kpeyos

Πάτα τη χορδή στο πρώτο και στο τελευταίο τάστο με τα δύο σου χέρια. Βλέπεις να ακουμπάει κάπου στα μεσαία τάστα; Αν ναι, χαλάρωσε τη βέργα 1/4 της βόλτας κάθε φορά μέχρι να λυθεί το πρόβλημα. Αλλιώς έλεγξε αν έχεις φαγωμένα τάστα κάπου εκεί. Μπορεί κάποια να έχουν πέσει σε ύψος και να βρίσκει στο πρώτο ψηλότερο. Τέλος, αν δε συμβαίνει κάτι από αυτά το πρόβλημα βρίσκεται πιθανότατα στη γέφυρα ή στο nut, κάπου μαγκώνει η χορδή. Λίγο λιμαρισμα με τη βοήθεια βίντεο στο YouTube και θα είναι οκ.

Ξεκινώντας: Θα χρειαστείτε ένα αρκετά καλό λάπτοπ για να τρέξει μοντέρνα plugins και μια εξωτερική κάρτα ήχου με καλούς drivers ώστε να έχετε ικανοποιητικό latency. Αν υποθέσουμε ότι τα έχετε αυτά, από τη στιγμή που θα χρησιμοποιηθεί το λάπτοπ για την παραγωγή των ήχων και υπάρχει ήδη ένα digital piano, που μπορεί να καλύψει τις πιανιστικές ανάγκες, αυτό που θα πρότεινα είναι η αγορά ενός οικονομικού midi controller, το οποίο μπορεί να έχει και faders σε στυλ drawbars, αν θέλετε να επικεντρωθείτε σε παίξιμο organ. Πχ: https://www.thomann.de/gr/arturia_keylab_essentials_61.htm Μετά θα χρειαστεί assign τα διάφορα controllers του arturia στο software Hammond και θα είστε μια χαρά.

Μιλ μερσί, ωραιότατο!

Ευχαριστώ αλλά ειμαι vegan?

Για Ινδικολαϊκογιαπωνέζικο 50s Kazantzides revival φολκλορικό συναπάντημα, καλά είναι ?

Παρόλο που έχω και τους Tom Holmes και το Beano, και παίζω με το ίδιο ακριβώς σετ χορδών στις LP (11-48 Ernieball) δεν κατάφερα να πετύχω τίποτα! ?? Δεν άκουσα όμως τα πιο καθαρά κλιπς. Μου έκαναν φοβερή εντύπωση τα τραγουδιστά πριμομεσαία του U-1000. Τον περασα ξεκάθαρα για τον Holmes. ΄Έπρεπε να εχω χτυπήσει ένα σετάκι, κάπου εδώ στις αγγελίες τους έδιναν σχεδόν τζάμπα... Επίσης τον Dry-Z τον περίμενα πιο πριμάτο και άγριο. Βέβαια σε όλα αυτά παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο και οι κιθάρες πάνω τους οι μαγνήτες. Τέλος έχω να πω, ότι το χέρι και το βιμπράτο του @ez είναι αληθινά εξωπραγματικό για 11-48 σετ. Η άνεση και το expression μου θύμισε τον Dickey Betts, που έπαιζε με 9ρες. Περισσότερο γι αυτό τον ρώτησα κιόλας.

Thanks @ez. Θα περιμένω τα αποτελέσματα.

Θα περιμένω να το ακούσω κάπου καλύτερα κι όχι στο λάπτοπ γιατί δε θυμάμαι τον ήχο. Αλλά: ΟΚ, το 1970 ο τρόπος που ήξεραν για να βγάλουν focus και punch, και που ήταν ίσως η φυσιολογική εξέλιξη απ' τις πετσέτες πάνω στα τύμπανα στα 60s, ήταν το close micing και τα υδραυλικά δέρματα και τα concert toms κλπ... Πολλές από αυτές τις μουσικές τις έχω μαθει κι εγώ έτσι κι αν ήθελα να κάνω κάτι με τόσο έντονο reference σε κάποια εποχή, μπορεί να τους χρησιμοποιούσα αυτούς τους ήχους. Hell, έχω στην αποθήκη ακόμη και μια Premier Elite με concert toms, just in case, αν και περισσότερο για ηχους Phil Collins σε συνδυασμό με gated reverb και μετά για φάση Reggae/Disco/Italian 70s. Ας το δούμε έτσι: Αν πήγαινα σε 70s party, θα φόραγα παντελόνι καμπάνα. Αν ξαναέρχονταν τα παντελόνια καμπάνα στη μοδα, θα ψόφαγα στα γέλια και φυσικά δε θα αγόραζα ποτέ.

Θεϊκά του Bob Marley που κολλούσαν με ολο το punch της παραγωγής και ακούγονται φρέσκα μέχρι σήμερα. Των Fleetwood Mac είναι για ημερίδα με τίτλο "Αποτυχημένα trends των 70s".

Δεν ξέρω, νομίζω ότι η προσέγγιση του Cobb είναι το Nashville trend, όχι τα concert toms. Ναι δεν ταιριάζουν τα τύμπανα του Albini στα τραγούδια των Jayhawks αλλά μάλλον ούτε και τα τύμπανα των Fleetwood Mac και του Bob Marley είναι τα πιο κατάλληλα.

Γουάι Γκοντ, γουάι; Υ.Γ Νομίζω ότι έτσι γράφει τύμπανα κάποιος που δεν έχει ξαναδει ντραμσετ και μικρόφωνα στη ζωή του ??. Γενικά είμαι της άποψης ότι στον ήχο ισχύει το "περί ορέξεως..." αλλά αυτό πλησιάζει για εμένα το αντικειμενικά κακό.

Κάποτε όλα έπρεπε να είναι τόσα δα μικρά και καθαρά για να χωράνε κάτω από τις φωνές. Δεν ήταν μόνο ότι δεν υπήρχαν room mics στα τύμπανα και και τα overheads έγραφαν μόνο πιάτα. Έβαζαν υδραυλικά δέρματα, έπαιζαν με concert toms, το snare ήταν ό,τι επιζούσε απ το parallel compression μαζί με κάποιο white noise sample, όλες οι κιθάρες direct από preamps κλπ κλπ. Δεν ήταν οι Έλληνες που δεν ήξεραν, όλοι αυτά έκαναν. Απλά το grunge και ο Albini, απ' τα 90s και μετα, τα έκαναν όλα αυτά λίγο παρωχυμένα, για να φτάσουμε σήμερα σε τύπους σαν τον Valentine που γράφει underheads και χρησιμοποιεί room mics με 10 compressors και saturators ή σαν τον Dave Cobb που γράφει τύμπανα με δυο μικρόφωνα στον χώρο.

Φορ γκοντ'σ σέικ, τελ μι γιου αρ τζόκινγκ ?

Το συγκεκριμένο site τους δίνει ως κεραμικούς. Στο gear page οσους έχουν ανοιξει u-1000 σε παλιες Greco ήταν A8. Ίδιοι με τους Ibanez Super 70s. https://reverb.com/item/12611848-maxon-u1000-super-70-paf-matched-pair-of-pickups-1979-alnico-8-ibanez-greco-1979 http://japaneseguitars.blogspot.com/2019/12/under-hood-maxon-1974-u-1000-pickup.html https://www.mylespaul.com/threads/fs-maxon-u-1000-pickups-japanese-paf-copies.157836/ https://www.mylespaul.com/threads/1976-japan-greco-maxon-pickups.465124/ O Tom Holmes Α4 έφτιαχνε μόνο στις αρχές. Έχω μιλήσει μαζί του. Κάποια στιγμή πρόσφερε Α4 επίσης σαν option κι από ένα σημείο και μετά μόνο A2. Η μεγάλη πλειοψηφία όμως είναι Α2. Επίσης μεγαλύτερη διαφορά έχουν οι potted vs unpotted μαγνήτες του απ' ότι οι A2 απ τους A4. Επίσης από την εμπειρία μου με τους Α2 και ως potted και ως unpotted. Κανένας Α4 δε θα κάνει τόσο μεγάλη διαφορά σε σχέση με έναν Α2. Δεν υπάρχουν Dr. Z Αυτός φτιάχνει ενισχυτές. Υπάρχουν Dry Z. θα τους βρεις στο site που παρέθεσες. @ez τί χορδές χρησιμοποιείς στις LP σου;

Οι περισσότεροι Tom Holmes είναι A2. Οι DryZ A3. Οι στοκ μαγνήτες της Greco συνηθως A5 ή Α8.

Μέσα απ το laptop και με το Beano να παρεμβάλλεται πολύ δύσκολο αλλά θα κάνω εστω κι έτσι την προσπάθειά μου: 1. Tom Holmes 2. Κούφια Greco με DryZ 3. Hot Μαγνήτες Greco σε Solid Body

Οκ θέλω λινκ απ' το στορυ. Έστω και σε pm. Πολλές παλιές Ελληνικές επαγγελματικές (μεγάλων στούντιο) ηχογραφήσεις μου αρέσουν. Και ειδικά επειδή δεν παίζει να είχαν και τον εξοπλισμό ή τους μουσικούς του Abbey Road, θεωρώ ότι υπήρχε γνώση και αισθητική. Τώρα για ερασιτέχνες που έγραφαν ροκ, δεν το συζητώ ότι συμφωνώ.

900 κατοστάρικα καινούργιος, άρα 600 μεταχειρισμένος απ' τον τύπο που συνειδητοποίησε ότι δεν του κάνει για metal, μια χαρά για κάποιον που δεν έχει αυτόν τον ήχο...το tone stack να 'ναι ίδιο και δε βαριέσαι....με ένα SM57 ή ακόμη χειρότερα ένα Sennheiser μπροστά, ακόμη και το EH 22 Caliber περνάει για Super Lead κι αποθεώνεται?

Καλά περί ορέξεως δε συζητώ, απλά σχολίασα πως αν κάνεις ένα συγκριτικό και πας και προσθέτεις σε όλες τις κιθάρες τη μπανιέρα, το δυσκολεύεις ακόμη παραπάνω. Κατα τ αλλά, μια χαρά το slap. Αν παίζεις rockabilly ή σε ταινία James Bond...?

Ναι αυτό που τον απογειώνει προσθέτοντας λίγες συχνότητες τραγουδάω στο μπάνιο μου. Αυτόν που για να τον αποφύγουμε βάζουμε κάνα χαλακι κάτω απ' τον ενισχυτή, να μη βλέπει το μικρόφωνο το πλακάκι του Leroy Merlin.

Μην παίρνετε Jazzmasters. Δε φτάνουνε για όλους.

Εννοούσα τα early reflections που προσομοιώνει το slapback. Το μπανιεροβαθος.

Τα άκουσα κι εγώ για λίγο, είχα την αίσθηση ότι οι πρωτες 4 ήταν Tele, η 5η η JM, και οι 6,7 & 8 μου ακούγονταν όλες για Strat οπότε μπερδεύτηκα, με εκνεύρισε και το βάθος λουτροκαμπινέ που τις έκανε όλες να μοιάζουν ακόμη πιο πολύ μεταξύ τους και τα παράτησα.? Το takeaway του shootout πάντως είναι πως κανείς δε χρειάζεται τόσες φέντερς ?

Αναφερόμουν κυρίως σε ιστορίες που ακούγονται στα ξένα fora, τις εποχές που μάλλον υπήρχε και αρκετή δουλειά για όλους. Τα εδώ studios τα έζησα μόνο ως μουσικός στην προ-ιντερνετ περίοδο και καταλαβαίνω απόλυτα τί θες να πεις. Στην Ελλάδα ούτε στην οικοδομή δε σου έδειχνε ο άλλος, όχι να σε κάνει και καλλιτέχνη της μίξης σε τόσο μικρή αγορά, να του φας μετά τη δουλειά....

Εγώ αν δε βγάλει η Harley Benton ακριβή κλώνο του CS-80 με max κόστος 99 ευρώ, δεν ασχολούμαι πλέον. Πόσα Behringer να πάρω...