kpeyos

let 's see αν μπορώ να προσθέσω κάτι... οι κιθάρες HSS και HSH βασικά ξεκίνησαν στα τέλη 70s/αρχές 80s... 1. Γιατί: α. Επειδή θεωρούταν τότε ότι ο brιdge ήχος του μονού μιας strat είναι κατ' ουσίαν άχρηστος. Ακόμα και σήμερα όμως οι περισσότεροι Strat players παίζουν neck και neck/middle β. Επειδή με strat και διπλό bridge έπαιζε ο Eddie Van Halen. γ. Οι μαγνήτες ήταν συνήθως τότε αρκετά overwound και ένας bridge διπλός μαγνήτης με υπερβολική έξοδο και κεραμικός, δεν έχει συνήθως καλό καθαρό ήχο. δ. Η μόδα ήταν "τα καθαρά πεντακάθαρα και τα βρώμικα πενταβρώμικα" οπότε ναι - συνήθως χρησιμοποιύσαν τους μονούς για τα καθαρά και τον διπλό για βρώμικα. 2. Σήμερα: α. Δεν χρειάζεται να έχεις overwound μαγνητες γιατί υπάρχουν πετάλια και ενισχυτές καταλληλοι για γκάζια χωρίς πουσάρισμα από αυτούς. β. Τα υπερβολικά βρώμικά και τα υπερβολικά καθαρά είναι εντελώς passe. γ. Άρα διαλέγεις μαγνήτες που να καμπλιμεντάρουν ο ένας τον άλλο σε χροιά, με τελικό στόχο να έχεις σε γενικές γραμμές έναν λίγο πιο γεμάτο ήχο σε single note leads και έναν λίγο πιο άδειο στα ρυθμικά, που όμως θα μπορούν να εναλλάσονται εύκολα στο ίδιο κομμάτι. Μετά ρυθμίζεις τον ενισχυτή έτσι ώστε να έχεις χρήσιμους ήχους σε όλες τις θέσεις. 3. Ποιό το πρόβλημα: α. Μας κυνηγάν, παίκτες και κατασκευαστές, τα 80s σαν κυτταρική μνήμη και σαν κατάρα. Έτσι χωρίς να υπάρχει λόγος κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη χωρίς να ξέρουμε και το γιατί. β. Το ότι οι περισσότεροι κιθαρίστες σπανίως ξέρουν να ρυθμίσουν τον ενισχυτή τους ώστε να έχουν χρήσιμους ήχους σε όλες τις θέσεις της κιθάρας τους και μάλλον να διαλέξουν και τους ίδιους τους μαγνήτες τους.

Δεν μπορώ να μην προσθέσω πως η δική μου εμπειρία με έναν original Blackface Fender Super Reverb και με έναν Original Vox AC30 λέει πως ήταν σίγουρα μέσα στους καλύτερους ενισχυτές που έχω ακούσει ποτέ (παρ' όλο που είμαι και της Marshall σχολής) και ήταν χιλιόμετρα μακριά από τα αντίστοιχα reissues τους. Να σημειώσω επίσης ότι και οι δύο ενισχυτές ήταν εντελώς παραπεταμένοι και φαίνονταν να μην έχουν δει μάστορα επί δεκαετίες... Δυστυχώς δεν έχω πολλές ευκαιρίες να παίξω με τόσο παλιούς ενισχυτές για να μπορώ να συγκρίνω και να έχω ακόμα πιο εμπεριστατωμένη άποψη αλλά σίγουρα δεν θα υιοθετούσα έτσι αβίαστα το ότι όλα είναι μύθος... Αντίθετα έτσι όπως συμβαίνει και με κάποια vintage effects που έχω δοκιμάσει τείνω προς την άποψη πως "εκεί που υπάρχει καπνός (και δεν υπάρχει παντού), υπάρχει συνήθως και φωτιά". Πάντα βέβαια πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν η υπεραξία της συλλεκτικότητας, η οποία βεβαίως ισχύει μέχρι και για τα vintage...γραμματόσημα και ο καθένας να κρίνει τι ακριβώς τον ενδιαφέρει να πληρώσει.

+1 και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συνεχίστηκε το thread μετά από μια τέτοια απάντηση...

Στα distortion και γενικά στα βρωμοπέταλα δεν υπάρχει "one size fits all". Όλα έχουν να κάνουν με τον ενισχυτή που θα τους βάλεις και με το αποτέλεσμα που θέλεις να βγάλεις. Το ¨γλυκός γεμάτος ήχος με ότι ενισχυτή να 'ναι" δεν μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά σχόλια. Μπορείς επίσης πιστεύω να καταλάβεις ότι αν υπήρχε αυτό το πετάλι, το οποίο σημειώνω ότι θα πρέπει να μπει και στο κεφάλι του καθενός μας και να καταλάβει τι εννοεί με το "ζεστός και γεμάτος" θα το ήξερες ήδη μιας και θα ήταν παγκοσμίως διάσημο. Άρα. Κατ' αρχάς πες μας μερικούς βρώμικους ενισχυτές ή στην χειρότερη κιθαρίστες που θεωρείς ότι έχουν αυτόν τον ήχο και τα λεφτά που διαθέτεις και επίσης αν συνήθως χρησιμοποιείς το distortion σε καθαρούς ή βρώμικους ενισχυτές.

Αν θέλεις μοντέρνο στουντιακού επιπέδου chorus μάλλον η αιχμή της τεχνολογίας αυτήν την στιγμή (δεδομένου και του budget σου) είναι το Strymon Ola dBucket Chorus... http://www.dv247.com/studio-equipment/strymon-ola-dbucket-chorus-and-vibrato-gutiar-effects-pedal--73892. Αν θέλεις "vintage" ήχο, και με αυτό εννοώ τον ληχο του chorus που ακούς στις ηχογραφήσεις των early 80s, όπως στο Message In A Bottle π.χ τότε κανένα πετάλι δεν πλησιάζει το παλιό Boss CE-2. Το CE-2 επίσης έχει το πλεονέκτημα ότι ο ήχος του είναι χρήσιμος σε όλο το range του, ακριβώς γιατί έχει, ας πούμε την σωστή ποσότητα σαν εφέ. Άλλη μια επιλογή είναι το JAM Waterfall. Eίναι μια σαφώς πιο "βαθιά" και "έντονη" εκδοχή του CE-2. Είναι μεν πολύ ποιοτικό αλλά για μένα προσωπικά ήταν too much. Οι περισσότερες ρυθμίσεις του με έβγαζαν απευθείας στο 80s kitsch. Εκεί που κερδίζει αυτό το πετάλι είναι κυρίως σε αργά arpeggios και one note lines όταν θέλεις πραγματικά να ακούγεται το chorus. Θέλω εδώ να ξεκαθαρίσω ότι υπήρξα για μεγάλο διάστημα ιδιοκτήτης και του CE-2 και του Waterfall ταυτόχρονα. Το Strymon το έχω ακούσει μόνο από τα εντυπωσιακά ομολογουμένως clips. Y.Γ Να προσθέσω άλλο ένα πετάλι που δεν λεχω ακούσει από κοντά αλλά κάνει θραύση στα fora και έχει επίσης εντυπωσιακά clips στα οποία φαινεται να έχει παμπολλές δυνατότητες. Το Fromel Seraph

Αν ήθελα κιθάρα να τα κάνει όλα... PRS CE 24 ...http://cgi.ebay.com/1994-PRS-Paul-Reed-Smith-CE24-CE-24-Pre-Factory-Guitar-/320686840943?pt=Guitar&hash=item4aaa6cdc6f Αν ήθελα κιθάρα για να κάνω όλους τους φίλους μου να αυτοκτονήσουν από τη ζήλεια τους... Don Grosh Classic (Strat ή Tele ανάλογα τα γούστα) http://cgi.ebay.com/Don-Grosh-Retro-Classic-Stratocaster-CUSTOM-GUITAR-/220773779955?pt=Guitar&hash=item33672489f3 βασικά εδώ οι τιμές είναι και λίγο τσιμπημένες. Στο TGP θα τις βρείτε 1500-1600 δολλάρια και η κιθάρα -ειδικά να την πετύχεi κανείς με τους Fralin- ξεφτιλίζει οποιαδήποτε masterbuilt της Fender (η οποία κοστίζει 5500...) Αν ήθελα να γράφει Gibson... Gibson Les Paul Special Custom Shop http://cgi.ebay.com/09-Gibson-Les-Paul-Special-TV-White-60-Custom-Shop-VOS-/220714479475?pt=Guitar&hash=item33639baf73 Και αν ήθελα κάτι πιο "ανεξάρτητο" ή την Ric 660 στις αγγελίες ή την Country Gentleman προσθέτωντας λίγο στο budget...

Επίσης το παληκάρι που "ανέστησε" το θέμα έχει ενισχυτή των 150 ευρώ. Εκτός κι αν βρήκε κάποιον καλό άνθρωπο να του χάρισε ουσιαστικά κάτι καλό, είναι εντελώς μάταιο να συζητάμε για fuzz μιας και μάλλον πρόκειται για solid state/modelling ενισχυτή και το παιδί μάλλον δεν ασχολείται με experimental post κλπ καταστάσεις...

Νομίζω ότι ήταν ένα θετικό βήμα το ότι έχουν σταματήσει να υπάρχουν σχόλια στις αγγελίες (για όποιον θυμάται το τί γινότανε στο παρελθόν). Τώρα αν είναι ή δεν είναι συλλεκτική η αξία του Fulltone ας το αποφασίσει η αγορά. Φαντάζομαι ότι όποιος δεν την ψάχνει αλλά πάει και τα ακουμπάει χαλαρά, μάλλον τα 'χει και του περισσεύουνε κι ολας...

Ναι, νόμιζα ότι ήμουν σαφής...

Πάντως Strat και Tele έβγαζε από τη δεκαετία του 80, και μάλιστα πολύ ποιοτικές. Τώρα το relicing πάνω στο poly finish είναι λίγο καραγκιοζιλίκι αλλά περί ορέξεως...

Κατ' αρχάς η απάντηση στο "Αγγλικά vs Κινέζικα Vintage 30". Όχι από εμένα (που έτσι κι αλλιώς ούτε τα original Αγγλικά των 90s μου άρεσαν) αλλά από υπάλληλο της Celestion... "Hi, Celestion has been owned by a large Chinese company (Gold Peak Electronics) for about 12 years. Over the last number of years, we've moved a lot of production over there because of cost, plus there brand new purpose built facility is nearly 1/2 million square feet. Some of the metal work is now done there, but the soft parts that dictate your tone are UK made (in the mentioned models and a few more). The quality is also higher in the Chinese plant because we can keep up with the orders. We may average about 3 bad speakers for every 2,880 made which is pretty rockin'!! Especially when compared to the 2 or 3 bad per paket (60 speakers) before. We also have improved the UK products because we're not as over loaded. That's the lowdown. Cheers Rick" Tώρα για το παλληκάρι που ρωτάει, έχω ακούσει τον Rocketverb σε 2x12 combo με V30. OK, δεν ήταν κακός, αν και όπως είπα τα συγκεκριμένα μεγάφωνα δεν ειναι του στύλ μου. Τον άκουσα και σε μια 4x12 καμπίνα 70s της Orange η οποία δεν ξέρω τι φορούσε, υποθέτω όμως τεράστια κεραμικά Fane, με την οποία σκότωνε...Βέβαια εδώ παίζει και πάλι η διαφορά της καμπίνας αλλά σίγουρα και τα παλιά και τα καινουργια Fane είναι κορυφαία μεγάφωνα. Τέλος πάντων για να τελειώνουμε με το ζήτημα και επειδή το budget σου αρκετά καλό...χρειάζεσαι μια 2x12 καμπίνα με πλάτη που μπαίνει και βγαίνει έτσι ώστε ο ίδιος να αποφασίσεις τί σου αρέσει. Αν θες μεγάφωνα με το μεγαλύτερο τονικό φάσμα θα πρέπει να πας σε κάτι mismatched. Δεν ξέρω αν σου φτάνουν τα λεφτά για κάτι τέτοιο... Scumback (M75-16HP/H75-16HP) εδώ... http://www.scumbackspeakers.com/index.html και τελειώνει έτσι και το θέμα με το ποιά είναι τα καλύτερα Celestion εν έτει 2011... Φυσικά μπορούμε να κατέβουμε αρκετά σε budget, απλά σου προτε΄λινω μια λύση με την οποία σίγουρα η καμπίνα θα σου μείνει και με τον επόμενο ενισχυτή σου... ;D

Όσον αφορά την επιλογή καμπίνας θα πρέπει να λάβει κανείς υπόψιν: 1. To μέγεθος. Αυτό επηρεάζει κυρίως την απόκριση των μπάσων συχνοτήτων, αλλά και το πόσο σφιχτός ή focused θα είναι ο τελικός ήχος. Π.χ. μια μικρή 1x12 καμπίνα θα στερείται μπάσων συχνοτήτων, και πρέπει να αποφεύγεται εκτός αν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά με mic. Στο άλλο άκρο μια 4x12 θα έχει λιγότερα μεσαία, και θα είναι λιγότερο focused. 2. Το αν είναι open back ή closed back. Οι closed back καμπίνες προσφέρουν πιο σφιχτό και focused ήχο. Κυρίως εδώ μιλάμε για τις μεγαλύτερες καμπίνες όπως είναι οι oversized 2x12 και οι 4x12 μιας και οι μικρότερες καμπίνες δεν ακούγονται το ίδιο καλά λόγω της ανάκλασης των μπάσως συχνοτήτων που τις κάνει "boxy" ή "boomy" (υπερβολικά τονισμένα μπάσα-μπασομεσαία, αίσθηση ότι ο ήχος βγαίνει από κουτί". Παρόλα αυτά ο πιο σφιχτός ήχος τους τις κάνει μκερικές φορές δημοφιλείς για τα πολύ "βαριά" είδη μουσικής. Προσωπικά μόνο οι 4x12 μου ακούγονταιο καλά σε closed back. Οι μικρές open back καμπίνες προσφέρουν περισσότερη διάχυση και είναι κοντινότερες σε αίσθηση στα μεσαία με μια μεγαλύτερη καμπίνα, συμβιβάζοντας βέβαια το πόσο σφιχτά ακούγονται τα μπάσα τους. Έτσι όπως οι μικρές καμπίνες δεν ακούγονται τόσο καλά όταν είναι κλειστές, έτσι και οι μεγάΛες 4x12 δεν βγαίνουν ανοιχτές γιατί θα στερούνταν εντελώς μεσαίων και του όποιου definition. 2. Το υλικό κατασκευής. Αυτό μπορεί να είναι α)MDF - είναι πολύ σταθερό και ηχητικά "νεκρό" (δεν συνεισφέρει το ίδιο στον ήχο) και είναι επίσης πολύ καλό για τα πολύ βαριά είδη μουσικής. β) Birch Ply - όπως στις Marshall type καμπίνες. Κοντινό στο MDF. Κατα τη γνώμη μου προσθέτει λίγο στο attack. γ) Pine. Όπως στις παλιές Fender καμπίνες. Προσθέτει attack και πρίμα. 3. Ποιότητα κατασκευής. Μια καμπίνα που τρίζει όταν ανοίγεις την ένταση μπορεί να σου σπάσει τα νεύρα, και μια που είναι λεπτοφτιαγμένη με το λιγότερο δυνατό ξύλο (για να μειώσει το κόστος) να ακούγεται άδεια, λεπτή και υπερτονισμένη στα πρίμα. Αυτό που τελικά δεν θα πρέπει να μας απασχολήσει είναι το ηχόχρωμα στα πρίμα. Γι αυτό ευθύνεται κατα 95% το μεγάφωνο. Έτσι, αν είμαστε ευχαριστημένοι από το punch, τα μπάσα και τα μεσαία μας αλλά τα πρίμα μας ακούγονται σκληρά ή μουντά, αλλάζουμε μεγάφωνο. Αντίθετα αν ευχόμαστε ο ενισχυτής μας να είχε περισσότερα μπάσα π.χ ή punch ή να μην ακουγόταν σαν "κουτί", "χωνί", "σωλήνας" κ.λ.π ;D δοκιμάζουμε μια άλλη καμπίνα.

Υπάρχει και σε relic; Ή έστω κάποιος που μπορεί να μου την κάνει να φαίνεται λες την είχα παρκαρισμένη στην Ομόνοια τα τελευταία 60 χρόνια; Βγαίνει άραγε σε Sunburst; Μπα...μάλλον δεν θα την πάρω, θα περιμένω να μαζέψω λεφτά να αγοράσω την χειροποίητη επανέκδοση της GT Junior του '65, την οποία φτιάχνει ένας Νεοζηλανδός σε μια σπηλιά που έχει μετατρέψει σε εργαστήριο. Η λίστα αναμονής έτσι κι αλλιώς έιναι 25 χρόνια γιατί χρησιμοποιεί αποκλειστικά λαμαρίνα της εποχής την οποία συλλέγει μιας και με την σημερινή δεν μπορείς να φτιάξεις αυτοκίνητο της προκοπής...

Τα Eminence Wizard έχουν 103db sensitivity και τα Vintage 30 100db άρα το Wizard θα ακούγεται περίπου 30% δυνατότερα από το V30 στον ίδιο ενισχυτή, πράγμα που σημαίνει ότι αν τα κάνεις mismatch στην ίδια καμπίνα πιθανότατα θα ακούς πιο δυνατά το Wizard (fyi)... κάποια προτεινόμενα mismatch: G12M+G12H (Matchless) G12Η+AlNiCo Blue (65 Amps) G12 65+AlNiCo Gold (me) τα αντίστοιχα τα κλωνοποιεί και η Εminence η Warehouse Speakers κ.λ.π για φθηνότερα... edit: κάποια δεν τα θυμόμουν και πολύ καλά, ευτυχώς υπάρχει το google... Y.Γ επίσης επειδή τα πρίμα δεν είναι συνήθως το δυνατό σημείο της Line6 εγώ θα πήγαινα σε πιο μεσαία ηχεία και όχι σε V30 ή G12H... H λύση που σου προτείνει ο SF πιο πάνω είναι επίσης πολύ πιο all around από αυτό που σκέφτεσαι να κάνεις... Στα συν ότι το υψηλό wattage και ο αχρωμάτιστος χαρακτήρας ενός Legend πχ θα σε βοηθήσει πολύ στα πιο "heavy" presets της πεταλιέρας σου...

Φίλε Lors Goumis σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Δεν είπα ότι μια Studio δεν είναι αρκετή κιθάρα για να καλύψει κάποιον, αν και βέβαια αν όπως λες παρακολουθείς τα post μου θα ξέρεις ότι η άποψή μου είναι ότι Gibson από Gibson μπορεί να διαφέρει πάρα πολύ, ιδιαίτερα στις χαμηλότερες κατηγορίες τιμής. Αν σου κάτσει βέβαια μια καλή κιθάρα, όλα είναι μια χαρά. Ο γενικός κανόνας για τις studio είναι ότι συνήθως έχουν λιγότερο punch και πρίμα από μια standard, περίπου δηλαδή όπως οι SG. Τώρα πιο είναι το σωστό punch βέβαια για μια LP είναι και αυτό ένα μεγάλο θέμα. Εγώ π.χ μάλλον προτιμώ μια SG από μια θεόβαρια standard με αττάκα σαν τσιμεντόλιθο στο στομάχι που ακούγεται σαν neck through. Οι καλές LP έχουν περισσότερο punch και πρίμα μεν, αλλά διατηρούν ένα resonace και κάποιον "αέρα" ας πούμε στην αττάκα. Κατά τ' άλλα δεν εννοούσα ότι η κιθάρα απευθύνεται σε αρχάριους αλλά ότι είναι μια επιλογή που κάνουν οι περισσότεροι beginners, επειδή έχει το σχήμα και το logo αλλά είναι πολύ πιο προσιτή στην τιμή. Και για τους λόγους που προανέφερα οι περισσότεροι κάποια στιγμή την ξαναπουλάνε. Από ενισχυτές τώρα οι all time favourite φθηνοί λαμπάτοι του νοιζ είναι ο Kustom Defender (μπορείς να τον ακούσεις στον Κουρμπή στην θεμιστοκλέους) και ο Peavey Classic 30. Επίσης ο Vox NightTrain (αν και δεν τον έχω ακούσει από κοντά) και οι Egnater Rebel 20 (αυτός είναι ο δικός μου αγαπημένος) κοστίζουν γύρω στα 300 ευρώ.

αχ, καταραμένη οικονομική κρίση...που είναι οι παλιές καλές εποχές των 80s και των 90s που οι beginners στην ηλεκτρική είχαμε να διαλέξουμε ανάμεσα στην πληθώρα των EKO και των Vester...τώρα όλοι θα πρέπει να συμβιβαστούν με κάποιο κουπί της Gibson... ;D Πέρα από την πλάκα τώρα ψάχνεις μια κιθάρα η οποία είναι all time favourite ανάμεσα στους beginners. Η συντριπτική πλειψηφία τους επίσης αργότερα την πουλάνε είτε επειδή ανακαλύπτουν την κλίση τους σε κάτι άλλο (ντραμς, γκολφ, καράτε) είτε για να την αναβαθμίσουν σε Standard, Custom, VOS κλπ. Ως εκ τούτου η κιθάρα κάνει συχνά πυκνά την παρουσία της στις αγγελίες μεταχειρισμένων και όχι μόνο στο νοιζ βέβαια...Και επειδή λοιπόν ο "μήνας του μέλιτος" με μια studio έχει ορισμένη χρονική δειάρκεια, σου προτείνω να κοιτάξεις στα μεταχερισμένα. Αν την βρείς (προλάβεις) σε καλή τιμή είναι μιας πρώτης τάξεως αγορά. Άλλο ένα θέμα που έχουμε είναι ότι ποτέ, μα ποτέ δεν αγοράζουμε μια ακριβή κιθάρα και έναν πολύ φθηνό ενισχυτή. Το αντίθετο πιθανότατα είναι playable. Αυτό όμως ποτέ. Συν ότι δείχνεις σαν να σου πούλησε κάποιος Lamborghini με λάστιχα μοτοσακό ...Ξεκίνα λοιπόν από έναν λαμπάτο και μοίρασε καλύτερα το budget σου... Distortion θα μπορέσω να προτείνω όταν θα ξέρω τον ενισχυτή... ;)

...Και δεν είναι μόνο αυτό. Κατ' αρχάς εγώ παίζω με έναν JCM 4104 με Celestion G12 65 και έχω το vol και το pre από 4 έως 6 στο vol ανάλογα με τη διάθεση που έχει ο ενισχυτής μου τη συγκεκριμένη μέρα... Δεύτερον χρησιμοποιώ κατά κύριο λόγο Les Paul ή PRS με vintageoειδείς humbuckers. Αυτά είναι σημαντικά στοιχεία γιατί τα ίδια πετάλια που λατρεύω στο set up μου, στο set up του κολλητού μου με την Strat και τον Super Twin ακούγονται αίσχος! Παρόλα αυτά για να απαντήσω το No1 μου αυτή τη στιγμή είναι ο κλώνος του Lovetone BigCheese που μου έφτιαξε ο toneless (το original κάνει 500-600 ευρώ μεταχειρισμένο οπότε δεν έπαιζε). Το χρησιμοποιώ από για να βγάλω από muff ήχους μέχρι εντελώς analogue synth καταστάσεις (με starved τροφοδοσία)... Πολύ αγαπημένα επίσης τα Fulltone '69, BSM Fireball (υποτίθεται ήχος Blackmore, αλλά για μένα ήταν Roy Buchanan In a Box) κι ένα original Colorsound Tonebender του 70...

Η κύρια διαφορά φαίνεται να είναι στο housing. Για να είμαι ειλικρινής δεν εχω ακούσει το little big muff από κοντά αλλά στα clips μου φάνηκε ολόιδιο... Εδώ θα μάθεις όλα όσα θές να ξέρεις για τα muff... http://www.kitrae.net/music/music_big_muff.html Κατά τ' άλλα μην τρελενόμαστε κιόλας στο 2011 είμαστε, δεν είναι και τίποτα ιδιαίτερο τα ρώσικα muff...απλά κάποια από αυτά είναι καλύτερα για τους περισσότερους τουλάχιστον από τα σημερινά...έχουν περισσότερο όγκο, πιο παχύ distortion (είναι πολύ πιο "distortion" στο voicing από τα reissue). Αλλά θα δυσκολευτείς περισσότερο να τα βρείς κι από τα παλιά RAT (τα οποία IMHO είναι κλάσεις ανώτερα), λόγω συλλεκτικότητας + ότι για τον ίδιο λόγο είναι και πανάκριβα... Κοίτα μερικές εταιρείες που βγάζουν παρόμοια πετάλια... Ο Skreddy ας πούμε είδικεύεται στα Muff βέβαια και αυτός είναι ακριβός... Η Blackout Effectοrs με το Musket Fuzz είναι πολύ δημοφιλής... Επίσης και εδώ θα βρείς όλες σχεδόν τις εκδόσεις Muff... http://www.stompunderfoot.com/ σε πολύ πιο λογικές τιμές... Φυσικά υπάρχει και ο JAM με το Red Muck. Αν μπορείς να το ακούσεις και από κοντά είναι σίγουρα ένα plus...

Χωρίς να θέλω να σε στεναχωρήσω, είναι πολύ δύσκολο για έναν solid state ενισχυτή όπως είναι o Frontman σου να "πάρει τις άκρες" από ένα fuzz και να ακουστεί αξιοπρεπώς... Από αυτά που κοιτάς θα σου πρότεινα μάλλον το MP μιας που ξύνει αρκετά αλλά έχει και έναν αρκετά compressed ήχο που ΙΣΩΣ (δεν είμαι καθόλου σίγουρος) να κάτσει με τον Frontman. Φοβάμαι από την άλλη μηπως το Mudhoney, το οποίο είναι λιγότερο compressed ακουστεί σαν τσουγκράνα... Καλά αποτελέσματα σε solid state ενισχυτές είχα ως τώρα με αυτά: 1. Fulltone Distortion Pro (κάτι μεταξύ distortion και πολύ γλυκού muff) 2. Fulltone FullDrive2 απλό overdrive, πιάνει όμως αρκετά τον Marshall ήχο των 60s σε solid state ενισχυτές 3. Τα παλιά Marshall Bluesbreaker (overdrive) ,Guv'nor (distortion 80s),Shredmaster (distortion Fusion) 4. ProCo RAT, το παλιό το original. Έχει μεγάλη διαφορά από τα σημερινά... Αυτά έχω δοκιμάσει εγώ, με τα fuzz δεν είχα και μεγάλη τύχη σε solid state...(edit: το big muff δεν ήταν κακό)... Πετάλια που θεωρώ επίσης ότι πρέπει να σε απασχολήσουν είναι τα amps in a box (υπάρχει ολόκληρο thread σε sticky στο forum). Όσο για τον ήχο Cramps μη σε απασχολεί. Πάρε ένα muff με 40-50 ευρώ τσίτωσε τα πρίμα και voila... Βέβαια δεν μπορώ παρά να τελειώσω λέγοντας πως με το αξιοσέβαστο budget που έχεις ίσως να άξιζε να επενδύσεις πρώτα σε έναν φθηνό λαμπάτο. Ένας Custom Defender ή ένας Peavey Classic 30 κάνουν 300 ευρώ περίπου μεταχειρισμένοι και εγγυώνται πολύ καλήτερη ηχητική συμπεριφορά και ευελιξία ενώ παίρνουν και upgrades (μεγάφωνο) και μπορείς να τους βάλεις μπροστά ότι πεταλάκι θες...

Κοίτα κατ' αρχάς τα fuzz χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες... 1. Σε αυτά που δουλέυουν καλύτερα σε καθαρούς ενισχυτές. Αυτά έχουν συνήθως voicing κοντινό σε distortion. (Tα distortion γενικά δουλέουν καλύτερα σε καθαρούς ενισχυτές). Σε αυτά ανήκουν κυρίως τα διάφορα muff (δεκάδες μοντέλα και επανεκδόσεις όπως το Red Muck του Jam το οποίο είναι βασισμένο στο παλιό Russian Muff) και τα Tonebenders, μπορώ να πώ ακόμα και τα Buzzaround ως ένα σημείο. Και επείδή το αναφέρεις, σε έναν καθαρό ενισχυτή δεν θα έχεις πρόβλημα να βγάλεις ήχο Cramps από ένα Muff αν ανοίξεις αρκετά τα πρίμα... Τώρα αν έχεις έναν ενισχυτή στον οποίο παίζεις ήδη από το break up και μετά, χρειάζεσαι κάτι πιο οξύ, οπότε καλύτερο είναι ένα Fuzz Face ή ένα Treble Booster (κι αυτό Fuzz είναι απλά με λιγότερη παραμόρφωση και περισσότερο volume συνήθως). Η πιο extreme επιλογή (από τις mainstream, δεν συζητάμε για διαστημόπλοια), είναι ένα Fuzz Face υβριδικό (Ge/Si) ή καθαρό πυριτίου (Si) αν έχεις έναν ενσιχυτή με αρκετό δικό του γκάζι και αρκετα dark π.χ έναν Plexi στο 10 (λέμε τώρα)... Τα τρία fuzz που αναφέρεις στον τίτλο είναι τελείως διαφορετικά μεταξύ τους. Το MP είναι Muff τελειοποιημένο υποτίθεται, το ZVex είναι υβριδικό Fuzz Face πολύ παραμετροποιήσιμο και το MudHoney είναι πιο κοντά σε distortion παρά σε Fuzz... Για ρίξε και το set up και το budget σου, και θα σου πούμε κι άλλα..

1. ο όρος "ροκ τεχνική" είναι αδόκιμος τουλάχιστον. Εκτός αν με τον όρο ροκ εσύ εννοείς τους ήρωες με τα κολάν και τα δερμάτινα σώβρακα και τα τραγούδια για τις σφαγμένες παρθένες και τους τύπους που τρώγαν ζωντανές νυχτερίδες την ώρα που έπαιζαν σόλος τα οποία διαρκούσαν 125 μέτρα και τα οποία ήταν μισοκλεμμένα από την κλασική μουσική του 17ου αιώνα (αυτό θα πεί εξέλιξη)...με μαλλί φρέσκο από το κομμωτήριο. Αν ισχύει αυτό τότε ναι, συμφωνώ!

Κρατήθηκα τόση ώρα γιατί δεν ήθελα να απάντησω μέσα στους πρώτους και να χαρακτηριστώ... 1. Tuner - Από τότε που το πήρα ξέχασα να κουρδίζω με το αυτί. Σε budget πεταλιέρα ούτε κατά διάνοια, και θα μου κάνει και καλό. 2 - Wha και Phaser σε συσκευασία ενός. EH Small Stone - 60 ευρώ 3 - Drive (για καθαρό ενισχυτή). Ένα all around. Marshall Jackhammer. - 50 ευρώ. 3 - Drive (για ενισχυτή με βρώμικα). MXR+ 75 ευρώ 4 - Compressor - ούτε κατά διάνοια. 5 - Fuzz (για καθαρό ενισχυτή). Big Muff Pi 70 ευρώ 5 - Fuzz (για βρώμικο ενισχυτή). Dunlop Fuzz Face 119 ευρώ 6 - Tremolo/Vibe. Artec Reso-Vibe 70 ευρώ 7 - Chorus/Flanger. Trex Twister 150 ευρώ 8 - Delay (ένα είναι αρκετό) - Artec Analog (ναι καλά) Delay 88 ευρώ. 9 - Reverb - Απλά θα παίζω δυνατά... ;D 10 Παράξενα πετάλια. - Ένα feeback looper με 50 ευρώ για να τα κάνει όλα πτν.. ;D Σύνολο: 538 ευρώ για καθαρό ενισχυτή ή 602 για βρώμικο ενισχυτή. Tιμές thomann... Πιο ρεαλιστικά βέβαια σε αυτά τα λεφτά ένα TC Nova και ένα CAE Wha = 580 ευρώ με πολύ καλύτερη ποιότητα ήχου συνολικά... Εννοείται πως από ebay και μετά από τρελό ψάξιμο μπορείς να πέσεις πολύ πιο κάτω αλλά τότε θα έπρεπε να πιάνονται και τα μεταχειρισμένα κ.λ.π. Είπαμε να το κρατήσουμε απλό...

αντιγραφή & επικόλληση από απάντησή μου σε άλλο thread... Οι πολύ "γκαζωμένοι" μαγνήτες είναι μια μόδα που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του '70 και επικράτησε σε μεγάλο βαθμό τη δεκαετία του '80. Αυτό είχε να κάνει με τον συνδυασμό δυο καταστάσεων: 1.το ότι το rock γινόταν όλο και πιο heavy με προσανατολισμό όχι πλέον στα fuzz που ως τότε χρησιμοποιούνταν αλλά στο distortion από τις λάμπες των ίδιων των ενισχυτών. 2. Οι ενισχυτές της εποχής δεν είχαν ούτε το 1/10 από το γκάζι που έχουν σήμερα οι high gain amps (βλ. Mesa, ENGL, Diezel, Krank, Bogner κ.λ.π) και δεν υπήρχαν τόσο πειστικά distortion πετάλια (βλ. Suhr Riot, Emma ReezaFratzitz, Mad Professor Mighty Red Distortion κ.λ.π). Λόγω αυτών των συνθηκών έπρεπε να σπρώξει κάποιος τον ενισχυτή με τους ίδιους τους μαγνήτες, οι οποίοι σταδιακά από τα τέλη του '70 έως τα τέλη του '80 γίνονταν όλο και πιο "hot", πιο γκαζωμένοι... Τη δεκαετία του '90 με την εμφάνιση των πρώτων high gain ενισχυτών όπως οι Marshall JCM900 και οι Mesa Boogie Dual Rectifier αυτή η μόδα άρχισε να φθίνει. Ένας ακόμα λόγος ήταν ότι οι πολύ γκαζωμένοι μαγνήτες είχαν πολλά μεσαία αλλά υστερούσαν στις υπόλοιπες συχνότητες πράγμα που σε συνδυασμό με την πολύ μεγάλη έξοδό τους, περιόριζε την ποιότητα που είχαν τα καθαρά τους. Επίσης υπήρχαν παράπονα για τους μεν κεραμικούς (βλ. DiMarzio) ότι ακούγονταν "σκληροί" στα πρίμα (με την κακή έννοια) και για τους active (βλ. EMG) ότι ήταν "κρύοι" και "αποστειρωμένοι". (Οι "κλασσικοί" AlNiCo 5 μαγνήτες που ήταν η άλλη εναλλακτική τότε δεν είχαν αρκετά πρίμα από ένα σημείο και μετά για να υποστηρίξουν τόσο hot τυλίγματα στα πηνία τους, σε συνδυασμό με τους σχετικά dark ενισχυτές όπως ήταν οι Marshall της εποχής). Σήμερα θεωρώ ότι ο μόνος λόγος να πας έστω σε hot μαγνήτες είναι αν θες να πιάσεις στο 100% των ήχο αυτών των δεκαετιών. Φυσικά θα χρειαστείς και τους κατάλληλους ενισχυτές: Marshall JMP ή Μarshall JCM800, αλλιώς δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Παίρνεις πιο "normal" μαγνήτες και τα γκάζια τα βγάζεις από τον ενισχυτή ή τα πετάλια σου. Έτσι κερδίζεις συνολικά σε ποιότητα ήχου και σε ευελιξία.

Πάντως το MP είναι ακόμα πιο "πολιτισμένο" και φέρνει και σε muff και σε distortion, ενώ είναι πολύ μακριά από κυκλώματα τύπου fuzzface (τα οποία κι εγώ πιστεύω ότι θα έχουν πρόβλημα). Επίσης το fuzzface si όπως το MXR δεν θα το χαρακτήριζα ιδιαίτερα "παχύ"... Γενικά μάλλον δεν έχω καταλάβει τί ήχο ψάχνεις ακριβώς...