harilatron

Δεν τα γειώνεις. :) Δεν ξέρω αν το "conductive polymer element" συνεπάγεται λιγότερο θόρυβο από το carbon film αλλά αν ισχύει αυτό, μόνο καλό μπορεί να είναι. :) Ιδιαίτερα στο κιθαριστικό περιβάλλον με τα πολύ χαμηλά (βασικά "μεγάλης αντίστασης εξόδου") σήματα. :)

Είχαμε κάποιες συγκινητικές εξελίξεις στο θέμα του συγκεκριμένου κομματιού. :) Επικοινώνησα με τον άνθρωπο που είχε ηχογραφήσει το sea lion για να τον ευχαριστήσω και να τον ενημερώσω τι είχε απογίνει το sample του. Εμαθα ότι η ηχογράφηση είχε γίνει στα Snare islands. Αργότερα, επικοινώνησε μαζί μου και μου είπε ότι η σύζυγός του δουλεύει για ένα μη-κυβερνητικό οργανισμό προστασίας του περιβάλλοντος και ότι επιθυμεί να χρησιμοποιήσουν το τραγούδι για background σε διάφορα spot στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση της Ν. Ζηλανδίας. Και αυτό, γιατί βρίσκεται σε εξέλιξη μια μεγάλη καμπάνια για την προστασία του......Sea Lion. :) (Με συνοπτικές διαδικασίες τους το προσφέραμε :) ). Επίσης, μου έστειλε μια φωτογραφία ΤΟΥ sea lion. Του συγκεκριμένου sea lion που ακούγεται να μουγκρίζει* σε διάφορα σημεία μέσα στο κομμάτι. (Τον φωτογράφησε κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης). Είναι άσχημος.... αλλά είναι ο frontman μας και τον αγαπάμε. :) *Sea lion για brutal καλό?

(Εγώ έσβησα την αξιολόγηση αλλά δεν πρόλαβα να σχολιάσω). Πράγματι, όπως λέει και ο yameth, καλύτερα αυτά τα θέματα να λύνονται με pm :)

Ευχαριστούμε Μπλάντυ μου. :) Αυτό το feedback που λες είναι στην αρχή. To theremin και μια κιθάρα με fuzz factory (αμφότερα από το Νικόδημο) εμφανίζονται προς το τέλος. :) Σε σχέση με την απλοϊκότητα της σύνθεσης...... κι εμένα με προβλημάτισε στην αρχή.... αλλά μετά ξεπέρασα το άγχος μου. 3 λεπτά είναι. 2 συγχορδίες. FAIR :P :)

:) Χαιρόμαστε που σας άρεσε. Ξέχασα να αναφέρω ότι δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ με τα παιδιά. Ηλεκτρονικώς ανταλλάξαμε τα tracks :)

To Sea Lion είναι ένα κομμάτι που (για πρώτη φορά μετά απο χρόνια) έφτιαξα με παρέα. Και τι παρέα !!! (βλ. παρακάτω) :) Μπάσο και drums παίζει ο fleamail. Κιθάρες, ήχους, συνθετικές φωνές και άλλα pads τα έγραψα εγώ. Πρόσθετες κιθάρες (που δεν ακούγονται σαν κιθάρες :D ) και theremin προσέθεσε ο Nikodemos. Ο ήχος του sea lion προέρχεται από το www.freesound.org (χρήστης stormpetrel ) To τελικό mix και master έγινε από τον nikodemos (Εγιναν και άλλα 137 που του άρεσαν περισσότερο ;D, αλλά αυτό εδώ άρεσε σ' εμένα :P ). Επισυνάπτω το mp3, ασυμπίεστο μπορείτε να το βρείτε εδώ. Το κομμάτι αναφέρεται στη διαπίστωση ότι μεγαλώνοντας μαθαίνουμε να συμβιώνουμε καλύτερα με το περιβάλλον μας. Είτε αυτό είναι το φυσικό μας περιβάλλον είτε οι κοντινοί (ή λιγότερο κοντινοί) μας άνθρωποι. Με λίγα λόγια, το sea lion δεν πρέπει να δαγκώνει αν θέλει να κάνει παρέα με τα ψάρια.

Μιλάς για 2 πυκνωτές με ίδια πραγματική τιμή χωρητικότητας, με ίδια ονομαστική τιμή, ή γενικώς 2 διαφορετικούς πυκνωτές? Αν μιλάμε για ίδια πραγματική τιμή και απλά διαφορετικό διηλεκτρικό/σχήμα/τρόπο κατασκευής, τότε νομίζω ότι η έκφραση "μέρα με τη νύχτα" είναι ακραία. :)

Αυτά είναι απλά. Αυτά τα ακούω κι εγώ που είμαι σχετικά κουφός. Ο Alderbody ακούει και τον ωροσκόπο του πρωην εραστή της γυναίκας του μάστορα που έφτιαξε τον χειροποίητο πυκνωτή. Και με την ευκαιρία, του βγάζει και μια γενική αίματος. ;D Alderbody συγνώμη για την πλάκα (είναι 100% καλοπροαίρετη :)) απλά θέλω να πω ότι μπορεί για τον περισσότερο κόσμο (και τα περισσότερα rig) να μην είναι σημαντικό στοιχείο ο τύπος του πυκνωτή του tone.

Μπορείς συνήθως να το φτιάξεις αν βάλεις από κάτω ένα λεπτό σφουγγαράκη που θα τον κρατήσει παράλληλο με την επιφάνεια του σώματος καθώς θα σφίγγεις τις βίδες. :)

Σιγά μην είναι και πιο "technicolor". ;D ;D ;D funkysoul, γιατί θέλεις να αναβαθμίσεις τα "ηλετρικά"?

Με κάλυψε ο κ. συνάδελφος αποπάνω. :) Εν ολίγοις.... χαμηλή συχνότητα----->πολλά samples σε κάθε περίοδο υψηλή συχνότητα----->λίγα samples σε κάθε περίοδο

rocka-vic καλώς ήλθες στο noiz. :) Εύχομαι οι μπασολόγοι του forum να σε διαφωτίσουν κατάλληλα. Πράγματι.... πολύ καλή η τιμή του roland στο DV Epiphobe....

Μου έχει τύχει κι εμένα κάποιες φορές να "μην στεγνώνει" 100% το λάδι ή εν πάσει περιπτώσει να αφήνει μια κολλώδη αίσθηση. Η λύση σε αυτές τις περιπτώσεις ήταν να το ξαναγυαλίσω με γυαλόχαρτο 1000άρι και φρέσκο λάδι και να σκουπίσω αμέσως την περίσσεια. Αυτό το συγκεκριμένο κερί που που χρησιμοποιώ, μου αφήνει μια πιο λεία αίσθηση από το σκέτο λάδι και δεν κολλάει καθόλου. Δεν έχει τύχει να χρειαστεί να το ανανεώσω ποτέ. Η αίσθηση είναι ότι δεν έχει μείνει τίποτα πάνω στην επιφάνεια.... αλλά δεν μπορεί.. κάτι έχει μείνει... αφού γυαλίζει. :) Η συγκεκριμενη αλοιφή, κάνει επίσης δουλειά πάνω σε κανονικά βερνίκια (και αυτά που συνήθως αγοράζουμε σε spray). Αν χρειαστεί να τα τρίψουμε με γυαλόχαρτο (υγρού τύπου #2000), αυτή η αλοιφή στη συνέχεια μπορεί να αφαιρέσει τη θαμπάδα.

Θεωρητικά (και πρακτικά), μετά τα διαδοχικά φινιρίσματα με το λάδι, το κομμάτι είναι έτοιμο προς χρήση. Παρόλα αυτά, αν επιθμούμε να γυαλίζει περισσότερο και να έχει μια πιο λεία αίσθηση στο χέρι μπορούμε να συνεχίσουμε τη διαδικασία λειαίνοντας περεταίρω και κερώνοντας την επιφάνεια. Προφανώς υπάρχουν αρκετά κατάλληλα προϊόντα. Στην περίπτωση αυτή, έχει χρησιμοποιηθεί μία αλοιφή από αυτές που χρησιμοποιούνται για να κερώνονται αυτοκίνητα (ορκίζομαι ότι δεν έχω κερώσει ποτέ αυτοκίνητο και ούτε πρόκειται να το κάνω ;D). Απλώνουμε την αλοιφή με το κερί στην επιφάνεια με το ειδικό σφουγγαράκι και την αφήνουμε να στεγνώσει. Οταν στεγνώσει, αφαιρούμε την περίσσεια με ένα μαλακό πανί και τρίβουμε με μανία μέχρι να γυαλίσει ;D. Με γειά σας. ;)

Εφαρμόζουμε το λάδι της αρεσκείας μας (εν προκειμένω είναι σε συσκευασία spray για χρήση σε κοντάκια όπλων) και τρίβουμε με 1000άρι γυαλόχαρτο υγρού τύπου. Μόλις λειανθεί, σκουπίζουμε την επιφάνεια και εφαρμόζουμε νέο λάδι το οποίο αφήνουμε για όση ώρα λένε οι εκάστοτε οδηγίες της συσκευασίας. Σκουπίζουμε όσο περισσέψει καθαρίζουμε καλά με ένα πανί και ξαναεφαρμόζουμε. Τη διαδικασία αυτή μπορεί να την επαναλάβουμε πολλές φορές (π.χ. 7-8) μέχρι να "χτιστεί" μια ικανή προστατευτική στρώση στην επιφάνεια του ξύλου. (Εν προκειμένω, το έκανα 2 φορές και περίμενα 30 λεπτά την κάθε φορά.)

Στη συνέχεια, χρησιμοποιούμε βαφή νερού για ξύλα. Ενα πυκνό χέρι αναδεικνύει "τα νερά" ενώ περισσότερα αραιωμένα μπορούν να ρίξουν την αντίθεση αν το επιθυμούμε. Αν θέλουμε να τροποποιήσουμε την απόχρωση (π.χ. προς το κόκκινο αν το ξύλο μας είναι "άχρωμο") εφαρμόζουμε πρώτα τις ανοιχτόχρωμες βαφές και μετά σκουραίνουμε μέχρι την επιθυμητή απόχρωση. Χρησιμοποιούμε καφέ ανοιχτό και πολλά "χέρια" για να μειώσουμε την αντίθεση στα "νερά" ή λιγότερα "χέρια" από πολυ σκούρο χρώμα αν θέλουμε να τα αναδείξουμε. Εν προκειμένω έχει εφαρμοστεί ένα χέρι από πολύ σκουρόχρωμη βαφή (απόχρωση "wenge"). Φοράμε γάντι (δεν υπάρχει περίπτωση να μην λερωθούμε) και εφαρμόζουμε το χρώμα είτε με ένα κομμάτι ύφασμα, είτε με σφουγγάρι ή (τέλος πάντων) με κάτι παρόμοιο. (Το χαρτί κουζίνας που χρησιμοποίησα εν προκειμένω είναι ίσως το λιγότερο κατάλληλο. Αν και οι ίνες του θα αφαιρεθούν στα επόμενα βήματα.)

Πολυ συχνά συζητείται το θέμα του "εναλλακτικού" φινιρίσματος με tung oil ή άλλα παρεφερή προϊόντα. Τα τελευταία χρόνια, που μαστορεύω ερασιτεχνικά διάφορα ξύλινα πράγματα (μεταξύ αυτών και κιθάρες, μικροέπιπλα, διακοσμητικά, κουτιά πεταλιών, 1 καμπίνα κλπ), έχω πειραματιστεί με διάφορα τέτοιου είδους φινιρίσματα κυρίως λόγω της -σχετικής- ευκολίας τους και της "φιλικότητας" προς το περιβάλλον (και κυρίως τον χρήστη :) ) Τις προάλλες, φωτογράφησα τη δοκιμαστική διαδικασία φινιρίσματος ενος μικρού κομματιού σουηδικού ξύλου. (Είναι ακριβώς η ίδια διαδικασία που ακολούθησα σε ένα solid rosewood μανίκι) Παραθέτω τις φωτογραφίες προς ενημέρωση, συζήτηση, και ανταλλαγή απόψεων. Τα προϊόντα που χρησιμοποιήθηκαν εν προκειμένω είναι ενδεικτικά. Παρόμοια (αν όχι τα ίδια) αποτελέσματα είχα και με άλλους 2-3 τύπους (μάρκες) λαδιού που έχω χρησιμοποιήσει. Σε πρώτη φάση, το ακατέργαστο ξύλο λειαίνεται με γυαλόχαρτο. Μέχρι grit 330 είναι αρκετό σε αυτή τη φάση.

Απ' ότι κατάλαβα, ο mscmkr θέλει για δικούς του λόγους να κρατήσει το συγκεκριμένο κομμάτι ξύλο για σώμα αλλά να του αλλάξει την εμφάνιση. Εγώ θα έκανα τα εξής: 1. Θα έτριβα τις επίπεδες επιφάνειες με ένα ηλεκτρικό τριβείο μέχρι να φύγει το περισσότερο χρώμα. 2. Θα αφιέρωνα μια ώρα και θα έτριβα με γυαλόχαρτο #360 (με το χέρι) τις καμπύλες για να "αγριέψουν". 3. Θα την έβαφα με spray 2-3 διαδοχικά λεπτά στρώματα και θα την άφηνα 1-2 μέρες να στεγνώσει. Σε αυτή τη φάση θα βεβαιωνόμουν ότι το χρώμα δεν "τραβάει" περισσότερο στα "νερά" του ξύλου (πράγμα το οποίο είναι πιθανό αν με το τρίψιμο σε κάποια σημεία έχει αφαιρεθεί και το primer/sealer). Αν πράγματι το ξύλο αποκτούσε "κυμάτωση" πάνω από τα νερά θα το έτριβα με 1000άρι γυαλόχαρτο (μετά τη δεύτερη μέρα) ώστε να λειανθεί και θα περνούσα άλλο ένα λεπτό στρώμα από το spray για να "φρεσκαριστεί η επιφάνεια. 4. Θα το έδινα να μου το βερνικώσει ένας φανοποιός. Πρόσφατα έφτιαξα μια strat της οποίας το σώμα βερνικώθηκε από φανοποιό (ο οποίος τελικά δεν μου πήρε ούτε λεφτά) και το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό στο ALDER. Στο καπάκι όμως, που είναι από redwood το βερνίκι "πότισε" περισσότερο κατά μήκος των ανοιχτόχρωμων "νερών" του ξύλου με αποτέλεσμα όταν την έβλεπες υπό γωνία να διακρίνεις μια αλαφρά κυμάτωση στην επιφάνεια η οποία ακολουθούσε τα νερά του ξύλου. Το έτριψα με 1000άρι γυαλόχαρτο να ισιώσει και την ξαναγυάλισα με αλοιφές/κεριά κλπ και το πρόβλημα διορθώθηκε αλλά θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν είχα την υπομονή να περάσω κάποιο διαφανές sealer το οποίο θα έτριβα πριν τη δώσω για βερνίκωμα. Ακόμη καλύτερα, θα μπορούσα να του πω να περάσει μόνο ένα χέρι βερνίκι, να το έτριβα την επόμενη μέρα και να το ξαναέδινα για να περαστεί το δεύτερο και τελικό χέρι. Ο,τι και να κάνεις, φρόντισε να "μασκάρεις" καλά την περιοχή του neck pocket, γιατί εκεί μέσα τρίβεται δύσκολα.

Μήπως να πας μια βόλτα να ξαναδιαβάσεις τους κανονισμούς αλλά και να σκεφτείς τους κανόνες συμπεριφοράς? Αν δεν θέλεις να σου διορθώνονται οι τίτλοι να τους κάνεις πιο σαφείς. Δηλαδή τι εννοείς? Ο αρχικός τίτλος ("παρτιτούρες original και μη............") ήταν καταλληλότερος? Αν πάλι βρίσκεις προβληματική τη διάρδρωση του forum, κάνε δημιουργικές προτάσεις. Διαφορετικά, η πόρτα είναι εδώ..... (παρακαλώ μην θορυβείτε εξερχόμενοι)

Ακουσέ με μπεμπέκο. Ακουσέ με πολύ προσεκτικά. (Wow! 2009) (πλάκα κάνω) Και τώρα σοβαρά: Επαναλάβετε μετά από μένα: ΟI STRAT ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΕΛΕΙΟΤΕΡΕΣ ΚΙΘΑΡΕΣ ;D (Όποιος διαφωνεί να το γράψει 100 φορές τιμωρία.)

Καθόλου φυσιολογικό δεν είναι. Μπορεί να ρυθμιστεί.

Είναι σωστό να μάθεις μόνος σου να κάνεις τις βασικές ρυθμίσεις (προσωπικα τις βλέπω κάτι σαν το κούρδισμα που κάνουμε συνέχεια). Αλλά δεν βλέπω σωστό να υποτιμάς με αυτή τη φράση την εργασία κάποιου. Υπάρχουν κιθαρίστες που είτε δεν έχουν όρεξη να μάθουν να το κάνουν μόνοι τους, είτε δεν αισθάνονται αρκετά ικανοί είτε απλά δεν θέλουν να ασχολούνται με τέτοια. Δεν είναι απατεωνιά να σου παίρνει κάποιος λεφτά για να σου σετάρει την κιθάρα αν δεν θέλεις να το κάνεις.

Πρόεδρε, να κάνεις κάτι και με τα τελωνεία. Δεν την παλεύουν μία και μας έχουν γ@$%^& και μας τρώνε τα λεφτά άδικα. Με τη λύρα τι φάση θα παίξει? Ψήνομε να παραγγήλο από DV. Να περιμένω???????? Pleaaaase help!!!!!?????

Στην ουσία είπα αυτό που λέει και ο playloud. Το bend δεν το κάνουμε για να κουνήσουμε τη χορδή, αλλά για να πιάσουμε συγκεκριμένο pitch. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα. Ας θεωρήσουμε το τρίγωνο nut-δάχτυλο-γέφυρα. Όσο απομακρυνόμαστε από τη θέση ισορροπίας (και η προαναθερθείσα γωνία απομακρύνεται -δηλ. "κλείνει"- από τις 180 μοίρες) τόσο μεγαλύτερη είναι η δύναμη που απαιτείται για συγκεκριμένη επιπρόσθετη αύξηση της τάσης της χορδής (δηλ. του pitch). Όποιος από τους φυσικούς ή μηχανικούς ή τέλος πάντων "τέτοιους" του φόρουμ παραθέσει μια απόδειξη του παραπάνω, κερδίζει ένα ηλεκτρονικό κάρμα. :D

Οχι μόνο κάνω bend αλλά είμαι τόσο ξεδιάντροπος που δηλώνω δημόσια ότι μου αρέσει κι όλας. ;D ΠΡΟΣΕΞΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΜΙΛΑΣ. Είμαι ο bend guru :P :P . (My name is Guru, Bend Guru ;D)