Alex Raptakis

Γιατί έχω επίσημα στοιχεία για όλα τα υπόλοιπα που λέω; Όχι, είναι 100% παρατήρηση στο χώρο. Καταρχάς, είναι αντικειμενικά πολύ δύσκολο, έως ακατόρθωτο μόνο και μόνο να ακούσεις jazz αν δεν πας σε ωδείο, πόσο μάλλον να μπεις στη διαδικασία να ακούσεις ενεργά και να κάτσεις να την ερευνήσεις. Ειδικά στην Ελλάδα. Άντε πες Αμερική κάτι μπορει να ακούσεις. Εδώ αν δεν πας σε ωδείο, αν δεν κάτσει κάποιος να σου πει για αυτή, παίζει να μην έρθεις ποτέ σε επαφή με την jazz. Τα άλλα είδη δεν είναι έτσι. Ακόμα και ένα ελαφρολαϊκό του οικονομόπουλου θα έχει ηλεκτρική κιθάρα και κανένα σολάκι. Η pop θα έχει στοιχεία rock ή latin, και η Trap θα έχει στοιχεία ηλεκτρονικής, που λέει ο λόγος. Θέλω να πω πως σε γενικότερο επίπεδο υπάρχουν τα ερεθίσματα έτσι ώστε σιγά σιγά κάποιος να βρεθεί να ακούει πιο "βαριά"/ψαγμένη μουσική μέσω της καθημερινότητας - αν για κάποιο λόγο το μυαλό του το απαιτήσει. Για την Jazz συγκεκριμένα όμως, ακόμα και να έρθει κάποιος σε επαφή μαζί της, τα σχόλια που παίρνω είναι, ότι τον εκνευρίζει, δεν μπορεί να παρακολουθήσει, ότι παίζουν λάθος νότες, ότι δε βγάζει νόημα, ή απλά δεν του αρέσει γιατί δεν μπορεί να συνδεθεί μαζί της. Υπάρχει και το άλλο άκρο που ακούει jazz για να λέει ότι ακούει, για ελιτιστικούς λόγους. Σίγουρα υπάρχουν και αυτοί που την ανακάλυψαν με κάποιο τρόπο και κάπως συνδέθηκαν, και το έψαξαν περαιτέρω. Το ίδιο ισχύει και για την κλασική μουσική αλλά σε μικρότερη μορφή, αν και εκεί υπάρχει αρκετό υλικό που μπορεί κάποιος να συναντίσει, από την τηλεόραση όπως σε διαφημίσεις, μέχρι τον κινηματογράφο. Όσον αφορά την prog, εκεί ακούω διάφορα άλλα, ακόμα και από ροκάδες/μεταλάδες - ότι είναι πολύπλοκη χωρίς λόγο, επιτηδευμένη, δε χρειάζεται/δε βγάζει νόημα, κτλ. Γενικότερα όσο πιο πολύπλοκη η μουσική, τόσο πιο δύσκολα μπορείς να την παρακολουθήσεις, να την κατανοήσεις, και πόσο μάλλον να την αγαπήσεις.

Όσο οριμάζω προσωπικά και μουσικά, καταλαβαίνω ότι υπάρχουν δύο βασικοί παράγοντες για τον άνθρωπο και τη μουσική - όπου αυτά ίσως ισχύουν και για τις άλλες τέχνες, αλλά επειδή η μουσική είναι πιο καθημερινή, και πιο συχνή "συνήθεια"/ασχολία για το μέσο άνρθωπο, ας μείνουμε σε αυτή. Σπάνια κάποιος θα πει δεν ακούω/δεν μου αρέσει καθόλου η μουσική, ενώ για τη ζωγραφική, γλυπτική, κτλ θα το συναντήσεις πιο συχνά. Ναι μεν η συντριπτική πλειονίτητα του μοντέρνου κόσμου ακούει μουσική, αλλά υπάρχουν δύο παράγοντες που καθορίζουν αυτή την ασχολία: Ο πρωτεύων παράγοντας είναι η σημαντικότητα: Το ότι κάποιος ακούει μουσική δε σημαίνει ότι είναι σημαντικό γι αυτόν. Ίσα ίσα που οι περισσότεροι ακούν μουσική παθητικά, και αυτό σημαίνει ότι και δεν υπάρχει η ανάγκη για ανάλυση του τι είναι καλό/ποιοτικό/δημιουργικό/διαφορετικό/κτλ. Ο μέσος άνθρωπος δηλαδή, ειδικά ο μη-μουσικός, δεν σκέφτεται καν την ανάλυση της μουσικής - απλά απολαμβάνει αυτό που ακούει. Εδώ μπαίνει ένας δευτερεύων παράγοντας που είναι η πολυπλοκότητα. Η απλότητα και η επανάληψη - ρυθμική και μελωδική, κάνουν τη μουσική εύπεπτη, χαλαρωτική, γνώριμη, και άλλα επίθετα που την κάνουν προτιμότερη λόγω εγκεφαλικής και κοινονικής "προσβασιμότητας". Είναι αδιανόητο ένας μέσος ακροατής να ακούσει κάτι πολύπλοκο (ως μέσο όρο) και να ταυτιστεί συναισθηματικά ή να συνδεθεί κοινονικά με αυτό. Χρειάζεται το γνώριμο, το επαναλαμβανόμενο, έτσι ώστε παθητικά να μπορέσει να το "επεξεργατεί" χωρίς πολλά-πολλά, και να συνδεθεί άμεσα και αποτελεσματικά με αυτό. Αντιθέτως, ένας άνρθωπος που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μουσική και είναι ιδιαίτερα σημαντική για αυτόν, έχει μάθει να ακούει διαφορετικά, ξέρει τους κανόνες τις και έχει ακούσει ενεργά πολλή μουσική, τότε αυτός ο άνθρωπος κατά πάσα πιθανότητα δεν θα αρκεστεί στην "απλή" μουσική και θα εξερευνήσει και άλλους δρόμους. Εξ άλλου, δεν είναι καθόλου - μα καθόλου τυχαίο που οι περισσότεροι που ακούνε Jazz ή Prog Metal είναι μουσικοί. Όσο πιο πολύπλοκη, τόσο πιο ενθουσιώδης και διεγερτική γίνεται, όπου αυτή η διέγερση είναι περισσότερο έμμεση και εγκεφαλική (μια περίεργη μελωδική ή ρυθμική μετατρωπία) παρά άμεση και σωματική (ένα μπασάτο beat ή ένα πιασάρικο ρεφρέν). Τώρα θα μου πεις, υπάρχουν και αυτοί που φτιάχνουν/παίζουν/αφιερώνουν τη ζωή τους στην απλή μουσική. Εδώ υπάρχουν πιστεύω κάποιες συνθήκες που τους οδηγούν εκεί, και αυτές είναι, είτε η ανάγκη για δουλειά (χρήματα λόγω δημοφιλούς είδους), είτε η τεχνές γνώσεις/παραγωγή (μια pop παραγωγή έχει πολύ πράγμα από πίσω), είτε πολύ απλά η κοινωνική επιρροή. Προσωπικά αρνούμαι να πιστέψω ότι κάποιος ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ να παίζει Κρητικά 10 ώρες σε γλέντι, γκράγκα γκρούγκα, τα ίδια ακόρντα σε 2-3 διαφορετικούς ρυθμούς που κρατάνε 15 λεπτά ο καθένας. Εκεί ή απολαμβάνουν το στίχο, ή τα λεφτά, είτε το κοινωνικό φαινόμενο που έρχεται με αυτά (χωρός, ποτό, μπαλοθιές, κτλ). Υπάρχει ντράμερ που ξεκίνησε να κάνει μαθήματα για να παίζει κρητικά; Μήπως μπασίστας; Ή μήπως υπάρχει κάποιος που ξεκίνησε να μαθαίνει ηλεκτρική κιθάρα για να παίζει σόλο στα μπουζούκια; Ξεκίνησα με ωραία θεωρία, τελείωσα με rant. Δεν είναι τυχαίο που οι φίλοι μου με λένε Rantάκη ?

Σχετικά με το αρχικό θέμα του post, έχω δει σε άλλα forums να υπάρχει κάτι σε τύπου announcement board. Εκεί βλέπεις εγγραφές νέων μελών, σημαντικά μηνύματα για τη σελίδα (πχ server maintenance ή η ανακοίνωση για τους νέους κανόνες), ε φαντάζομαι θα μπορούν να φαίνονται και τα bans. Η αλήθεια είναι πως αν φαίνονται πολλά τότε μπορεί να έχει μια εκφοβιστική αύρα, ειδικά στους νέους χρήστες. Για τον Dim δε το ήξερα. Έχω διπλά συναισθήματα. Από τη μία ήταν τιμητικό μέλος, active για πολλά χρόνια, και ήταν σίγουρα σαν ένα ψηφιακό του σπίτι. Από την άλλη, δεν μπορείς να είσαι πάνω από τους κανόνες, για κανένα λόγο. Έπρεπε να προσαρμοστεί, και δεν προσπάθησε καν. Είμαι υπέρ του να μην υπάρχει bias σε αυτά τα πράγματα, αλλά σίγουρα είναι και λίγο θλιβερό. Από την παράλλη, ναι μεν εγώ συμφωνώ με τους νέους κανόνες γιατί κάποια νήματα ξεφεύγουν με το παραμικρό, αλλά δεν βλέπω να αλλάζει και πολύ - και αν γίνει, θα πέσει πολύ μαχαίρι.

Πολύ καλό. Πώς και δεν χρησιμοποίησες το Archetype Gojira της NeuralDSP? Είναι εξαιρετικό - ίσως το καλύτερό τους.

Το Α σίγουρα, αλλά θα χαμήλωνα ελάχιστα την κάσσα. Το Β έχει πολλά πρίμα για τα γούστα μου.

@kpeyos Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο! Μου τα έκανες όλα αρκετά ξεκάθαρα. Βέβαια με το να μου συγκρίνεις τις MOTU με τις RME με μπερδεύει λίγο γιατί η μία κάνει 500 και η άλλη 1500. Τώρα έχω Focusrite Scarlet 2i2 Gen2 και προς το παρόν δεν είχα κανένα θέμα, πέραν του κάποιες μικρο-περιέργιες που μάλλον φταίνε τα Windows και όχι η κάρτα. Παρ'όλα αυτά είναι όντως αρκετά plug-n-play, το πανελάκι είναι εύκολο και γρήγορο, και δεν είχα ποτέ θέμα με drivers. Με MOTU δεν έχω ιδέα τι παίζει - αυτό που λες πχ για τα νεράκια στα drivers. Μου τις σύστησε ένας φίλος σαν όνομα αλλά δεν ξέρει ούτε αυτός λεπτομέρειες.

Κι εγώ ψάχνομαι για νέα κάρτα και έχω βάλει στο μάτι αντίστοιχες με τις δικές σου αλλά τις πιο μεγάλες εκδόσεις. SSL 12, Universal Audio Volt 476P, MOTU M6 και Focusrite Clarett+ 4Pre. Ειλικρινά δεν έχω ιδέα περι preamp και σχετικών διαφορών. Ξέρω μόνο ότι θέλω 4 κανάλια με τουλάχιστον 2 Combo/XLR, και 2 υποδοχές ακουστικών. Τα υπόλοιπα είναι έξτρα.

Δεν περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο, αλλά με χαρά το άκουσα όλο! Όλα εξαιρετικά, και η φωνή, και η σύνθεση, και η ενορχήστρωση. Μου άρεσε ιδιαίτερα που δεν κράτησες το κλασικό 8-μετρο για να κάνεις τις επαναλήψεις στο ρεφρέν. Δεν ξέρω μόνο αν θα διάλεγα ένα λίγο πιο έντονο ταμπούρο, τα του δώσει ένα oomph παραπάνω που λένε, αλλά στο λέει μεταλάς οπότε κάνε ότι δε το άκουσες!

Εγώ όντως πήρα μια καινούργια, μου ήρθε με άπειρες μικρο-γρατζουνιές, τη γύρισα πίσω, μου έστειλαν άλλη, πάλι καινούργια, και ήταν χειρότερη. Την ξανάστειλα και πήρα τα λεφτά μου πίσω. Αυτές προφανώς πήγαν B-Stock - το επιβεβαίωσα μιας και μετά από λίγες μέρες υπήρχε η ίδια κιθάρα B-stock. Τώρα για 64 ευρώ εγώ προσωπικά δεν θα το "ρίσκαρα". Ναι μεν είναι σχεδόν 20% κάτω (18,8 για την ακρίβεια), αλλά θα ήθελα να χω το κεφάλι μου ήσυχο, ειδικά μετά τις αποστολές 2 κιθάρων πίσω στο Thomann μέσω ΕΛΤΑ. Άπαπα. Αν η έκπτωση 18,8% σου φαίνεται ελκυστική για οτιδήποτε, τότε ξερωγω, πάρτηνε. Αν το ρίσκο να ξοδέψεις ύπνο, χρόνο και βενζίνη για να τη γυρίσεις πίσω δεν αξίζει τόσο, τότε δώσε τα 64 να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Επίσης θα σου πω το άλλο. Όταν μίλησα με το Thomann support μου είπαν ότι μόνο οι HB περνάνε από ποιοτικό έλεγχο, οπότε φαντάζομαι ότι αν δεν έχει υποστεί ζημιά στο shipping, τότε μια χαρά θα είναι η κιθάρα.

Πολύ ωραίο, συμφωνώ με ό,τι έχει ήδη ειπωθεί. Θα προσθέσω ότι θα ήθελα το reverb στο ταμπούρο να μην κόβεται τόσο απότομα, συν του ότι η λούπα με τα toms είναι αρκετά επαναλαμβανόμενη. Παρ'όλα αυτά το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό!

Αυτό το βίνδεο μαζί με αυτά τα βιντεάκια από τις κασέτες του Dave Weckl τα είχα ΛΙΩΣΕΙ μικρός. Και δεν είχα ιδέα ποιοί ήταν οι τύποι. Μάλιστα πρόσφατα έμαθα ότι αυτός ο τύπος στις κασέτες ήταν ο Weckl και λέω οκ ναι βγάζει νόημα.

Αχ βρε Λουκά... Αχ βρε Λουκά. Αχ.

Πολύ ωραίοι ήχοι γενικά Γιώργο. 2 σημειώσεις έχω. Περίεργο που η κιθάρα είναι παναρισμένη φουλ δεξιά (1:00 - 1:30), και στο αμέσως επόμενο section (1:30 - 1:55) το "σκέτο" πιατίνι δεν ακούγεται "σωστό". Σε τέτοιες περιπτώσεις ή θέλει κάσα μαζί, ή το κάνεις σαν μικρό roll, πχ 3 γρήγορα χτυπίματα, με τα 2 πρώτα να είναι πιο μικρά.

Εξαιρετικό! Μου άρεσε πολύ. Αρκετά ολοκληρωμένο θα έλεγα.

Καταραμένη φαρυγγίτιδα! Μου αρέσει αυτό το ύφος σου ρε Πάνο. Ότι γράφεις και ότι λες ωραίο μου ακούγεται. Αυτό το Arturia Midi που αναφέρεις πιο πάνω, πιο είναι? Μήπως έχεις το Keylab Essential? Γιατί θέλω να πάρω ένα και δεν είμαι σίγουρος για το Keybed.

Ότι είπε ο Μπάμπης. Είναι φοβερό, αλλά δεν έχει αυτό το brassy που χρειάζεται. Είναι και λίγο άτσαλα χρονικά. Θα ήθελα και αυτά τα ωραία τύμπανα λίγο πιο πάνω. Αλλά πολύ καλό γενικότερα.

Αχ δε το κανες τις γιορτές που ήμουν κάτω? Κάπως θα τα κατάφερνα να έρθω αν και το πρόγραμμα ήταν πολύ ζόρικο φέτος, ειδικά με τις αρρώστιες που επικρατούσαν παντού... Τώρα πάλι θα ξανάρθω καλοκαίρι! Κανόνισε να έρθεις ένα διήμερο όταν θα γίνει το jam εδώ! Σε φιλοξενώ εγώ!

Like για το παίξιμο. Dislike για το κάπνισμα. Like ξανά για τον ήχο. Με έβαλες να κάνω like σε κάτι που έχει να κάνει με κάπνισμα, μεγάλη υπόθεση. Πολλά μπράβο JJ.

Συμφωνώ με ότι είπε ο Πάνος αλλά και ο Jj. Νομίζω αυτό που το χαλάει είναι η εντελώς διαφορετική ποιότητα/sound signature που λέμε. Είναι σαν να έχει γίνει ήδη μείξη για δύο τελείως διαφορετικά πράγματα, ένα μιξ για τις φωνές και ένα για τα υπόλοιπα. Το πιάνο φοβερό όντως.

Ε Ξ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Κ Ο Πραγματικά ό,τι καλύτερο έχω ακούσει από σένα πάνω, μακράν, και δε το συζητώ. Είναι απλά φανταστικό, σε όλα του. Δεν έχω λόγια. Πολλά μπράβο.

Δε μου φταναν τα 32, με είπαν και 50. Ξαφνικά πονάω παντού. Εγώ που είμαι επαγγελματίας, επιτρέπεται να πάρω παραπάνω κιθάρες; Θέλω 3-4 ακόμα. Άντε 5. Βέβαια... κανονικά είμαι συνθέτης και drummer... Οπότε μάλλον όχι. Τι πράμα κι αυτό να ξεθάβει κάποιος ένα ποστ τριετίας για να γράψει κάτι άστοχο - έστω και τα μισά από αυτά να ήταν σωστά, με όλα τα υπόλοιπα χάνει κάθε credibility, και το post αλλά και ο poster. Τέλος πάντων. Πάρτε κιθάρες παιδιά, ακριβές, φθηνές, και mid. Πάρτε μου κι εμένα μία!

Απίστευτο κομμάτι, κάθε φορά με πιάνουν ανατριχίλες!

Εγώ θα σου πω κάτι ακόμα χειρότερο. Έκανα εξυπηρέτηση σε ένα φίλο και του πήρα μια Τέλε. Sorry - Μια ESP σε σχήμα Τέλε. Με maple ταστιέρα, XJ frets, και με humbuckers. Και μάντεψε. Και την πήρε για να βγάλει τους μαμά humbuckers και να βάλει EMG. Και το κανε. Συνεπώς, κάνε ότι θες. Προσωπικά δεν θα το κανα, 1ον γιατί δεν μου πολυαρέσει ο EMG ήχος, και 2ον γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση, νομίζω ότι οι EMG θα σε περιορίσουν πάρα πολυ, ειδικά στις καθαρές.

Έχω 3 στο μάτι, για τελείως διαφορετικούς λόγους: 1) Epiphone Matt Heafy LP Custom OriginsEB 2) PRS SE Mark Holcomb είτε την παλιά είτε την καινούργια (μου αρέσει το μωβ της παλιάς περισσότερο) 3) Μια custom Skervesen Raptor 7άρα που να μοιάζει με αυτή Αν θες να μου κάνεις δώρο πες μου να σου στείλω διεύθυνση! ?