Γεια και χαρά σε όλους. Bedroom rocker εδώ. Από τα χέρια μου έχουν περάσει κάμποσα όργανα κι αρκετός εξοπλισμός.
Καλώς ή κακώς δεν είχα εξ αρχής την δυνατότητα να αλλάζω συχνά κιθάρες και πριν κάνω οποιαδήποτε αγορά το έψαχνα (κι ακόμα το κάνω). Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι τελικά είμαι έρμαιο της συνήθειας. Ξεκίνησα με μία vintage v6 και με τα χρόνια της άλλαζα ότι δεν μου άρεσε πάνω της. Σιγά σιγά πέρασα από fender (μεξικάνες κι αμερικάνες), χειροποίητες strat κτλ αλλά πάντα μετά από λίγο καιρό κατέληγα να μελετάω και πάλι με την vintage. Έτσι έσπρωχνα το οποιοδήποτε άλλο όργανο είχα προσφάτως αποκτήσει και παρέμενα με την αρχική μου επιλογή. Σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι η αρχική μου επιλογή ήταν η καλύτερη, απλώς την έχω συνηθίσει και μου κάνει.
Με ταν καιρό επίσης συνάντησα το εξής πρόβλημα. Τα σουπερ boutique όργανα δεν τα βγάζω συχνά έξω από την θήκη τους. Ναι, ωραία φάση το brazilian rosewοod, το αερο παλαιωμένο μαόνι και 1000 x A flame mapple αλλά αν μου γρατζουνιστεί κάπου θα κλαίω όπως τότε στη β δημοτικού που ο κολλητός μου, μου έκανε άσχημο τάκλιν (m@l@k@ Βάγγο, δεν το'χω ξεχάσει)?. Οπότε από ένα σημείο και μετά δεν το αντιμετωπίζω ως όργανο αλλά ως έπιπλο. Μην παρεξηγηθώ, δεν μετανιώνω την οποιαδήποτε ακριβή αγορά μου, απλώς λέω σε κάποιον που σκέφτεται να το επιχειρήσει ότι το να έχεις ένα top self όργανο θέλει μια διαφορετική φροντίδα και αυτό σε αποτρέπει από το να ασχολείσαι διαρκώς μαζί του.
Για ενισχυτές πηγαίνοντας προς τα πάνω μόνο θετική εξέλιξη είναι.
Σίγουρα όμως θεωρώ οτι σπατάλησα αδίκως χρήματα για πολλά πεταλάκια τα οποία τα αγόρασα επειδή τα είδα σε ένα ωραίο βιντεάκι στο youtube ή τα άκουσα σε rig φίλου κάποια στιγμή ενώ στην ουσία ΔΕΝ ΤΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΟΥΝ!!! Πιο έξυπνο θα 'ηταν αυτά τα χρήματα να τα είχα επενδύσει σε μαθήματα μουσικής.
Στερνή μου γνώση, να σ'είχα πρώτα!!