kpeyos

Πριν τρία χρόνια κυκλοφορήσαμε το τελευταίο μας αλμπουμ σε ψηφιακή μορφή αλλά πλέον συμφωνούμε ότι ο κόσμος δεν έχει το απαραίτητο attention span και η όποια ελπίδα μπορεί να έχει ένα υλικό χαντακώνεται μέσα σε ένα σύνολο το οποίο εν τέλει κανείς δεν ακούει. Από την άλλη γράφονται πράγματα τα οποία αντιπροσωπεύουν ένα σύνολο, μια συγκεκριμένη εποχή του γκρουπ και συμπεριλαμβάνουν κομμάτια που τα αγαπάμε αλλά που δε θα είχαν καμία ελπιδα ως single, πρέπει να ακουστούν μέσα σε ένα context, τα οποία απλά τα ξεχνάμε αν πάμε στη λογική των singles. Θα ήθελα να μάθω το πώς αντιμετωπίζετε εσείς παρόμοια διλήμματα. Ποιο φορμά επιλέγετε και γιατί; Υ.Γ: Ξέρω ότι μόνο trap κλπ κλπ κλπ. Δε με ενδιαφέρει αυτό όμως και δε θέλω να αναλωθεί εκεί η κουβέντα. Ας πούμε απλά ότι το ζητούμενο είναι να φτάσει κάτι στους λίγους αυτούς ανθρώπους που ψάχνουν κι ακούν καινούργια πράγματα κι όχι για να ζήσετε από αυτό.

Αναφέρθηκα σε "θέμα" γιατί κάποιες φορές μπορεί να ψάχνουμε στις ρυθμίσεις ύψους να λύσουμε "θέματα" τα οποία ανήκουν στον εγγενή χαρακτήρα του εξοπλισμού μας. Από κει και πέρα το ότι αρέσει στον Mason από μόνο απλά σημαίνει ότι θα είναι σίγουρα κατάλληλη για τους fans του Brent Mason όπως μια άλλη κιθάρα που αρέσει στον Kerry King θα είναι σίγουρα κατάλληλη για τους fans των Slayer. Απ τη στιγμή που δε μιλάμε για ποιότητα κατασκευής αλλά για ήχο, δεν υπάρχουν αντικειμενικά καλές ή κακές κιθάρες. Ότι αρέσει στον καθένα.

To μεγαλύτερο θέμα που θεωρώ ότι θα είχα με τη συγκεκριμένη κιθάρα, βάσει εμπειρίας από άλλες και χωρίς να έχω παίξει με το ίδιο μοντέλο, είναι ότι για τα γούστα μου οι stacked μονοί είναι η χειρότερη υλοποίηση μαγνητών. Συνδυάζουν το bluntness στις αρμονικές που έχουν οι humbuckers με τον πιο στενό και σφιχτό ήχο (λόγω μαγνητικού πεδίου) των single coils. Για τον ίδιο λόγο δεν συμπάθησα ποτέ ούτε τους mini hums, αλλά και πάλι θεωρώ ότι είναι καλύτεροι από τους stacked μονούς. Τουλάχιστον με τους mini hums παίζεις ωραία jazz ή γίνονται πλατφόρμα για ουδέτερα καθαρά που μπορείς μετά να επεξεργαστείς μέσω fx. Για να πω και κάτι χρήσιμο όμως, στους humbuckers μεγάλη διαφορά κάνει η ρύθμιση του ύψους των pole pieces, με την οποία πάντα ξεκινάω πρίν ρυθμίσω το τελικό ύψος όλου του μαγνήτη. Μπορεί να δώσει ή κόψει πρίμα και μεσαία κατά το δοκούν βοηθώντας να ματσάρει καλύτερα με τους υπόλοιπους μαγνήτες. Από κει και πέρα, δε θεωρώ ότι υπάρχει σωστή ρύθμιση μαγνητών. Εξαρτάται από το τί θέλει ο κάθε παίχτης από την κιθάρα και από το υπόλοιπο rig. Πχ, διαφορετική ρυθμιση θα έχει η κιθάρα αν προτιμάς να παίζεις smooth leads στον neck και bright ρυθμικά στον bridge, άλλη αν τα leads τα παίζεις κυρίως στον bridge, άλλη αν σου αρέσει οι μαγνήτες να έχουν hollow ήχο, άλλη αν τους προτιμάς μπασοπρίμους ή μεσαίους. Προσωπικά σταματάω να ανεβάζω τον μαγνήτη εκεί που ακούω τα πρίμα να γίνονται πιο "χάρτινα", σημείο που είναι πολύ πιο πριν ξεκινήσω να παρατηρώ περίεργες παραμορφώσεις ή αλλαγή του sustain. Και σταματάω να κατεβάζω προτού ο μαγνήτης αρχίζει να ακούγεται hollow. Συνήθως οι κιθάρες μου έχουν μαγνήτες πιο χαμηλά ρυθμισμένους από τον μέσο όρο, αλλά με αρκετά ανεβασμένα τα pole pieces στους διπλούς στην καμπύλη του radius και λίγο παραπάνω.

Ξεκαθάρισα φίλος: τριτοτέταρτη γι αυτούς που δεν είναι τελεκαστεράκηδες. Μη γίνεσαι προβοκάτορας :) Ένα τελευταίο θα πω για τις PRS. Το clarity που έχουν το εκτιμάς πολύ καλύτερα με τον αντίστοιχο ενισχυτή. Είναι άδικο πχ να τη συγκρίνεις με μια Tele σε ένα καθαρό ενισχυτάκι με σαβουρδοπεταλάκια. Είναι σα να μένεις σε νησάκι των Κυκλάδων με δυο χλμ κατσάβραχο για οδικό δίκτυο, να συγκρίνεις τη Ferrari με το Fiat Panda και να καταλήγεις στο ότι ναι, καλή η Ferrari αλλά το Fiat Panda έχει τον χαρακτήρα του και μ αρέσει και περισσότερο γιατί έχει πιο μαλακές αναρτήσεις :P

Οι PRS είναι οι απόλυτες κιθάρες αν θες να παίζεις "περίεργα" ακκόρντα με γκάζι. Αν θέλεις ultra smooth leads. Δεν εχουν τις άκρες και τις διαφωνίες στις αρμονικές που έχουμε συνηθίσει από τις Fender και τις Gibson κι αυτό κάποιες φορές τις κάνει να ακούγονται βαρετές. Είναι ιδανικές σαν desert island κιθάρες γι αυτούς που θέλουν μια κιθάρα που να ανταποκρίνεται σε πολλά στυλ (αλλά πόσοι τέτοιοι υπάρχουν;). Από την άλλη η PRS σαν τριτοτέταρτη κιθάρα, δεν έχει ιδιαίτερο λόγο υπάρξης μιας που συνήθως κάπου δίπλα σου θα υπάρχει μια άλλη κιθάρα που θα κάνει καλύτερα αυτό που θες εκείνη τη στιγμή (εκτός αν θες ακκόρντα με γκάζι και ultra smooth leads). Από την άλλη η Tele είναι η απόλυτη τριτοτέταρτη κιθάρα μιας που ακόμη κι αυτοί που δεν μπορούν να την φανταστούν σαν την Νο1 κάποια στιγμή κάπου θα τη χρειαστούν. Προσωπικά, ξεκίνησα από Tele το '90 την οποία την έδωσα το 2000 προκειμένου να αναγκαστώ να μάθω να παίζω με την Les Paul που μόλις είχα αγοράσει. Από το 2003 έχω και μια PRS για το οτιδήποτε δεν μπορούσε να καλύψει η Les Paul. Μετά πήρα και μια Jazzmaster. Μετά και μια SG με P90s. Τώρα φτιάχνω ξανά μια Tele και ίσως έχει έρθει η ώρα να αποχωρήσει η PRS μιας που δύσκολα θα δει studio χρήση από δω και πέρα. Αν είχα περισσότερα live όμως μάλλον θα την κρατούσα γιατί όντως μπορεί να βγάλει τίμια όλο το σετ, ιδιαίτερα μετά την αλλαγή μαγνητών σε low output PAF style.

Καταλαβαίνω τί λες. Συμφωνώ κατ αρχάς με το ότι δεν έχει νόημα να προσπαθείς να φέρεις με τη μίξη κάτι που νοιώθεις ήδη ότι χάνει από την πηγή. Ακόμη κι αν είσαι αναγκασμένος να το κάνεις θα πρέπει να συμβιβαστείς με το ατελές του αποτελέσματος για να μη σου σπάσουν τα νεύρα και χάνεις τζάμπα χρόνο. Πέραν τούτου, θα απέφευγα τέτοιες γενικεύσεις πολλοί δεν ασχολούνται αποκλειστικά με το classic rock, οπότε μπορεί να έχουν ηλεκτρονικούς ήχους που είναι ήδη compressed ή να παίζουν μέταλ και θέλουν τη μπότα στα 5k κλπ... Αλλά πέραν τούτου ανέβασα αυτό βίντεο γιατί θεωρώ ότι το πιο δύσκολο κομμάτι όταν κάνεις παραγωγή στο σπίτι είναι να έχεις πολύ καλές πηγές στο low end αλλά να μην μπορείς να τις ταιριάξεις και να μην έχεις και την αίσθηση του πώς θα ακούγονταν σε κάποιον άλλο χώρο. Αυτό το βίντεο με βοήθησε πολύ σε αυτόν τον τομέα, ειδικά έχοντας πρόχειρα και καλές reference mixes. Πάντως thanks, θεωρώ πώς αυτά που έγραψες όντως σε βάζουν σε ένα ballpark.

Επειδή λόγω καραντίνας έγινε πολύ δουλειά στο σπίτι, το παρακάτω βίντεο μου φάνηκε ότι πιο χρήσιμο έχω δει πάνω στο θέμα. Ελπίζω να σας βοηθήσει. Αν κάποιος έχει κι άλλες συμβουλές που να μην κοστίζουν τίποτα περιουσίες και να μην χρειάζονται μετακόμιση θα χαρώ να τις ακούσω.

Το onboard preamp στα μπάσα χρησιμοποιείται κυρίως για τις tone shaping δυνατότητές του. Για την ένταση απλά δυναμώνεις τον ενισχυτή κι αν δε φτάνει ο ενισχυτής αγοράζεις μεγαλύτερο. Τα 100 watt σε 1x12 για solid state ενισχυτή μπάσου είναι έτσι κι αλλιώς πολύ λίγα για πρόβα με ντράμερ που βαράει ή για να σταθούν δίπλα σε non master volume λαμπάτους ενισχυτές κιθάρας. Θα πρότεινα πάντως ως budget λύση να ξεκινήσεις με αυτό: https://www.thomann.de/gr/harley_benton_custom_line_bass_di_expander.htm Έχει καλές κριτικές, πρόκειται για εξελιγμένη έκδοση του αντίστοιχου EBS, έχει και onboard compressor. Μην πας θα έλεγα σε κάτι πιο ακριβό αν δεν εισαι σίγουρος ότι είναι αυτό που χρειάζεσαι.

Ναι οκ, απλά για την περίπτωση των Stones χρειάζεται κάτι loose και κουνιστό. Φοβάμαι μην είναι σαν την περίπτωση του Darryl Jones, που είναι μέν εκπληκτικός μπασίστας αλλά πολύ πιο tight απ τον Wyman και χάνει κατά τη γνώμη μου.

Ναι απ τον κατάλογο του wikipedia έχω ακούσει αρκετά. Είναι αυτή η φάση με τους σεσιονάδες όμως που σπάνια τους μαθαίνει κανείς.

O Charlie Watts αντιπροσωπεύει μια τέχνη που χάνεται, το πώς να γκρουβάρει κάποιος ένα τεσσάρι. Ιδιαίτερα με πολλούς ροκ ντράμερς να έχουν ανδρωθεί μέσα απ το μέταλ και με την εμμονή για τέλειο quantization στις μοντέρνες παραγωγές. Δεν έχω ακούσει τον Steve Jordan αλλά αν εγώ διάλεγα αντικαταστάτη θα εξέταζα σοβαρά την περίπτωση του Danny Goffey. Είναι αυτός που όταν είχα πρωτακούσει μου θύμισε αμέσως τον Charlie.

Ναι κοίτα, αναβάθμιση παίρνουν όση θέλεις. Δεν είναι ότι δεν μπορείς να βάλεις πιο αξιόπιστα κλειδιά, ποτενσιόμετρα, επιλογέα και καλύτερους μαγνήτες (με αυτή τη σειρά προτεραιότητας για εμένα). Αλλά δεν είναι κιόλας ότι δεν παίζει έτσι.

Γενικά σε οποιαδηποτε Fender κάτω απ το χιλιάρικο θα πρέπει να συμπεριλάβεις κι ένα κόστος για setup και nut απ ότι έχω δει τελευταία. Το αναφέρω γιατί όταν δινεις 250 ευρώ αυτό το κόστος μπορεί να ξεπεράσει το 20% της αξίας του οργάνου. Από κει και πέρα μια χαρά βρισκω τις Affinity, μιλάω όμως κυρίως για αυτές με maple ταστιέρα. Οι άλλες με τις ανοιχτό καφέ ταστιέρες δε μου αρέσουν αισθητικά και δεν έχω περάσει χρόνο μαζί τους. Το μόνο παραπόνο που είχα ουσιαστικά ήταν το επιτηδευμένα κακάσχημο logo που πραγματικά θα μ' έκανε να ντρέπομαι να την κρατήσω σε gig. (Edit είδα το βίντεο και οι ταστιέρες φαίνονται αρκετά σκούρες κι όμορφες. Ίσως έχουν φτιάξει και λίγο και το logo?)

Άλλη μια πρόχειρη μάλλον απάντηση (δεν ξερω καν αν έχω καταλάβει την ερώτηση). Όταν ενισχύεις τα 440 τότε ναι ενισχύεις τη συγεκριμένη λα. Όπως απαντήθηκε ήδη λόγω των αρμονικών που έχει το κάθε όργανο πέρα απ τη βασική συχνότητα (fundamental), είναι λίγο πιο πολύπλοκο, αλλά ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα. Έχεις πχ ένα μπάσο (ηλεκτρικό η synth) και παρατηρείς ότι καθώς αλλάζουν οι συγχορδίες και αυτό προσπαθεί να ακολουθήσει πηγαίνοντας πχ από το Σι στο Λα, τα μπάσα ξαφνικά στο κομμάτι πέφτουν ή αντίθετα κατι φαίνεται να συντονίζει στο λα και γίνονται υπερβολικά. Μια λύση θα ήταν να δυναμώσεις ή να κόψεις αντίστοιχα το Λα στα 55 ή και στα 110hz. Το να κάνεις όμως κάτι τέτοιο με ένα στατικό eq, πιθανότατα θα δημιουργήσει ένα συνεχές boominess ή άδειασμα στον ήχο του μπάσου (καθώς αυτές οι συχνότητες θα παίζουν και σαν δευτερεύουσες αρμονικές όταν το μπάσο θα περνάει απ τις υπόλοιπες νότες) που πιθανότατα δεν θα το θέλεις. Οπότε η ενδεδειγμένη λύση είναι η χρήση δυναμικού eq ή multiband compressor/expander, ώστε η επεξεργασία να γίνεται μόνο όταν το μπάσο σου περνάει απ τη συγκεκριμένη νότα. Με τον ίδιο τρόπο μπορείς να "κουρδισεις" πχ μια μπότα στο κλειδί του κομματιού (όχι ότι το προτείνω απαραίτητα αλλά σε κάποιους αρέσει) ή να κόψεις κάποιο ενοχλητικό resonance, μια ανεπιθύμητη κορυφή δηλαδή που υπάρχει σε κάποιο όργανο.

Υπάρχουν early reflections που κατά τη γνώμη μου τα ακούει. Και με την απομόνωση παρατηρώ μια αύξηση του boxiness (χαμηλομεσαία) και χωρίς αυτήν, αναλόγως το πού πατάει ο ενισχυτής κάποιες άλλες διαφορές στον ήχο. Άλλος ήχος πχ στο πλακάκι, άλλος στη μοκέτα του στούντιο. Πρίν που είπα αν έχεις δοκιμάσει Celestion, εννούσα τα IRs.

Κι εγώ αυτό κάνω. Το attenuator είναι έτσι κι αλλιώς πάνω στον Chief που συνηθέστερα χρησιμοποιώ για να μην ανατινάξω καμιά μπαλκονόπορτα, οπότε απο κει φεύγει ένα σήμα line στο Radar που πηρα 80 ευρώ απ τις αγγελίες και καρφί στην κάρτα ήχου. Αν σου άρεσε το OX, πρέπει να σου πω ότι τα παληκάρια στη Celestion έχουν κάνει αντιστοιχα εξαιρετική δουλειά. Συνήθως η πρώτη επιλογή που είναι ένα pre-mixed 57 με Royer 121 ειναι αρκετή χωρίς να ψάχνεις 17 ώρες κάποιο impulse να σου κάτσει. Φυσικά η ποιότητα του attenuator καθορίζει εν πολλοίς το τί θα πάρεις στο τέλος, αλλά ένα ποιοτικό reactive attenuator είναι έτσι κι αλλιώς must για όποιον θέλει να χαίρεται τον εξοπλισμό του στο σπίτι.

Μπορεί να κάνω και κάτι λάθος. Οι bandmates που με ανέχονται τα τελευταία 10 χρόνια φαίνεται να συμφωνούν ως προς την επιτυχία των πρόσφατων direct εγχειρημάτων μου, για ότι αυτό μπορεί να λέει. Φυσικά δεν απαρνούμαι το 57άρι (για το Sennheiser πάλι, παρόλο που λόγω format ήθελα πολύ να μου αρέσει, δεν...). Ττα room mics έχουν τη χρήση τους για συγκεκριμένους ήχους. Απ' τους Zeppelin, τους Sex Pistols μέχρι αλλά και ειδικά στα πιο Ambient μπορεις να τα ακούσεις. Δεν χρειάζονται όμως πάντα. Αλλά γιατί τέτοια απέχθεια στα impulse repsonses? Έχεις δοκιμάσει τα Celestion παρεμπιπτόντως;

Πάντα θεωρούσα αυτές τις προσπάθειες εκφοράς της αρχαίας Ελληνικής λίγο αστείες. Πιθανότατα η τονική και τα μακρά/βραχέα θα αποδίδονταν με τον τρόπο που μιλούνται τα σανσκριτικά ή κάποιες λέξεις στα νορβηγικά σήμερα, ίσως και με μια μουσικότητα κατω-Ιταλική θεωρώ. Όχι σαν να κάνει κάποιος voice over σε καρτούν την βραδυγλωση εκδοχή του θεού Δία :) Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν κοροιδεύω την προσπάθεια σου, απλά υπάρχει μια γενικότερη αντίληψη να εκφέρεται έτσι η Ερασμιακή, με την οποία δε συμφωνώ. Κατά τ' αλλά είναι μια αξιολογότατη προσπάθεια.

Προς το παρόν το signal chain μου είναι ενισχυτής->motherload elemental (reactive attenuator)->mooer radar με φορτωμένα celestion IRs. Ως τώρα με αυτό το signal chain έχω ασθητά καλύτερο ήχο από οποιαδήποτε σουϊτα ενισχυτών έχω δοκιμάσει, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται αυτές τις Neural DSP και της Softube, τις οποίες εγώ βρήκα πιο πειστικές. Πολύ σημαντικός ο ρόλος των IRs της Celestion. Είναι τα πρώτα που πραγματικά συμπάθησα. Στους ενισχυτές που έχουν υποβληθεί σε αυτό το treatment συμπεριλαμβάνονται οι Matchless Chief, Marshall JCM 4104, Vox AC15HW, Orange TH30 & Teisco Checkmate 25. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να κάνω την αναβάθμιση, αλλά οι κριτικές για τα UAD δεν με ενθουσίασαν. To ΟΧ για αρχή θεωρείται φοβερό για direct recording αν σου αρέσει ο ήχος του OX, δεν έχει όμως καλές κριτικές σαν attenuator που κρατάει τον ήχο του ενισχυτή σου. Εκεί υπερέχει ξεκάθαρα απ ότι φαίνεται το Tone King Iron Man II. Αλλά το Tone King δεν έχει IR loader, οπότε δεν θα ήταν σημαντική η αναβάθμιση για μένα απ το motherload. Και για τις Apollo το είχα σκεφτεί, απλά το προηγούμενο μοντέλο είχε κακές κριτικές σε ότι αφορούσε preamps και A/D conversion και δεδομένου ότι μου αρέσουν υπερβολικά οι προενισχυτές της παλιάς μου Focusrite Forte, έμεινα με αυτήν. Τώρα τα καινούργια μοντέλα "Χ" υποτίθεται τα έχουν βελτιώσει αυτά, αλλά και πάλι δε νομίζω ότι οι software amps θα μου δώσουν κάτι παραπάνω απ αυτό που έχω. Επίσης πλέον υπάρχει το Fractal FM3 στα 1200 ευρώ περίπου και με δεδομένο αυτό, αν θες απλά software amps, πας εκεί. Η συζήτηση αυτή είναι πολύ πιο έγκυρη για τις Apollo, αν θες να ηχογραφείς και φωνητικά πχ στο σπίτι σου χωρίς να χρειαστεί να αγοράσεις ξεχωριστό signal chain (compressor - eq). Όσον αφορά κουβέρτες, παπλώματα, κιλίμια και καρπούζια όλα με το μαχαίρι, εγώ σε καταστάσεις close micing με iso box και γενικότερα χωρίς ανακλάσεις απ το room, δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι έχω βγάλει καλύτερο ήχο απ αυτόν που βγάζω τώρα. Μάλλον πολύ χειρότερο. Σε πλήρη ηχογραφηση σε στούντιο με room mics, ηχοληπταρά να με γράφει κλπ, ναι οκ είναι άλλη φάση.

Αν θες κάτι τέτοιο βέβαια υπάρχει και το active tone control EMG RPC, που κάνει κάτι αντοίστοιχο, απλά αντικαθιστάς ένα tone control της Les Paul σου. Βέβαια έχει το κακό ότι μπλέκεις με μπαταρίες και χάνεις το συμβατικό tone control για πιο jazzy παιξίματα.

Ναι υπάρχουν και software plugins που το κάνουν υποτίθεται αυτό, αλλά ας μην κοροιδευόμαστε, δεν είναι το ίδιο πράγμα. Στην καλύτερη καταλήγεις με μια generic προσομείωση που καλύτερα θα ήταν να μην χρησιμοποιούσες καθόλου και να κράταγες των χαρακτήρα της κιθάρας που έχεις με τις όποιες τυχών αδυναμίες (για τα γούστα μου τουλάχιστον). Έτσι κι αλλιώς με τόσα πετάλια και επιλογές ενισχυτών, κάποιος θα έλεγε ότι πλέον οι μαγνήτες μπορούν να έχουν πολύ λιγότερο ρόλο στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, αλλά γεγονός παραμένει ότι είναι τεράστια η διαφορά στο feel μετάξυ των διαφορετικών υλοποιήσεων. Γι αυτό και συνεχίζουν άλλωστε να πουλάνε οι EMG81 και κάτι άλλα κεραμικά τέρατα της DiMarzio και της Duncan. Μπορεί να μη χρειάζεται πλέον να "σπρώξει" κάποιος τον ενισχυτή με τους μαγνήτες όπως έκανε το 1982, αλλά αυτοί οι μαγνήτες έχουν το δικό τους παίξιμο.

Θα πω κι εγώ πως πρέπει όλος ο εξοπλισμός να είναι γειωμένος σωστά. Αν δεν είσαι 100% σίγουρος πώς να το ελέγξεις αυτό, καλύτερα να φωνάξεις πιστοποιημένο ηλεκτρολόγο. Έχει σκοτωθεί κόσμος έτσι. Ιδιαίτερα από χαζομάρες που κάνουν για να κόψουν τον θόρυβο του ground loop.

Για το punch και τα μπάσα το 90% θα στο δώσει η καμπίνα. Κάποια στιγμή πουλιόταν εδώ μια mesa 2x12. Αν υπήρχε ακόμη θα σου λεγα να ξεκινούσες από αυτήν για το είδος που θες ή την αντίστοιχη VHT, ή αλλιώς σε 1x12 την Mesa Thiele ή την VHT Cube. Τα μεγάφωνα θα σου κουρδισουν περισσότερο την απόκριση στα μεσαία και τα πρίμα. Αν ήμουν στη θέση σου, θα προτιμούσα μια τέτοια καμπίνα κι έναν Peavey των 400 ευρώ παρά έναν πολύ ακριβό ενισχυτή με μια καμπίνα που δεν κάνει. Γενικά οι περισσότεροι υποτιμούν την αξία της καμπίνας σε σχέση με τον ενισχυτή. Όσο για τα handwired κλπ, ωραία είναι να τα έχεις αλλά μην ξεχνάς ότι ο πλέον κλασσικός ενισχυτής στο modern rock & metal τα τελευταία 20 χρόνια είναι ο Peavey 5150 (6505). Ούτε handwired, ούτε τίποτα.

Και το Strymon και το Eventide έχουν tone (filter) κι έχουν και on off. Υπάρχουν άπειρα βίντεο στο YouTube :)

Static Noises: Χρατσα χρουτσα σα να μην κάνει κάτι καλή επαφή. H Εventide έχει τον ήχο της, αυτό είναι το βασικό. Από τους Zeppelin στα τέλη του '70, μέχρι τους Cocteau Twins και τη Shoegaze, τα βάθη και τα delays της είναι αναγνωρίσιμα. Αυτό βέβαια δε σημαίνει κιόλας ότι αρέσει αυτός ο ηχος σε όλους.