kpeyos

Στα καταστήματα ηλεκτρονικών θα πρέπει να πας με δείγμα, να έχεις δηλαδή μαζί τον μαγνήτη, γιατί 5 pin headers υπάρχουν σε διάφορα μεγέθη και δε θα βρεις αλλιώς άκρη. Μπορείς να δοκιμάσεις το "Φανός" και το "Ακτίνιο" στο κέντρο Αθήνας. Αν δε βρεις εκεί μάλλον είναι μονόδρομος να τα φέρεις απ' έξω: https://www.ebay.com/sch/i.html?_from=R40&_trksid=p2332490.m570.l1313&_nkw=epiphone+quick+connect&_sacat=0 https://www.aliexpress.com/item/1005005111264270.html Αυτά αν θέλεις να διατηρήσεις το quick connect. Δεύτερη η λύση που εγώ θα εφάρμοζα: να ξηλώσω όλο το wiring, να το βγάλω όλο μαζί κανα 30 εύρω στις αγγελίες και να αγοράσω καλά ποτενσιόμετρα ίντσας (TVT short shaft), έναν καλό PIO πυκνωτή και pickup selector από crazyparts.de. Θα χρειαστεί λιιιγο μεγάλωμα η τρύπα για να χωρέσει το ίντσας που γίνεται εύκολα με λίγη μονωτική ταινία γύρω από τις παλιές τρύπες (για να μην πετάξει φλούδα απ τo finish) και ένα τρυπάνι αέρος 3/8, αλλά το αποτέλεσμα αξίζει τον κόπο για μένα. Μετά ένα 50s wiring και αρχηγός. Είπαμε, προσωπικό γούστο. Τρίτη λύση αν δε θες να πας σε μεγαλώματα τρύπας και εξωτικά ποτενσιόμετρα και παραγγελίες από το εξωτερικό κλπ κλπ, όταν πας στον Φανό ή στο Ακτίνιο και δεν βρεις αυτό που θέλεις πάρε από εκεί τέσσερα καλά λογαριθμικά ποτενσιόμετρα 500kΩ, με πάχος 8mm και ύψος περίπου 9,5mm ή πετάξου μέχρι το Music Accessories που είναι τρία λεπτά πιο πάνω και ζήτα να σου δώσουν ποτενσιόμετρα και καλώδιο για Epiphone. Εκεί θα ξέρουν τα παιδιά.

Πολύ καλαίσθητο μπάσο με εξαιρετικό finish, μπράβο. Όταν γράφεις ότι υπολογίζεις την τάση σε 60lbs, σε τί κούρδισμα και με τί πάχος χορδών;

Νομίζω πως αν συνεχίσει να υπάρχει κιθαρομουσική και κιθαρόκοσμος (ένα μεγάλο εάν), μέχρι το τέλος της δεκαετίας θα έχει υπάρξει μια γενιά κιθαριστών για την οποία αυτά τα όργανα που θα κοντεύουν τη 40ετία θα έχουν το δικό τους hype. Αν μη τι άλλο μεχρι σήμερα τα 90s παραμένουν το τελευταίο μεγάλο μεσουράνημα της κιθαριστικής μουσικής.

Ναι βέβαια δεν νομίζω ότι το πνεύμα του thread είναι η συλλεκτικότητα και η εμπορική αξία, γιατί εκεί σίγουρα θα κάναμε μια πολύ διαφορετική κουβέντα. Κάποτε κιθάρες που πιάνουν σήμερα 5.000+ (κάτι juniors, κάτι mustang) τις είχαμε για να κρατάμε την πόρτα να μην κλείσει κι εφεδρικές για το τζάκι άμα τελείωναν τα καυσόξυλα.

@manosx Συμφωνώ απόλυτα, απλά είδα λίγο posts που σχολίαζαν τί κιθάρα έπαιρνες τότε με τόσα λεφτά κλπ. Εκεί πήγαινε.

Επειδή έχουν αναφερθεί πολλές φορές στη συζήτηση οι τιμές προ-εικοσαετίας ή και παλιότερα και γίνονται συγκρίσεις για την ποιότητα των τότε σε σχέση με τα σημερινά όργανα, καλό είναι να λαμβάνουμε υπόψιν ότι υπάρχει και ένας πληθωρισμός στη μέση. Δεν είναι σχόλιο για να μεταφερθεί η συζήτηση στην οικονομία, το οποίο δεν επιτρέπεται άλλωστε από τους κανόνες του forum, είναι απλά μια αντικειμενική παρατήρηση. Καλύτερα αντί να συζητάμε για απόλυτα ποσά να βλέπουμε την αξία με πιο αντικειμενικά κρίτηρια. Πολλές high end superstrats των 80s για παράδειγμα, έπρεπε στην εποχή τους να δουλεύει κάποιος με τον κατώτατο μισθό 3 μήνες για να τις αγοράσει. Μια Gibson Les Paul Std σχεδόν ένα χρόνο. Με έναν κατώτατο μισθό αγόραζες κάποια πολύ low end γιαπωνέζικη Aria, Westone κλπ τέτοιο ή κάποια Κορεάτικη Vester, τότε που η ποιότητα κατασκευής στην Κορέα ήταν λίγο χειρότερη από τις σημερινές Ινδονησίες, Βιετνάμ κλπ

Εννοείται ότι μιλάμε για φοβερά ποιοτικές και ακριβές κατασκευές. Μου έκανε πάντα εντύπωση πώς κάτι τέτοιες κιθάρες με ατάκα-κοτρώνα στο στομάχι και πρίμα για αιώνες που μπορούν να υποστηρίξουν μεταλλό-μαγνήτες με 968769873 kΩ αντίσταση δεν "έπιασαν" ποτέ στα πιο ακραία είδη. Ίσως δεν έχουν αρκετά σατανικό look :)

@Billytheking86 δεν είναι θέμα λογοκρισίας αλλά κάποιων ελάχιστων κανόνων καλής συμπεριφοράς, γιατί είναι εύκολο να υπάρξουν παρεξηγήσεις, ιδιαίτερα στον γραπτό λόγο. Νομίζω πως όλοι καταλαβαίνουμε αυτό που λες και μπορεί να συμφωνούμε ή να διαφωνούμε. Δύο κοσμητικά επίθετα λιγότερα δεν κάνουν διαφορά ? Καλώς όρισες και καλή χρονιά!

Γενικά δεν είναι τόσο το στυλ μου τα big muffs, κυρίως επειδή με τις Les Paul που κυρίως έχω παίξει είναι περίεργα τα περισσότερα, αλλά ξεχώρισα ένα, το πιο ευγενικό muff style fuzz που πέρασε ποτέ απ' τα χέρια μου, το Bearfoot Pink Purple Fuzz που έχει και μεγάλο sweet spot και μεγάλο εύρος ήχων (πραγματικά δύσκολος συνδυασμός) και το έχω στην κύρια πεταλιέρα εδώ και πολλά χρόνια.

@vrasidas27 Όπως εξήγησα και πριν απάντησα συνολικά και στους δύο και δεν αφορούσε όλο το ποστ εσένα, Παρόλα αυτά επειδή καταλαβαίνω ότι μπορεί σε θίγει κάτι περισσότερο απ' ότι θίγει εμένα το γεγονός ότι σπέυδεις να συμφωνήσεις με ένα ποστ η ουσία του οποίου είναι ότι κάποιος άμπαλος σαν κι εμένα δεν μπορεί να κρίνει, έσβησα το tag και διόρθωσα το ποστ. Καλή χρονιά και πάλι.

@vrasidas27 Απάντησα στο σύνολο των ποστ και όχι στον καθένα ξεχωριστά, αν και απ' ότι βλέπω υπάρχει το +1 (συμφωνώ) κάτω από το σχόλιο του @Mixolydianb9b13 Παρόλα αυτά δεν είχε κάτι προσβλητικό στο δικό σου πόστ, και για να ξεκαθαρίσω, δεν παρεξηγούμαι πλέον εύκολα σε αυτή την ηλικία. Πιο πολύ ως παραίνεση το έγραψα.

@Mixolydianb9b13 Δε χρειάζεται να παθιάζεσαι, ούτε και να καταφεύγουμε σε έμμεσα προσβλητικούς προσωπικούς χαρακτηρισμούς, μιας που αν μη τί άλλο αυτοί δεν αποτελούν και ισχυρό επιχείρημα σε κανενός είδους debate. Εγώ εξέθεσα την προσωπική μου εμπειρία και εσύ τη δική σου. Προφανώς αν έχω πιάσει καμιά δεκαπενταριά κιθάρες στα χέρια μου, έχω κρατήσει χρόνια κάποιες από αυτές, έχω σχηματίσει μια συνολικότερη άποψη. Συζητώντας το μάλιστα με ανθρώπους που έχουν πιάσει άλλες τόσες ή και περισσότερες και η άποψή τους είναι παρόμοια, αυτή η άποψη ενισχύεται. Αλλά επίσης εγώ όταν διαλέγω Les Paul ψάχνω κάτι συγκεκριμένο που μπορεί να μην είναι αυτό που ψάχνει ένας μεταλλάς. Και γενικά το ποια είναι η "καλή" Les Paul έχει τόσες απαντήσεις, όσες και παίχτες. Αυτό που με παρότρυνε κυρίως να σχολιάσω ήταν η σύγκριση των MIJ Les Pauls μιας περιόδου 77-84 με τις CS της Gibson. Αυτό είναι ξεκάθαρα ένα ανακριβές σχόλιο. Ελάχιστα μοντέλα Ιαπωνικών κιθαρών μπορούν να συγκριθούν και αυτά έχουν τιμές παρόμοιες με των CS, πχ η Tokai LS430. Όπως και να χει, προσωπικές απόψεις εκφράζουμε. Καλή χρονιά να έχουμε! ΥΓ: Επεξήγηση μπας και ξεμπερδευτεί ο @Freedom ?: Προφανώς όταν μια κιθάρα έχει σχεδόν τέλειο και ακριβό fit and finish (plek, nitro) όπως οι CS και ήχο που είναι τουλάχιστον από ένα level και πάνω, η σύγκριση με "τις Ιαπωνικές κιθάρες 77-84" θεωρώ ότι είναι άδικη.

@methylene blueΠέρασαν απ' τα χέρια μου δύο Squier με θέματα στη βέργα. Δεν έχω ακούσει ποτέ κάτι αντίστοιχο για Sire.

@Mixolydianb9b13 Μιλάς για απίστευτα πολλές κιθάρες. Από τα φθηνά όργανα κατασκευασμένα με αφρόξυλα τύπου Nato, κούφια, βιδωτά κλπ μέχρι τα μεσαίας κατηγορίας με "αφρικάνικο μαόνι" ή σαπέλε που ήταν πάνβαρια και έως τα ελάχιστα πιστά αντίγραφα που ήταν top of the line από ξύλα μέχρι μαγνήτες αλλά που κοστίζουν πλέον απίστευτα χρήματα. Δεν έχω παίξει με πολλά σύγχρονα Ινδονησιακά αντίγραφα LP, αλλά έχω παίξει μια Κορεάτικη Guild Bluesbird που στα 900 ευρώ, ήταν εύκολα πολύ καλύτερη από όλα τα mid level Ιαπωνικά αντίγραφα που είχα κατά καιρούς. Κι επειδή εκτός από Greco, Tokai, Orville, Burny έτυχε να έχω και δύο Gibson CS, η σύγκριση καταφανώς αδικεί τις Gibsons. Αυτό που θα έλεγα είναι ότι αν έβρισκα κάποιο mid level ελαφρύ αντίγραφο όπως η Greco που είχα, μπορεί να μη με χάλαγε να δώσω μέχρι 400 ευρώ βαριά βαριά, γιατί όντως είχε καλή ταστιέρα. Αλλά αυτό ρεαλιστικά δεν παίζει να βρεθεί. Μετά στο 1000ρικο βρίσκεις ακόμη κάποιες Gibson Studio της καλής εποχής αν ξέρεις, οπότε η συζήτηση για τα copies γενικά σταματάει για μένα κάπου εκεί.

@BillTrantos Έχουν περάσει κι από εμένα κάποιες Tokai. Ακόμη έχω μια top of the line Telecaster (one piece light ash body, nitro, κλπ) μιας που ανέφερες το avatar, αλλά ακόμη δεν καταλαβαίνω το hype, με δεδομένο ότι αυτή η Tele κόστιζε καινούργια πάνω από ενάμιση χιλιάρικο. Όπως και ποτέ δεν κατάλαβα το hype με τις MIJ Les Pauls, που κι απ' αυτές είχα διάφορες (mid level) κατά καιρούς. Γενικά ρωτάω με ειλικρινή απορία μιας και δεν ξέρω κι εγώ από superstrat (και για μένα η τελευταία φορά που έπιασα κάποια ήταν αυτή η Ibanez της throwback photo). Απλά βλέπω πχ σε άλλες κατηγορίες κιθαρών στη mid price κατηγορία (800-1200) όργανα που στα χέρια μου φαίνονται πολύ προσεγμένα. Δηλαδή κιθάρες που στα late 80s θα τις θεωρούσαμε custom shop μη σου πω ??? @vrasidas27 Κοίτα αν στα 5 κατοστάρικα βρίσκεις κιθάρα με τρεμολάρα και mojo και σου κάνουν και οι μαγνήτες, δεν το συζητάω καν. Ταστοδουλειά σε κορυφαίο μάστορα να γίνει custom shop κι έφυγες!!!

Είχα μια προαίσθηση ότι ίσως είναι κάποιο modeller ή plugin με την κιθάρα connect, γιατί πολλές φορές είναι πιο εύκολο να "πιάσεις" τον ήχο ενός τεράστιου fuzz έτσι, παρά πχ με ένα SM57. Eίναι κάτι που κι εγώ κάνω κάποιες φορές.

Απόλυτα λογικό, αλλά άλλο τα 550€ και άλλο τα 1000€. Στα 550€ με τα specs αυτά αξίζει. Οριακά αξίζει ακόμη κι αν πρέπει να τις κάνεις μια καλή ταστοδουλειά.

Ωραίος ήχος. Πώς είναι ακριβώς το signal chain?

Το ότι είναι Japan προσωπικά δε μου λέει τίποτα. Η χώρα προέλευσης είναι ένα δεδομένο, η χρονολογίες ένα άλλο, το εργοστάσιο ένα τρίτο και πάει λέγοντας. Και φυσικά κάποια όργανα είναι σήμερα overhyped κατά την ταπεινή μου γνώμη επειδή ήταν πολύ καλά στην εποχή τους. Εκείνες τις εποχές οι mid level κιθάρες ήταν επιπέδου Harley Benton και πολύ λέω. Gibsons με τάστα χωρίς crowning τετράγωνα και διακόσια κιλά η μία, κάτι Fender (αυτές που το "Made In Mexico"φαίνεται από μπροστά στο headstock) με τάστα που εξείχαν και σου έκοβαν τα χέρια, κιθάρες από ασπρόξυλα και κόντρα πλακέ ή από 3-4 κομμάτια "ποιοτικού ξύλου", φινιρίσματα λες και την έβαψες την κιθάρα με το ρολό για το ταβάνι κλπ... Οπότε οι MIJ κιθάρες που ήταν πιο προσεγμένες σε κάποιες τέτοιες λεπτομέρειες απέκτησαν φήμη. Εκεί που είναι η αγορά όμως σήμερα γι' αυτές τις κιθάρες, δεν αξίζουν τον κόπο. Και ερχόμενος στις superstrat, ακόμη και σε μια top of the line ESP των 80s, τί πληρώνεις σήμερα ακριβώς; Η ταστοδουλειά που είχε, πιθανότατα δεν υπάρχει πλέον. Το τρέμολο χιλιοπαιγμένο. Οι μαγνήτες της, τίποτα το ιδιαίτερο. Άρα κατά βάση hype και συλλεκτικότητα. Τί καλύτερο θεωρείται ότι έχουν αυτές οι κιθάρες από μια σημερινή Schecter ή Charvel αυτής της κατηγορίας τιμής; Ρωτάω κι εγώ μπας και καταλάβω.

Νομίζω πως αν σε ενδιαφέρει πραγματικά η κιθάρα, επικοινωνείς το πρόβλημα που έχεις με το action με τον μουσικό οίκο και εάν το φτιάξουν καλώς, αλλιώς μπορούν να την κρατήσουν μέχρι να βρεθεί κάποιος που να θέλει να ψωνίσει κιμαδομηχανή. Αν είναι απλά ένα χαμήλωμα στο saddle και ένα adjust στο relief (μήπως αλλάξει συνολικά η γωνία και βοηθήσει) λογικά δεν θα έχουν θέμα. Αν θέλει neck reset, δε νομίζω να κάτσουν να ασχοληθούν.

Έχει στις αγγελίες του νοιζ ένα σετ μαγνήτες Bartollini με 100 ευρώ. Θα ξεκινούσα από εκεί, μαζί με ένα σετ ποτενσιόμετρα και έναν πυκνωτή. Από τη στιγμή που το μπάσο παίζει, θα είσαι μια χαρά. Κι αν ακόμη παραδόσει πνεύμα κάνα μπράτσο, συχνό φαινόμενο στα Squier, πουλάς πάλι τους μαγνήτες και δεν θα χάσεις χρήματα. Περισσότερα χρήματα για αλλαγή μπάσου σε Squier πάλι δε θα έδινα. Αν ήταν να πας μια κλάση πιο πάνω σε κάποιο σε κάποιο Sire ή Ibanez ή καλύτερα ακόμη σε κάποιο μεταχειρισμένο του 500ρικου, εκεί θα το συζητούσα.

O OP δεν έθεσε όριο budget, οπότε απλά ανέφερα αυτούς που σήμερα θεωρούνται οι κορυφαίοι. Προσωπικά οι CS '69 δε μου αρέσουν, είναι υπερβολικά mid scooped για μένα. Αλλά σίγουρα έχουν το κοινό τους. @Superfunk Για να μην παρεξηγηθώ, κι εγώ πιστεύω ότι μια καταπληκτική υλοποίηση ενός κλασικού σχεδίου ηλεκτρικής κιθάρας θα παίζει καλά με ένα μεγαλύτερο εύρος μαγνητών και μια χάλια υλοποίηση, δε θα σωθεί αναγκαστικά από ένα πανάκριβο σετ. Επίσης πιστεύω ότι οι ενισχυτές και τα μεγάφωνα παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στον ήχο. Αλλά: Ο OP δε ρώτησε αν αξίζει η αλλαγή μαγνητών, ούτε ζήτησε οδηγίες επιλογής ηλεκτρικής κιθάρας και ενισχυτή. Πέραν αυτού, η ίδια η τεράστια αγορά aftermarket μαγνητών με κάποιους κατασκευαστές τους να έχουν φτάσει σε legendary status στον κιθαρόκοσμο και με σετ να κοστίζουν πιο ακριβά και από την ίδια την κιθάρα, καταρρίπτει από μόνη της τη θέση αυτού του post.

Αν ψάχνεις αυτούς που σήμερα θεωρούνται καλύτεροι και best of the best σήμερα νομίζω είναι οι Ron Ellis στο all around και οι Don Mare σε vintage voiced. Δεν τους έχω ακούσει από κοντά, δεν έχω να πω κάτι άλλο γι αυτούς. Oι Jason Lollar και Lindy Fralin είναι επίσης πασίγνωστες και δοκιμασμένες after market λύσεις. Έχω ακούσει διάφορα μοντέλα και των δύο, σίγουρα 4-5 κλάσεις πιο πάνω απ' οτιδήποτε Fender σε ευκρίνεια και feel για κλασικό μονοπήνιο ήχο. Η εμπειρία μου από τους μαγνήτες του Suhr δεν είναι καλή, τους έχω ακούσει πάνω στις κιθάρες του. Flat και compressed, ίσως να οφειλόταν και στα όργανα βέβαια. Με παράδειγμα ήχου συμφωνώ ότι θα μπορέσεις να βοηθηθείς περισσότερο.

Και σε χρέη μπάσου στους Allison

Φτιάχνω πολλά arrangements για pre-production σε rock context αυτόν τον καιρό, οπότε κυρίως ακουστικά τύμπανα και πιάνα. Επίσης όργανα όποτε βαριέμαι να συνδέσω το Korg CX-3 με το Ventilator, plugin synths όποτε βαριέμαι να συνδέσω τα hardware και μπάσο όταν δεν μπορώ (slaps κλπ) ή βαριέμαι να το παίξω ο ίδιος.