Εννοειται. Και θα το κανει και σε πολυ μικρη ηλικια, εφοσον συνεχισει τη σκληρη δουλεια. Και θα εχει ολες τις προοπτικες στο χερι του. Δεν θα υπαρχει ταβανι.
Να συμπληρωσω, οτι οταν βλεπω τετοια παιδια-θαυματα, εχω αναμεικτα συναισθηματα. Και αυτο συμβαινει παντα, ειδικα σε παιδια κατω των 10. Απο τη μια μου προκαλουν ενθουσιασμο και δεος, με τις ικανοτητες τους, και απο την αλλη νιωθω μια μελαγχολια γνωριζοντας τι θυσιες κανουν για να εχουν αυτο το επιπεδο. Με στενοχωρει το γεγονος οτι πολλα απο αυτα τα παιδια-διανοιες εχουν μπει σε ενα καλουπι, απο τους γονεις, καλα καλα πριν μαθουν γραμματα, και απο τοσο τρυφερη ηλικια κανουν κατι το "αφυσικο". Σιγουρα θα υπαρχει η πιεση για "πρωταθλητισμο" απο τους γονεις, και αυτο ειναι κατι που θα πρεπει να ειναι 100% επιλογη του παιδιου, κατα την αποψη μου. Βεβαια, ειμαι και ενας τυπος που η 8χρονη κορη μου σταματησε το πιανο στους 3 μηνες, και δεν με ενοχλησε καθολου. Δεν ηθελα να νιωσει τη παραμικρη πιεση για κατι που δεν εχει υποχρεωση να κανει.
Αναγνωριζω, βεβαια, οτι εαν υπηρχαν αυτα τα παιδια-θαυματα, ο κοσμος σημερα θα ηταν πολυ πολυ διαφορετικος, προς το χειροτερο...