκπλησσει? Εμενα παντως οχι. Και για να μην παρεξηγηθω, δεν με ενοχλει καθολου η αδυναμια ή αρνηση καποιου να αντιληφθει το γενικοτερο συνολο ενος μοντερνου εργου περαν αυτου που βλεπει ή ακουει σε μια πρωτη επαφη (ή εστω να προσπαθησει). Με "ενοχλει" (το ενοχλει ειναι ισως βαρια λεξη) η πληρης απαξιωση συνοδευομενη απο την προσπαθεια να πεισει τους οποιους διαφωνουντες οτι ειναι ελεφαντες. Live and let live ρε παιδια, δεν ειναι ολα για ολους μας.

"Anything is an art if you do it at the level of an art." -Richard Avedon Αν και αλλο quote εψαχνα αρχικα, αλλα και αυτο μας κανει. ;)

Μα υπαρχει και τεχνη που σκοπος της ειναι να σοκαρει το κοινο της, να προκαλεσει ερωτηματα και ισως μια αισθηση discomfort (τα ελληνικα μου μεσα). Σιγουρα εργα τεχνης που ακομα και αν και αναγνωριζονται απο πολλους ως οχι απλα ενδιαφεροντα αλλα ως αριστουργηματα ΔΕΝ προκαλουν αυτο το αισθημα ευχαριστης οικειοτητας, τουλαχιστον οχι οπως το αντιλαμβανομαι εγω, δεν αποσκοπουν σε αυτο αλλωστε. Πχ η θρενωδια του Penderecki δεν νομιζω πως ειναι ενα ευχαριστο ή οικειο ακουσμα ακομα και για οσους την θεωρουν ενα εξαισιο εργο τεχνης (οπως εγω καλη ωρα). Ισα ισα εμενα μου κεντριζει το ενδιαφερον, μου αρεσει ισως επειδη ακριβως ειναι το αντιθετο της ευχαριστης οικειοτητας που μου προκαλουν πολλα αλλα αγαπημενα εργα. Με κανει να νιωθω αβολα μονο που το ακουω, αλλα το ακουω :P Αφηνω ανοιχτο βεβαια το ενδεχομενο να εννοεις διαφορετικα τον ορο ευχαριστη οικειοτητα.

[οφφτοπικ] Eγω παλι τον Rothko ποτε δεν μπορεσα να τον "πιασω", ειχα δει και μερικα εργα του προσφατα απο κοντα και...meh. [\οφφτοπικ] Επισης, ενα πολυ μεγαλο +1 σε ΩδειοΚωστα, ειδικα για το θεμα εκπαιδευσης (ή ισως παιδειας).

Θα το επεκτεινω γενικα σε Alnico-3 Blackguard-era μαγνητες περαν του Fender '51 Nocaster και θα συμφωνησω.

Εγω ακομα θυμαμαι το meltdown του παρακατω βιολιστη: http://newsfeed.time.com/2010/11/09/lost-luggage-musician-forgets-million-dollar-violin-on-train/

Eιμαι και εγω κατα 99% σιγουρος οτι αν εχει το εργοστασιακο wiring θα ακους μονο τον ενα μαγνητη με mono καλωδιο, τουλαχιστον ετσι θυμαμαι απο μια 60s που επαιξα. Απο εκει και περα το κολπο με το ψευτοστερεο καλωδιο ειναι πολυ ευκολο, σε περιπτωση που δε θες να αλλαξεις το wiring.

Χμ, τι να πω? Η κιθαρα που δοκιμασα (JM6) ηταν απλα ωραιοτατη. Πολυ καλη κατασκευη, εδινε γενικα την εντυπωση καλοστημενου, προσεγμενου οργανου. Το ageing επισης αρκετα φυσικο, το ποσο "βαρυ" ειναι βεβαια αλλαζει απο οργανο σε οργανο. Σαν ηχος ηταν ο,τι πρεπει για blues-ο-rockies ή οτιδηποτε αλλο καλει για τετοιους ηχους, be it alternative ή punk. Φαντασου μια telecaster με P90 - solid ηχος που κοβει ευκολα, ψωμομενος αλλα με snappiness εξαιτιας του bolt on neck, χωρις το "springyness" που ισως εχουν οι αναλογες strat. Ε, στην περιπτωση της JM6 ειμαστε σε αυτα τα χωραφια και με λιγο εξτρα beef λογω του μεγαλου σωματος. Σαν τιμες δεν ειναι φτηνα οργανα. Απο την αλλη, ειναι ενα καλο, χειροποιητο οργανο με αρκετες επιλογες customisation (φινιρισμα, ξυλα, hardware και παει λεγοντας) οποτε η τιμη δεν ειναι καθολου υπερβολικη. Τωρα που το σκεφτομαι, ακομα και κατι αντιστοιχο με parts να πηγαινες να κανεις δε θα σου εβγαινε και πολυ φτηνοτερο (βαζωντας μεσα το ageing, custom routing, compound radius κλπ). Νομιζω οτι εχω καπου ενα Guitarist που ειχε και review της JM6 μεσα, αν σε ενδιαφερει μπορω να το ξεθαψω.

Δυστυχως οχι...ακομα ;D Aλλα ειχα την ευκαιρια να παιξω με μια JM6 και ηταν ερωτας. Λιγο τσιμπημενες οι τιμες αλλα τι να κανουμε, c'est la vie. Edit, οσον αφορα το αρχικο βιντεο - οταν ξεκινησε να παιζει ο 3ος τυπας (Μichael Rodach) ειπα απο μεσα μου "οχι και αλλος κλασσικο-ηλεκτρικος ρε γμτ". Οταν τελειωσε σκεφτομουν να κουλουριαστω μεσα στην μπανιερα και να κλαιω καθως θα προσπαθω να ξεσηκωσω το part του...

Εγω παλι οταν προκειται για not-so-jazzmaster Jazzmasters ψηφιζω Fano... ;)

Χμ...εξαρταται απο το τι ηχους εχεις στο μυαλο σου. Για εμενα για παραδειγμα, αν εψαχνα κατι για classic prog (King Crimson πχ?) και spare/psych/stonerροκιες ευκολα θα διαλεγα κατι τετοιο. Αν απο την αλλη σκεφτεσαι πχ Dream Theater, Opeth, Wilson/Govan κλπ ισως να θελεις κατι διαφορετικο - οχι τοσο απο αποψη περισσοτερου output οσο πιο μοντερνου voicing.

Ειχα βαλει ενα set στην LP ενος φιλου. Ειναι ωραιος μαγνητης, αρκετα δυνατος και punchy χωρις να εχει ιδιαιτερα μονερνο voicing ή να ξυνει. Βασικα η περιγραφη που δινουν στο site (νταβραντισμενος PAF με εξτρα juice στα μεσαια) ειναι αρκετα ακριβης. Αν φορας PAF-style μαγνητες και θελεις λιγο εξτρα kick χωρις να χασεις τελειως τον χαρακτηρα τους ειναι μια πολυ αξιολογη επιλογη. Λεω τελειως γιατι ο μαγνητης δεν ειναι ακριβως ηχος PAF, ειναι απλα κοντα - δεν ηταν σκοπος του αλλωστε.