Waterfall-K

Οτιδήποτε από Spock's Beard το κατεβάζεις/αγοράζεις/ακούς, για να ξεφύγουμε λίγο από τους πατέρες του είδους και να πιάσουμε τους συνεχιστές. Σύγχρονο Prog Rock τρίτης γενιάς που θερίζει. Δεν πειράζει, δεν θα μαλώσουμε τώρα για τους Can.?

Δεν θα αποκαλούσα του Can prog rock ούτε με ένα πιστόλι στον κρόταφο. Δεν πέρασαν ούτε απ΄έξω από το είδος (αλλά πέρασε η δισκογραφία τους απ'το σπίτι μου και έφυγε όλη απ'το παράθυρο?). Οι Nektar και Soft Machine μέσα, αλλά τους δεύτερους και με την πλήρη δισκογραφία τους στο μυαλό μου θα τους κατέτασσα πιο πολύ στο JazzRock. Λεπτομέρειες, ήταν υπεργκρουπάρα και κυκλοφόρησαν μουσικάρες. Τώρα το να αρχίσουμε να αραδιάζουμε συγκροτήματα εδώ δεν έχει νόημα, θα ξημερώσουμε. Ας αρκεστούν αυτοί που μας διαβάζουν και που δεν έχουν ασχοληθεί με το είδος ότι ο αρθρογράφος γράφει γενικώς αρλούμπες. Σαν να διαβάζω τον Ζουγρή ένα πράγμα (ο αρθρογράφος από αυτόν έμαθε τι και ποιοι είναι Prog Rock? pολύ πιθανόν.?).

Το SY77 ήταν 16-part multitimbral, οπότε αν θέλουμε σώνει και καλά να το συνδέσουμε με το DX7, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν "16 DX7 μαζί". Αλλά το SY77 δεν είχε σοβαρή σχέση με το DX7, εκτός του ότι ήταν κι αυτό (και) ένα 6-op. FM synth που μπορούσε να παίξει ήχους από το DX7 (οι οποίοι όμως δεν ακούγονταν ακριβώς το ίδιο). Η FM engine του SY77 ήταν πολύ ανώτερη ενός DX7 και γενικότερα σαν synth ήταν πολλά σκαλοπάτια πιο πάνω. Χρησιμοποιούσε 24bit εσωτερική επεξεργασία με 16bit δείγματα στα 32kHz & 48kHz, και το DAC του ήταν 22bit. Οργανάρα.

"Τα 25 τραγούδια που καθόρισαν το prog-rock" και μέσα διαβάζεις το όνομα Pink Floyd δύο φορές. Η λέξη Άσχετος δεν μπορεί να περιγράψει τον άγνοια του (15χρονου?) Κωνσταντίνου Τσάβαλου.

Είπαμε: ?

Στη δεκαετία των '80s τα μεταχειρισμένα Minimoog κόστιζαν $200-$300 max, μια απολύτως νορμάλ τιμή δηλαδή για την τεχνολογία και τα χαρακτηριστικά αυτού του synth. Τώρα πως φτάσαμε εν έτει 2023 να πωλούνται ρέπλικες του Minimoog στα €6,000, ίσως μόνο η επιστήμη της Ψυχιατρικής μπορεί να εξηγήσει. Για το SY77 btw που αναφέρθηκε, δεν ήταν "4x DX7" μαζί, δεν ξέρω από που βγαίνει αυτό το συμπέρασμα. Το SY77 (και SY99) ήταν έτη φωτός ανώτερα σαν synths από οποιοδήποτε DX synth, ενσωμάτωνε δύο sound engines (AWM (rompler) & FM), ενώ η FM του ήταν πολύ ανώτερη ενός DX7 (6x operators / 45 algorithms / 3 feedback loops & 16 waveforms per operator). Η μαγκιά του SY77 ήταν ότι η ΑWM engine του μπορούσε να διαμορφώσει την FM engine, όχι απλά να παίζουν παράλληλα οι δύο engines (όπως γίνεται σήμερα στα Montage/MODX synths), και αυτό έδινε στο synth απίστευτες δυνατότητες δημιουργίας νέων και εξαιρετικά πολύπλοκων ήχων. Το SY77 ήταν επίσης workstation με 32-voice polyphony (16 + 16), 4x effect units, 16-track sequencer, 16-part multitimbrality και 22bit DAC. Και όλα αυτά το 1989 παρακαλώ! Και βλέπεις σήμερα κάτι αστείους να σου κυκλοφορούν 10φωνικά! digital synths με...5-part multitimbrality στα €2,3Κ και ψάχνεις να βρεις ημερολόγιο να τσεκάρες αν ζεις όντως στο 2023 ή στο 1983.? Το SY77 (είχα δύο btw) παραμένει ένα εξαιρετικό και πολύ δυνατό synth, λόγω της FM engine του βέβαια αφού το rompler κομμάτι του είναι αρχαίο, αλλά μετά το 2016 που κυκλοφόρησε το Montage δεν υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος να αγοράσει κάποιος ένα μεταχειρισμένο. Σήμερα με €1,400 αγοράζει ένα MODX6+ και καθάρισε με την FM για μια ζωή. Αν θέλει βέβαια να κουβαλάει στα lives του ένα "ψαρωτικό" synth που ζυγίζει 19,6 κιλά, ας αγοράσει ένα και καλή τύχη (στη μέση του?). Μιλάμε για ένα απίστευτα basic monosynth του 1969, το οποίο δεν διέθετε καν...LFO.? Ε, πατάτα το λες στον αιώνα που ζούμε, και συγκριτικά με το 99% των synths που κυκλοφορούν σήμερα, αλλά και συγκριτικά με την πλειονότητα των vintage synths. Οι πατάτες απ'την άλλη μας αρέσουν, ιδιαίτερα αν είναι τηγανιτές με μαγιονέζα & τριμμένο τυρί από πάνω, αλλά να, αν παραγγείλω μια μερίδα πατάτες και πάνε να μου την χρεώσουν €50, θα μας δείξουν οι ειδήσεις των 8:00μμ....?

Το πρόβλημα με όλους τους vintageanalogόπληκτους είναι ότι, πιστεύουν πραγματικά ότι οι αρχαιολογίες με τις οποίες είναι κολλημένοι αντιπροσωπεύουν την ΧΨ Margot Robbie των synths, ή ακόμα χειρότερα, την Lamborghini/Ferrari/Rolls-Royce των synths. Γιατί το πιστεύουν αυτό? Κυρίως γιατί είναι τραγικά ανίδεοι στο θέμα "Synth" και στην ιστορική & τεχνολογική του εξέλιξη, σε συνδυασμό με τα παιδικά τους απωθημένα (βλέπεις δεν μπορούσαν όλοι πίσω στα '70s/'80s να αγοράσουν ένα CS80 / Minimoog / Prophet 10 / DX5/7 κλπ) και στην υιοθέτηση βλακωδών μύθων που δημιουργήθηκαν για συγκεκριμένα synths και τους (μας) ταλαιπωρούν ακόμα και σήμερα. Βάλε και μια γερή δόση βλακείας και έχεις την απάντηση. Όταν λοιπόν γράφω "όποιος θέλει να δώσει Χ χρήματα για το Ψ synth ας πάει να τα δώσει" εννοώ (και φανταζόμουν ότι ήταν προφανές) "όποιος θέλει να δώσει τόσα πολλά χρήματα για αυτή την overpriced πατάτα, ας πάει να τα δώσει".?

Δεν έχω, αλλά το youtube απ'ότι θυμάμαι είναι γεμάτο, γράψε εκεί ένα "Behringer Model D vs Minimoog" και θα βρεις αρκετά βίντεο. Θα σου αφήσω κι ένα λινκ απ'το review του SOS του 2018 να πάρεις μια ιδέα. Το review κατέληγε στα εξής: "It sounds like a Minimoog Model D" και "it’s a very good copy of a legendary analogue synthesizer, imitating the form and sound of the Minimoog Model D with remarkable accuracy". https://shorturl.at/arP03 Ένα αστείο απόσπασμα από ένα βίντεο που ανέβηκε τον Ιανουάριο με τίτλο "BEST SYNTH TO BUY IN 2023", στο τέλος αναφέρεται στην Minimoog ρέπλικα της Moog και στο Behringer Model D. Τα άκουσε για τα καλά η Moog, και να σκεφτείς ότι αναφερόταν στην Αμερικανική αγορά που το πουλάνε στα $5Κ. Τι να πούμε κι εμείς εδώ στην Ευρώπη που το έχουμε στα €6Κ ($6,5Κ).? Minimoog Model D.mp4

The Lou Bennett Quartet - Barrio Alto (live) Lou Bennett - keys Ximo Tebar - guitar Abdu Salim - sax Idris Muhammad - drums Recorded live at La Boite Club, Barcelona, on June 9 & 10, 1992.

Καλώωωωως.....?

Τα "ρεπλικοειδή της Behringer" δεν είναι και τόσο "ρεπλικοειδή", είναι βασισμένα στα Χ μηχανήματα άλλων εταιρειών που οι πατέντες τους έχουν λήξει και σχεδόν πάντα, αν όχι πάντα, προσφέρουν πολλά περισσότερα. Για παράδειγμα, το Behringer Model D (€309) ακούγεται κατά 99% σαν το Minimoog, ενώ προσφέρει πολλά περισσότερα σαν synth. Αυτό έχει καταγραφεί σε άπειρα reviews και blind tests, τώρα όποιος είναι "κολλημένος με την μπάλα", ας πάει να σκάσει €6Κ να αγοράσει την...583η(?) ρέπλικα του Minimoog που κυκλοφορεί απ'την ίδια την Moog.

Δεν υπάρχει κανένας συμβιβασμός σε αυτή την τιμή. Σε αυτές τις τιμές πάνω-κάτω θα έπρεπε να πουλάνε όλοι οι hardware analog synths κατασκευαστές, αλλά επειδή οι περισσότεροι έχουν καταλάβει την ασχετοσύνη των νέων γενεών και τον fanboyσμό που κουβαλάνε, τούς εκμεταλλεύονται και τούς πουλάνε overpriced synths που μόνο για γέλια είναι (λόγω τιμής, όχι λόγω specs). Η τιμή λοιπόν του UB-Xa στα €1,5Κ είναι μια χαρά για αυτά που προσφέρει σε hardware κατασκευή και specs/features, και για την εποχή που τα προσφέρει (δεν ζούμε στα '70s, κάποιοι πρέπει επιτέλους να το καταλάβουν). H Behringer όμως διαθέτει και κάποια πλεονεκτήματα που οι περισσότερες εταιρίες του (αναλογικού) χώρου δεν διαθέτουν. Πρώτον, διαθέτει τις δικές της υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις παραγωγής, και αυτό έχει θετικό αντίκτυπο στο κόστος παραγωγής. Δεύτερον, και αυτό είναι το κύριο πλεονέκτημα της, είναι ότι από τον synth τομέα Δεν βγάζει κέρδος. Η Behringer και ο ίδιος ο Uli Behringer έχουν δηλώσει πολλές φορές ότι ο synth τομέας είναι "το χόμπι" του(ς), το απωθημένο του Uli ήταν στην πραγματικότητα, το ίδιο απωθημένο που τον οδήγησε κάποιες δεκαετίες πριν να αρχίσει την εταιρεία του. Ο synth τομέας λοιπόν της Behringer, ο οποίος είναι μόνο ένα μικρό μέρος αυτής της εταιρείας-κολοσσού, επενδύει όλα τα κέρδη ξανά πίσω στον τομέα αυτό, δεν βγάζουν δεκάρα τσακιστή με λίγα λόγια από τα synths γιατί απλά δεν τους ενδιαφέρει, τα απωθημένα του αφεντικού τους κάνουν πραγματικότητα στον synth τομέα, και αυτό φυσικά είναι κέρδος για τους πελάτες. Είναι επίσης ο λόγος που η Behringer θα είναι πάντα ένα βήμα πιο μπροστά σ'αυτή την κατηγορία, αφού οι περισσότεροι ανταγωνιστές της ζούνε από τα synths τους και μόνο, την ίδια στιγμή που η Behringer βγάζει ένα σκασμό εκατομμύρια από τις υπόλοιπες εταιρείες που διαθέτει και τα χιλιάδες επί χιλιάδων προϊόντων που πουλάει. Καλά τα νέα λοιπόν, η κυκλοφορία του UB-Xa θα ταράξει τα νερά, θα χαροποιήσει τους περισσότερους-μη κολλημένους με την αρχαιότητα-αναλογικόπληκτους εκεί έξω, και θα δυσαρεστήσει τους "γνωστούς-άγνωστους" που θα πάρουν για ακόμη μια φορά τον Μπέο.? Οι μη-αναλογικόπληκτοι απ'τη άλλη (όπως εγώ) περιμένουν το πρώτο σοβαρό βήμα της εταιρείας στα digital synths, που λογικά είναι θέμα χρόνου να γίνει. Το παρακάτω βίντεο το έχω ξαναποστάρει, αλλά μια και άνοιξε ξεχωριστό θέμα για το UB-Xa, καλό είναι να βρίσκεται κι εδώ.

Να, κάτι τέτοιο σαν το παρακάτω, δεν μπορεί να μην έχεις πετύχει κάποιο απ'αυτά, εκτός κι αν άρχισες με τα pc πολύ αργότερα.

Μάλλον έχεις δοκιμάσει και δεν το ξέρεις, τα παλιά πληκτρολόγια μηχανικά ήταν τα περισσότερα, μιλάμε για δεκαετίες '70s/'80s, τα μεμβράνης μάς ήρθαν αρκετά αργότερα, περίπου στις αρχές των '90s αν θυμάμαι καλά.

Είναι χαμηλού προφίλ πληκτρολόγιο και μεμβράνης. Πριν δύο χρόνια την πάτησα αγοράζοντας ένα πληκτρολόγιο υψηλού προφίλ και δεν μπορούσα να γράψω ούτε μια πρόταση σωστά.? Το κράτησα 3-4 μέρες και το χάρισα.

O αδερφός μου είναι σε χειρότερη κατάσταση. Ρίχνει στην κουπίτσα espresso, λίγο νερό, ανακατεύει και το κατεβάζει σαν σφηνάκι.?

Ναι ωραία η Sharkoon, πληκτρολόγιο και κουτί έχω από αυτήν και είμαι πολύ ευχαριστημένος. Το κουτί πολύ ευρύχωρο, χωράει μέσα τα πάντα, και το πληκτρολόγιο εξαιρετικό. Το έχω ξεβάψει λίγο βέβαια αλλά οκ,? σύντομα θα πάρω άλλο.

Πάντως αν θες, σύντροφε Cos, μπορώ να σε βοηθήσω και να σου προμηθεύσω μία ικανή ποσότητα πλαστικών σπαστών καλαμακίων ΑΑΑ πχιότητας, και να περάσεις τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται όσο τον δυνατόν πιο ανώδυνα. ? Βέβαια θα σου στοιχίσει λίγο (πολύ) παραπάνω, αλλά έτσι είναι αυτά τα πράγματα, "'ό,τι πληρώνεις παίρνεις"...?

Δεν πάει να πέσει, ό,τι μετοχές είχα στην Microsoft και στην Apple τις πούλησα εδώ και καιρό. Μόνο κάποιες μετοχές της Moog κράτησα, καταλαβαίνεις, δεν μπορώ να τις αποχωριστώ...?

Εμ, δεν έκανες τα κουμάντα σου από πριν ωρέ Cos.? Αφού βλέπεις την καπιταλιστική λαίλαπα των βιομηχανιών παραγωγής χάρτινων καλαμακίων να έρχεται με φόρα, έτοιμη να ξεζουμίσει τις λιγοστές οικονομίες του προλεταριάτου, και μένεις απαθής. Θα μου πεις τι μπορείς να κάνεις ενάντια στα κέντρα αποφάσεων του μισητού Αμερικανόθρεφτου Καπιταλισμού.? Τίποτα ουσιαστικό, αλλά θα μπορούσες τουλάχιστον να προνοήσεις και να μαζέψεις στοκ από πλαστικά καλαμάκια, όπως έκανα εγώ. Φάνηκες τζίτζικας Κωστήηηηη, και την πάτησες....?

Χάρτινα καλαμάκια? Πρώτη φορά τα ακούω....?

Τhe Lou Bennett Quartet - Green Dolphin Street (1960) Lou Bennett - Hammond Jimmy Gourley - guitar Jean-Marie Ingrand - bass Kenny Clarke - drums

Έλα ρε συ....?

Πούλα το SK, 5-6 κιθάρες και ΌΛΑ τα βινύλια (ναι, και το boxset των Beatles, κυρίως αυτό!) και να τα χρήματα για να μετατρέψεις σε hardware τα όνειρα σου...

Ένας είναι ο βασικός κανόνας στο DJing, όσο πιο μουσικά ανίδεο είναι το κοινό που απευθύνεσαι, τόσο πιο μεγάλη θα είναι η αμοιβή σου. ΚαραFact...? Τα υπόλοιπα περί 8ώρου και "δυσκολίας" να μην τα σχολιάσω καλύτερα γιατί ήδη αρχίζω να φουντώνω.?