kpeyos

Eκτός από διαφορετικές καμπίνες, τον έχεις δοκιμάσει και με διαφορετικές κιθάρες / μαγνήτες; Ποιο είναι το υπόλοιπο set up; Tα V30 θα έπρεπε να λύνουν ως έναν βαθμό το πρόβλημα με το presence, αλλά αν βρεθεί εύκαιρο δοκίμασε και κανένα AlNiCo, που έχει αρκετά πρίμα και presence. Tα Celestion 70/80 είναι μάλλον από τα χειρότερα για τα γούστα μου. Και mid-scoop και thin και treble roll off μαζί...

Δεν ξέρω αν μπορεί να το αναλάβει ο Toneless (εδώ στο Forum). Aυτός είναι ειδικός στις customιές...και στις επικίνδυνες αποστολές... (Toneless Soundlab στο Myspace). Εμένα μου είχε μοντάρει ένα παλιό Marshall Guv'nor V1 με super αποτελέσματα (αλλά μου το κλέψανε), μου έχει επισκευάσει και μοντάρει ένα παλιό Tape Echo που ετοιμαζόμουν να το πετάξω και προσφάτως μου έφτιαξε ένα Lovetone Big Cheese (Guitar/Bass Fuzz), το οποίο όποιος το έχει ακούσει από κοντά με έχει βάλει βύσμα για να του δώσω παραγγελία... Παίζεται όμως αν έχει χρόνο...

Aπλά προτείνω να παίξεις λίγο με αυτές τις κιθάρες πριν αποφασίσεις κυρίως γιατί μεταξύ full hollow και semi hollow ο ήχος έχει αρκετές διαφορές, όπως και μεταξύ semi hollow με ή χωρίς center block. Εκτός αυτού, πέρυσι είχα μπει κι εγώ στο trip να αγοράσω μια semi με center block a la 335 σε φθηνότερη. Βρήκα κάποιες μπροσούρες που φαίνονταν ενδιαφέρουσες και κατέβηκα κέντρο Αθήνας για δοκιμές. Aφού δοκίμασα αρκετές Ibanez ArtStar και κάποιες άλλες Cort και Washburn αν θυμάμαι καλά η πρώτη κιθάρα που μου έκανε "κλικ" ήταν η Yamaha SA2200. Όλες οι άλλες που φαίνονταν τόσο ενδιαφέρουσες στις μπροσούρες με δεν μου άρεσαν καθόλου από κοντά. Δυστυχώς η SA2200 ήταν εκτός του Budget που είχα τότε για "τρίτη" κιθάρα οπότε τελικά δεν αγόρασα τίποτα. Αν την ήθελα για πρώτη κιθάρα όμως νομίζω ότι δεν θα δίσταζα να την βάλω σε καμιά εικοσαριά δόσεις στον Νάκα.

Με κάποια από αυτά γενικά συμφωνώ. Θεωρώ βέβαια ότι μόνο σε ελληνικές μπάντες θα παρατηρήσει κανείς το φαινόμενο ο μπασίστας να θέλει να ακούγεται το ίδιο με τις κιθάρες σε μια παραδοσιακή garage rock μπάντα, ή ο κιθαρίστας να ακούγεται πιο δυνατά απ' το rhythm section σε μια funk. Η κατάληξη των απειλών προς "αποχορισι" είναι στο τέλος στο να γίνονται συμβατικές συμφωνίες μεταξύ των μελών και να ρυθμίζονται όλα "στα ίσα" που είναι εξίσου λάθος. Φαντάσου δηλαδή μια συναυλία που δεν θα μπορούσες να απολαύσεις τον πλήρη ήχο ενός Eric Johnson, ή και την τελευταία συχνότητα του China του Billy Cobham βάσει τέτοιων συμβατικών υποχρεώσεων. Γιατί εάν ρυθμίσεις τις συχνότητες σου έτσι ώστε να μην συμπίπτουν με τις άλλες ούτως η άλλως έχεις "μικρύνει" τον ήχο σου οπότε δεν συζητάμε για τον απόλυτο όγκο που είναι και το θέμα του thread. Y.Γ Να υπενθυμίσω επίσης ότι συζητάμε για τον απόλυτο όγκο ενός συγκεκριμένου οργάνου και όχι μιας ολόκληρης μπάντας.

Ο "όγκος" βασικά είναι στοιχείο eq... Yπάρχουν χορδές με περισσότερο όγκο, κιθάρες με περισσότερο όγκο, μαγνήτες με περισσότερο όγκο, καμπίνες με περισσότερο όγκο και μεγάφωνα με περισσότερο όγκο. Αν όλα αυτά τα στοιχεία του eq σου είναι επιλεγμένα με τον "όγκο" ως βασικό μέλημα, τότε όταν παίζεις μόνος σου και live σίγουρα έχεις όγκο (τα δάκτυλα παρεμπιπτόντως δεν είναι στοιχείο eq). Όταν παίζεις μαζί με άλλους, πρέπει να καλύπτεις απαραίτητα το 80% των συχνοτήτων που παράγουν όλα τα άλλα όργανα μαζί για να συνεχίζει να διατηρείται στο ακέραιο αυτός ο όγκος. Αυτό το πετυχαίνεις συνήθως μέσω της συντριπτικά μεγαλύτερης έντασης σου στο mix που επιτρέπει ακόμα και στις πιο αδύναμες συνχότητες σου να ακουστούν. Για παράδειγμα, έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί δεν ακούγεται το μπάσο (παρά μόνο οι άκρες του κι αυτές με octaver) στις σωστές heavy metal ηχογραφήσεις; Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο. Αν πάρεις μια κιθάρα και την τοποθετήσεις "ισοδύναμα" σε μια μίξη μαζί με άλλα τρία όργανα, τότε ο ήχος της θα είναι τα μεσαία που "περνάνε" και όλα τα άλλα θα έχουν πάει περίπατο. Όταν ηχογραφείς η πρώτη παράγραφος πάει περίπατο και μένει η δεύτερη + την ικανότητα του ηχολήπτη και του gear ηχογράφησης που παρέχει το studio. To πόσα πολλά ή λίγα παίζει ο καθένας εμένα μου φαίνεται άσχετο. Οι Sabbath που βαρούσαν όλοι μαζί ή οι Experience δεν είχαν όγκο στις κιθάρες; Αντίθετα αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι όσο περισσότερο "μοιράζεται" ο χώρος της μίξης ισοδύναμα σε περισσότερα όργανα (κλασσική "άποψη" Έλληνα ηχολήπτη) τόσο λιγότερο συχνοτικό εύρος (και κατά συνέπεια όγκο) θα έχουν όλα τα όργανα.

Έχω ακούσει Burny, Orville, Tokai. Eίπα ότι είναι υπερτιμημένες. Όχι ότι είναι χάλια (αν και εμένα δε μου έπεσαν τα σαγόνια ομολογουμένως). Συνήθως αυτές με κοντινά specs στις Gibson ξεκινάν από 1100-1200 και φτάνουν τιμές VOS!!! (και μετά υπολόγισε και μαγνήτες, ηλεκτρικά). Σε αυτή την τιμή παίρνεις Les Paul Std οπότε κατά τη γνώμη μου είναι υπερτιμημένες. Θα μου επιτρέψεις εδώ να πω ότι μάλλον έχω ακούσει καμιά διακοσαριά+ Gibson Les Paul ως μέτρο σύγκρισης για ότι λέει αυτό.

Kατ' αρχάς οι Navigator είναι σειρά της ESP για την Ιαπωνική αγορά. Η 335 δεν έχει σχέση σαν αίσθηση με μια SG όπως δεν έχει και με μια LP, την οποία επίσης ψάχνει ο άνθρωπος. Σαν ήχος όμως η διαφορές πολλές φορές είναι και αμελητέες σε band context. H LP έχει λίγο περισσότερο punch και λίγο περισσότερα μπασοπρίμα και η 335 λίγο περισσότερο snap στην αττάκα και βάθος από μια SG (σε γενικές γραμμές πάντα). Το σημαντικό είναι να πάει τουλάχιστον σε μια Standard σειρά και όχι σε κάτι υποδεέστερο.

800 ευρώ - κιθάρα από Ελλάδα - με ήχο κοντινό σε Les Paul ---------------------------- =μεταχειρισμένη Gibson SG Standard Γιατί: 1. Οι Εpiphone είναι κατά βάση για τα σκουπίδια. Με μια SG θα έχεις το 70% του ήχου, με μια Epiphone το 10%. Αλλάζοντας μαγνήτες σε ένα κακό όργανο δεν καταφέρνουμε τίποτα. 2. Οι Tokai, Burny, Greco, Navigator είναι υπερτιμημένες. Αυτές που αξίζουν στο ebay τις βρίσκεις 2000 ε. 3. Δεν θα χάσεις λεφτά όπως με τις άλλες περιπτώσεις. 4. Είναι αρκετά διαθέσιμες στα μεταχειρισμένα και μπορείς να τις ακούσεις από κοντά. 5. Από τη στιγμή που δε σε ενδιαφέρει αν θα είναι Les Paul ή 335, δε νομίζω να σε χαλάσει η SG εκτός αν έχεις κάποια προκατάληψη με το σχήμα.

Nαι το ξαναείδα στο πρώτο σου post... Αυτό που νομίζω ότι με μπέρδεψε είναι το 18". Δεν είναι υπερβολικά μικρό για ride; Θα έχει καθόλου ping ή δε σε ενδιαφέρει; Όλα τα ride που σου πρότεινα είναι ελαφριά με καλό crash ήχο (κατά τη γνώμη μου).

Αν και είμαι κιθαρίστας, να προτείνω το Zildjan 24'' Medium Ride. Παρόλο το μέγεθος του έχει εξαιρετικό wash και crash, ειδικά να πρόκειται να το χρησιμοποιήσεις σε στυλ Brant Bjorg. To 21" Sweet Ride και το 21" Armand της Zildjian επίσης είναι από τα πιο γνωστά για τους Crash ήχους τους αλλά δεν έχουν τόσο καλό "ping" στις καμπάνες. Πάντως καλύτερο μου φαίνεται να ψάξεις ένα ride με καλό crash ήχο παρά το ανάποδο. Αλλά όπως είπα και στην αρχή, εγώ κιθαρίστας είμαι.

Βασικά κλέψανε το αμάξι από ένα parking και η κιθάρα μαζί με 20+ πετάλια (αξίας πάνω από 3000 Ε) ήταν στο πορτ μπαγκαζ μιας και γυρνούσα από ηχογράφηση. Δεν θυμάμαι δυστυχώς serial no, βέβαια μπορώ να την γνωρίσω και μόνο από τους μαγνήτες (Rs reliced True 60s). (To αμάξι το βρήκα 2 μήνες μετά στην Καβάλα, μάλλον χρησιμοποιήθηκε για λαθρομετανάστες... οπότε αν βρείτε μια R0, όπως επίσης μια pedaltrain2 και μια μαύρη Polo γεμάτη πετάλια πεταγμένα στον Έβρο σας παρακαλώ να μου τα επιστρέψετε...)

Επίσης αν το μεγάφωνο από τo Mesa γράφει "Vintage Black Shadow" δεν είναι Vintage 30 (το γράφω γιατί γίνεται συχνά το λάθος) είναι Eminence GB12 50 watt και είναι ουσιαστικά ένα κακής (για τα δικά μου γούστα) ποιότητας Greenback (G12 M). Oυδεμία σχέση με τα V30. Να προσθέσω επίσης (μετά από λίγο ψάξιμο στο νετ) ότι η Celestion έχει εξαγοραστεί από τους κινέζους εξολοκλήρου εδώ και περίπου 12 χρόνια. Αυτό ίσως εξηγεί γιατί υπάρχουν σοβαρά παράπονα ακόμα και για κάποια heritage (όπως π.χ για το G12 65) ότι δεν μοιάζουν και πολύ με τα originals.

Εκτός από τα Heritage G12-M, G12-H, G12-65 και τα AlNiCo Blue & Gold, όλα τα άλλα ακόμα και τα Anniversary είναι Made In China τα τελευταία χρόνια. Αν πέσει στα χέρια σου κάποιο παλιό V30 Made In England (με τα οποία γράφτηκε όλη η Rock της δεκαετίας του 90) θα διαπιστώσεις ότι ουδεμία σχέση μεταξύ των δύο υπάρχει. Δεν έχει σημασία από ποια καμπίνα τα έχεις βγάλει, ακόμα και οι πολύ ακριβοί ενισχυτές έχουν πάμφθηνα μεγάφωνα στις καμπίνες τους.

Χρησιμοποιημένες αλλά έχουν παίξει σχετικά δυνατά ή μόνο σε Bedroom levels; Αν ισχύει το πρώτο τότε μόλις μάθαμε κάτι ακόμα για την ποιότητα κατασκευής των κινέζικων Celestion!

Αν είναι καινούργιες και οι δύο, περίμενε λίγο να στρώσουν τα μεγάφωνα (περίπου 20-30 ώρες σε δυνατή ένταση).

Aν θές να επενδύσεις σε μια lifetime fender δεν έχω και πολλά διαφορετικά να πω. Αν θες να επενδύσεις σε μια lifetime Tele, μπες στο Gear Page ή στο ebay χτύπα με 1500-1600 ευρώ μια Don Grosh με τους Lindy Fralin επάνω και έληξε. Νομίζω ότι ούτε οι Masterbuilt δεν μπορούν να χτυπήσουν τις συγκεκριμένες. Προσωπικά έφερα μία για έναν φίλο και η παραπάνω άποψη έχει ακουστεί από τους μεγαλύτερους κατόχους μουσικομάγαζων του κέντρου της Αθήνας.

Έχεις ηχολήπτη και στις πρόβες; Αν όχι η ανάγκη για διαφορετικά vol. levels νομίζω ότι παραμένει σε μεγάλο βαθμό.

Nομίζω ότι μουσική χωρίς μπαλίτσα δεν γίνεται (εκτός αν είσαι made in USA και βλέπεις baseball)... Damon Albarn (Blur) = Chelsea Bryan Adams = Chelsea Paul Oakenfold = Chelsea Gallagher Bros (Oasis) = Man. City Morissey = Millwall Thom Yorke (Radiohead) = Man. United Iron Maiden = West Ham Roger Waters (Pink Floyd) = Arsenal Roger Daltry (Who) = Arsenal Black Sabbath = Aston Villa Amy Winehouse = Aston Villa Bill Wyman (Rolling Stones) = Crystal Palace Ian Astbury (The Cult) = Everton Brian Johnson (AC/DC) = Newcastle Status Quo = Tottenham Sting = Newcastle Robert Smith (The Cure) = Q.P.R Elton John = Watford Eric Clapton = West Bromwich Robbie Williams = Port Vale Elvis Costello = Liverpool

Βάλε τους πιο ψόφιους μαγνήτες που θα βρεις σε μια Fender, πάρε έναν καθαρό λαμπάτο (αν έχει και κανένα Eminence Swamp Thang μεγάφωνο ακόμα καλύτερα), ένα φθηνό big muff για τα βρώμικα και παίξε τις μισές νότες λάθος...Voila ο Frusciante ο ίδιος!

Για μένα πάλι δεν είναι καθόλου transparent από την άποψη ότι κομπρεσσάρει πολύ, άσχετα βέβαια αν κάποιους αυτό ακριβώς τους εξυπηρετεί. Για μένα ήταν από τα χειρότερα πετάλια που έχω παίξει στην κατηγορία boutique αν και δεν έχω ομολογουμένως σχέσεις πάθους με τα καθαρά booster. Αν ρωτάς ποιο θεωρείται το καλύτερο σε αυτή την κατηγορία, μάλλον το Tim του Paul Cochrane κερδίζει τις καλύτερες κριτικές στα fora (θεωρείται το πιο transparent απ' όλα), και το Burriss Boostier. Άλλες ιδέες για booster που συνήθως χρησιμοποιούνται: Crowther Audio Hot Cake ZVex Super Hard On Klon (λέμε τώρα)...

Ειδικά το συγκεκριμένο μεγάφωνο (έχω δοκιμάσει και είχα διάφορα AlNiCo μεταξύ άλλων και το Gold) θέλει open back 2x12 ή Closed Back 4x12. Κάποια άλλα AlNiCo, όπως το Eminence Red Fang και το Fane Axiom κολλάνε καλύτερα με 1x12 αλλά και πάλι η πολύ γρήγορη αττάκα και τα πρίμα τους θέλουν και κάποια μπάσα από την καμπίνα για έρθουν στα ίσα. Από 'κει και πέρα ο Vox με το χαρακτηριστικό του tone stack θα είναι vox ότι και να του βάλεις. Και ο ΑC50 που είναι κλάση ΑΒ με EL34 μια χαρά Vox χροιά έχει.

Tα γούστα είναι υποκειμενικά κατ' αρχάς ότι κι αν γράφετε στα fora. Τα περισσότερα μεγάφωνα όπως τα: Alnico Blue/Gold, Celestion Greenback/G12 H/G12 ακούγονται όντως καλύτερα σε καμπίνες 4x12 ή 2x12. Aυτό συμβαίνει γιατί μια μεγαλύτερη καμπίνα έχει πολύ περισσότερα μπάσα και αρκετά λιγότερα μεσαία. Το ΕVL είναι ένα κλασικό 1x12 μεγάφωνο αλλά όχι τόσο για british ενισχυτές. Περισσότερο "δένει" με Fender/Boogie και Dumbloείδεις καταστάσεις. Στους Marshall μπαίνει συνήθως από μέταλλάδες που θέλουν τόνους μπασώδους high gain με drop κουρδίσματα κ.λ.π που να αναπαράγονται με ακρίβεια (και να μην ανατινάζουν το μεγάφωνο). Το V30 δεν κάνει τίποτα παραπάνω απ' το να "κόβει" πρίμα και να τονίζει μια πολύ μικρή περιοχή στα πριμομεσαία. Αν η καμπίνα σου δεν έχει αρκετά μπάσα ή ακούγεται boxy είναι λογικό να ακούγεται καλύτερα από άλλα μεγάφωνα. Γενικά από μόνο του το μεγάφωνο δε λέει κάτι. Το θέμα τι ακούγεται καλύτερα στο δικό σου rig.

Oι limited edition απλά απευθύνονται σε limited κοινό. Αυτό που έχει την οικονομική δυνατότητα να ξοδέψει αφειδώς ή τη μανία διώκτη όσον αφορά ένα όργανο replica κάποιου διάσημου κιθαρίστα. Ως τέτοια, έχουν την αξία τους. Κατα τ' άλλα προσωπικά πιστεύω ότι η σημερινή ποιότητα των "απλών" CS Gibson και των Don Grosh (Strat & Tele) και PRS USA κάνουν τα υπόλοιπα να μοιάζουν υπερτιμημένες φούσκες...

Eπίσης ένα μικρό, φθηνό λαμπάτο ενισχυτάκι και ένα μικρόφωνο φυσαρμόνικας αν σε ενδιαφέρει να παίξεις blues είναι must. Αλλιώς ο ήχος είναι κατάλληλος μόνο για να βόσκας πρόβατα κι όχι για band concept...(στα αυτιά μου).

Είχα την R0. Eκλάπη πριν 3 μήνες. Σίγουρα δεν είναι μουντοί ή "woofy" όπως κάποιοι άλλοι (πχ Antiquities) αλλά γρέζι έχουν και με το παραπάνω (και πολλά περισσότερα).