Δημοσθένης Μανώλης

Η γνώμη μου είναι πως τις κλασσικές κιθάρες που όλοι ξέρουμε και αγαπάμε (Tele, Strat, Les Paul κτλ) τις έχουμε συνηθίσει όπως είναι, χωρίς πολλά πολλά "χρυσαφικά" και πέρλες. Ως αποτέλεσμα, μια Strat με π.χ. πέρλα στο σώμα και χρυσό hardware χτυπάει στο μάτι ως Φλωρινιώτης, επειδή σκοτώνει την εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας για τις Strat (για μένα η εικόνα του Gallagher να κοπανάει μια Strat που ούτε καν τι χρώμα ήταν αρχικά δε μπορείς να καταλάβεις). Με άλλες νεότερες μάρκες (αν και τις PRS δε τις λες και νέες), αυτό δεν ισχύει και τόσο και ως αποτέλεσμα είναι πιο "εύκολο" και για τους κατασκευαστές να βάζουν περισσότερα μπιχλιμπίδια πάνω για να δώσουν την εντύπωση ενός λουξ προϊόντος. Προσωπικά δε με χαλάνε οι καλοστολισμένες. Αλλά δε παύω να αγαπώ και τις άλλες. Η διαφορά είναι ότι οι στολισμένες ανήκουν περισσότερο στο σπίτι, δίπλα στο Steinway πιάνο και οι άλλες στο γεμάτο καπνό μπαρ. Η κάθε μία έχει μια ιστορία, μια γεύση, μια συγκυρία στην οποία είναι περισσότερο "at home". Κλείνω με κάποιες στολισμένες που βρήκα πρόχειρα στα σωσμένα μου στο Instagram.

μα φυσικά και όχι....?

Αυτό. Ενώ είναι ενδιαφέρον να βλέπεις κάποιον να προσπαθεί να καινοτομεί, προσωπικά δε θα έδινα 5 χιλιάρικα εδώ και όχι 5 χιλιάρικα σε μια Gibson/Fender/Prs.. ή και σε 2 αν όντως χρειάζεται κανείς διαφορετικούς μαγνήτες. Η αγορά της κιθάρας είναι συναισθηματική αγορά. Μπορεί η Relish να είναι η πιο "έξυπνη", μοντέρνα και καλοφτιαγμένη κιθάρα που μπορεί να κάνει κανείς. Εξακολουθώ να θέλω μια Les Paul, επειδή μια φορά είδα τον Gary Moore να παίζει μία και τώρα θέλω και εγώ.

Η εμπειρία μου στο θέμα έχει πάει ως εξής: Στην αρχή θες να έχεις μία γκάμα για ποικιλία. Για τους περισσότερους είναι τα γνωστά Strat, Tele, Les Paul, ίσως κάποιο σκάφος κτλ. Μετά όμως αποκτάς κάποια που ίσως δεν ταιριάζει στα παραπάνω ( π.χ. μια Flying V), την οποία δεν είχες βάλει στην λίστα και απλά την πήρες επειδή την δοκίμασες και για κάποιο λόγο σου άρεσε. Άρα έχεις ήδη πάει στις 5, και μετά στις 10 κτλ... Δεν μπορώ να μιλήσω για επαγγελματίες που παίζουν σε στούντιο ή live, αλλά εν τέλει για εμένα που παίζω στο σπίτι καταλαβαίνεις πως ακόμα και αν έχεις τις 3-4 που ήθελες ιδανικά εξ αρχής, πάντα θα έχεις μια αγαπημένη την οποία θα πιάνεις με το που θες να γρατζουνίσεις μετά από μια γεμάτη μέρα στη δουλειά. Οπότε η απάντηση αλλάζει σε μία! Ή μήπως.... Για εμένα όσο και να μου αρέσει μια συγκεκριμένη κιθάρα, μετά από καιρό την συνηθίζεις και ίσως και την..βαριέσαι. Οπότε μετά όποια άλλη και να πιάσεις θα σου κάνει κλικ, μόνο επειδή είναι διαφορετικός ήχος και αίσθηση από αυτό που έχεις συνηθίσει. Άρα η απάντηση για μένα είναι 2 με 3 την φορά, αλλά περιστασιακά τις αλλάζεις για να υπάρχει ενδιαφέρον. Υ.Γ. Δεν μπορεί να είμαι μόνο εγώ που έχω όνειρο να έχω κάποια στιγμή έναν "ναό" με : Strat, Tele, Les Paul (ίσως και 335), έναν Marshall, έναν Fender και έναν Vox (με ένα switcher για να αλλάζεις και εύκολα μεταξύ τους), και μια μεγάλη γκάμα από πετάλια; ?

Ενδιαφέρον concept, αλλά πιστεύω πως θα έχει πολύ περίεργη αίσθηση στο παίξιμο ?

Αυτό ακριβώς! Ως αποτέλεσμα δεν έχω πιάσει ποτέ στα χέρια μου USA PRS, κρίμα επειδή δίνουν προσοχή και στην παραμικρή λεπτομέρεια και ικανοποιείται το OCD μου ?

Ομολογώ πως δεν έχω πιάσει ακριβώς τι εννοείς ?

Δεν περίμενα τόση ανταπόκριση, ειλικρινά σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις και συμβουλές σας. Φυσικά η Αθήνα/εξωτερικό είναι η προφανής απάντηση. Πρακτικά δεν είναι τόσο υλοποιήσιμο , και οικονομικά αλλά κυρίως χρονικά. Σίγουρα κάποια στιγμή οφείλω στον εαυτό μου να κάνω ένα ταξιδάκι προς Thomann ή Andertons και να νιώσω ξανά σαν παιδί στα Jumbo. Μέχρι τότε το πρόβλημα παραμένει, και το θεωρώ μεγάλο ρίσκο να παραγγείλω όργανο χωρίς να το έχω πιάσει/νιώσει/μυρίσει. Υπάρχει κάτι που "κλικάρει" με τις κιθάρες που δεν μπορεί να περιγραφεί σε ένα χαρτί με specs. Αν υπάρχει αυτό, παραβλέπονται και πολλά "αρνητικά" που κανονικά θα με αποθάρρυναν. Όσο αφορά τα μεταχειρισμένα, πάντα παίζουν και πάντα τα τσεκάρω. Έχω κάνει αρκετές αγορές/ανταλλαγές μέσω του Noiz. Προφανώς όμως δεν θα υπάρχει η ποικιλία που υπάρχει σε καινούργια όργανα. Έχω σκεφτεί επίσης να παραγγείλω ένα Custom όργανο από οργανοποιό, αλλά ο ίδιος φόβος του "τί και αν δεν μου αρέσει" παραμένει. Θα σας κρατήσω ενήμερους εάν/όταν τελικά κάνω την αγορά. Καλά παιξίματα ?

Καλησπέρα σε όλους τους κιθαρόφιλους, ονομάζομαι Δημοσθένης αυτό είναι το πρώτο μου topic εδώ. Κυρίως γράφω για να σας πω τον πόνο μου και να ρωτήσω εάν είχατε ποτέ παρόμοιο πρόβλημα. Εδώ και λίγο καιρό τα οικονομικά μου είναι σε καλό δρόμο και αποφάσισα να κάνω το όνειρο πραγματικότητα και να πάρω την πρώτη μου "ακριβή" κιθάρα. Ψάχνω κάτι σε Les Paul (Custom Shop ή και μη), ίσως και σκάφος ( 335 και 339), ενδεχομένως και κάτι σε PRS με 2 humbuckers κτλ. Μιλάμε για αγορά 2,5 με 3 χιλιάρικα, μπορεί και παραπάνω. Προφανώς καταλαβαίνετε πως μια τέτοια αγορά δύσκολα γίνεται χωρίς να έχω δοκιμάσει το όργανο για να δω αν με βολεύει, αν με "εξιτάρει". Και εδώ είναι και το πρόβλημα. Μένω στην Θεσσαλονίκη, και ενώ λες είναι μεγάλη πόλη με πολλά καταστήματα μουσικών ειδών κτλ, δε βρίσκω πουθενά όργανα σε τέτοιες τιμές. Ένα μαγαζί πχ που θα μου πουν οκ, πάρε δοκίμασε τα πάντα από Gibson Studio μέχρι και Custom Shop και δες τι θα σου κάνει το κλικ. Πολύ απλά κανείς δεν φέρνει ακριβά όργανα όπως μου είπαν, γιατί δεν έχουν αρκετή ζήτηση. Δεν είμαι επαγγελματίας μουσικός οπότε δεν είναι και τόσο σοβαρό πρόβλημα, αλλά και πάλι με έχει ξενερώσει. Υ.Γ. ακόμη και να βρω καταστήματα που "φέρνουν" τέτοια όργανα από Gibson, PRS κτλ, θα πρέπει να τις παραγγείλω, με αποτέλεσμα να υπάρχει ο φόβος να τους μείνει η κιθάρα σε περίπτωση που δεν μου αρέσει. Έχει αντιμετωπίσει κανείς παρόμοιο πρόβλημα; Αν ναι, πως το αντιμετωπίσατε;