kpeyos

Ναι αν σε βολεύει το μανίκι. Τα μεξικάνικα της εποχής υστερούσαν λίγάκι σε σχέση με τα σημερινά Standard που κατασκευάζονται στο Μεξικό. Κατα τ' άλλα, αν δε σε δυσκολεύει στο παίξιμο, μια αναβάθμιση στα ηλεκτρικά (μαγνήτες. ποτενσιόμετρα, πυκνωτές) και είσαι έτοιμος. Ηχητικά δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλές διαφορές με ακριβότερα μπάσα.

Λοιπόν κι εγώ υπήρξα κάτοχος λαμπάτων πεταλιών. Το ακριβότερο που είχα στην κατοχή μου ήταν το Bad Cat 2Tone το οποίο έχει αντικειμενικά τόσο πολύ distortion που μπορεί άνετα να φτάσει σε επίπεδα fuzz. Τεράστια μπάσα, scooped μεσαία εφόσον το επιθυμεί κάποιος και όλο το πακέτο για να πάιξεις οποιοδήποτε high gain είδος μουσικής. Αυτά όμως ήταν χρήσιμα όταν ήμουν σε κάποιο studio με φθηνα τρανζίστορ ενισχυτάκια, τα οποία τα σετάριζα καθαρά. Στον Marshall μου (4104) αλλά και σε ένα μικρό AC15 τύπου ενισχυτάκι που έχω το πετάλι δεν είχε την ίδια καλή αλληλεπίδραση όσο τα τρανζιστοράτα πετάλια που χρησιμοποιούσα. Στο τέλος αποφάσισα πως ήταν υπερβολή να έχω ένα πετάλι που κοστίζει σχεδόν όσο ένας μικρός ενισχυτής, για όποτε θα πηγαίνω σε κακής ποιότητας studio (συνήθως κάποια one off με γνωστούς). Για να απαντήσω σε κάποιες από τις (ρητορικές;) ερωτήσεις του OP όταν είμαι με project το οποίο προβάρει εντατικά είτε για να γράψει είτε για live συνήθως αφήνω τον ενισχυτή μου στην αποθήκη του studio. Στα δύο-τρία άντε βαριά τέσσερα live το χρόνο που κάνω εννοείτε πως κουβαλάω τον εξοπλισμό μου. Αλλιώς ποιός ο λόγος να μαζεύω μηχανήματα; Σε τελική ανάλυση λοιπόν κι εγώ θα συμφωνήσω με τον Zappa. Mάλιστα θα σου προτείνω να κοιτάξεις κάποια υβριδικά κεφαλάκια high gain για να κάνεις δουλειά. ΄Ή ακόμα καλύτερα κάτι σε καθαρό ενισχυτάκι (έναν defender με ένα βαρβάτο μεγάφωνο π.χ) και ή την digitech που έχεις μπροστά ή κάποια ποιοτικότερη (rack;) προενίσχυση. Όσο για για τις 4x12 καμπίνες κ.λ.π να μεν θα πω εγώ αλλά, μη νομίζεις, τα ιστορικότερα album του Thrash με έναν 1x12 MarkIIc γράφτηκαν απ' όσο ξέρω.

Ναι παρ' όλα αυτά έχω δει πολλές φορές να προτείνονται ως clean boosters πετάλια τα οποία έχουν πολύ compression και μάλιστα πολύ κακής ποιότητας κατά τη γνώμη μου (π.χ το RC Booster εμφανίζεται σε κάθε παρόμοιο thread). Επίσης ο OP δεν ζήτησε να να βγαίνει μπροστά στα solo του ζητάει κάτι που θα του ανεβάζει μόνο τα καθάρα parts. Εκεί ένας καλός κομπρεσσορας κάνει θαυμάσια δουλειά και μάλιστα κάτι μοντέρνο όπως οι κομπρεσσορες της Diamond δεν χρωματίζει καθόλου έντονα. Είναι θα έλεγα πολύ πιο διάφανοι σαν πετάλια από πολλά "καθαρά" boosters.

Κατ' αρχάς δεν υπάρχει εντελώς καθαρό booster. Αλλά προσθέτουν λίγο top end, αλλά κομπρεσσάρουν ή τετραγωνίζουν λίγο τα πρίμα κ.λ.π. Το πιο διαφανές αυτή τη στιγμή θεωρείται το Timmy του Paul Cochrane. Προσωπικά όμως θα σου πρότεινα να ακούσεις για τη δουλειά που το θές και τον κομπρέσσορα του Keeley και το SHO του ZVex (κλώνους του SHO βρίσκεις και πάμφθηνους).

Θα πρέπει να κοιτάξεις πόσα Ohm γράφει η καμπίνα και να συνδέσεις την κατάλληλη έξοδα από την κεφαλή. Το πόσο μεγάλο πρόβλημα θα έχεις εξαρτάται και από το τι γείτονες έχεις. Ο JVM έχει master volume απ΄όσο νομίζω. Κράτα το χαμηλά...

H δική μου συνταγή: 1. Αγοράζουμε το πιο φθηνό cry baby στυλ wah που βρίσκουμε στις αγγελίες του noiz (μέχρι 40-50 ευρώ). 2. Αγοράζουμε το ακόλουθο upgrade kit: http://dandyjob.com/search.php?tag=Upgrade+Kit (άλλα 50 ευρώ) 3. Απολαμβάνουμε ένα από τα καλύτερα κατά τη γνώμη μου vintage wah. Για την ιστορία έχω υπάρξει πρώην κάτοχος αυθεντικού cry baby από τα τέλη 60s και σημερινός κάτοχος ενός ProAnalog Supa Quack (Mullard inductor και τα ρέστα)

Στη θέση σου θα έψαχνα έναν fender hot rod deluxe μεταχειρισμένο από ebay. Πουλιούνται άπειροι οπότε θεωρω ότι δεδομένα πετυχαίνεις κάτι στο budget σου. Αλλιώς για ακόμα πιο φθηνά πας σε μεταχειρισμένο Kustom Defender. Και στις δύο περπτώσεις αλλάζεις μεγάφωνο με ένα Eminence Wizard ή κάτι παρεμφερες, φθηνό, με 103 db sensitivity και καθάρισες από ένταση. Τα watt δεν παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο στην ένταση. Περισσότερο αλλάζουν την χροιά του ενισχυτή.

Σε ιδανικές συνθήκες στις οποίες θα μπορούσες να ανοίξεις τον ενισχυτή σου, ναι θα είχες πρόβλημα, όχι μόνο αντοχής των μεγαφώνων στην τελική ισχύ του ενισχυτή (o οποίος βγάζει πολύ περισσότερα από 100 watt) αλλά και πολύ πιο πριν στην ποιότητα του ήχου σου λόγω του compression των εν λόγω μεγαφώνων που θα σε έκανε να ακούγεσαι χάλια. Σε πραγματικές συνθήκες όμως είσαι more than ok και το επόμενο πρόβλημά σου είναι να βρείς ένα καλό attenuator.

Τους πρότεινα ως κάτι που έχω δοκιμάσει και ξέρω σίγουρα ότι δουλεύει πολύ καλά για τα λεφτά του (IMHO). Πυκνωτές από το ebay δεν έχω δοκιμάσει και δεν έχω άποψη. Επίσης τα παιδιά στέλνουν και handmatched ποτενσιόμετρα. Σίγουρα, μπορείς να βρεις και φθηνότερα αλλά από την άλλη μιλάμε για λεφτά λιγότερα απ' όσα δίνεις για δυο ποτα το Σάββατο.

Ωραία. Με το mod που σου πρότεινα η απόκριση στα πρίμα παίζει να αλλάξει αρκετά. Η κιθάρα θα κρατάει περισσότερα πρίμα όσο κατεβάζεις το vol (περίπου σαν έχεις κάνει treble bleed mod αλλά λιγότερο τραχύ) με full volume όμως θα έχεις πιο "fat" ήχο. Το tone σου επίσης θα γίνει πολύ πιο χρήσιμο μιας που κόβονται λιγότερα μεσαία όσο το κατεβάζεις. Όπως και να έχει είναι μια βελτίωση σημαντική. Ακόμα κι αν στην τελική αποφασίσεις πως δε σου φτάνει και θες να αλλάξεις μαγνήτες θα είσαι σίγουρος τουλάχιστον πως δεν φταίει έναν ποτενσιόμετρο των 5 ευρώ που έτυχε να είναι πολύ μεγαλύτερο ή μικρότερο απ΄ότι έπρεπε... Από 'κει και πέρα μια πρώτη πρόταση είναι οι Seymour Duncan Pearly Gates (neck/bridge). Eίναι αρκετά παραδοσιακοί αλλά λίγο τσιμπημένοι σε output και πιο dark από τους Burstbuckers. Αν θες να πας σε κάτι boutique, σε καλή τιμή και all around δες αυτούς: http://www.porterpickups.com/products/humbucker-pickups/classic.php υπάρχουν και οι Anthem από τον ίδιο αν βρείς λίγα χρήματα παραπάνω.

Αν ψάνχεις την καλύτερη LP που μπορούν να αγοράσουν τα 700 ευρώ σου, θα πρέπει να περιμένεις να εμφανιστεί στις αγγελίες μια γιαπωνέζικη Ibanez ή Τokai με solid maple top και όχι laminated κολλημένο πάνω σε alder κ.λ.π (όπως είναι ή Epi σου). Μάλλον θα περιμένεις αρκετά αλλά πάλι τέτοιες εποχές δεν είναι καθόλου ανέφικτο να την πετύχεις. Η δεύτερη επιλογή είναι studio δεκαετίας '90 (ειδικά μια σειρά που βγήκε σε "περίεργα" χρώματα a la PRS). H τρίτη επιλογή είναι SG που ναι μεν δεν είναι Les Paul στο σχήμα διατηρεί όμως αρκετά μεγάλο μέρος του ήχου τουλάχιστον. Όσο πιο καινούργια, τόσο πιο καλά εδώ (μετά το -08 ειδικά έχω παίξει τρελά ταυράκια). Αν δεν βρείς κάτι τέτοιο, μην κουράζεσαι με LesPaulοειδή. Με 700 ευρώ δεν θα έχει και μεγάλες διαφορές από την Εpi σου. Έχε το νού σου ότι τις Gibson πάντα τις δοκιμάζουμε και τις αγοράζουμε μόνο αν ακούγονται εξ'αρχής και ακουστικά καλά. Αν κατι δεν μας κάθεται προσπερνάμε και συνεχίζουμε. Γι αυτό δεν προτείνω αγορές online (εξάλλου με τέτοιες ευκαιρίες που παίζουν και θα παίξουν στα μεταχειρισμένα...)

Πρίν αλλάξεις τους Burstbuckers δοκίμασε κάτι απλό και πολύ φθηνότερο... Πάρε ένα σετάκι CTS ποτενσιόμετρα, ένα σετάκι Luxe PIO πυκνωτές και σύνδεσε την κιθάρα σε 50s wiring... http://www.crazyparts.de/00000098e9083ff04/0427089c70107503a/index.php Μιας και θα έλεγα έχω αρκετά μεγάλη εμπειρία στους PAF κλώνους και γενικά στους humbuckers, πρέπει να σου πώ πως οι Burstbuckers ναι μεν δεν είναι οι προσωπικοί μου αγαπημένοι (αν και διαφέρουν και μάλιστα αρκετά από σετ σε σετ, οπότε μιλάω γι αυτούς που έχω ακούσει) αλλά δεν είναι με τίποτα οι φριχτοί μαγνήτες που χαλάν τόσο πολύ το όργανο. Πιο χρήσιμο θα ήταν να μας πείς πως σου ακούγεται η ίδια η κιθάρα ακουστικά (μπάσα, πρίμα, boxy, με πολύ σκάσιμο, χωρίς σκάσιμο κ.λ.π) και τι δεν σου αρέσει στον (καθαρό) ηλεκτρικό σου ήχο. και ένα budget... (να υπολογίσουμε ότι οι Burstbuckers θα πουληθούν;)

To κοινό των Gibson είναι κατά βάση πολύ πιο συντηρητικό (ίσως επειδή έχει ζήσει εποχές που για να αγοράσεις μια LP έβαζες υποθήκη το σπίτι σου) και έχει λιγότερη διάθεση για πειραματισμούς. Αυτός κατά τη γνώμη μου είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που οι fenderάκηδες έχουν τις περισσότερες φορές καλύτερο και σίγουρα πάντα πιο "προσωπικό" ήχο μιας και δεν φοβούνται να φέρουν τις κιθάρες τους στα μέτρα τους.

Σίγουρα η καλύτερη πρόταση και μάλιστα με διαφορά σε αυτά τα λεφτά. Έχοντας πάιξει με ακριβές semi hollow και έχοντας κάνει μια έρευνα αγοράς για φθηνά σκαφάκια πριν δύο χρόνια, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα κατά τη γνώμη μου και από κιθάρες που κοστίζουν τα διπλά λεφτά. Προσωπικά βέβαια (και στην τιμή που τη δίνει ο συμφορουμίτης) θα πρότιμούσα να την αγοράσω καινούργια με δόσεις από τον Νάκα.

Γενικά μιλώντας το σχήμα ή η γεωμετρία αν θέλεις των μαγνητών και των μπομπινών μαγνητών παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στον τελικό τους ήχο οπότε αν θέλεις 100% jazz bass ήχο από μαγνήτες διάταξης p φοβάμαι ότι θα δυσκολευτείς λίγο... Κατα τ' άλλα η συνήθης ζήτηση είναι για το αντίθετο (να ακούγεται ο neck μαγνήτης του jazz σαν p) και εκεί έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες. Αυτό που ζητάς το ακούω να ζητείται πρώτη φορά.

Άντε επιτέλους και μάλιστα με την original σύνθεση... http://www.guardian.co.uk/music/2011/oct/18/stone-roses-reunion-made-day

Για να δώσπυν ένταση και όχι γκάζι πρέπει κατ' αρχάς να έχει και το κατάλληλο headroom ο ενισχυτής. Με ποιόν ενισχυτή είχες τα αποτελέσματα που περιγράφεις;

1. Zvex Super Hard On - Mosfet Style Clean Booster 2. Electroharmonix - LPB-1 - NPN Silicon Transistor Clean Booster πολλές παραλλαγές αυτών με κυριότερες και πιο δημοφιλείς το Keeley Katana Boost, το Catalinbread Serano Picoso το Xotic RC κ.λ.π Προσωπικά χρησιμοποιώ κλώνο του SHO (της πρώτης έκδοσης συγκεκριμένα). Μου κόστισε αρκετά φθηνά και είναι καταπληκτικό πετάλι.

Κατ' αρχάς κιθάρα με κιθάρα ακόμα και στις ίδιες σειρές στις Gibson έχουν τουλάχιστον μικροδιαφορές. Από κει και πέρα αν ρωτάς κατά πόσο η Traditional είναι κοντά στον "απόλυτο" 'ηχο Les Paul τότε η δική μου απάντηση είναι: 1. Έχω δει ανθρώπους να θεωρούν εντελώς διαφορετικά πράγματα ως τον "απόλυτο Les Paul ήχο". Από "twangy" και και piano like συχνοτικά '59 στυλ ήχο μέχρι punchy και μπασοπρίμο 70s στυλ ήχο και μέχρι τις τελείως διαφορετικές από πλευράς resonance και ηλεκτρικού ήχου κατά συνέπεια, πιο μεσαίες συχνοτικά και με λιγότερο punch, chambered Les Pauls. Άρα δεν ξέρω καν τι εννοείς με την αρχική σου ερώτηση. 2. Εξαρτάται από το πόσο "ψείρας" είσαι. Από ένα σημείο και μετά δοκιμάζεις πολλές κιθάρες και αποφασίζεις μόνος σου.

To tonespotter είναι "κλώνος" ας πούμε του G12 65. Το G12 65 ήταν μια προσπάθεια της Celestion στις αρχές της δεκαετίας του '80 να βγάλει ένα πιο high powered "greenback". Το αποτέλεσμα ήταν ένα μεγάφωνο με κάποιο περισσότερο headroom, καλύτερη διαχείριση των μπάσων (λιγότερο και πιο ελεγχόμενο κομπρεσσάρισμα) αλλά και ακόμη λιγότερα, rolled off πρίμα. Αυτή είναι και η διαφορά του Tonespotter από το Private Jack. Είναι το μεγάφωνο που χρησιμοποιούν όσοι ψάχνουν Dumbloήχο μιας και κόβει τα ενοχλητικά (κατά τη γνώμη μου) πρίμα στις 6L6, αλλά και όσοι θέλουν ήχο Greenback σε μικρότερες (ή λιγότερες) από τις "προβλεπόμενες" καμπίνες.

Καλύτερα να απευθυνθείς σε κάποιο μεγαλύτερο forum όπως το gear page για τέτοιους ενισχυτές. Δε νομίζω να υπάρχουν από αυτό το forum αρκετές κι εμπεριστατωμένες γνώμες για τέτοια μηχανήματα.

Εμένα πάλι μου άλλαξε γνώμη το clip εδώ... σε σχέση με τα υπόλοιπα που άκουσα και δείχνουν ότι το πάσχει λιγάκι στα πριμα ο συγκεκριμένος ενισχυτής το Greenback δίνει τη λύση κόβωντάς τα. Ο συγκεκριμένος ενισχυτής βέβαια είναι 2x12 οπότε για παρόμοιο αποτέλεσμα με ένα μεγάφωνο θα πας σε G12 65 ή Eminence Tonespotter... Αλλιώς θα επιμείνω τελικά στο Swamp Thang (αντίστoιχα σαν να είχες δύο V30). Στις προηγούμενες προτάσεις μου είχα στο μυαλό μου πιο "κλασικό" Vox ήχο. Φαίνεται όμως ότι ο CC είναι λίγο πιο thin και με λιγότερα μεσαία όταν πιέζεται. To GB128 το είχα σε 1x12 και ήταν epic fail για τα γούστα μου. Πολύ aggresive και πριμομεσαίο. Μάλλον σε 4x12 ταιριάζουν.

+1 Mesa Boogie Mark series σε πολύ πιο modern από αυτό που ζητάς βέβαια...

Καλό ταξίδι, και περιμένουμε όχι απλώς review, αλλά ρεπορτάζ κανόνικό για όσους από μας ενδιαφέρονται για παρόμοιες κινήσεις. Την κιθάρα καλό θα είναι να την ακούσει χωρις ενισχυτή και να είναι ελαφριά (λιγότερο από 5 κιλά, προτιμότερο λιγότερο και από 4,5) χωρίς όμως να είναι σκαμμένη εσωτερικά (στις 58 VOS υπάρχουν και τέτοιες αλλά έχουν ειδική σήμανση στο serial). Θα πρέπει να έχει twang οπωσδήποτε, και να μην ακούγεται μονοκόμματη η αττάκα. Ηχητικά δεν χρειάζεται να είναι πολύ δυνατή αλλά οπωσδήποτε πρέπει να έχει ΑΠΕΙΡΟ sustain χωρίς ενισχυτή και να μην ακούγεται boxy. Ας παίξει και με τις πιο ακριβές R9 και R0 που είναι ακόμη πιο προσεγμένες. Μόλις πιάσει στα χέρια του μια πολύ καλή θα το ξέρει ακόμη και με μέτρια εμπειρία από κιθάρες. Είναι τόσο μεγάλη η διαφορά... Στον ενισχυτή αν θες μετά την βάζεις. Αλλά σε μια πραγματικά καλή VOS το 99% των PAF clones θα ακούγεται θεϊκό...

Με ένα καλύτερο μεγάφωνο (το high end του stock υποφέρει) είναι μια πολύ καλή budget περίπτωση. Ιδιαίτερα καλή εντύπωση μου έκανε και η καμπίνα του.