bloody_sunday

Παιδιά δεν ξέρω τι σχέση έχει η χιλιοβασανισμένη και πολυσέλιδη συζήτηση για 100 βατ, headroom, καμπίνες και παρουσία στη μίξη με τον τίτλο του θρεντ ("Metal tube amp για το σπίτι") αλλά ας κάνω δυο-τρία σχόλια... Κατά πρώτον δεν υπάρχει ένας Mesa, ούτε μόνο ένα ηχόχρωμα Mesa. Υπάρχουν πολλά και εντελώς διαφορετικά, ακόμη και σε high gain καταστάσεις (και όπου high gain προφανώς όχι αποκλειστικά ο "χαμός στο ίσιωμα"). Κατά δεύτερον, αυτά είναι υπεραπλουστεύσεις αστικών μύθων των ιντερνετικών fora που δεν στέκουν, κυρίως γιατί υπάρχουν πέντε εκατομμύρια διαφορετικοί παράγοντες που καθορίζουν το τελικό ηχογραφημένο αποτέλεσμα. Όσο για το θεματάκι για το πώς "στήνεται" κάποιος συχνοτικά μέσα σε μια μπάντα, και αυτό είναι υπερβολικά γενικό (πχ. ποιου στυλ μουσικής?), και το έχουμε αναλύσει δεκάδες φορές... Έστω να το ξαναπιάσουμε σε ένα νέο θρεντάκι. Πάντως λάθη συμβαίνουν συνεχώς... πχ. οι μέταλ κιθαρίστες που αναρωτιόνται ποιος ενισχυτής "βγαίνει καλύτερα στη μίξη" αντιμετωπίζουν ένα ερώτημα που έχει τεθεί σε εντελώς λάθος βάσεις, γιατί όταν πχ. κάθονται και ξυρίζουν όλα τα μεσαία για τον κλασσικό mid scooped ήχο και μετά ξύνουν το κεφάλι τους προσπαθώντας να καταλάβουν γιατί εξαφανίστηκαν από το mix, είναι προφανές πως δεν φταίει ο ενισχυτής αλλά η απειρία τους στο στήσιμο και την ηχογράφηση.

Δεν ήταν ερώτηση για την ένταση που πρέπει να παίζω τον ενισχυτή μου... (?) Ήταν ερώτηση για να δω τι εννοούσε ο συνφορουμίτης. Φυσικά και δεν χάνεται σε καμία περίπτωση ούτε η ένταση, ούτε το headroom, oύτε οι συχνότητες. Και τα τρία είναι κατασκευαστικά χαρακτηριστικά του ενισχυτή που παραμένουν αναλλοίωτα από χώρο σε χώρο, χωρίς να εξαρτώνται από αυτούς. Όσο για την διασπορά των κυμάτων και απόκριση των συχνοτήτων στον εκάστοτε χώρο, είναι άσχετη (και μεγάλη) υπόθεση και δεν έχουν σχέση με αυτά τα κατασκευαστικά χαρακτηριστικά του ενισχυτή.

Θα'λεγα πως τρολιάζεις υπερβολικά σήμερα... με ή άνευ caps. Απλά κράτα και καμιά πισινή μήπως και η οπτική σου είναι υπέρ του δέοντος προσωπική και η προσπάθεια να αναχθεί σε πιο αντικειμενική ξεφουσκώσει απότομα χωρίς να πολυεδραιωθεί (βασικά με τέτοια ποστς ανάλογου ύφους αποκλείεται να εδραιωθεί εις τον αιώνα τον άπαντα, κάτι που δε νομίζω να σε απασχολεί κιόλας εδώ που τα λέμε, which of course is perfectly fine).

Πώς χάνονται η ένταση και το headroom?

Βump: ;D Tι λουτρό αίματος χθες βράδυ... αν και έχω διαβάσει σχεδόν όλα τα βιβλία και λυπάμαι που ξέρω τρομερά spoilers (σας παρακαλώ μην γράψετε κανένα εδώ), ακόμη κι έτσι είχα μείνει στήλη άλατος, κάτι που βλέπω και σαν γενική αντίδραση στο web... Γενικά προκαλεί τρομερή εντύπωση στο κοινό που δεν έχει συνηθίσει στο στυλ του Martin η ευκολία με την οποία χωρίς δεύτερη σκέψη μέσα σε μεσαιωνικά βίαια σκηνικά και με τον ανάλογο πάταγο πετάει στα σκουπίδια χαρακτήρες με τους οποίους οι αναγνώστες & τηλεθεατές έχουν ταυτιστεί. Και μάλιστα χωρίς κάποια ιδέα θείας δίκης ή καρμικού payback (τουλάχιστον για την ώρα, γιατί σιγά-σιγά αυτό θα γίνει μια από τις κεντρικές ιδέες της σειράς). Αλλά αυτό είναι και ένα από τα άπειρα σημεία που την απογειώνουν - αν και παλιά καραβάνα στα τηλεοπτικά και κινηματογραφικά, ο Martin δεν δείχνει σχεδόν καμία καούρα να συνεχίσει να αρμέγει μια αγελάδα χρημάτων με τους ίδιους χαρακτήρες, όπως τόσες άλλες σειρές. To άλλο αξιοσημείωτο είναι πως κανένας χαρακτήρας δεν είναι ατόφια "καλός" ή "κακός", αλλά πολυσχιδής και με αριστουργηματική απόδοση των επιλογών του που η ίδια η ζωή τον σπρώχνει να κάνει. Και ακόμη, υπάρχει μια φοβερή συνοχή στην αλληλουχία των γεγονότων, κάτι που επίσης είναι η αχίλλειος πτέρνα πάμπολλων άλλων σειρών με τους σεναριογράφους να καλούνται να φτιάξουν επεισόδιο-επεισόδιο την εξέλιξη, ενώ στην περίπτωση του Game of Thrones βασίζονται σε βιβλία που έχουν ήδη γραφτεί με επένδυση τουλάχιστον 22 ετών μέχρι σήμερα (and counting, μιας και δεν έχει τελειώσει ακόμη - το κόβω για καμιά τεσσάρα χρόνια ακόμα).

Noμίζω πως μόνο η Κουφή Λεοπάρδαλη μπορεί να κάνει τέτοια θρεντς, όχι μόνο επειδή το θέμα είναι προφανώς του αντικειμένου της, αλλά και γιατί πολλοί προσπάθησαν να μιμηθούν το ύφος της, αλλά δυστυχώς το original δεν το φτάνουν τα ιμιτασιόν, σόρι. Γιατί όλοι περιμένουν να ξεμυτίσουν όταν αυτό κοιμάται, όπως λέει ένα άλλο κλασσικό άσμα που θέτει και τον τόνο του θρεντ: (παρεπιπτόντως το χρησιμοποιούσα σαν εισαγωγή σε μια βραδινή ραδιοφωνική εκπομπή μου λέγοντας πως μιας και το λιοντάρι κοιμήθηκε, ξεμυτίσαμε για λίγο κι εμείς και θα σας κρατήσουμε παρέα από τις 9 μέχρι τις 11 κλπ κλπ)

A, ok!

Κατάλαβα ποια λέτε... αλλά γιατί πρέπει να τη βγάλετε?

Ακριβώς το ίδιο είχα κάνει κι εγώ με τον παλιό μου Boogie (εκτός από το Camel, το οποίο είναι πολύ καλή ιδέα). Tι εννοείς όμως να περάσεις με χαρτοταινία τις γραμμές που δεν βγαίνουν? Πάλι καλά δηλαδή που είναι το μόνο που μπορούν να πάθουν, γιατί αν δεν ήταν σκυλιά θα καιγόταν ολόκληρη η γειτονιά... ;D Χωρίς πλάκα, κάτι ψιλοπροβληματάκια αξιοπιστίας τα είχαν οι παλιοί Vox αλλά τίποτα που να μην αντιμετωπίζεται με τη συνηθισμένη φροντίδα όλων των γέρικων ενισχυτών.

Είπα να δοκιμάσει μια αλλαγή, όχι να πουλήσει τα silver bells. Ποτέ δεν ξέρεις αν θα του αρέσουν περισσότερο - ούτως ή άλλως υπάρχουν και φανατικοί φίλοι των bluebells όπως πχ. ο Brian May και... ο ίδιος ο Edge που λες (μιας και ο Frankestein Vox του είχε στα πρώτα 10 χρόνια της μπάντας 2 bluebells και μόλις το ένα τα έφτυσε, μπήκε πάνω στη βιασύνη ένα silver και τελικά έμεινε για τον blended ήχο).

Αυτό εμπεριέχει και μια πιο σύνθετη ερώτηση από την απλή γενική σταθερότητα του κουρδίσματος σε μια στρατ... αν με το απλό vintage style τρέμολο της στρατ μπορεί να παίζει ταυτόχρονα δυο ή και τρεις χορδές, κάνοντας bend στη μια από αυτές και αφήνοντας την άλλη άθικτη ή και ανοιχτή, με την άθικτη (μη bended) χορδή να μην ξεφεύγει καθόλου από τη νότα της, μιας και με bend ασκείται έξτρα τάση και οι νότες συνήθως "πέφτουν" λίγο σε τόνο, πχ. μισό ημιτόνιο, ακουγόμενες κάπως άσχημα.

Όχι, δε νομίζω πως παίζει κανένα ρόλο από τη στιγμή που χρησιμοποιείς το standby για να τον ανοίξεις ομαλά. Αλλά αν έχεις αμφιβολίες για τη συνδεσμολογία με φόβο αν θα γίνει πανικός από πολλά ντεσιμπέλ θορύβου πχ. από κάποια επαφή καλωδίου που δεν είναι σωστή, μπορείς να το κρατάς στο μηδέν και να το ανοίγεις σιγά-σιγά, ειδικά αν είναι υπερευαίσθητο λόγω του pot που χρησιμοποιεί. Ακόμη θυμάμαι τις μέρες που είχα Hot Rod Dlx. και ίδρωνα να ρυθμίζω το volume, με τη διαφορά από τον ημι-πολιτισμό μέχρι την έξωση να βρίσκεται στην κυριολεξία από χιλιοστό σε χιλιοστό στην αρχή της διαδρομής του διακόπτη. Δε νομίζω να έχω συναντήσει μεγαλύτερο και πιο σπαστικό ελάττωμα σε κιθαριστικό λαμπάτο ενισχυτή, και μάλιστα μιλάμε αν δεν κάνω λάθος για τον ultimate best seller κιθαριστικό λαμπάτο ever...

Kανένα πρόβλημα είτε με τη μια, είτε με την άλλη μέθοδο. Προσωπικά τον κλείνω αφού τον βάλω στο standby γιατί με ενοχλεί το ΓΚΟΥΠ και οι άλλοι θόρυβοι από το υπερπέραν που το συνοδεύουν, αλλά αν σχεδιάζω να τον αφήσω αχρησιμοποίητο για αρκετό καιρό, προτιμώ την αποφόρτιση χωρίς το standby. Γενικά θα βρεις κόσμο να παθιάζεται (χαραμίζοντας ηλιθιωδώς ενέργεια) υπέρ της μιας ή της άλλης λύσης, και σε επίσημα manuals θα δεις να προτείνεται πολλές φορές και ρητά το standby πριν το κλείσιμο, και απολύτως τίποτε αφήνοντάς σε ελεύθερο να κάνεις ό,τι γουστάρεις. Για περισσότερα: http://www.noiz.gr/index.php?topic=194088.0 http://www.noiz.gr/index.php?topic=151419.0 http://www.noiz.gr/index.php?topic=168463.0

Kαι να το βίντεο που παρατίθεται συνήθως σε τέτοιες συζητήσεις για τους παλιούς Vox και τα προβλήματά τους... :D Yardbirds live στο "Blow Up" του Αντονιόνι: Συμφωνώ με αυτά που είπαν τα παιδιά... αν και προφανώς του έχει γίνει ήδη πολύ καλή δουλειά, θα συμβούλευα ο νέος τεχνικός να είναι πεπειραμένος με παλιούς ενισχυτές και να τσεκάρει bias, filter caps και αν έχει μονταριστεί από κάποιον προηγούμενο ιδιοκτήτη (μου έχει συμβεί). Σε τέτοια περίπτωση, αποκατάσταση με μεγάλη λεπτομέρεια στο αρχικό του στάδιο σύμφωνα με το αρχαίο schematic. Eπίσης, τα μεγάφωνα ίσως να θέλουν μια τοποθέτηση καινούργιου κώνου, ή μια αλλαγή (δοκίμασέ τα αν έχει κανένας φίλος ή ο τεχνικός που θα το πας) με καινούργια Celestion bluebells. ...κόσμημα. Ζηλεύω. :)

Παλιούτσικη η απάντηση αλλά μιας και αναστήθηκε... Φυσικά και έχει ψηφιακά artifacts. Mάλιστα, έχουν εισαχθεί επίτηδες στον αλγόριθμό του (τον "dBucket") ως απόπειρα προσομείωσης των αναλογικών artifacts από τα delays που χρησιμοποιούν τσιπάκια bucket brigade, κάτι που διαφημίζεται και ως η κύρια ουσία του πεταλιού. Αν τα θέλει κάποιος, τα εισάγει σε όποια αναλογία επιθυμεί μέσω των επιμέρους διακοπτών του Brigadier στον τελικό ήχο. Όλα τα αναλογικά BBD delays έχουν artifacts, απλά στα περισσότερα είναι ακουστά και σε ελάχιστα που διαθέτουν μικρό χρόνο και κατάλληλο χρονισμό που δεν φτάνει στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους, δεν είναι. To Brigadier δεν έχει strum tempo. Καλή ως πρόταση αλλά προσωπικά δεν μου άρεσε (το θεώρησα κάπως ψυχρό και "υπερβολικά τέλειο" στην προσομείωση) και δεν θα το άλλαζα με κάποιο πραγματικό αναλογικό με tap tempo, τώρα μάλιστα που τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να βγαίνουν με τη σέσουλα. Αυτό ούτως ή άλλως ζήτησε ο συνφορουμίτης... (πολύ σπάνια πέφτουν προτάσεις ΑΚΡΙΒΩΣ σύμφωνα με ό,τι κάποιος ζητάει - κρίμα δεν είναι?)

Έστω βρε Οδυσσέα, να το κάνουμε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο: Σαράντα πέντε μόντουλες κι εξήντα ποσταράδες Γιορτή εχουνεσήμερις, τραπέζια πάλι στρώνουν H φύσις όλη χαίρεται, το Νόιζ ξανά χορεύει Τα Κρίνα θε να σμίξουνε στου Σέα το λαγκάδι

Πάνω στο κατάρτι τονε δέσανε Της θλίψης μας το μούτσο Οι ερινύες του την πέσανε Να του κόψουνε τον... βήχα.

Αντιθέτως, μπορούμε να μαζέψουμε τις παρέες μας και ως ώριμοι διαφωνούντες να μονομαχήσουμε παίζοντας τις πιτσικουλιές στα μαρμαρένια αλώνια. Νόου πρόμπλεμ.

Όντως, οφείλω να ομολογήσω πως η θέση που έχει ο μουσακάς στην καρδιά μου είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή του παστίτσιου. Αν και τα γεμιστά είναι τόσο υπερεκτιμημένα, όπως και ο Ρούμπης, και πολλοί που τα έχουν φάει δεν είναι βέβαιοι πως θα τα ξανάτρωγαν.

Ναι, αλλά έχει κατακτήσει επάξια με την μπεσαμέλ του την μοναδική του αναντικατάστατη θέση στις καρδιές μας. Να μη σου πω πως το προτιμώ και από τον Ρούμπη.

Όταν τελειώσετε με τα διαδικαστικά, ένας από τους τρόπους που προχωράει το ντιλ είναι o εξής: θα σου έρθει μια ειδοποίηση - απόδειξη στο email με όλα τα διακριτικά/λογότυπα/κωδικούς κλπ. του Paypal πως η κατάθεση των χρημάτων έγινε στον Paypal λογαριασμό σου. Βεβαίως θα είναι ψεύτικη και θα έχει σταλεί από μια άσχετη διεύθυνση email που πιθανόν να έχει κάπου για το ξεκάρφωμα τη λέξη "Paypal" (πχ. [email protected] ή [email protected]). Eσύ μπορεί να μην το πάρεις χαμπάρι και να στείλεις ό,τι συμφωνήσατε στη Ναμίμπια. Έχω ακούσει πως το Paypal σου βάζει τα εισιτήρια και ξενοδοχείο να πας να το βρεις. Αλήθεια σου λέω. Πρέπει να με πιστέψεις. ;D

Συγγνώμη που θα το γράψω έτσι αλλά σύμφωνα με το ύφος του ποστ, αυτός ο ορυμαγδός σχολίων είναι τόσο άτακτος, άδικος, τρολοπανηγυρτζίδικος και τόσο στοχοποιημένα εγκάθετος που οποιαδήποτε απόπειρα να σχολιαστεί, να τεθεί επί τάπητος και να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη θα είναι απολύτως μάταια (αν και θα είμαι από τους πρώτους που θα πω πως ό,τι έκανε χώρια η κάθε πλευρά ήταν μέτριο και αναζητούσε μάταια την μουσική συνεύρεση με την άλλη). Απλά περιμένω κάποιον γνώστη της κατάστασης (πχ. μάλλον τον SF ή οποιονδήποτε άλλο) να μας πει αν αυτό αληθεύει. Προσωπικά λέω ένα μεγάλο "μακάρι".

Πράγματι... εν πάσει περιπτώσει δεν είμαι εγώ ο συνφορουμίτης που έκανε την ερώτηση, και είμαι βέβαιος πως μπορεί να μας πει ο ίδιος τι ψάχνει ακριβώς.

Mα για αυτό το λέω... επειδή είναι τυπικό να ζητάει κάποιος πληροφορίες για τα Α και Β, και μετά χωρίς να τις παίρνει να ξεκινούν όλοι "και πού να δεις το Γ", "όχι, το Δ να πάρεις", "εγώ είμαι πολύ ευχαριστημένος με το Ε" κ.ο.κ.

Παιδιά ο συνφορουμίτης για τον Α ή Β λόγο έχει καταλήξει στα 2 αυτά πεταλάκια, και θέλει γνώμες για αυτά συγκεκριμένα χωρίς να ζητά να του προτείνουμε ό,τι άλλο noise gate υπάρχει στην αγορά... (εκτός αν κατάλαβα λάθος, επομένως να αρχίσω κι εγώ να προτείνω διάφορα). Mπορεί να ξεκινήσει με τα δεκάδες θρεντ για το Boss Noise Suppressor μέσω του ψαχτηριού.