kpeyos

Έχοντας ήδη μείνει πάρα πολύ ευχαριστημένος με τον dry ήχο του Behringer Deepmind 12 (τα εφέ του είναι λίγο 90s), αυτή θα είναι πιθανότατα η επόμενη αγορά μου. Ζηλεύω παααρα πολύ όσους ασχολούνται με ηλεκτρονική μουσική και synthesizers αυτή την εποχή. Έχουν στη διάθεση τους με δυο μισθούς όλα τα holy grails που κάποτε απλά ακούγαμε και ξέραμε πως ποτέ δε θα αποκτήσουμε. https://www.thomann.de/gr/behringer_pro_800.htm?shp=eyJjb3VudHJ5IjoiZ3IiLCJjdXJyZW5jeSI6MiwibGFuZ3VhZ2UiOjJ9&reload=1

Τα μπάσα είναι θέμα κυρίως καμπίνας. Τα greenbacks είναι πιο μεσαία με περισσότερο roll off στα πρίμα. Τα heavy magnet (H) έχουν αρκετά περισσότερα πρίμα, πιο jangly και aggressive μεγάφωνο. Τα Creambacks έχουν λίγο λιγότερη ατάκα απ τα μικρότερα ξαδερφάκια τους και λίγο περισσότερα μπάσα. Πετάλι σε τέτοιους ενισχυτές δοκίμασε και κανα καλό treble booster αντί για overdrive. Και σε full range boost δοκίμασε και το Mad Professor, αν και το Klon είναι επίσης φοβερό σε όλους σχεδόν τους ενισχυτές.

Υπάρχουν διάφορες καλύτερες και χειρότερες εποχές για μεταχειρισμένες Les Paul. Η καλύτερη εποχή που είναι συνάμα και value for money πολλές φορές στα μεταχειρισμένα είναι 2006-2014 περίπου. Πολλές φορές βλέπω 80s κα 90s Les Pauls που στατιστικά οι περισσότερες είναι κακές κιθάρες να πωλούνται πολύ ακριβά. Για να μη μιλήσω για τις 70s Les Pauls που πάλι στατιστικά οι περισσότερες είναι καυσόξυλα της Norlin και τις βλέπω σε φανταστικές τιμές στα μεταχειρισμένα. Χρησιμοποιώ πάντως το "στατιστικά" γιατί στις Les Paul υπάρχουν πάντα καλές και κακές κιθάρες σε όλες τις σειρές της. Οπότε αν έχω μια συμβουλή είναι να μην αγοράζει κάποιος Les Paul που δεν έχει ακούσει αν τη θέλει για να παίζει. Αν πρόκειται για συλλέκτη κλπ αλλάζει το θέμα.

Κι εγώ συμφωνώ ότι είτε βάλεις Swamp Thang ή Tonker ή τα Creambacks θα έχεις βελτίωση του ενισχυτή απ αυτό που έχεις μέχρι σήμερα. Για EV, JBL και Delta θα συνεχίσω με κάθε σεβασμό να διαφωνώ. Για τα Celestions υπάρχουν τα πολύ καλά βιντεάκια της Zilla cabs στο youtube που μπορούν να σε βοηθήσουν να αποφασίσεις. Τα μπάσα να ξέρεις τα βγάζει σε μεγάλο βαθμό η καμπίνα. Αν με τον ίδιο ενισχυτή βάλεις το ίδιο ηχείο σε μια καμπίνα Marshall, σε μία Fender και σε μια Orange δε θα έχεις τον ίδιο ήχο κι ας είναι όλες open back. Μια pine Fender θα έχει συνήθως περισσότερα μπάσα απ τη birch Marshall και η Orange λόγω του αυξημένου floor coupling μπορεί και τα διπλάσια. Μετά βέβαια αλλάζει και η αίσθησή σου για τις υπόλοιπες συχνότητες. Επίσης όταν λες ότι σκέφτεσαι το Βluesbreaker, θα έλεγα ότι καλό είναι να πας να τον ακούσεις. Δεν έχει καμιά σχέση με τον Fender που έχεις, πολύ πιο dark ενισχυτής, λιγότερο headroom.

Αν δεν είναι οι Grateful Dead πανηγύρι που για να τους αντέξουν πλακώνονταν στις υπερδόσεις LSD και οι οποίοι έσπαγαν κάθε ρεκόρ έντασης ήχου στα live τους, τότε δεν ξέρω ποιοι μπορεί να θεωρηθούν πανηγύρι.

Κοίτα το μόνο που χρειάζεται να ξέρεις είναι ότι ενώ οι Fender και οι Marshalls μοιράζονταν πολλά κοινά στοιχεία σαν κυκλώματα στις απαρχές της ηλεκτρικής κιθάρας, οι Marshalls επικράτησαν στην rock λόγω Celestions. Υπήρχαν αυτοί που συνδύαζαν πχ JBLs και Celestions, αλλά τα JBLs από μόνα τους είναι πιο χρήσιμα για να απομακρύνουν κατσαρίδες και άλλα ζωύφια απ το χώρο μόλις τσιμπήσεις λίγο το γκάζι.

Έχεις δίκιο, πανηγύρια έχουν και στο Αμέρικα ?

χαχαχαχα, καλό αλλά το να βάλει 2 μεγάφωνα σαν το EVL ή το Delta που ζυγίζουν κανα δυο τόνους το καθένα κατά τη γνώμη μου καθιστά τον ενισχυτή μη λειτουργικό αν δεν έχεις roadie να στον κουβαλάει. Επίσης για τα δικά μου γούστα αυτά τα μεγάφωνα είναι μια χαρά για κόρνες, αν παίζεις δημοτικά σε πανηγύρια και θέλεις να σκοτώνεις νύφη και γαμπρό με μια σολ ματζόρε ή για κανα thrash metal μετά αλλά ο OP έχει ήδη έναν metal ενισχυτή. Τα tonker και swamp thang τα έχω ακούσει κι εγώ σε παρόμοιους ενισχυτές, OK μεγάφωνα, επίσης βαριά, θέλουν και άπειρο χρόνο break in κατά τη γνώμη μου σε σοβαρές εντάσεις, αλλά ΟΚ είναι poor man's Celestions στην ουσία του ήχου τους, οπότε στην τελική δεν καταλαβαίνω και την αποτροπή για τα Celestions. Ειδικά τα Creambacks που είναι ότι καλύτερο (επιτέλους) έχει βγάλει στην ιστορία της η Celestion για 2x12 ενισχυτές υψηλού wattage και ότι πιο κοντινό σε Greenbacks ή 70s G12H αντίστοιχα. Με τα μεν Greenback style θα γλυκάνει τα πρίμα του και θα πάρει πολύ καλυτερα μεσαία με τα G12H θα πάρει πιο flat απόκριση που κρατάει τον Fender χαρακτήρα αλλά με κλάσεις καλύτερα και περισσότερα πρίμα απ ότι έχουν όλα τα μεγάφωνα που πρότεινες, τα οποία έχουν πολύ treble roll off - είναι στην κατηγορία dark κατ' εμέ.

Θα συμφωνούσα αν ο OP ήθελε τον αναλογικό ήχο που είχαν στα σούπερ άλμπουμς των 80s. Για lofi indie θεωρώ ότι είναι εφικτό.

Λύσεις: 1. Επισκευάζεις το vintage ηχείο - κρατάς τον ήχο και την αξία του ενισχυτή σου. 2. Αντικαθιστάς και τα δύο με δυο καλά Celestion και σαφώς βελτιώνεις τον ήχο του ενισχυτή σου. Η πρότασή μου είναι αυτά https://www.thomann.de/gr/celestion_g12m_65_creamback_8_ohm.htm ή αυτά https://www.thomann.de/gr/celestion_g12h_75_creamback_8_ohm.htm. Mismatching δε θα πρότεινα, να κρατήσεις δηλαδή το ένα original και να αλλάξεις το άλλο. Τα παλιά Jensen είναι λίγο ψόφια και περίεργα και δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι ποιοτικό που να μην τα εξαϋλώνει. Τα καινούργια Jensen επίσης απ ότι λένε δεν έχουν σχέση με τα παλιά σαν ήχος (έτσι διαβάζω - δεν τα χω βάλει δίπλα δίπλα) οπότε τζάμπα κόπος.

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με τους @Alex Raptakis και @Μανώλης Χναράκης με τον αστερίσκο πως είναι πολύ πιο εύκολο για έναν αρχάριο να κάνει το analog να ακουστεί σαν analog. Το να καταφέρεις το digital να ακουστεί σαν analog απαιτεί όντως εμπειρία. Και επειδή θέλει indie lofi κι ένα οκτακάναλο θα μπορούσε να μπεί στην εξίσωση αν παίξει ευκαιριούλα...

OK καταλαβαίνω τη φάση ακριβώς, πας για lofi ζεστό ήχο. Στα 400-500 ευρώ πρέπει να χει και πιατίνια; Γιατί τότε πας πολύ χαμηλά... Ας κάνω μια υπόθεση ότι μπορείς να δώσεις 500 για σετ και κανα 300άρι για πιάτα σύνολο 800 για να πας σε κάτι που μπορεί να το κρατήσεις και για πάντα που λέει ο λόγος... Προτάσεις με σειρά προτεραιότητας: https://smart.noiz.gr/details.php?id=532560&search_id=4520412 Στα 600 αλλά απίστευτο value for money. Ο Πωλητής δεν αναφέρει πολλά, αν συμπεριλάμβάνονται βάσεις, σε τί κατάσταση είναι τα δέρματα κλπ, αλλά πιθανότατα θα αξίζει. https://smart.noiz.gr/details.php?id=528941&search_id=4520356 ο Γαβριήλ είναι εγγύηση, ένας μοναχικός Guru που είμαστε σούπερ τυχεροί να έχουμε στη χώρα. Το συγκεκριμένο σετ είναι στα 700 αλλά στη θέση σου θα έκανα μια προσφορά μπας και καταφέρεις να το πάρεις στα 500 μόνο με το 12άρι τομ, μιας που το 13άρι μπορεί ίσως να το πουλήσει ξεχωριστά και σαν ταμπούρο. Κάποια στιγμή πουλιόταν μια Premier XPK, πλέον δεν την βλέπω εδώ αλλά νομίζω υπάρχει στο marketplace. Στα 550 για 5 piece set, με βάσεις, ταμπούρα και ποιότητα που δεν την βρίσκεις με τίποτα σε τύμπανα του σήμερα αυτού του budget. Η Premier είναι μακράν η πιο αδικημένη μάρκα τυμπάνων, υπέφερε από ανύπαρκτο marketing. Αυτό έχει ένα καλό κι ένα κακό: Βρίσκεις πολύ καλά τύμπανα σε πολύ καλές τιμές, αλλά τα παντρεύεσαι... https://smart.noiz.gr/details.php?id=528769&search_id=4520386 Αυτή εδώ επίσης πάει σαφώς πιο πάνω απ το budget σου (600 χωρίς ταμπούρο) αλλά είναι πολύ καλή τιμή γι αυτό το σετ, παίρνει και αναβαθμίσεις και είναι μάλλον το πιο σίγουρο σετ να πάρεις και τα λεφτά σου πίσω. Πιατίνια για ένα budget γύρω στα 300 ευρώ, ή θα ψάξεις να βρείς κάποιo Sabian HH hihat & Crash/Ride με υπομονή εδώ στις αγγελίες (εγώ τόσο τα πήρα) ή θα πας Toυρκία μεριά να ψάξεις όπου ίσως καταφέρεις να φέρεις HiHat, Crash & Ride επιπέδου Meinl με αυτά τα λεφτά.

Εγώ θα θέσω ένα άλλο ζήτημα: Ηχογραφείς τόσο συχνά ώστε να αξίζει η επένδυση σε ένα σετάπ που θα μπορεί να ηχογραφήσει τύμπανα; Ακόμη πιο σημαντικό: Έχεις τόσο καλό ακουστικά χώρο που να αξίζει τον κόπο να επενδύνσεις σε κάρτες και μικρόφωνα και μείκτες και ό,τι άλλο για να ηχογραφείς τύμπανα; Γιατί αν πχ μένεις Αθήνα και μπορείς να ηχογραφείς τύμπανα σε επαγγελματικό χώρο με 25 ευρώ/ώρα, θα πρέπει να ηχογραφήσεις καμια 100αριά τραγούδια στο τέλος για να κάνεις απόσβεση κι αυτό ΑΦΟΥ έχεις εξασφαλίσει την ποιότητα του χώρου ηχογράφησης που είναι και η πιο σοβαρή υπόθεση. Αν πάλι θες να κάνεις απλά demos, τότε δεν χρειάζεται τόσο πολύ και ακριβό αναλογικό outboard gear. Εγώ πχ προτίμησα να ηχογραφώ τα τύμπανα μόνο σε επαγγελματικά studios και να επενδύσω τα χρήματα σε snares & πιατίνια, κυρίως σε niche κομμάτια που δίνουν χαρακτήρα και ποικιλία και που σπάνια τα βρίσκεις είτε σε drummers είτε σε studios. Eπίσης αγόρασα κι ένα ζευγάρι Neumann KM184 τα οποία είναι τα αγαπημένα μου και για overheads αλλά και για τις ακουστικές που γράφω σπίτι.

Αν και άσχετος με την όλη φάση, μιας που κάθησα και διάβασα το thread (μπας κι επιμορφωθώ) ας πώ κι εγώ τη γνώμη μου: Θεωρώ πως αν υπάρχουν μουσικοί που θέλουν να παράξουν νέα πράγματα στο μπουζούκι κι αυτό που έχουν στο μυαλό τους εξυπηρετείται από 10χορδα, 12 χορδα ή μπουζούκια με 35" κλίμακα, τότε καλώς το συζητάμε και φυσικά πρέπει να υπάρξουν. Αλλά το όργανο εξελίσσεται επειδή υπάρχει η ανάγκη...αλλιώς δεν έχει νόημα. Ποιος ο λόγος να φτιάξεις ένα τέτοιο μπουζούκι για να παίξεις Άκη Πάνου πχ; Μείνε καλύτερα στο τρίχορδο που του άρεσε του μακαρίτη, να είσαι και οριτζινάλε. Ας δουμε πχ τις ηλεκτρικές κιθάρες...Βγήκαν οι υπερσολίστες, ο Vai θέλησε μία 7χορδη, την πήραν οι NuMetalάδες κατέβασαν κούρδισμα, κάποια στιγμή το κούρδισμα κατέβηκε τόσο που δεν έφτανε η 7χορδη - πήγαμε στις 8χορδες, στις βαρύτονες και τέλος στις fanfreted. Επειδή υπήρχε η ανάγκη. Όχι γιατί θέλαμε να παίξουμε το Smoke on the Water μια πέμπτη χαμηλότερα...

Νομίζω ότι αυτά δεν είναι και τόσο σοβαρά προβλήματα (εκτός αν μιλάμε για κάποιον εξαιρετικά τεχνοφώβ που κυκλοφορεί με Nokia 3310)... 1. Νομίζω πλέον ότι το 99.9 έχουν έναν υπολογιστή. Σήμερα και το laptop της δουλειάς μπορεί να φορτώσει ένα IR Loader με (σχεδόν) μηδενικό latency. Τα μόνιτορς δεν πολύ χάνουν την αξία τους. Μια κάρτα ήχου μπορεί όντως να χάσει αξία αλλά και πάλι, κάτι basic χρειάζεσαι, δε θα έχεις μια κάρτα ήχου έτσι κι αλλιώς όντας μουσικός για να γράψεις μια ιδέα ή για να ακούσεις μουσική στο σπίτι; 2. Οι λάμπες χρειάζονται 2-3 λεπτά μέχρι να ζεσταθούν τα filaments για να μην τις κάψεις γρήγορα, χρόνος στον οποίο ο υπολογιστής έχει ήδη ανάψει. Άλλο λόγο που μπορεί να χαλάει κάποιον σοβαρά να ανοίξει υπολογιστή, δεν μπορώ να σκεφτώ. 3. Δεν χρειάζεσαι κάποιο φοβερό desktop για να παίξεις με IRs. Tα λάπτοπ έχουν φορητότητα και οι ενισχυτές αν είναι βαριοί παίρνουν και ροδάκια. Τώρα για τα υπόλοιπα δεν καταλαβαίνω. Δεν εννοείται πχ ότι θα έχεις τον υπολογιστή και την κάρτα ήχου στο ίδιο μέρος;

Εγώ πάλι έχω τα αντίθετο πρόβλημα απ' ότι ο OP με τις αγγελίες του Noiz: Συνέχεια βγαίνουν αγγελίες σε τιμές που είναι τόσο καλές που μου φαίνεται παράλογο ΝΑ ΜΗΝ αγοράσω...και κάπως έτσι μετά και το κλείσιμο του χώρου που χρησιμοποιούσα ως στούντιο, κοντεύω να μην έχω που να βάλω τον μουσικό εξοπλισμό! Βοηθάει βέβαια το ότι παίζω διάφορα όργανα οπότε απ τα πλήκτρα μέχρι τα ντραμς (και ιδιαίτερα έχω να πω στα τελευταία) υπάρχουν πολύ συχνά αγγελίες και στο νόιζ και σε άλλα Ελληνικά sites που είναι πολύ φθηνότερες από Reverb ή Ebay. ΟΚ υπάρχουν πάντα κάποιοι εξυπνάκηδες, όπως υπάρχουν παντού: Υπάρχουν πωλητές που περιμένουν να τσιμπήσει κάποιος -το οποίο δεν είναι και πολύ έξυπνο βέβαια όταν βάζεις την αγγελία σου σε ένα site μεσηλίκων που ασχολούνται με το συγκεκριμένο gear- υπάρχουν όμως και κάποιοι που ειλικρινά δε γνωρίζουν κι όπως μπορεί να βάλουν κάτι πολύ χαμηλά έτσι μπορεί να το βάλουν και πολύ ψηλά. Με ένα απλά email μπορείς ευγενικά να διαπιστώσεις περί τίνος πρόκειται η κάθε περίπτωση. Το ίδιο φυσικα΄συμβαίνει και με αγοραστές (επίσης το lowballing είναι κοινή πρακτική σε όλο τον πλανήτη): "Filos erhome tora k to perno an to afisis toso..."

Δεν αμφιβάλλω ως προς την αρχή αυτού που λες. Απλά εμένα δε μου αρέσουν τα 70s, close mic’ed drums. Και το πρόβλημα μου είναι κυρίως τα πιατίνια, τα overheads που βγαίνουν άχρηστα, εκτός αν κάνεις κόλπα επιπέδου Eric Valentine (underheads αντί για overheads, ξεχωριστή εγγραφή τυμπάνων και πιατινιων κλπ). Επίσης διόρθωσέ αν κάνω λάθος αλλά τα ντράμς του Hansa για Iggy Pop & Bowie πχ γράφτηκαν στο big hall, που είναι τεράστιο και πανύψηλο. Και για τα Stax που το έψαξα με αφορμή την απάντηση σου, δεν μου φάνηκαν και χαμηλοτάβανα.

1. Δεν μπορείς να μιξάρεις σωστά αν δε μάθεις να ακούς το δωμάτιο στο οποίο βρίσκεσαι και το σύστημα το οποίο έχεις. Άρα σαν πρώτο βήμα ξεκίνα να ακούς τις μίξεις σου σε πολλά συστήματα για να μπορείς να συγκρίνεις και να καταλάβεις τι διαφορετικό έχει το δικό σου. 2. Ξεκίνα να μάθεις να κουρδίζεις το αυτί σου. Μάθε με ένα eq που βρίσκεται τί. 3. Δες όλα τα βίντεο του Gregory Scott (house of Kush) και του Eric Valentine στο YouTube. 4. Καλή αρχή και υπομονή?

Νομίζω ότι τελικά το πιο βασικό απ όλα σε μια ηχογράφηση τυμπάνων είναι τα ψηλά ταβάνια...

Κι όμως ακόμη και στς τηλεοράσεις ακόμη και στα κινητά και παντού ακόμη και σε commodities όπως τα καύσιμα υπάρχουν οι established μάρκες. Κάποιοι πχ πληρώνουν την υπεραξία ενός σήματος πρατηρίου παρόλο που τα καύσιμα απ όπου και να τα βάλουν θα προέρχονται όλα απ τα δύο διυλιστήρια της χώρας. Είναι η επιτυχία του brand που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι κάνεις μια καλύτερη για κάποιο λόγο επιλογή. Ναι ΟΚ, στα μουσικά όργανα υπάρχει το συναισθηματικό κριτήριο πολύ περισσότερο απ ότι υπάρχει στις μηχανές του γκαζόν πχ, οπότε γι αυτό και επενδύει η κάθε Fender και η κάθε Gibson στα endorsements και στις διαφημίσεις κλπ... Σχεδόν κανείς καταναλωτής σε κανένα είδος και ποτέ δεν βαζει κάτω όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά για να κάνει συνεχώς την πιο value for money επιλογή. Επίσης: Όμορφο και άξιο κάτι γίνεται γιατί το βλέπουν οι άλλοι. Αν δεν το βλεπε ποτέ κανένας, αμέσως θα χαναν την αξία τους τα περισσότερα γνωστά brands, από τ' αμάξια μέχρι τις κιθάρες, μέχρι τις τσάντες της Hermes...

Ok, κατ' αρχάς νομίζω θα το γράψω για τρίτη ή τέταρτη φορά εδώ: Η αξία ενός προϊόντος είναι υποκειμενική και καθορίζεται από τον αγοραστή. Φυσικά δεν έχει κανείς κίνητρο να πουλήσει φθηνότερα αυτό που μπορεί να πουληθεί ακριβότερα. Οι θεωρίες της αντικειμενικής αξίας, που συνέδεαν το τελικό κόστος με την αξία των υλικών, των εργαζομένων, της ενέργειας και των μηχανών ανήκουν στον Σμιθ που έζησε όμως τον 17ο αιώνα. Από εκεί προέκυψαν ο Ρικάρντο που τις ποσοτικοποίησε και ο Μάρξ που μέσω μιας απλής συνεπαγωγής κατέληξε στο ότι για να υπάρχει κέρδος όλοι οι εργοδότες πρέπει να κλέβουν τον εργάτη. Αυτές οι θεωρίες ξεπεράστηκαν όμως από τα τέλη του 19ου αιώνα γιατί δεν μπορούσαν να συμπεριλάβουν μέσα πολύ απλές έννοιες όπως την οικοιοθελή ανεργία ή τα επιδόματα ανεργίας έως και το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, δεν μπορούσε να καθοριστεί η αξία της τέχνης κλπ κλπ κλπ. Γενικά οι μόνοι νομίζω που έχουν μείνει να συζητούν με όρους labour theory είναι κάτι Νοτιοευρωπαίοι και κάτι Λατινοαμερικάνοι στα καφενεία. Άρα γιατί μια Harley Benton κοστίζει x ενώ μια made in USA Telecaster κοστίζει 10x? Γιατί στοχεύουν σε διαφορετικό κοινό και έχουν και οι δύο τους δικούς τους αγοραστές, που όλοι νομίζω μπορούμε να καταλάβουμε ποιοι είναι σε κάθε περίπτωση. Αν πχ μιλάγαμε για αυτοκίνητα, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με ένα Skoda και μια Mercedes: η Mercedes μπορεί να κοστίζει 10 φορές περισσότερο χωρίς να είναι 10 φορές καλύτερη στό δρόμο αλλά και τα δύο brands έχουν το δικό τους κοινό. Υ.Γ: Πάντως ακόμη και με όρους αντικειμενικής αξίας νομίζω ότι αδικούμε λίγο τα εργοστάσια του δυτικού κόσμου. Όλοι ξέρουμε πχ την Telecaster μέσω του R&D που έκανε κάποιος Αμερικάνος, μέσω του δικτύου πωλήσεων που έφτιαξε και το οποίο την πήγε στα πέρατα του κόσμου, μέσω των άπειρων endorsements σε καλλιτέχνες που μας αρέσουν...Όλα αυτά έχουν πληρωθεί και για όλα αυτά έχει παρθεί κι ένα ρίσκο που δεν το είχε ποτέ το εργοστάσιο στην Ινδονησία που αντιγράφει ένα καλούπι για να πουληθεί από ένα κατάστημα στη Γερμανία. Και στο ηθικό κομμάτι ακόμη, κανείς εδώ δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά ότι του Ινδονήσιου εργάτη δεν κινδυνεύει να του πέσει η οροφή στο κεφάλι ή ότι δεν δουλεύει με όρους δουλοπάροικου για να χαιρόμαστε στη Δύση φθηνές κιθάρες. Κι άμα πιάσουμε και την οικολογία και το carbon footprint που έχει ότι παράγεται στην Ασία καίγοντας ακόμη κάρβουνο ως βασική πηγή ενέργειας....

Ξέρω τρεις Squier Affinity που έβγαλαν πρόβλημα στο μπράτσο (δεν λειτουργούσε το παξιμάδι), οπότε γενικά δεν είναι για μεγάλες επενδύσεις γιατί και τα replacement μπράτσα δεν κάθονται καλά σε αυτές. Παρόλα αυτά σου προτείνω να περιμένεις λίγο και να βρεις ένα φθηνό αλλά ποιοτικό replacement σετάκι μεταχειρισμένο στις αγγελίες. Κράτα και τους μαμίσιους κι αν ποτέ την πουλήσεις τους ξαναβάζεις επάνω και είτε μετά ξαναπουλάς τους upgraded μαγνήτες ξεχωριστά, είτε τους βάζεις στην επόμενη κιθάρα. Δε θα χάσεις και τίποτα σε λεφτά έτσι.

Τα plugins θεωρώ ότι ξεκίνησαν με στόχο τους επαγγελματίες σε χώρες όπως οι ΗΠΑ που έβγαζαν αρκετά και δε θα διακινδύνευαν τα σπασμένα. Γι αυτό και είχαν το ανάλογο κόστος αγοράς, επειδή απευθύνονταν σε ένα περιορισμένο κοινό. Καθώς η μουσική βιομηχανία έχει διαλύσει από την υπερπροσφορά και οι ίδιοι αυτοί οι παραγωγοί γίνονται σιγά σιγά youtubers προκειμένου να βιοποριστούν (βλέπε πχ Eric Valentine), οι εταιρείες είναι αναγκασμένες να στραφούν στους καταναλωτές consumers, άντε και στους prosumers. Με αυτή τη λογική και το τιμολογιακό μοντέλο αλλάζει. Κατά τη γνώμη μου όμως, όσο ακόμη το μεγάλο κομμάτι των bedroom producers θεωρεί ότι δεν αξίζει η αγορά αυτών των πακέτων plugins και στρέφεται σε freeware ή σε σπασμένα, το μοντέλο εξακολουθεί να είναι αποτυχημένο. Ενα μοντέλο economy of scale θα μπορούσε να αποφέρει πού μεγαλύτερα έσοδα απ τους πολύ περισσότερους users αν αυτοί πείθονταν να το αγοράσουν. Πώς θα γινόταν αυτό; Με δραματική πτώση των τιμών. Γιατί όπως και να το κάνουμε, όταν ο άλλος πληρώνει συνδρομή Netflix στα 14 ευρώ για να βλέπει 1.000.000 ταινίες απ όλα τα στούντιο, υπάρχει ήδη ένα anchor point στο μυαλό του και δεν πρόκειται εύκολα να δώσει τα διπλά για μια σουϊτα plugins. Αυτή εξάλλου ήταν η μεγάλη επιτυχία του Netflix. Είχε μια τιμή που σε έβαζε να το σκεφτείς αν αξίζει να ψάχνεις τα τορεντάδικα και τους υπότιτλους κλπ κλπ, ενώ μπορείς να έχεις μια τόσο καλή υπηρεσία. Τώρα αν αξίζουν ή δεν αξίζουν οι σουϊτες plugins σε σχέση μετα freeware είναι μεγάλη κουβέντα. Εγώ θα έλεγα πως αν είσαι ερασιτέχνης και δεν μιξάρεις στο ίδιο, αξιοπρεπή ακουστικά χώρο μια δεκαετία τουλάχιστον, έτσι κι αλλιώς το αποτέλεσμά σου θα είναι random. Οπότε ξέχνα τα όλα και πήγαινε όποια σοβαρή δουλειά έχεις σε κάποιον επαγγελματία. Πλέον, άντε με λίγο παζάρι, μπορείς να πάρεις πάφθηνες υπηρεσίες από τους επαγγελμπατίες, κάτω από το 1/3 αυτών που χρέωναν πριν 10 χρόνια. Υπό αυτό το πρίσμα δεν αξίζει να ασχοληθείς καν, πόσο μάλλον να χαλάσεις λεφτά σε σοβαρά plugins. Τώρα για τον πειραματισμό και τον χαβαλέ είναι άλλη κουβέντα. Εγώ δεν έχω βρει freeware που να κάνει καλά αυτό που κάνουν κάποια συγκεκριμένα plugins της DMG, της Kush, της Neural DSP, της SoundToys, της Eventide, της Bogren Digital. Όπως δεν έχω βρει και αλγοριθμικά plugins που με κάνουν να νοιώθω τόσο κοντά στo hardware όσο τα Nebula.