kpeyos

Για το αν σου χρειάζεται δεν μπορώ να απαντήσω. Προσωπικά πιστεύω ότι ο compressor χρειάζεται αποκλειστικά αν θες να παίξεις country ή funk λόγω και του ηχοχρώματος που προσθέτει ή αν θες περισσότερο sustain σε γελοιωδώς καθαρά και χαμηλά σε ένταση παιγμένα passages. Τέλος μπορεί να του ειναι χρήσιμο αν έχεις ένα φοβερά ακομπρεσσάριστο set up (μια parts Tele, με vintage style μονούς, με Silverface Fender, με high wattage μεγάφωνο, με κάποιο boutiqoειδές ακομπρεσσάριστο booster ή TS style πετάλι και πάει λέγοντας...) Με λίγα λόγια προσωπικά αντιπαθώ το compression στα περισσότερα βρωμοπέταλα και πιστέυω ότι με ένα σωστά σεταρισμένο όργανο και έναν ενισχυτή στην ένταση που πρέπει για τον χώρο που παίζεις (ξέρω ότι δεν είναι πάντα δυνατόν) έχεις όσο sustain χρειάζεσαι. Εξάλλου αναρωτιέμαι ποιός παίζει με sustainers. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αυτό που είναι άχρηστο για μένα δεν μπορεί να είναι χρήσιμο για σένα. Όσο για το μπέρδεμα με την προηγούμενη απάντηση είναι απλό. Υπάρχουν κάποια fuzz που δεν παίζουν σωστά παρά μόνο αν πριν από αυτά υπάρχει μόνο η κιθάρα. To Fire Red δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία, είναι μια βαριάντα του Big Muff ουσιαστικά και μπορείς να βάλεις το compression πριν από αυτό. Σίγουρα θα ακούγεται καλύτερα απ' το να βάλεις το compression μετά από αυτό, αν και προσωπικά δεν θα χρησιμοποιούσα και τα δύο πετάλια ταυτόχρονα έτσι κι αλλιώς. Το Fire Red είναι ούτως ή άλλως τόσο κομπρεσαρισμένο που καταντάει γελοίο να του προσθέσεις κι άλλο compression. Αν έπρεπε σωνει και καλά να το βάλω κάπου θα το έβαζα πρώτο. Γιατί δεν κάνεις μια προσπάθεια να διαβάσεις τα FAQ στο άρθρο που σου έδωσα. Εκεί πιστεύω ότι θα βρείς όλες τις απαντήσεις...

H πιο συνηθισμένη χρήση του compressor στις μέρες μας θεωρώ πως είναι κυρίως στα καθαρά. Υπάρχουν πλέον τόσα βρωμοπέταλα κι ενισχυτές που ο καθένας διαλέγει συνήθως αυτό που έχει ηδη και το amount of compression που θέλει. Εάν παρ' όλα αυτά κάποιος θέλει να κομπρεσάρει ένα βρωμοπέταλο (κάποιο ελαφρύ κι ακομπρεσσάριστο overdrive συνήθως) συνήθως βάζει τον κομπρέσορα πρίν το βρωμοπέταλο. Στην αντίθετη περίπτωση και ανεβάζεις το noise floor του σήματος σου σημαντικά και αλλοιώνεις την χροιά του βρωμοπέταλου σου. To compression δεν μπορεί να μπεί φυσικά πριν από πετάλια που θέλουν να βλέπουν αποκλειστικά και μόνο τους μαγνήτες της κιθάρας όπως είναι τα wha, τα fuzz face, τα treble boosters, τα tonenders κ.λ.π fuzzοειδή κυρίως. Μπαίνει πριν από τα harmonizers όμως τα οποία επίσης θεωρητικά θέλουν αν βλέπουν πρώτα το σήμα της κιθάρας, καθώς συνήθως τα βοηθάνε στο tracking. Ένας κομπρέσσορας μπορεί να κάνει διάφορα πράγματα γενικά από το να μειώσει ή να σκοτώσει τελείως (squashing) το δυναμικό περιεχόμενο ενισχύοντας τα χαμηλά σου σημεία και περιορίζοντας τα δυνατά σου σημεία αλλά στις pedal form υλοποιήσεις του μπορεί να έχει και άλλα χαρακτηριστικά, να σου δώσει κάποια πρίμα, αττάκα κ.λ.π. Tα sustainers είναι μια διαφορετική υπόθεση μιας και εστιάζουν ακριβώς σε ένα σημείο (sustain). Αυτά πολύ γενικά. Το Mad Professor δεν το έχω ακούσει, δεν έχω γνώμη παρά μόνο σε τεχνικό επίπεδο. Ένα πολύ ωραίο site - ύμνος στο compression για να πάρεις πληροφορίες είναι αυτό: http://www.ovnilab.com/

Διαβάζοντας το thread με τις απόψεις του Trolley να διατυπώνονται στα post με τους χαρακτηρισμούς με τους οποίους χρησιμοποιεί, πραγματικά πιστεύω ότι αυτό το forum έχει βρει τον δεύτερο μεγαλύτερο διδάκτωρα ήθους στην Ελλάδα μετά τον κ. Μαρινάκη. Προσωπικά η αισθητική των post του με ενοχλεί πολλάκις περισσότερο από τον κάθενα που μπαίνει σε ένα forum και παραβιάζει τους κανόνες που δεν έχει κάνει τον κόπο να διαβασει με το καλημέρα. Θεωρώ ότι μετέχοντας διαχρονικά σε αυτό το forum του κάνει πολύ μεγαλύτερη ζημιά από τον OP ενός περιστασιακού thread.

Καλά κάνεις και ρωτάς. Tα attenuator προορίζονται κυρίως για single channel amps χωρίς master volume όπου δεν υπάρχουν εναλλακτικές. Επίσης, ειδικά ανεβαίνοντας στα watt οι ποιοτικές λύσεις που κάνουν διαφορά σε σχέση με ένα master volume κοστίζουν ακριβά. Για να ακουστεί ένας ενισχυτής όπως ο δικός σου καλύτερα με attenuator σε εντάσεις σπιτιού θα χρειαζόσουν ένα attenuator που θα κόστιζε αρκετά παραπάνω από τον ενισχυτή σου. Βέβαια τώρα με τις line out εξόδους που προσφέρουν πολλά από αυτά σου δίνουν και άλλες δυνατότητες όπως π.χ silent εγγραφή απ' ευθείας στο PC σου. Αλλά και π΄παλι μιλάμε εκτός του budget σου.

Πέρι γούστου κολοκυθόπιτα και ισχύει για όλα όχι μόνο για το ύψος των μαγνητών...

Δυστυχώς δε νομίζω να βρεις κάτι άλλο χρήσιμο. Αν έχεις κάποια άλλη απορία απλά ρώτα... το λινκ... http://forum.gibson.com/index.php?/topic/58164-the-distance-between-strings-to-your-neck-and-brigde-pickup/

Τα VM είναι τα Vintage Modified. Είναι η σειρά της Squier γύρω στα 300 ευρώ. Προτάθηκαν και πριν. Τα SX είναι μπάσα που μπορείς να τα βρεις στο μοναστηράκι για 150-200 ευρώ. Είναι όμως κατά κανόνα κλασικά "P" ή "J". Δεν βγάζει τον συνδυασμό που θές. Για τα λεφτά τους θεωρούνται best buck for the buck, αν κι εγώ αναγκάστηκα τουλάχιστον να αλλάξω μαγνήτη για να είναι χρηστικό το μπάσο (o original μαγνήτης υπό το φώς των προβολέων στα live βούιζε σαν ελικόπτερο...)

Πάντως και τα V30 δεν βοηθάνε αν σου ξύνει η κιθάρα με το συγκεκριμένο set up. To λέω γιατί το πιο συνηθισμένο πρόβλημα με τον JB είναι ότι δεν έχει αρκετα μπάσα για non gibson κιθάρες. Από την άλλη όμως είναι αρκετά μεσαίος και χωρίς πολλά πρίμα οπότε λογικά δεν θα έπρεπε να ξύνει. O Tone Zone είναι κλασικός μαγνήτης και δοκιμασμένη λύση για τις superstrats. Με τους Anderson έχω ελάχιστη εμπειρία μόνο από δοκιμές σε μαγαζιά. Η εντύπωση που μου έμεινε είναι ότι είναι λίγο πιο "ανοικτοί" λιγότερο μεσαίοι δηλαδή και με περισσότερα πρίμα, άρα μπορεί και να μην σου κάνουν. Βέβαια δεν τους είχα δίπλα/δίπλα ούτε και τους έχω ακούσει σε ίδιες κιθάρες για να είναι μια έγκυρη άποψη η παραπάνω. Εξακολουθώντας να πιστεύω ότι το πρόβλημα μάλλον βρίσκεται στο υπόλοιπο setup (μεγάφωνα/πετάλια) θα σου προτείνω πάντως να κοιτάξεις και τον Duncan Custom Custom ακόμα και τον PRS HFS αν θες και να splitάρεις. Όλοι αυτοί ακούγονται πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους. O Custom Custom είναι ο πιο dark και πιο κατάλληλος για single note leads, (φαντάσου Van Halen brown sound) και ο HFS ο πιο bright αν θες να παίξεις και πολυφωνικά ακκόρντα ή sus2,sus4 κ.λ.π. Ο Tone Zone απ΄την άλλη υπερτερεί για πέμπτες και low riffing.

Κάποιες γενικότητες... Δεν υπάρχει όπως προειπώθηκε ακριβές και σωστό ύψος μαγνητών στην κιθάρα σου. Υπάρχουν όμως κάποιοι περιορισμοί. Αν οι μαγνήτες είναι υπερβολικά κοντά στις χορδές θα επηρεάζεται αρνητικά το sustain της κιθάρας. Σε ακραίες περιπτώσεις θα επηρεάζεται και το intonation (η κιθάρα θα φαλτσάρει). Έχοντας υπόψιν τις παραπάνω γενικότητες, θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι οι PAF style μαγνήτες είναι από τους λιγότερο "μαγνητικούς". Είναι πολύ λιγότερο μαγνητικοί και από τους μονούς μιας Fender. Αυτός είναι και ο λόγος που στα factory settings η Gibson σχεδόν "κολλάει" τον bridge μαγνήτη στις χορδές. Από 'κει και πέρα η διαφορά ύψους μεταξύ bridge και neck pickup εξασφαλίζει την ισορροπία στο volume μεταξύ των διαφορετικών θέσεων της κιθάρας. Προσωπικά ακολουθώ τo 1/16 για τον bridge και παίζω με τον neck μέχρι να είμαι ικανοποιημένος από την ισορροπία στο volume μεταξύ των θέσεων. Σου παραθέτω και μια συμβουλή από το tech της Gibson...προτείνω επίσης να ακολουθήσεις τη σειρά με την οποία προτείνει το setup, δηλ. πρώτα relief, μετά action, μετά το ύψος μαγνητών... Hi I'm David the final inspector at Gibson Memphis. I can give you the factory spec info. on our setups. You will need a mechanics rule to do this properly. To check neck relief: fret the low E at the first and 15th fret (not 12th) reach to the 7th fret and tap string. There should be a small space between string and fret - no thicker than a piece of paper. Do the same with the high E. ACTION: fret low E at first fret and measure the distance from the bottom of the to the top of the 15th fret. It should be 5/64". Do the same with the high E, measurement should be 3/64". Now measure the string height at the nut; underside of the string to the top of the fret. Low E and A should measure 2/64", D and G =1.5/64" and B and high E = 1/64". If string height at nut is correct, recheck string height at 12th fret with strings open. Measurement for low and high E's should be the same as measurement taken at the 15th. Pickups: Fret low E at 22nd fret and measure pickup height from underside of string to point on pickup closest to string. Bridge pickup should be 3/64" (ελάχιστα πιο χαμηλά από το 1/16"), neck pickup should be 4/32". Fret high E at 22nd fret, distance for both pickups should be 3/32". Play test: Play every string at every fret checking for buzzes. Bend High E string 1 and 1/2 steps, beginning at the sixth fret and ending at 22nd, checking for "choking" and to make sure string stays in nut notch.

Αν δεν έγραφε "LAKLAND" το συγκεκριμένο θα ορκιζόμουν ότι είναι το παλιό ΕΚΟ του θείου μου που το κάναμε προσάναμα για τ' αρνί πριν δυο τρία χρόνια... ;D ;D

Bump για το πιο ιδιαίτερο thread των τελευταίων ετών στο noiz...

Γιατί σε βάθος χρόνου ένα όργανο με καλύτερο playability και ήχο κοστίζει λιγότερο. Με λίγα λόγια από αυτά που διαβάζω το συγκεκριμένο μπάσο δεν θα χρειαστεί τίποτα παραπάνω σαν αναβάθμιση. Στο VM ούτε τα ηλεκτρικά, ούτε και το μπράτσο του με ενθουσίασαν ιδιαίτερα. Θα έλεγα ότι ήταν στο ίδιο επίπεδο με τα SX των 150 ευρώ, αν δεν ήταν και λίγο καλύτερα τα SX. Μάλιστα τα SX ήταν και τα πρώτα μπάσα που κοίταξα για να σου προτείνω, αλλά δεν βρήκα PJ. Αυτό δεν σημαίνει ότι με ένα VM δεν θα κάνεις την δουλειά που περιγράφεις, σημαίνει απλά ότι το ESP για μένα το αξίζει το έξτρα κατοστάρικο. Στα συν ότι η τιμή του Thomann είναι εξαιρετική για το συγκεκριμένο όργανο.

Εγώ πάντως αν ήταν κι έφτανα στα 300+ για PJ θα σκεφτόμουν πρώτο αυτό: http://www.thomann.de/gr/esp_ltd_vintage204_rw.htm ειδικά λόγω των αποθεωτικών κριτικών που έχει στο talkbass συγκρινόμενο με Vintage Modified. Χρωματικά τα γούστα μου είναι πιο κοντά σε αυτό, http://www.thomann.de/gr/esp_ltd_vintage204_mn.htm (με μαύρο pickguard).

Ναι βέβαια το άρθρο του studio54 είναι κατά τη γνώμη μου απλά μια άποψη. Οποιοσδήποτε έχει παίξει κάποιες Norlins και Gibson Historics αντίστοιχα εύκολα μπορεί να χαμογελάσει διαβάζοντας το. Ακόμη και αυτοί που τους αρέσει ο ήχος των T-Tops (και δεν είναι και πολλοί εδώ που τα λέμε) θα συμφωνήσουν ότι πολλές φορές (όχι όλες αλλά τις περισσότερες) τόσο το φυσικό resonance τσουγκράνας όσο και τα απαράδεκτο playability, ακόμη και τα looks που είχαν οι Norlin δεν είχαν καμιά σχέση με τις κιθάρες που έγραψαν ιστορία στο British Blues και που ουσιαστικά διαιώνισαν τη φήμη και την ιστορία της συγκεκριμένης κιθάρας μέχρι τις μέρες μας και στις οποίες βασίζονται πάνω κάτω οι σημερινές Historics. Θα διαφωνήσω επίσης με το άρθρο για την αποτυχία των Les Paul τη δεκαετία του '50 και θα πρέπει απλά να σκεφτούμε ότι εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν καν οι κατάλληλοι ενισχυτές για τέτοιες κιθάρες. Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι τόσο η Norlin Gibson όσο και η Fender την δεκαετία του '70 έβγαλαν μάλλον τις χειρότερες κιθάρες τους (για την Gibson μάλλον τα χειρότερα όργανα που έχω πιάσει ήταν των αρχών των 80s).

Περαστικά και πάντα χρήσιμη η άποψη των εμπειρότερων...Πάντως το να είναι "εντελώς Custom" και να πωλείται στο Guitar Center θα μου επιτρέψεις να πώ πως το αποκλείω πάραυτα. Αν ήταν κάποια φθηνότερη Guitar Center Edition α) Θα το ήξερα :) β) Μάλλον θα είχε κάποια ειδική σήμανση στο serial no.

Επίσης θεωρώ ότι για τα λεφτά του (γύρω στη μισή τιμή) ο Kustom Defender δεν απέχει και πολύ στα καθαρά από έναν HRD. Με ένα καλύτερο μεγάφωνο μπορεί να είναι και καλύτερος του.

Ο οποίος φίλος παραθέτει το post μου...Δεν παρεξηγήθηκα φυσικά ούτε το παίζω δικηγόρος κανενός και ελπίζω και 'συ να μην το πήρες στραβά. Απλά εξηγώ ότι δεν πρέπει να κρίνουμε εξ ιδίων το τί είναι ακριβό και φθηνό. Μπορώ να σου φέρω άπειρα παραδείγματα, αλλά απλά μπορώ να σου πώ αυτό: Το να αγοράσεις και να δοκιμάσεις μια Gustavsson για να κρίνεις αν αξίζει ή όχι είναι σχεδόν τζάμπα, μιας και δεν έχω δεί κάποιον στα ξένα fora να δυσκολέυεται να την μεταπωλήσει όσο ή σχεδόν όσο την αγόρασε. Επίσης μπορεί κάποιος να την αγοράζει σαν επένδυση. Υπάρχουν παραδείγματα τέτοιων "ακριβών" Les Pauls που μέσα σε δύο-τρεις δεκαετίες πενταπλασιάστηκε η αξία τους για διάφορους λόγους. Τέλος πάντων ας κάνει ο καθένας αυτό που πιστεύει. Στην τελική δεν χρειάζεται να απαξιώνουμε κάτι για το οποίο δεν έχουμε καμία προσωπική άποψη. Ναι, την πουλούσε για Gibson Custom του 2005

Πως μπορείς να κρίνεις τον άλλο αν τα παραλεέι ή όχι. Είπαμε, κάποιος μπορεί να έχει να διαθέσει δεκαχίλιαρα για το χόμπυ του κι άλλος να μην έχει να φάει... Τί να πούν δηλαδή αυτοί που σήμερα δίνουν κοντα στα 800.000 για μια '59άρα...

Όχι δυστυχώς. Το μόνο που μπορώ να προσθέσω είναι ότι αν μεγένθυνες πολύ τις φωτό θα έβλεπες ότι τα πλαστικά pickups rings είχαν κενά γύρω από τους μαγνήτες σαν τα φθηνότερα replacement parts που βρίσκει κανείς στην αγορά. Επίσης το diamond inlay στο headstock έδειχνε λίγο μικρότερο (αλλά όχι τόσο όσο σε άλλες ρέπλικες) απ' ότι στις κανονικές Custom που σταματάει σχεδόν πάνω από το Truss Rod Cover. Πάντως νομίζω ότι αν δεν ήταν για την rosewood ταστιέρα εκ πρώτης όψης δεν θα έδειχνε ύποπτη... Το χειρότερο είναι ότι ο τύπος έλεγε ότι η κιθάρα είναι ελεγμένη ως γνήσια από το μαγαζί που αγοράστηκε (Guitar Center) και είχε ebay feedback 99,5%.

Πάντως οφείλω να παραδεχτώ πως είναι γρήγοροι οι τύποι...(του ebay) Όσον αφορά τα σχόλια για την τιμή πρέπει να το δούμε σχετικά...εμένα αν π.χ μου περίσσευαν τα δεκαχίλιαρα μπορεί να έδινα και κανένα στον κ. Gustavsson για να δώ τι παίζει με μια Bluesmaster έστω κι αν αυτό που μπορεί στην τελική να κέρδιζα να ήταν ένα 10% σε ποιότητα ή ήχο. Απ' την άλλη αν ήμουν πιτσιρικάς, άνεργος και δεν είχα ούτε ν' αλλάξω κάλτσες και τα 500 ευρώ που κάνει μια ξεπιφων θα μου φαίνονταν αστρονομικό ποσό...

http://www.ebay.com/itm/2005-Gibson-Les-Paul-Custom-Left-Handed-Electric-Guitar-Gold-Hardware-Nice-Lefty?item=190650324107&cmd=ViewItem&_trksid=p5197.m7&_trkparms=algo%3DLVI%26itu%3DUCI%26otn%3D5%26po%3DLVI%26ps%3D63%26clkid%3D6869926560209698360 Ο τύπος ισχυρίζεται ότι η κιθάρα είναι αυθεντική και ζητάει 3300 δολλάρια... Βέβαια προσωπικά δεν έχω δει Gibson Custom με ανοιχτόχρωμη καφετί (μπλιαχ) Rosewood ταστιέρα όπου τα τάστα εξέχουν πάνω από τα binding και το harware (ειδικά η tuneomatic) να δείχνει τόσο cheapικο. To χρώμα είναι επίσης περίεργο, αλλά OK δεν είμαι και σίγουρος ότι δεν υπάρχει σαν απόχρωση της Gibson...Πάντως τα κραγμένα στοιχεία όπως τα two piece μπράτσα (με το κολλημένο headstock) η εντελώς κλίση του headstock και το λογότυπο καθώς και τρίβιδο αντί για δίβιδο truss rod cover έχουν ήδη διορθωθεί από τους αντιγραφείς...Θα πρέπει να είμαστε 1000% σίγουροι μου φαίνεται πια για να κάνουμε μια αγορά Gibson εκτός νόμιμων αντιπροσώπων...

Με αφορμή κάποια projects που έχω τα οποία έχουν βγεί πολύ καλά από άποψη ήχου αλλά πάσχουν από λίγο ως πολύ σε αισθητική αναρωτήθηκα αν υπάρχει κάποιος στην Ελλάδα που να ασχολείται αποκλειστικά ή εν μέρει με το re-housing πεταλιών έτσι ώστε κι αυτά να μην αισθάνονται κόμπλεξ δίπλα στα vintage και boutique αδερφάκια τους... Δεν ζητάω υπερβολές με engraving τύπου Fromel ή Μoolon αλλά ούτε φινιρίσματα λούνα πάρκ τύπου Landgraff ή Zvex. Αν έχετε κάτι υπόψιν θα με ενδιέφερε πολύ να το μάθω. Θα προτιμούσα να είναι από Αθήνα...

To μπλε είναι ένα put a Dr. Scientist Put a Bird on it Verberator Dr. και το κίτρινο ένα HBE Detox EQ...

Ουσιαστικά πρόκειται για παραλλαγές στο ίδιο θέμα. Οι AlNiCo II είναι πιο πρίμάτοι και σκαστοί. Αν θεωρείς ότι η κιθάρα σου ακουστικά είναι μουντή ή boxy ή δεν έχει αττάκα είναι προτιμοτερο να πας σε αυτούς. Οι DiMarzio είναι μια "σφιχτή" ηχητικά version ενός PAF ήχου, με χαρακτηριστικά και αρκετά τονισμένα μεσαία για τέτοιου είδους μαγνήτη, περισσότερο full range από τους AII. Απευθύνεται σε πιο ισορροπημένα όργανα. Το πιο χρήσιμο εδώ θα ήταν να μας ελεγες γιατί θέλεις να αλλάξεις τους μαγνήτες που έχει επάνω η κιθάρα.

Κατ' αρχάς εγώ μιλάω γενικά και αναφερόμενος σε πραγματικές συνθήκες και εξοπλισμό ενώ εσύ συγκρίνεις με γνώμονα στουντιακές και γενικά ιδανικές καταστάσεις θέτοντας ως παράδειγμα έναν καλλιτέχνη ο οποίος έχει έναν από τους πιο επεξεργασμένους κιθαριστικούς ήχους όλων των εποχών. Σίγουρα βέβαια και τα γούστα μου μπορεί να διαφέρουν από κάποιου άλλου. Είναι λοιπόν πιθανό σε κάποιον να αρέσει περισσότερο απ' ότι αρέσει σε μένα ένας αναιμικός και "hollow" μονός και να μπορεί να τον χρησιμοποιήσει ταυτόχρονα στο ίδιο κομμάτι μαζί με τον διπλό. Στο προηγούμενο post μου εγώ παλώς ανέφερα τον μόνο ίσως τρόπο από αυτούς που έχω ακούσει ο οποίος όντως μπορεί να δώσει 5 χρήσιμους ήχους σε κιθάρες με δυο μαγνήτες ακόμη και μέσα στό ίδιο κομμάτι. Επίσης μπορεί να κάνω και λάθος και ο συγκεκριμένος μαγνήτης να έχει κάποια πατέντα και να ακούγεται όντως αξιοπρεπώς splitαρισμένος. Έτσι κι αλλιώς μίλησα γενικά, εξάλλλου προανέφερα ότι η αντίσταση δεν μας λέει πάντα την αλήθεια. Παρόλα αυτά με αφορμή το τελευταίο σου post έψαξα λίγο στο net αν και υπάρχουν ελάχιστα πράγματα για τον συγκεκριμένο μαγνήτη splitαρισμένο. Στο μόνο σχετικά αξιοπρεπές clip που βρήκα, αυτό που άκουσα δικαιολογεί την άποψη του προηγούμενου post μου. Για budget μαγνήτες δυστυχώς δεν γνωρίζω.