Με όλα τα κατά καιρούς παράπονα για την σχέση ποιότητας τιμής κυρίως και για τις όποιες παραχωρήσεις μετά την μετεγκατάσταση από το Kalamazoo στο Nashville, η Gibson έμεινε μέχρι τώρα αμιγώς made in USA με το αντίστοιχο κόστος που δεν της επέτρεψε να διαθέτει budget όργανα με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τον ανταγωνισμό με άλλα brands. Οι κινήσεις της για κατοχύρωση του patent με τις γνωστές διαδικασίες law suit εναντίον άλλων κατασκευαστών από Ιαπωνία και Κορέα κυρίως, που διέθεταν φθηνότερες les paul τύπου κιθάρες δεν εμπόδισαν τους τελευταίους αλλά και νεώτερους παίκτες στον χώρο, να συνεχίσουν να κατασκευάζουν τις single cut κιθάρες τους με κάποιες παραλλαγές στον σχεδιασμό (headstock, διάταξη ποτενσιόμετρων, cut shape) και μονάδες παραγωγής για ακόμη φθηνότερα μοντέλα στην Κίνα, απ'όπου φαίνεται να ήρθε και το τελικό κτύπημα με τις ανεξέλεγκτες απομιμήσεις "Chibson" που έδωσαν την δυνατότητα σε μερίδα των καταναλωτών, κυρίως αρχαρίων αλλά όχι μόνο, να αποκτήσουν με 200 δολάρια μια κιθάρα που εξωτερικά ήταν πολύ κοντά, αλλά ουσιαστικά δεν είχε καμία σχέση με μια γνήσια Gibson les paul ακόμη και της πιο οικονομικής σειράς (Tribute, Studio) που "έχανε" όμως σε εμφάνιση. Χαρακτηριστικά και πάμπολλα βίντεο με παρουσίαση κινέζικων απομιμήσεων, που μετά από τα αναγκαία setup και αναβαθμίσεις (μαγνήτες, ποτενσιόμετρα, καλωδιώσεις, hardware) έφταναν για να κάνουν το fake αξιοπρεπές παικτικά και ηχητικά και να πλημμυρίσουν την αγορά...Καμία σχέση βέβαια οι τελευταίες με τον αξιόλογο ιαπωνικό ανταγωνισμό των Edwards, Tokai και κάποιων Burny και Greco. Έμενε πάντα μια σημαντική μερίδα που δεν συμβιβαζόταν με κάτι λιγότερο από μια original Gibby. Με τα σύγχρονα δεδομένα όμως αυτό δεν ήταν αρκετό, κι ας μην έχει καμία σχέση η αίσθηση του να οδηγείς μια Mustang με αυτή της οδήγησης ενός GTR κι ας είναι το τελευταίο πιο σύγχρονο και γρήγορο...Θα δούμε τί θα κρατήσουν και τί θα αλλάξουν οι νέοι κτήτορες...