Θυμαμαι την πρωτη tele που αγορασα (προ 4 ετων), μια squier standard. Δεν ηξερα τι σημαινει tele. Εβλεπα πολλους κιθαριστες και επαιζαν με δαυτη και επρεπε να παρω και εγω μια για να την εξερευνησω. Την εβγαλα απο την κουτα, οντας η πρωτη φορα που επιανα τελε στα χερια μου. Μου πηρε λιγη ωρα για να χωνεψω το χοντροκομμενο "κομματι" ξυλο που ειχε για σωμα. Σα παιξιμο εμοιαζε με στρατ, με λιγο πιο φαρδυ λαιμο. Οπτικα δε μου αρεσε καθολου (ηταν η, μακραν, πιο ασχημη κιθαρα που ειχα), αλλα ηταν η κιθαρα με τον καλυτερο ηχο που εβγαζα σε προβες, χωρις να ξερω, τοτε, το γιατι. Επισης, ηταν η κιθαρα που επαιζα περισσοτερο απο τις υπολοιπες, καθως με κερδιζε με την απλοτητα και την εργονομια της. Βεβαια, δε χωνευα με τιποτα το look.
Και, φυσικα, το ασχημοπαπο εγινε κυκνος και, πλεον, οι τελε ειναι οι πιο ομορφες κιθαρες στη μικρη συλλογη μου. Μεσολαβησε, βεβαια, και αγορα της δευτερης ολολευκης tele, οπου ειδα τον ερωτα με την πρωτη ματια (στη γνωστη ιστορια με τον φιλο και δυο κοπελιες, ενα καλοκαιρι...
Παρε μια και θα με θυμηθεις. Μεταχειρισμενο, και απο φιλο, κατά προτιμηση....?