Κάποιες φορές φτιάχνω ένα κομμάτι, και το έχω φανταστεί ολοκληρωμένο πριν το φτιάξω. Άρα το έχω πλήρες στο μυαλό μου και συνήθως βγαίνει πλήρες και προς τα έξω (λίγο ή πολύ).
Κάποιες άλλες φορές ξεκινώ ένα κομμάτι έχοντας μόνο ένα -δειγμα από- ριφ, χωρίς να μπορώ να φανταστώ τι θα ακουλουθήσει. Το προχωρώ βήμα βήμα χωρίς να ξέρω την συνέχεια, και με την ελπίδα ότι δεν θα χάσω τον χρόνο μου τσάμπα και ότι κάτι καλό θα βγει. Λίγο η αλλαγή αρμονίας και ρυθμού, λίγο οι δυναμικές, λίγο οι ωραίες κιθάρες, βοηθούν προς τον δρόμο αυτόν. Και πάλι η επιτυχία δεν είναι δεδομένη. Έρχεται και κουμπώνει και η φωνή, και "δενει" περισσότερο το γλυκό. Και πάλι δεν είναι απαραίτητο ότι θα υπάρξει επιτυχία. Και όταν συμβαίνει αυτό, είναι πολύ δύσκολο να βρω το τι λείπει, διότι μιλάμε για λεπτομέρειες (που κάνουν τη διαφορά).
Και μένα κάτι μου λείπει στο μουσικό σκέλος, ίσως κάποια χαρακτηριστική μελωδία να παίζει κάτω από το ριφ, ώστε να χρωματίζει τα ρυθμικά μερη.