gkourmoul1

Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από σένα. Φοβερή ροή και αίσθηση του ρυθμου. Φάνηκε ότι το έκανες με πολλή όρεξη, αλλά και χαρακτηριστική ευκολία. Και η τζαζοκιθαρα στο τέλος πολύ πειστική. Ποιον έβαλες να στη γράψει?? ?

Με τη σειρά μου, και εγώ, να ευχαριστήσω τον Αποστολο που μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Το κομμάτι είναι εξαιρετικό. Έχει το κάτι παραπάνω, σχέση με άλλα του κομμάτια. Και σωστά ανεφερε ο Νέστορας ότι έχει ένα εξαιρετικό θεμακι με την κιθάρα (αυτές οι νοτουλες της εισαγωγής που επαναλαμβανονται). Είναι όλα τα λεφτά αυτές οι κιθάρες και χαρακτηρίζουν το κομματι. Με τη μίξη του Πάνου, πήρε τα "πάνω" του και δίδει τα μέγιστα (η μίξη του Αποστόλου δεν ήταν τόσο καλή..). Όταν το προωτοακουσα, είπα στον Απόστολο ότι δεν χρειάζεται σόλο (ακόμα το πιστεύω). Έστω ένα πολύ μικρό, απλό, σε άλλο ύφος. Αλλά εκείνος είχε άλλα στο μυαλό του, και χαίρομαι διότι, τελικά, ήταν αυτό που ήθελε. Πολύ το ευχαριστήθηκα, πάντως. Όσο βαρετό είναι να γράφω ρυθμικές κιθάρες (τις αποφεύγω όσο μπορώ?), άλλο τόσο ενδιαφέρον βρίσκω στο να γράφω lead parts. Ανυπομονώ για το επόμενο.

Να γραφτεί ότι κανενας, επίσης, δεν πρότεινε κάτι τέτοιο...

Αγόρασα λίγες πενες από musicland για να δοκιμάσω. Παχυτερες από 1,5mm που είναι η jazz 3, και μπορώ να πω ότι οι ibanez είναι τέλειες σε αίσθηση. H ernie ball είναι επίσης καλή, αλλά πολύ μικρή για τα γούστα μου.

Ούτε εγώ θα ξαναγοραζα HB. Θεοβαρο και δυσκολοπαιχτο. Κάτι φτηνιαρικα dean και cort, που έχω παίξει, είναι πολύ πολύ καλύτερα.

Κανονικό μπάσο προτείνω και εγώ. Θα μπορείς να καλύψεις τις ανάγκες σου, άνετα, κι ας μην είσαι μπασίστας. Έχω ένα HB με 150 ευρώ και το ευχαριστιεμαι οπότε κάνω μια παραγωγή. Πολλές φορές έχω φτιάξει κομμάτι που ξεκίνησε από ένα ριφ στο μπάσο. Είναι κάτι που δεν θα μπορούσα να κάνω με τα πλήκτρα.

Εξαιρετικό τεμάχιο, συγχαρητήρια!

Δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Δυστυχώς, φαίνεται ότι υπάρχει τάση να συνηθίζεται στα nt1...

Μήπως δεν κλείνει, αλλά γεμίζει υγρασία, από την ανάσα, και σταματά να δουλεύει? Το δικό μου αυτό κάνει.

Θα χρειαστείς και όλο το νοιζ για να στο γεμίσει κιθάρες... ?

https://www.kathimerini.gr/culture/music/562128670/dan-mccafferty-efyge-apo-ti-zoi-o-tragoydistis-ton-nazareth/

Αγαπημένο κομμάτι. Τα είπαν πολύ ωραία οι κυρίες. Ωραίο και το σολο. Όντως σου πάει η lp.

Νομίζω ότι ο ενισχυτής είναι κάπως σκοτεινός από μόνος του, ειδικά τα simulations. Βρες bright ηχείο, να έχει και τα μεσαία του. Γνώμη μου...

Σε ευχαριστώ και χαίρομαι που σου άρεσε.

Να 'σαι καλά Γιώργη!

Ευχαριστώ Μπάμπη!

Δίκιο έχεις. Θα προσπαθήσω να βάλω κάποια άλλη βιβλιοθήκη, που να δουλεύει σωστά.

Όλοι οι επαγγελματίες ασχολούνται πολλές ώρες. Αυτό είναι δεδομένο. Αυτό, φαντάζομαι, που δεν είναι δεδομένο είναι το τι κάνουν όλες αυτες τις ώρες που ασχολούνται. Δεν έχουν ολοι σε προτεραιότητα το phrasing. Άλλοι γράφουν μουσική, άλλοι ηχογραφούν προμελετημένα parts κλπ. Μπορώ μόνο να υποθέτω, καθώς δεν έχω ιδία εμπειρία. Η αίσθησή μου είναι ότι οι διαφορές από κιθαρίστα σε κιθαρίστα, έχουν να κάνουν με τον προσανατολισμό (ειδος μουσικής, ρυθμικό/lead παίξιμο) του καθενός, με την αισθητική του, με την τεχνική κατάρτιση, και με το ταλέντο.

Το phrasing είναι, καθαρά, επίκτητο. Το μαθαίνεις, αντιγράφοντας το, και το εξελίσεις έπειτα από πολλές 10άδες ώρες παιξίματος. Το feel, είναι κάπως αόριστο. Εάν εννοούμε την αίσθηση του χρόνου και το πότε θα επιλέγουμε να παίζουμε ή να μην παίζουμε, σίγουρα έχει να κάνει με εκπαίδευση. Εάν εννοούμε το πως "νιώθουμε" τη μουσική, και πως παίζουμε με τις δυναμικές, δίδοντας λίγο ψυχή στο παίξιμο, αυτό δεν είναι κάτι που μαθαίνεται, σε καμία περίπτωση. Το έχει κάποιος, ή όχι. Είναι θέμα χαρακτήρα και νοημοσύνης. Σίγουρα μπορούμε να το εξελίξουμε με εκπαίδευση και εξάσκηση. Όλα είναι θέμα εξάσκησης. Η εκπαίδευση ανοίγει κεφάλαια, και η εξάσκηση τα κλείνει. Όλα αυτά σε πάνε μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο. Το ταλέντο και οι έμφυτες ικανότητες, είτε σε πάνε στο ίδιο πιο γρήγορα, είτε σε πάνε λίγο παραπάνω, με πολύ δουλειά.

Τα έγχορδα παραείναι μαλακά, αλλά η άλλη (καλύτερη) βιβλιοθήκη που έχω είναι σε διακοπές...

Σε ποιο λεπτό?

Το κομμάτι αυτό το είχα φτιάξει πολύ βιαστικά, μόλις σε λίγες ώρες. Είχε πάρα πολλά λάθη και παραλήψεις. Αντικατέστησα τη μπασογραμμή και κάποιες κιθάρες. Δοκίμασα να αλλάξω τα βιολιά με διαφορετικά, αλλά μου κολλούσαν, και αναγκάστικά να αφήσω τους ίδιους ήχους. Το έφερα σε ένα καλύτερο σημείο απ' ότι ήταν. (Άντε μπας και ξαναμπω στο κλίμα να γράψω κάνα νέο) Έχω ανεβάσει το καινούριο στο αρχικό ποστ. Το παλιό είναι το παρακάτω: Little prayer.mp3

Όπως το βλέπω, το πρώτο που ελκύει κάποιον είναι η εμφάνιση/σχεδίαση/εργονομία. Είναι σημαντικό και τι ήχο βγάζει, βεβαίως. Στις έτοιμες επιλογές, χρειάζεται να θυσιάζουμε ένα από τα δύο. Οι στρατ που πωλουνται βγάζουν στραττυ ήχο, οι τελε το ίδιο, οι lp το ίδιο κλπ. Έχουν συγκεκριμένα κατασκευαστικά στάνταρ. Στις custom κατασκευές, φτιάχνει κάποιος την κιθάρα των ονείρων του. Αυτό αφορά τη σχεδιαση/εργονομία του. Αφορά τα specs που θέλει να έχει (πχ συνδεσμολογία, είδος γεφυρας κλπ). Πολλά από αυτά δεν αφορούν αμεσα τον ήχο, άσχετα εάν τον επηρεάζουν. Dream guitar δεν το βλέπω ως μία κιθάρα με τον dream ήχο μου, αλλά μια κιθάρα στα μέτρα μου, που μπορεί να δώσει τα μέγιστα για να βοηθήσει/υποστηριξει τον ηχο που θα δώσουν οι μαγνήτες. Άρα μας ενδιαφερει η σχεδίαση και το look, μετά η εργονομία, και τέλος η ποιοτητα κατασκευής (και τα specs) να είναι τέτοια που θα δώσει τα μέγιστα στον ήχο που θα επιλέξουμε. Το τι ήχο θα έχει, το κοιτάζει κάποιος σε δεύτερο χρόνο, δηλαδή τη διάταξη μαγνητών, τύπο μαγνητών κλπ. Σε ένα οργανο, οι μαγνήτες είναι το 90% του ήχου, και σε ένα rig, η κιθάρα δεν είναι ούτε 10% του τελικού ήχου. Αρα, ο ήχος δεν θα μπορούσε να αποτελεί προτεραιότητα πάνω στη σύλληψη της ιδέας για κατασκευή κιθάρας. Η ευχαρίστηση κατα το παίξιμο είναι που σε κάνει καλύτερο κιθαρίστα, και την ευχαρίστηση έρχεται όταν βλέπεις και αγγίζεις ένα όργανο. Εάν το ακούσεις και έχει και καλό ήχο, είναι το ίδανικο. Δεν υποτιμώ τον ήχο, βέβαια. Με καλή κατασκευή, σωστή συνδεσμολογία και ένα σετ μαγνητών που να καλύπτει τις ανάγκες του παίχτη, τον ήχο τον φέρνεις εκεί που θες, σε δεύτερη φάση. Εκ των προτέρων γνωρίζεις τι θέλεις, αλλά ξεκινάς με το οπτικό πάντα...

Καθόλου εύκολο θα έλεγα. Εάν ποτέ φτιάξω κιθάρα, έχω βρει τρόπο για να εξηγήσω τι μανίκι και τάστα θελω, χωρίς πολλά πολλά. Θα πάω στον μάστορα την g&l deluxe, και θα του πω να κάνει copy paste... ?

Κόμματαρα Σπύρο! Μου άρεσε πολύ. Πολύ συναίσθημα στα πάντα, ειδικά στην κιθάρα. Πέρα από την κιθάρα, και ο ρυθμός φέρνει αρκετά σε μπλουζ. Είναι μπλουζ για μενα, απλά όχι παραδοσιακό...