kpeyos

πήγαινε στο sticky με τα πετάλια που έχουν ήχο γνωστών ενισχυτών... Ψάξε για αυτά που προσομειώνουν Fender ενισχυτές. Εκτός αν ψάχνεις για "καλιφορνέζικο" ήχο οπότε ψάξε τα πετάλια που προσομειώνουν τους Boogie... Κάνε και μια έρευνα αγοράς και voila...

Προειδοποίηση μεγάλου post... Κάποια λόγια για την ιστορία του 80s ήχου όπως νομίζω ότι τον έχει στο μυαλό του ο OP για να υπάρχει μια αναφορά... Οι κιθαρίστες στα 80sχρησιμοποιούσαν τα single channel τέρατα της Marshall JMP και JCM2203 τα οποία ήταν ουσιαστικά υπεύθυνα για γο 90% του ήχου που ακούς. Σαν πετάλια συνηθίζονταν τα Boss SD-1, το Boss DS-1, το Ibanez TS9, το MXR Dist+ με το gain κλειστό και το volume τέρμα, για να boostάρουν το σήμα πριν την είσοδο του ενισχυτή. Οι ενισχυτές που προανέφερα ότι και να τους βάλεις επάνω όταν είναι ήδη τελικιασμένοι κομπρεσσάρουν και ακούγονται πάνω κάτω το ίδιο. Για να ακουσεί κανείς κάτι ελαφρώς διαφορετικό από το ίδιο τους το voicing θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τουλάχιστον high gain fuzz ή treble booster, και μάλιστα κατα προτίμηση πυριτίου. Αλλιώς το πολύ να επέμβει μέσω του πεταλιού στο Eq του ήχου της κιθάρας. Back to us... Λοιπόν επειδή δεν έχω ακούσει τον συγκεκριμένο ενισχυτή από κοντά μπήκα και άκουσα 4-5 clips με διάφορες κιθάρες... Παρατήρηση 1η: Έχω την αίσθηση ότι τα μεγάφωνα της Eminence που φοράει στις συγκεκριμένες καμπίνες και στον combo είναι αίσχος. Ακούγονται 10 φορές χειρότερα από τα Celestion 70/80 τα οποία ως τώρα νομίζω ότι ως τώρα κρατούσαν γερά την πρώτη θέση ως τα χειρότερα μεγάφωνα που έχω ακούσει. Αν έχεις αυτά τα μεγάφωνα ξεκίνα αλλάζοντας τα με κάτι ποιοτικότερο. Αυτό και μόνο του μπορεί να φέρει τον ενισχυτή στα επίπεδα που θέλεις ή να ανακαλύψεις ότι τελικά ότι δεν χρειάζεσαι τίποτα. Παρατήση 2η: Οι Marshall του παρελθόντος σήκωναν πουσάρισμα πολύ καλύτερα από τους Μarshall που φτιάχνονται από το 1985 μέχρι σήμερα (εξαίρεση τα reissues φυσικά). Άρα δεν σου συστήνω να πάς στις επιλογές της ιστορικής μου αναδρομής...Αντίθετα θα σου προτείνω να χρησιμοποιήσεις το συμπαθέστατο καθαρό σου κανάλι με amp in a box πετάλια τα οποία θα σε φέρουν κοντά στον ήχο ενός μονταρισμένου/πουσαρισμένου JMP ή JCM2203 η και ακόμη παραπέρα. Τέτοιες λύσεις ανάλογα με το budget σου εν έτει 2011 υπάρχουν πολλές.

Βρετανικοί 80s; Με τι ενισχυτή παίζεις αν επιτρέπεται; Τα συγκεκριμένα πετάλια είναι από λίγο ως εντελώς μουσειακά στην εποχή μας αλλά συγκρατούμαι και δεν προτείνω κάτι αν δεν ακούσω και τον ενισχυτή...και αν γίνεται να λίγο πιο συγκεκριμένος στο τι εννοείς "βρετανικοί 80s" γιατί τον όρο τον έχω ακούσει να χρησιμοποιείται από τον Johny Marr μέχρι τον Kerry King (λόγω βρετανικών ενισχυτών). Η γνώμη πολύ μου χονδρικα για το stock DS-1 είναι ότι είναι ωραίο μόνο σε πολύ γκαζωμένους ενισχυτές χρησιμοποιώντας κυρίως το volume και λιγότερο το distortion. Το παλιό RAT (μέχρι τα 90s μετά είναι απαράδεκτο) παίζει καλά κυρίως σε καθαρούς ενισχυτές. Και μου θυμίζει περισσότερο Beck στα 70ς παρά Βρετανικούς ήχους 80s.

Όταν έχεις ένα τόσο χαμηλό budget, καλό είναι να ψάξεις ώστε να βρείς τις απόλυτα value for money κιθάρες. Σημαντικό σε αυτά τα λεφτά είναι όχι τόσο το σχήμα και το χρώμα, αλλά να πάρεις μια κιθάρα με την οποία δεν πρόκειται να σπάσεις τα χέρια σου και να απογοητευτείς. Προτίμησε δηλαδή την κιθάρα που θα έχει το πιο εύκολο playability στα χέρια σου, και όλα τα άλλα έρχονται στο μέλλον. Εγώ θα σου προτείνω μια Telecaster Affiinity στα ίδια λεφτά γιατί: 1. Έχει πολύ ωραίο playability σε αυτά τα λεφτά. 2. Είναι μια πολύ απλή κατασκευή, η οποία σιγά σιγά θα αναβαθμίζεται εύκολα και φθηνά. Telecaster parts (μπράτσα, σώματα, γέφυρες, κλειδιά, ηλεκρικά, pickguards) θα βρείς παντού, πάντα και σε ότι τιμή θέλεις. Έχει και πλάκα και στο τέλος δε θα έχει και πολλά να ζηλέψει από τις ακριβότερες του είδους. (αντίθετα σε μια les μπορείς να αλλάξεις μόνο hardware και ηλεκτρικά).

@ KostasP ώραια η επιλογή της Tube Town. Nα σου πώ ότι παρόλο που έχει αναφερθεί πολλάκις εδώ μέσα την είχα ξεχάσει... @ Vassilis-7- Απλά θυμίζω ότι πρόκειται για birch plywood (δηλαδή κόντρα πλακέ, δηλαδή πεπιεσμένες με κολλα φλίδες ξύλου. Σιγά τη διαφορά με τον πολτό του MDF δηλαδή...). Αν θες να πάρεις τη γνώμη σαν γιος ξυλουργού με κάποιες δεκαετίες μέσα στα ξύλα είναι η εξής: Ηχητική συμπεριφορά και των δύο είναι ουδέτερη, και τα δύο όμως είναι πολύ ανθεκτικά, δεν στραβώνουν κ.λ.π. @ metalmike. Συγγνώμη για τις απαντήσεις μου σε αυτά που εσυ έχεις γράψει πέντε posts πιο πάνω. Και με όλο τον σεβασμό στις διάφορες γνώμες, επειδή ακόμα δεν διάβασα κάπου ότι η φθηνοκαμπίνα της Harley Benton με τα ρετάλια είχε κάποιο πρόβλημα θα μου επιτρέψεις να μη δεχτώ ούτε αυτό που λες, για τα άλλα παληκάρια που προτείνουν τη Marshall για τους λόγους που εξήγησα ήδη στα προηγούμενα post μου στο thread.

Σιγά μη βάζουν ρετάλια ρε 'συ sth Ηarley Benton...πιο ακριβά θα τους στοιχίζει να τα ταιριάξουν...Απλά είναι μια no name καμπίνα made in China... Όσο για τα ξύλα MDF και Birch το ίδιο είναι θεωρητικά νεκρές σαν ηχητική απόκριση σύμφωνα με το δόγμα της Marshall. Μόνο κάποιες παλιές καμπίνες τηs Fender φτιαγμένες από πεύκο δίναν (θεωρητικά και πάλι) κάποια πρίμα... Την Celestion την έχουν αγοράσει Κινέζοι. Μόνο κάποια Heritage βγάινουν στην Αγγλία. Όλα τα V30 είναι Κινέζικα.

Κοίτα, ξεκινάς να postάρεις γράφοντας ότι είμαι "super λάθος" γιατί έχω προτείνει τσίπικη καμπίνα και ακριβά μεγάφωνα και μετά μου γράφεις ότι: 1. Με ένα σετ μεγάφωνα η (πλέον τσίπικη) Harley Benton ακουγόταν μια χαρά. H φθηνή αλλά fingerjoined VHT παρεμπιμπτόντως φαίνεται ακόμα καλύτερη). 2. Πρότεινες την 1936. Σε ρώτησα αν νομίζεις ότι η καμπίνα που πρότεινες πιστεύεις ότι είναι καμιά σοβαρή καμπίνα ή τι σε κάνει τελος πάντων να πιστεύεις ότι είναι καλύτερη από την "super λάθος" VHT. Μου απαντάς πως ούτε και η 1936 είναι κάτι το ιδιαίτερο. 3. Τα V30 γιατί να τα πληρώσεις και να μην διαλέξεις ότι ήχεία γουστάρεις. Τα θεωρείς εσύ ιδανικά για metal και για ήχο metallica; Εγώ εν έτει 2011 δεν θα το 'λεγα... 4. Την άποψη σου την δικαιολογείς με το "ότι πληρώνεις παίρνεις". Πιστεύω βέβαια να ξέρεις ότι μέσα σε σε αυτά που πληρώνεις για την 1936 συμπεριλαμβάνεται και ένα από τα πιό γνωστά trademarks, αυτό της Marshall. Και πως τέλος πάντων αυτό δεν μπορεί να είναι σοβαρό σαν επιχείρημα. Σου απαντάω και στο τελευταίο σου ερώτημα για το αν μια φθηνή καμπίνα μπορεί να παίζει σαν την recto ή την Fat Bottom: Η οριζόντια 2x12 Recto και η Fat Bottom έχουν κάτι κοινό αν το σκεφτείς. Είναι καμπίνες οι οποίες έχουν μεγάλη οριζόντια επιφάνεια και έτσι έχουν και μεγάλο coupling με το πάτωμα (όπου συνήθως ακουμπάνε). Αυτό τους δίνει μπάσα. Το ότι είναι closed back τους δίνει punch. Tις κάνει βέβαια και πολύ boomy μιας και είναι μικρές για closed back ( όπου boomy είναι η υπερβολική έμφαση σε χαμηλομεσαία, κάτι σαν βόμβος-βουητό). H εμπειρία όμως λέει ότι τους περισσότερους μεταλλάδες δεν τους ενοχλεί αυτό. Λόγω της παραπάνω παραγράφου λοιπόν η VHT που πρότεινα δεν θα ακούγεται σαν την Fat Bootom ή την Recto μιας και έχει άλλη γεωμετρία και είναι open back. Μια ανάλογη φθηνότερη καμπίνα της Avatar όμως (αν υπήρχε στην Ευρώπη) π.χ http://www.avatarspeakers.com/Contemporary%20212.htm θα ακουγόταν πάνω κάτω ίδια. Υπόψιν ότι μιλάμε για φοβερά ποιοτικές καμπίνες και με κόστος ούτε 250 ευρώ. Δεν χρειάζεται να γράφει Mesa. Όλοι κοντρα πλακέ βάζουν, δεν βάζει κανείς τίμιο ξύλο... Η διαφορά στον συνολικό ήχο από τις διαφορετικές καμπίνες λοιπόν θα είναι κυρίως στην απόκριση των μπάσων. Τα πρίμα έτσι κι αλλιώς εξαρτώνται κυρίως από το μεγάφωνο είτε τα βάλεις στη Harley Benton έιτε τα βάλεις στην Recto. Άρα τα ποιοτικά μεγάφωνα είναι ούτως ή αλλιώς σημαντικά. Εκτός αυτού δεν θα βρείς καμπίνα με ιδιαίτερα ποιοτικά stock μεγάφωνα οπότε η αγορά καλών μεγαφώνων είναι και από μόνη της επένδυση. Τελικά είναι και θέμα γούστου. Εμένα ας πούμε δεν μου άρεσε η ούτε η οριζόντια ούτε η κάθετη recto με τα V30 ούτε και η ENGL. H Fat Bottom ήταν καλή για το είδος αλλά και πάλι boomy με τον Marshall. Με τον Pitbull που ήταν πολύ πιο "σφιχτός" στα μπάσα ήταν πολύ καλή ομολογουμένως, αλλά ξαναλέω ότι ο PitBull είναι και ιδιάζουσα περίπτωση σαν voicing. Γενικά όμως οι closed back 2x12 δε μου αρέσουν για κανένα είδος. Πολλές άχρηστες συχνότητες... Γι αυτό και έκανα την πρόταση για μια ανοιχτή 2x12 με μεγάφωνα που δεν είναι τόσο τονισμένα στα πριμομεσαία όσο τα V30 αλλά αντίθετα αντέχουν στην πλήρη και πιστή αναπαραγωγή ακόμα και τόνους γκάζι με κουρδίσματα 2 τόνους κάτω... Επίσης η διαφορά στην ποιότητα κατασκευής που επικαλείσαι θα μπορούσε να φανεί αν κάποιος παίζει τσίτα στο δέκα μετά από κάνα δυο χρόνια. Εκεί αν η φθηνή καμπίνα αρχίζει να "χαλαρώνει" στις ενώσεις και να τρίζει λες ότι κάτι δεν πάει καλά. Έχω όμως δεί και αυτήν την καμπίνα http://www.thomann.de/gr/engl_e212vh_bk.htm που είναι ακριβώς στα specs και τις τιμές που θες να γίνεται "φτερό και πούπουλο" μέσα σε δυο χρόνια. Ακόμα δεν κατάλαβα ρε Metalmike που ήμουν "super λάθος" στο πρώτο post;

Κοίτα Metalmike...αν μου λες ότι κάνω λάθος που προτείνω την καμπίνα γιατί προφανώς δεν την θεωρείς ποιοτική και μετά προτείνεις στον άνθρωπο την 1936 της Marshall ως επιτομή της ποιοτικής καμπίνας, συγγνώμη κιόλας αλλά έχεις πολλά να μάθεις ακόμα. Παραδέξου απλά ότι δεν έχεις παίξει με φθηνή καμπίνα με καλά μεγάφωνα, ή αλλιώς πες μου τι δε σου άρεσε στη Harley Benton για παράδειγμα που κριτικάρεις σε σχέση με την 1936... .

Αν και δεν έχω παίξει με την συγκεκριμένη καμπίνα, φαίνεται τουλάχιστον αξιοπρεπής. http://www.thomann.de/gr/vht_special_speakercabav_sp_212vht.htm Και μιας και έχεις τέτοιο budget...με τα λεφτά που μενουν χτύπας και δυό μεγάφωνα θηρία για όσο metal θέλεις... http://www.thomann.de/gr/ev_evm_12l_classic_16_ohm.htm πουλάς και τα μεγάφωνα της καμπίνας και είσαι κομπλέ! Οι Metallica βάσιζαν τον ήχο τους σε ένα Boogie MarkIIc+ το οποίο είναι αρκετά διαφορετικό σαν ήχο αλλά τουλάχιστον το μεγαφωνο ήταν το EV12L. Mια επιφύλαξη μόνο στο ότι η καμπίνα θα γίνει ασήκωτη από βάρος...

To συγκεκριμένο combo DSL 410 κατ' αρχάς δεν το έχω ακούσει με διάφορα μεγάφωνα... ...αλλά έχω αρκετά χρόνια εμπειρίας με Marshall JCM800 (κύριος ενισχυτής), και έχω ακούσει αρκετά μεγάφωνα σε διαφόρων ειδών καμπίνες. Η επιλογή μεγαφώνου επηρρεάζεται από αρκετούς παράγοντες. Ο πιο σημαντικός ο ενισχυτής και μετά ακριβώς είναι η καμπίνα, η οποία θα χειριστεί το κύριο μέρος των μπάσων. Επειδή λοιπόν έχεις ένα μικρό 1x12 combo χωρίς πολλά μπάσα από την καμπίνα, δεν σου προτείνω το V30. Σαν μεγάφωνο το V30 είναι σαφώς πιο ενδεδειγμένο σε μεγαλύτερες καμπίνες με περισσότερα μπάσα. Καλύτερο είναι λοιπόν σε 2x12 ή ακόμα καλύτερα σε 4x12 (όπως χρησιμοποιήθηκε στα 90s). Με δεδομένο τον Marshallοενισχυτή, τα watt του, το στυλ μουσικής και το ότι θες κάτι το δυνατόν φθηνότερο θα σου πρότεινα το Eminence Swamp Thang το οποίο έχω ακούσει σε 1x12. Ο λόγος είναι ότι κάνει την καμπίνα να ακούγεται μεγαλύτερη μιας και είναι λίγο scooped δημιουργώμτας έτσι την αίσθηση του όγκου. Επίσης το voicing στα πριμα μοιάζει με το V30. Έχει επίσης αρκετά watt και δεν είναι από τα ακριβά μεγάφωνα (αν τα λεφτά δεν ήταν πρόβλημα μάλλον θα σου πρότεινα ένα Scumback M75 ή H75 στα 100 watt...) το λινκ... http://www.bluearan.co.uk/index.php?id=EMIPATSWAMP

Για τον λόγο τουλάχιστον που λες ότι θες την καμπίνα είτε είναι 1x12 είτε 12x12 δεν παίζει ρόλο. Η ισχύς του ενισχυτή απλά μοιράζεται σε ένα ή περισσότερα μεγάφωνα. Το μέγεθος της καμπίνας από 'κει και περα παίζει μεγαλύτερο ρόλο στην "χροιά" του ήχου. Μια 1x12 είναι πιο μεσαία, και στερείται αρκετά σε μπάσα (ειδικά μια σχετικά μικρή 1x12), ενώ ο ήχος γενικά ακούγεται πιο focused, πιο συγκεντρωμένος ας πούμε. Μια 4x12 η οποία ας πούμε βρίσκεται στο άλλο άκρο είναι πιο μπασοπρίμα με πιο διασκορπισμένο ήχο. Αυτό που παίζει ρόλο στην τελική ένταση είναι το sensitivity του ή των μεγαφώνων που είναι η ικανότητα του μεγαφώνου να μεταφράζει την ισχύ του ενισχυτή σε ένταση ήχου. Έχοντας υπόψιν ότι 10db είναι περίπου διπλάσια αντιλαμβανόμενη ένταση θα δεις κάνοντας ένα googlάρισμα ότι παίζουν μεγάφωνα κιθάρας από 95db έως 103db. Κινήσου χαμηλά. Δυστυχώς δεν έχω άλλα στοιχεία για το set up, το budget σου και το είδος της μουσικής που θέλεις να παίξεις, ούτε καν για το αν θα καταλήξεις να πάρεις τελικά 1x12 μιας και τελικά όπως σου είπα δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο στην τελική σου ένταση. Απλά είναι πιο βολική στο κουβάλημα αλλά θυσιάζεις αρκετά από άποψη χροιάς (εκτός αν πας σε oversized). Όπότε δεν κάνω και πιο συγκεκριμένη πρόταση...

off the top of my head... (γενικότερα σε post ύφος, περισσότερο ή λιγότερο rock) . Lanterna . Labradford . Fly Pan Am . The Notwist . Hood . Crippled Black Phoenix

Εσύ απαντάς στο πόσα μπάσα μπορεί να χρειάζεται κάποιος ή πόσα από αυτά είναι πραγματικά χρήσιμα σε μια μίξη το οποίο είναι έτερον εκάτερον. Εξάλλου δεν είναι μόνο το μεγάφωνο, είναι ολόκληρο το σύστημα μεγαφώνου/καμπίνας. Υπάρχουν και καμπίνες, ιδιαίτερα κάποιες κλειστές 2x12, που θα μπορούσαν να επωφεληθούν από λιγότερα μπάσα για παράδειγμα. Όπως και να 'χει εγώ έκανα μια πρόταση στον άνθρωπο που γενικά έχει την αξία της σαν δοκιμή.

Θα προσπαθήσω να σου δώσω έναν, αν και τα όσα έγραψα βασίζονται κυρίως σε προσωπική παρατήρηση. Αν διάβασες εξάλλου το thread από την αρχή θα παρατήρησες ότι είμαι και ο OP του thread οπότε έμαθα με τον καιρό... "It is not possible to combine high efficiency (especially at low frequencies) with compact enclosure size and adequate low frequency response. One can, more or less, choose only two of the three parameters when designing a speaker system. So, for example, if extended low-frequency performance and small box size are important, one must accept low efficiency.[34] This rule of thumb is sometimes called Hoffman's Iron Law (after J.A. Hoffman, the "H" in KLH)." από το wikipedia, αλλά μπορείς να το ψάξεις σαν Hoffman's Iron Law και όπου αλλύ θέλεις.

ίσα ίσα θα πρόσθετα εγώ, που το μεγάλο sensitivity ή αλλιώς high efficiency που έχουν τα EV "κόβει" αρκετά μπάσα. Βέβαια στο πόσα μπάσα θα έχεις συνόλικα παίζει μεγάλο ρόλο και η καμπίνα. Η επίδραση του μεγαφώνου συνήθως γίνεται πιο αντιληπτή στον χρωματισμό των μεσαίων και κύρίως των πρίμων. Πάντως μπορείς να πάς και στην αντίθετη κατεύθηνση. Bάλε ένα Scumback M75 στα 100 watt που είναι από τα πιο σοφτ και πιο μεσαία μεγάφωνα να τσεκάρεις. Mιας που το θεμα "ξεθάφτηκε" μετά από τρία χρόνια, να πώ ότι η τελική κατάληξη ήταν ότι με την TAD Pine oversized 1x12 καμπίνα και το Eminence Red Fang μέσα ο ενισχυτής έγινε επιπέδου...Dumble. Μετά βέβαια τα πούλησα όλα γιατί ακόμα πειραματιζόμουν... ::) Το μεγάλο πρόβλημα πάντως του ενισχυτή τότε (και δυστυχώς δεν μπόρεσε κάποιος να με βοηθήσει) ήταν το μέγεθος και η κατασκευή της καμπίνας. Η ποιότητα του foroum πάντως σε τέτοιου είδους τεχνικές απαντήσεις βελτιώθηκε πολύ ομολογουμένως τα τρία τελευταία χρόνια. Αυτά για όποιον θα καθήσει να διαβάσει όλο το thread.

Ναι μάλλον είναι σωστή επιλογή, καθώς και οι συγκεκριμένοι είναι περισσότερο keyboard amps και είναι σχετικά μουντοί. Θα πρέπει να σκεφτείς τα παρακάτω... 1. Πόσο ακριβώς gain θέλεις: Θα σου προτείνω κάτι σε low/mid gain. Τα πιο high gain Treble Boosters δεν ακούγονται και πολύ καλά σε σχετικά καθαρούς ενισχυτές. Τα παραδοσιακά Rangemasters ήταν ούτως ή αλλως mid gain. 2. To θές ως καθαρό Treble Booster ή μπορεί να σου είναι χρήσιμο και ένα Mid Booster; Αν δεν είσαι σίγουρος ότι ο ενισχυτής σου είναι υπερ του δέοντος μουντός/σκοτεινός καλό είναι να πας σε μια λύση που σου δίνει περισσότερες επιλογές. 3. Γερμανίου ή Πυριτίου; Τελείως διαφορετικοί ήχοι. Πιο φυσικό στα πρίμα και σε low gain καταστάσεις το γερμανίου, πιο σφιχτό στα μπάσα και με περισσότερη παρουσία σε φουλ γκάζια το πυριτίου. Μπες και στο youtube για κανα κλιπάκι να δεις τις διαφορές. Κάποια άλλα πράγματα που θα πρέπει να έχεις υπόψιν σου... 1. Tube Screamer έχεις δοκιμάσει; Πολύ πιο εύκολο στη χρήση και πολύ πιο "βατό" σαν ήχος. Δεν είναι τυχαίο που εκτόπισε όλα τα Treble Boosters όταν βγήκε και αποτελεί (μέσα από τις δεκάδες εκδοχές και κόπιες του) ένα από τα πιο διαδεδομένα πετάλια που βγήκαν ποτε στην αγορά. 2. Έχεις τσεκάρει την προενίσχυση του Farfisa μήπως έχει καμιά 12AU7 και γίνεται να αλλάξεις με καμιά 12ΑΧ7; Αυτό από μόνο του μπορεί να σου λύσει το πρόβλημα. Αν παρόλα αυτά επιμένεις, σου προτέινω το AnalogMan Beano Boost. Είναι το πιο πολιτισμένο, ευέλικτο και το πιο αθόρυβο από όλα όσα έχω δοκιμάσει. Για πρωτάρης στο είδος θα είσαι μια χαρά. Αν δεις ότι σου πάει, πηγαίνεις μετά και στις hardcore καταστάσεις της BSM. Παρόλα αυτά κατ' αρχάς πηγαινε για μια επίσκεψη στο site της BSM: http://www.treblebooster.net/

κοιτά οτι γίνεται δεν αμφιβάλλω αλλά... 1. Προσθέτει πάρα πολλά db στις περισσότερες περιπτώσεις. Πολλά από τα παλιά treble boosters δεν είχαν master vol. και αυτά που ακόμη που είχαν όμως ακούγονταν καλύτερα σε ορισμένα σημεία του, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχεις καθόλου control στο πόσο boost θα δώσεις αν το πατήσεις ξαφνικά. Το πιθανότερο μάλλον είναι να εξαντλήσεις όλο το headroom του ενισχυτή σου. 2. Το ότι πρέπει ο ενισχυτής να έχει κλατάρει από power amp gain για να το χρησιμοποιήσει κανείς είναι απολύτως ανακριβές. Οι Marshall με τα bass κυκλώματα π.χ ήταν ούτως η αλλως dark σε όλο το range και επωφελούνταν πολύ από τα always on treble boosters. Το ίδιο και οι παλιοι non top boost Vox, οι Supro, o Τeisco που έχω σπίτι και οι Epiphone Valve Junior. Πάντως αν ο ενισχυτής είναι κλαταρισμένος ούτως η αλλως αυτός είναι άλλος ένας λόγος το treble booster να είναι always on. 3. Γενικότερα είναι πολύ πιο εύκολο να στήσεις ήχο και equalisation στον ενισχυτή σου με το treble booster always on. 4. Τα σωστά treble boosters βοηθάν έναν καλό βρετανικό ενισχυτή να καθαρίσει μόνο με τη χρήση του volume της κιθάρας, όταν κανονικά λόγω του υπερβολικού gain δεν θα μπορούσαν να το κάνουν από μόνοι τους (βλέπε πχ έναν JCM 2203/2204 στα πρόθυρα της τήξης). Aυτό συμβαίνει γιατί η έξοδος πέφτει ελαφρώς περισσότερο (αλλά πάντα γραμμικά) καθώς χαμηλώνει κάποιος το volume της κιθάρας του. Επίσης τους δίνει καλύτερη ισσοροπία στα πρίμα με το volume χαμηλά. (δεν μουνταίνει ο ήχος). 5. Tα μισα Treble Booster της BSM που θεωρούνται κορυφαία πέρασαν από τα χέρια μου καθώς και το AnalogMan Beano. Τώρα προσπαθώ να απεξαρτηθώ. Το μόνο που χρησιμοποίησα on/off ήταν το BSM Fireball και αυτό επίτηδες επειδή ήταν υπερβολικά agressive σαν treble booster για να έχω σε κάποια σημεια έναν piercing a la "Nancy" ήχο με την Les Paul. Aυτό όμως δεν νομίζω ότι είναι ό λόγος που οι περισσότεροι κιθαρίστες θα αγοράσουν ένα Treble Booster.

μπα...δεν ακούω να...ξεβιδώνεται τίποτα ;D εντάξει πλάκα κάνω, σίγουρα έχει σημεία αλλά...

Να προσθέσω απλά... 1. Never Mind The Bollocks...Here's The Sex Pistols (Steve Jones / Les Paul Custom) 2. In The Court Of The Crimson King...King Crimson (Fripp / Les Paul Custom) 3. Blizzard of Ozz - Ozzy Ozbourne (Randy Rhoads / Les Paul Custom) 4. Blow By Blow - Jeff Beck (Jeff Beck / '54 Standard modded with humbuckers) 5. Love Bites - Buzzcocks (Pete Shelley-Steve Giggle / Les Paul Juniors)

Φοράνε διαφορετικούς μαγνήτες. Της faded είναι burstbuckers του οποίους φοράει η Gibson και στα πιο ακριβά μοντέλα της. Η Goldtop φοράει τους AlNiCo Τ (υπάρχουν και κεραμικοί) που φορούσαν οι περισσότερες Gibson στα τέλη της δεκαετιάς του '80 και σε 'όλη την δεκαετία του '90 έως το 2002 περίπου... Οι burstbuckers είναι λίγο πιο ήπιοι. Οι Τ έχουν λίγο περισσότερα πρίμα και γκάζια αλλά καθαρίζουν επίσης μια χαρά. Και οι δύο μαγνήτες είναι καλοί αλλά όχι τίποτα το ιδιαίτερο. Δεν πρόκειται να σου χαλάσουν τον ήχο, απλά στις μέρες μας συνήθως οι περισσότεροι τους αντικαθιστούν με after market λύσεις γιατί υπάρχουν πολλές και εξειδικευμένες καθιστώντας το πιο έυκολο να φτάσει κανείς ακριβώς εκέι που θέλει. Κάτι ακόμα που θέλω να τονίσω εδώ είναι ότι ούτως η άλλως δεν ξέρεις τι μαγνήτες θα ταίριαζαν σε μια κιθάρα που δεν έχεις πιάσει στα χέρια σου. Μια κιθάρα μουντή, πνιγμένη στα μπάσα και με αττάκα σαν τσιμεντόλιθο (όπως είναι πολλές από τις low end Gibson) θα επωφελούταν πολύ από τους ΑLNiCo T. Σε μια πιο αέρινη Les Paul η οποία έχει περισσότερο Tele "σκάσιμο" στην αττάκα της θα ταίριαζαν καλύτερα οι Burstbuckers. Καλύτερα τσεκαρε τις διαφορές μου μπορεί να έχει το μανίκι στις δύο περιπτώσεις γιατί η Gibson βγάζει διάφορα πάχη από φλίδα μέχρι κορμό δέντρου και μπορεί να μη σε βολέυει στο παίξιμο.

To Rooster είναι ένα Treble Booster και πιο συγκεκριμένα είναι κλώνος του Dallas Rangemaster, του πεταλιού που έγινε γνωστό κυρίως από τις ηχογραφήσεις του Clapton με τους Bluesbreakers στα τέλη της δεκαετίας του '60. Χρησιμοποιεί NOS transistors γερμανίου όπως και το original Rangemaster. Δεν είμαι σίγουρος (μαλλον δεν θυμάμαι) αν πρόκειται για OC44 ούτε και για την κατασκευάστρια εταιρεία τους. Αυτό που παίζει ρόλο στο πόσο κοντινός ή πόσο στο περίπου μπορεί να θεωρηθεί ο συκγεκριμένος κλώνος. Στα μείον του πάντως για μένα σίγουρα είναι ότι δεν έχει κάποια ρύθμιση για το πόσα μπάσα θα κόψει ή ποιά περιοχή θα τονίσει, όπως είθισται στους περισσότερους μοντέρνους κλώνους του Rangemaster. Πέραν τούτου όμως (το οποίο ίσως και να μπορεί να στο προσθέσει ο Jam) η ποιότητα του σαν κατασκευή είναι πολύ υψηλή. Εάν όμως δεν έχεις εμπειρία από treble booster πάντως θα πρέπει να ξέρεις ότι είναι ιδιόρυθμα πετάλια. Στα bright αμερικανάκια της fender και στους μοντέρνους high gain ενσχυτές συνήθως δεν τα πάνε και πολύ καλά. Επίσης χρειάζονται μαγνήτες με χαμηλή έξοδο για να παίξουν σωστά. Πρέπει επίσης όπως σχεδόν συμβαίνει με όλα τα fuzzοειδή να μπει πρώτο στην αλυσίδα των εφε για να πάρει κάποιος το 100% των δυνατοτήτων του. Τέλος, συνήθως χρησιμοποιείται always on και πρέπει να χρησιμοποιείς το vol της κιθάρας σου για να καθαρίσεις ή να βρωμίσεις τον ενισχυτή. Έχωντας περάσει από έξι από τα κορυφαία trebla booster, είναι θέμα ψαξίματος για να δεις τί ταιριάζει τελικά με το set up σου. Ίσως όμως τελικά να θέλεις ένα απλό boostάρισμα στον ήδη υπάρχοντα ήχο σου οπότε δεν αξίζει να παιδεύεσαι με αυτά... Αν θέλεις σε αυτήν την περίπτωση μπορείς να πάς στο Boomster του Jam ή στο Vyagra Boost του Crazy Tube Circuits ή στo booster που φτιάχνει ο Toneless Soundlabs για να ενισχύσεις και τους Έλληνες όπως λες...

To EP-1 δεν έχει ως δυνατό σημείο του το phasing καθεαυτό. Είναι κυρίως envelope που χρησιμοποιείται και με εξωτερικά triggers και έχοντας αρκετά μεγάλη συχνοτική απόκριση δίνει πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Tο phasing του όμως είναι αρκετά "μεταλλικό" όταν ανοίγεις έστω και λίγο το resonance, πραγμά που το καθιστά κατ' αρχάς πολύ έντονο και τελικά του δίνει μια χροιά περισσότερο κατάλληλη για κάτι πιο πειραματικό, στυλ Radiohead π.χ παρά για το κλασικό ελληνικό stoner που είναι της μοδός στα διαφορα liveάδικα nowadays... H Pigtronix εξάλλου ειδικεύεται στα πιο εκκεντρικά εφέ και τα πετάλια της κατά τη γνώμη μου πρέπει να αποφεύγονται από κάποιον που ψάχνει ένα βασικό εφέ αντιπροσωπευτικό τους είδους για να κάνει τη δουλειά του. Αν θέλεις ένα phaser να κάνεις τη δουλειά σου δοκίμασε κατ' αρχάς ένα απλό ElectroHarmonix Small Stone και αν δεν σου κάνει ή σου πέφτει λίγο βλέπεις και παρακάτω. Αν έχεις λεφτά και θέλεις πετάλι για stoner πάρε το Mad Professor Tiny Orange Phaser. Απόλυτα στοχευμένο phaser και univibe στο ίδιο πετάλι. Τι άλλο να ζητήσει ο μέσος stoner; Αν θέλεις το καλύτερο phaser τελειά και παύλα πάρε το Effectrode Phaseomatic. Δυστυχώς στοιχίζει γύρω στα 300 ευρώ καινούργιο από το Prymaxe στο ebay αν υπολογίσεις και τα μεταφορικά. Εγώ παρόλα αυτά μαζεύω λεφτά για να το ξαναγοράσω γιατι δεν έχω ξανακούσει κάτι παρόμοιο... Eπίσης για κάποιον λόγο το MXR Phase 90 και οι κλώνοι του, ακόμα και το πανάκριβο Retrosonic Phaser που πέρασαν από τα χέρια μου δεν μου κάναν "κούκου" ειδικά για το στυλ που λες...

Κατ' αρχάς αυτό που ακούγεται περίεργο στο σόλο του paranoid δεν είναι φυσικά κανένα distortion ή παραμόρφωση αλλά ενα ring modulator όπως αυτό... από 'κει και περα ένας βρετανικός a la plexi ενισχυτής, και ένα μονταρισμένο rangemaster treble booster (με περισσότερο γκάζι). Όπως το RM Metal της BSM...

Πάντως και το να αρχίσεις να "χώνεις" λεφτά σε μεγάλες μετατροπές, ειδικά αν ήδη σκέφτεσαι το επόμενο όργανο δεν είναι πολύ καλή ιδέα. Αν πάντως θες να πας σε passive ηλεκτρικά, δεν είναι υπερβολικά δύσκολο. Απλά αγοράζεις τους μαγνήτες και ένα σετάκι καλά ποτενσιόμετρα για να είσαι σίγουρος. Πετάς τα ηλεκτρικά και τα κυκλώματα προενίσχυσης (αν έχει), συνδέεις απευθείας τους passive και τελείωσες. Καλύτερα να το πας σε μάστορα αν δεν ξέρεις ο ίδιος. Πιθανό budget για μαγνήτες, pots, μεταφορικά αν τους πάρεις από εξωτερικό, και μάστορα...περίπου 180 ευρώ.

Ποιούς Bartollini και EMG και active μας λες...Reggae θα παίξεις ή thrash metal... ;D Πέρα από την πλάκα, ο ήχος του Aston Barrett είναι σχετικά απλός. Ένα Jazz Bass με κλασικούς passive μαγνήτες και παίξιμο στον neck μαγνήτη και κλειστό το tone. Συμφωνώ για τις flat wound χορδές, αλλά νομίζω ότι ο jazz μαγνήτης στο neck είναι ακόμα πιο σημαντικός. Αφού γουστάρεις routing λοιπόν, μπορείς να βάλεις και ακόμα ένα Jazz μαγνήτη μπροστά από τον p. Googlαρε λίγο το μπάσο του Stu Hamm... Από 'κει και πέρα, έναν σετ jazz μαγνήτες, έναν p (προτιμότερο όλοι fender, λόγω σχέσης ήχου/κόστους) ποιοτικά CTS audio taper pots 250k από την WD Music Europe και καθάρισες...